foto's week1
Mijn verdriet is nog te groot.
Direct nog langs een bedrijf waar wij sneeuwrekken willen kopen voor op het dak van ons huis.
Wij zijn niet van het racen, wilden wel graag weer op Zweedse bodem zijn, doen rustig aan en willen morgen thuis komen.
Vanaf donderdagmorgen ga ik weer op de andere site mijn krabbel tikken.
----------
Maandagmorgen 7 oktober.
----------
Zondagmorgen 6 oktober. Onderweg naar huis na de rollercoaster die ons overkomen is.
Waar moet ik beginnen?
Vertellen hoe wij ons Rozenkind zo enorm missen?
Hoe de ellende gegaan is?
Hoe het gat gedicht moet worden wat er gevallen is?
Hoe die lege mand ons in de camper aanstaart?
Dat ik midden in de nacht wakker word omdat ik lig te huilen?
Dat ik dit stukje tikken door een mist van tranen doe?
Dat ik 'blij' moet zijn dat zij 14 jaar en 4 dagen oud geworden is?
Hoe erg het is dat ik nu 'de mevrouw met de setters' niet meer ben, maar 'mevrouw met 1 setter?'
Dat ik dat eerste wel 51 jaar geweest ben?
Ik mij af vraag of ik dit wel wil en of kan?
Dat ik de laatste week het liefst uit mijn geheugen zou willen gummen?
Dat ik daarbij enorm dankbaar ben voor alle liefde van mensen om ons heen, onze familie, vrienden, kennissen en last but not least, onze onvervangbare dierenarts Paul, van Anicuradierenkliniek Ermelo/Harderwijk?
Korte uitleg:
Dinsdag 1 oktober kwamen wij aan in Oldenburg Duitsland om de dag er op de boot Puttgarden Rödby te nemen.
Toen Dick vlak na aankomst de honden uit liet was de ontlasting van Roos niet goed maar nog acceptabel en wij toch gealarmeerd.
Bij de laatste avondronde brak het los, zij wankelde viel er in, kortom, een ontluisterend beeld en totaal Roosonwaardig.
De nacht verliep rustig en de volgende morgen, net nadat Dick de camper met haar verliet, hetzelfde laken een pak.
De details houd ik voor mezelf maar op dat moment voelde ik dat dit niet meer kon.
Toen ik het ontbijt voor ons maakte wilde Roos geen stukje kaas en vlak er na wilde zij ook haar gewone eten niet, bleef met haar ogen samen geknepen in de mand liggen, voor het eerst in haar leven.
Voor ons een teken van haar dat het niet langer meer zo kon.
Boot gecanceld, praktijk gebeld en belde Paul binnen een half uur terug en wist niet wat hij hoorde, het ging zo goed.
Afspraak om 16 00 uur in Ermelo, wij moesten immers ook nog een end rijden.
Motor gestart en terug gereden.
Paul die geen dienst had en speciaal naar de praktijk terug kwam, is bij ons in de camper gekomen en Roos is heel rustig en snel ingeslapen op ons eigen bed terwijl ik haar stukjes leverworst voerde.
Daarna hebben wij haar zelf naar het crematorium in Swifterbant gebracht waar zij vrijdag 4 oktober, nadat wij haar nog een keer met Wendy bezocht hadden, is gecremeerd.
Wij hadden al besloten om met de terugweg te wachten tot zij er echt niet meer zou zijn, dat is nou eenmaal ons gevoel.
Daarna nog een paar dagen totale rust op de cp in Elburg gebleven waar wij van de rust en de zon genoten hebben om ons verdriet een beetje te kunnen verwerken.
Dat het nog niet verwerkt is zal wel duidelijk zijn, dat kost tijd.
Dag allerliefste, onvergetelijke, fantastisch rozenkind, voor altijd in ons hart.
----------
Donderdagmorgen 3 oktober Elburg.
Tot ons diepe verdriet hebben we gistermiddag afscheid van onze allerliefste Roosje moeten nemen.
Ik kom hier nog nader op terug.
Nu het even rustig verwerken.
----------
Dinsdagmorgen 1 oktober. Even terug kijken.
Zondag bij onze zwager geweest, de man van Dick zijn overleden zus Els.
We waren blij dat wij dat gedaan hebben, hij is eigenlijk best een beetje eenzaam en wat hij ook zegt 'kinderen en kleinkinderen hebben het zo druk'. . .
Helaas is dit maar al te vaak waar en was toch wel eventjes een eyeopener.
Niet eens helemaal natuurlijk, je leest dit soort dingen ook regelmatig met het wegbezuinigen van de bejaardenhuizen.
Nou is hij ook niet echt zo'n type om zich daar te vermaken maar toch.
Dit soort dingen zijn toch wel een beetje lastig als je zo ver weg woont en eenmaal in NL op bezoek staat de tijd bol van visites en telkens nemen wij ons voor om een beperkt aantal mensen op te zoeken en voel je je weer schuldig om de mensen waar je dan weer niet geweest bent.
Lieve mensen die dit treft, het is niet omdat wij geen belangstelling voor jullie hebben, zeker niet, maar het ontbreekt ons echt aan tijd en ook energie.
Gisteren een ronde gemaakt, aanhanger ophalen, medicatie mens en medicatie hond weer op een ander adres en wilden wij gelijk doorrijden naar Tolbert (Groningen) om de kachel op te halen.
Bleek dat de kachelboer gesloten was en zijn we teruggekeerd naar Elburg.
We wilden vroeg op vandaag om op tijd in Tolbert te zijn en . . . . klopklopklop op de deur en daar was onze lieve schat Wendy!
Helemaal naar Elburg gereden om toch nog ff afscheid van ons te nemen, hoe lief toch!
Bakkie koffie samen, even babbelen, met Dick nog een minirondjehondje en namen wij weer afscheid.
Lieve schat, echt fijn om je nog even gezien en geknuffeld te hebben!
Nu tik ik dit rijdend met saai weer.
Ook belangrijk: met Roos gaat het heel goed, er vallen geen koekjes meer onverwachts uit de trommel!
Inderdaad Marian, we zijn hier enorm blij mee, net een soort wondertje hoor!
Zij krijgt nu 2x daags: 2.0 Metrobactin 500 mg, wat ik vanaf vandaag mag afbouwen tot 1x per dag en uiteindelijk stoppen en kijken hoe het gaat verder.
Ik heb een grote voorraad mee gekregen en kan voorlopig vooruit☺
----------
Zondagmorgen 29 september, Zaandam, een P tussen de huizen maar gelukkig wel vlak naast de atletiekbaan, die je rond kunt lopen.
Eerst iedereen heel erg bedankt voor de felicitaties en lieve berichtjes!
Gisteren weer een leuke drukke dag gehad met tussendoor een uurtje rust langs het IJsselmeer.
Daarna door gereden naar Overveen (Bloemendaal) via hels drukke wegen, pff niks voor ons.
Weer lief ontvangen worden om een uur of 7 in de avond bij een gezin wat volop in de running was voor het feestje waar je vanaf 8 uur welkom was en er werden zo'n 70 mensen verwacht . . .
Tot die tijd hebben wij ons nog teruggetrokken in de camper, een uurtje gelezen en Dick nog even een 'zekerheidsrondje' met Roos gelopen heeft. .
Mijn god wat een logistieke bedoening zeg, hapjes en werkelijk van alles klaar maken in de keuken en het hele gezin had eigen taken.
Het was erg gezellig met leuke mensen waarvan wij er veel wel kenden, oude studievrienden en familieleden van beiden, en veel ook niet.
Om een uur of 11 waren Dick en ik totaal opgebrand, afscheid genomen en terug naar de camper, hondjes waren weer superbraaf geweest, en Roos niet voor verrassingen gezorgd had.
Motor gestart en naar Zaandam gereden waar wij direct koffie gaan drinken bij onze zwager.
Daarna weten we het nog ff niet☺
----------
Zaterdagmorgen 28 september. Elburg. Wat te vertellen vandaag?
Jaha zeker wel, Roos is vandaag 14 jaar geworden!
Zachtjes aan denken wij dat er een wondertje is gebeurd, het gaat echt heel goed met haar, dus met ons ook!
Ongelofelijk een andere hond in een paar dagen!
Paul had al gezegd dat het een dag of 3 á 4 duurt voor je resultaat zal zien, als de darmen dus het probleem zijn.
En eigenlijk na 1 dag pillen zagen wij het al en nu na 4 dagen kunnen wij met een gerust hart zeggen, dat het véél beter gaat.
Geen nachtelijke vervelende situaties meer, zij is ook op een bepaalde manier zorgelozer, fitter.
Liet zij de laatste paar dagen restjes staan van haar speciale voer, ik ben het toen gaan halveren en de andere helft weer de gewone brokken, en daar is zij toch blij mee!
Geen dunne poep meer en nog maar een paar keer per dag.
Goh beetje gek praatje eigenlijk in mijn reisverslag, maar ja, dit houdt ons nou eenmaal goed bezig, kan ik wel zeggen.
Zo ontzettend blij met onze kundige arts in Ermelo/Harderwijk!
Ook blij met onze instelling om alles uit de kast te trekken en niet te snel op te geven.
Wij zeiden telkens ook al, haar hoofd en staart zijn goed maar er tussen in zit iets fout.
In Mjönäs zei de dierenarts, na alleen haar hart nagekeken te hebben, 'tja een oude hond'
Ik; 'is er geen pilletje of injectie tegen dit probleem?'
'DA: 'nee helaas niet geef haar maar psyllium'
Nou geef ik ook eerlijk toe dat ook dát wat geholpen heeft maar het probleem was niet opgelost.
Natuurlijk blijven wij realistisch en weten ook wel dat zij 14 jaar is, maar toch.
Met het resultaat tot nu toe zijn wij stik- maar dan ook stikblij!
Betekent dus ook dat het niet komt door een eventueel rugprobleem en wij geen Metacam hoeven te geven, maar het puur de darmen zijn.
----------
Vrijdagmorgen 27 september. Elburg. Na wat boodschapjes en Dick bij zijn oude vertrouwde kapper Musáb geknipt en geschoren is, zijn wij naar Elburg terug gereden.
Dat is vanaf Dronten een klein stukje.
In feite 'moeten' wij de dagen wat stukslaan, tot maandag of dinsdag afwachten hoe de uitwerking van de medicatie bij Roos is, om daarna richting noorden te gaan.
Eventueel in Harderwijk extra pillen ophalen en ik denk wel dat het zo zal gaan ook.
De uitwerking mist zijn doel zeker niet en ook vannacht mooi door kunnen slapen, jawel vanaf 10 uur gisteravond tot vanmorgen half 8.
Net een mooi rondje gelopen in de stevige wind en ook Roos is mee geweest, weliswaar met jasje aan, want dat dunne lijfje mag niet koud worden.
Ook moest ik haar stevig aan de lijn houden want anders is zij volgens mij net een opstijgende vlieger aan een touwtje.
Hoe heerlijk vannacht, storm en we stonden met de kont in de wind, beter kan dan ook niet!
Deze week was onze schoondochter jarig die zaterdagavond een feestje houdt.
Wij zijn niet zo van de feestjes maar wel gezellig om alle bekenden weer eens te ontmoeten, dat komt er eigenlijk nooit meer van.
Heeft ook als reden dat op een verjaardag komen als wij in NL zijn, niet echt leuk vinden omdat je je directe familie dan nog niet spreekt vanwege de drukte.
Nu besloten om er toch naar toe te gaan hoewel dat organisatorisch wel wat van ons vergt nu met Roos.
We kunnen alleen maar hopen dat wij vlakbij hun huis een plekje voor de camper kunnen vinden (moeilijk!) omdat wij toch echt met regelmaat de zaak even moeten controleren.
Wij voelen ons altijd een ietwat besmuikt als wij met die oude grote camper die sjieke buurt inrijden en ook nog eens veel plaats innemen . . .
---------- x
Donderdagmorgen 26 september. Swifterbant bij de garage en overnacht langs het IJsselmeer bij een losplaats.
Die plek was niet zo fijn vanwege het in de late avond aankomen van een busje met 3 vissers, beetje apart mag ik wel zeggen.
Midden in de nacht lawaaiig, met deuren smijten, motor aan vanwege de kou denk ik zo maar.
We hebben vanmorgen even kennis gemaakt met onze nieuwe NL huisarts in Swifterbant waar wij, als het even kan en een klachtje kan wachten, naar toe gaan.
Grappig we zijn 30 jaar patiënt geweest van zijn vader en eerlijk is eerlijk, we herkenden zijn vader in hem, geeft ook wel weer vertrouwen, hij is net zo aardig, kan ook heel goed luisteren en zit niet ondertussen op zijn computer te loeren!
Nou dan die gekke Roos, het gaat heel goed met haar, vannacht nacht 2 dat het rustig is en overdag is zij lijkt wel zorgelozer, zij kwispelt weer harder, staartje staat weer hoger, kortom wij zijn voorzichtig positief.
Gistermiddag lekker weer met Wendy afgesproken en samen gewandeld en haar nieuwe hondenkind bekeken.
Het is een pittig hondje dat kan ik gerust zeggen, dit soort hond is echt niet voor iedereen geschikt en als eerste hond absoluut niet en ik zou het nu ook niet meer kunnen geloof ik.
Zo lief, Wendy had een heerlijke broeder voor ons gebakken, lekkerder dan die van mij en uh zij gebruikt mijn recept, rara hoe kan dat?
----------
Woensdagmiddag 25 september Bataviastad.
Vannacht overnacht op de P bij het appartement van A&E en weer zo lief en gezellig ontvangen gisteren!
Ook onze hondenkinderen zijn altijd meer dan welkom en gaan daar languit, met permissie hoor, op de bank liggen op onze meegebrachte vachtjes☺
Chinees gehaald en halverwege de avond naar de camper lekker geslapen en vanmorgen weer ontbeten bij A&E altijd zo vertrouwd en zo fijn.
Nu dan het aller- maar dan ook allerbelangrijkste en dat is Roos!
Ik copy paste even wat ik gisteren per whatssapp naar de belangstellenden heb gestuurd.
Wij zijn enorm opgelucht en na 2 pillen inmiddels lijkt Roos toch al anders, op een bepaalde manier rustiger.
Roos:
Heel goed nagekeken, geen tumoren in haar buik, nieren, lever etc voelt allemaal goed aan.
Heeft ws neurlogisch rug probleem, vandaar wankelen.
Darmontsteking.
Tumor op re voorpoot is kanker van een bepaald soort, geen botkanker en is langzaam groeiend.
Paul vindt haar verder nog ok, niet apatisch, helder en zoekt contact.
Darmprobleem proberen we een week beter te krijgen met pillen.
Zij is niet uitgedroogd, gewoon oude hond, oud velletje.
Nog geen reden voor de hondenhemel!
-------
Dinsdagmorgen 24 september. CP Elburg. Ook een bekend terrein met dichtbij een hele goede Chinees, waar wij geen gebruik van gemaakt hebben.
Ik kan niet zeggen dat ik mij happy voel, vanmiddag dierenarts en er zullen harde noten gekraakt gaan worden waar ik nu al een klomp van in mijn maag heb en rijkelijk vloeiende tranen.
Het is echt een zwaar lot om zoveel van je honden te houden en beslissingen te moeten nemen, die je niet wilt en je hoopt dat de natuur zelf die keuze gaat maken.
Dat gebeurt zelden en misschien ook goed, dat wij het heft in handen hebben en kunnen beslissen om je lieveling te behoeden voor nog ernstiger zaken.
Ik zei net al tegen Dick, al onze laatste NL reizen doordrenkt zijn met nare dingen.
Daar wordt een mens niet vrolijk van.
Ja Agnes je hebt helemaal gelijk, zou ik ook wel willen en ja ik werk met Frontpage en Ipswitch om te verzenden.
Maar bedenk je dat als mijn sites online blijven, en ik deze zal linken, de provider moet blijven betalen en dat is zeker iets van 150 euro per jaar.
----------
Maandagmorgen 23 september. Bosplekje net in Duitsland. Al weer een dag verder, time flies when you having fun toch?
But time also flies when you have 'no funny moments'.
Over het laatste wil ik het niet hebben.
Paar gezellige dagen met J&A gehad en ook dag 2 restjes en nog wat op het vuur, daar houden wij van, ongecompliceerd lekker buiten eten van het vuurtje.
Het was heerlijk in Lottum en zaterdag na het eten zijn wij alles gaan opruimen en gisteren om half 9 vertrokken richting Oeffelt om het feestje voor Elin te vieren!
Het was helemaal geslaagd, prachtige locatie, aardige sociale hondjes, leuke mensen en een goede sfeer.
(Na heel goed uitlaten hebben wij Roos in de camper gelaten, hekje voor de open deur Maxxfan aan en om het half uur naar haar toe gegaan.
En toch . . . helaas . . . )
Ook zo fijn dat wij toestemming kregen om ook Robbie naar de party mee te nemen, superfijn!
Juist omdat ESjes zulke ontzettend lieve honden zijn mocht dit en natuurlijk, Robbie vond het geweldig!
En over Elin hoeven wij het al helemaal niet te hebben, die heeft van elke minuut daar genoten, scheuren over dat grote veld racen met een groep Fauven, kostelijk om naar te kijken, door de bosjes, door het water, kortom, leuker kun je het voor je hond echt niet maken!
Doordat wij het zo gaaf vonden daar waren wij vergeten dat wij op het andere veld nog naar de show moesten, hoe is het mogelijk toch!
Wij werden omgeroepen, niet gehoord, waren bij de camper geweest, niet te zien en toen kwamen zij bij de hondenvijver en werden wij opgehaald . . .
Het was heel erg warm, te warm voor mij en door de commotie was ik niet in staat om zelf Elin voor te brengen maar stonden allerlei mensen klaar om het van mij over te nemen, heel lief en attent.
Elin kreeg een zg van 'zeer goed, je hebt liever een U van uitmuntend maar vandaag, zei de keurmeester, zat het er niet in, veel te korte vacht . . .
Kan ik helemaal begrijpen, ik heb geen kalere Fauve gezien en dat zal mij dus nooit meer gebeuren, ik vind het zelf ook gewoon echt niet mooi zo en gelukkig ziet het er over een paar weken beter uit.
Voor ons telt toch echt de leuke dag in 't Poeleke veel meer!
De dag hebben we weer gezellig met A&F afgesloten, zij waren komen kijken in 't poeleke en ook ESje Donna heeft nog even mee kunnen doen in de vijver en omgeving!
Daarna samen naar Groesbeek gereden, gegeten op een leuk terrasje en waren net op tijd om bijna zonder licht hier op de bosplek aan te komen.
Vandaag gaan we wat noordelijker om morgen in Harderwijk uit te komen.
Nog steeds een ietwat twijfel over het verloop van deze weken . . .
Ja Agnes, het is echt tijdrovend om foto's te plaatsen, normaal niet erg, maar momenteel heb ik moeite om mij er toe te zetten.
Ik werk nog heel ouderwets met het HTML systeem en zou wel over willen op een blog of over de wijze waarop jij je site maakt, maar dan ben ik alles online kwijt, zou mij overigens een klap eurootjes schelen ook, maar dat terzijde.
Misschien zet ik de stap nog wel eens . . .
----------
Zaterdagmorgen 21 september. Lottum
Jeetje wat ben ik ontrouw zeg met mijn reiskrabbeltjes, gek eigenlijk.
Ik geef het toe, ik ben niet helemaal mezelf en heb behoorlijk wat last van stress en denk zo maar dat dit mijn ontrouw zijn verklaart.
De regelmatige nachtelijke escapades gaan je niet in de kouwe kleren zitten.
Als je jong bent kun je dit allemaal volgens mij makkelijker aan ☺ You Know?
Nu even netjes zoals het hoort, op zich gaat het redelijk met Roos hoewel wij ook zien dat het achteruit gaat.
Soms wankelt zij met de achterhand en is duidelijk de echte controle kwijt.
Midden in de nacht denk ik dat dit eigenlijk niet meer kan, maar dan is het ochtend, prachtig weer, hondjes mee geweest, Roos ok, alles gegeten en wij lekker buiten aan een bakkie met de meisjes aan onze voeten.
Dan komt Roos bij je, kijkt je zo diep in de ogen en als je met haar knuffelt of alleen al aait staat zij weer te kwispelen.
En toch, ik ben en blijf een realist, wel een emotionele dat weet ik ook.
Maar god wat houd ik veel van mijn honden.
Roos heeft absoluut nergens pijn dat is goed te zien, wel is zij versleten.
Zo dat was even over Roos.
Gisteren in het middaguur kwamen Joke en Anne, zo fijn weer!
Babbeldebabbel en uiteraard lekker gebbqd tot het buiten te fris werd.
Nu even terzake.
Wij hebben besloten om na de komende week richting noorden te gaan dus geen Frankrijk, de zin ontbreekt.
Nog een weekje diverse activiteiten in NL en dan rustig aan naar huis.
Zoals wij er nu over denken, een paar dagen thuis en dan een paar weken tot halverwege Zweden om te genieten van de prachtige herfstkleuren en het Noorderlicht (indien aanwezig natuurlijk)
Ons nieuwe plekje is hier ook ok en toch gaan wij vanavond opbreken omdat wij morgenochtend op tijd naar Oeffelt willen voor het feestje van Elin!
Mwah nog steeds geen plaatjes hier, zelfs geen hondenplaatjes . . . so sorry for that ☺
----------
Donderdagmorgen 19 september Lottum.
Gistermorgen kwamen A&F al vroeg op de koffie met hun lekkere ESje Donna, vandaar geen krabbel.
En zoals altijd bezorgt A telkens weer voor lekkere en leuke verrassingen!
Uhm de slagroomtruffels zijn onovertroffen, wat heerlijk!
En om nog te krabbelen als zij in de middag weer weggaan vind ik een beetje nutteloos, temeer omdat wij niks doen en beleven.
Hoe heerlijk deze bijna lege nutteloze dagen!
Nou nutteloos dus niet want het is goed voor onze geest, want geheel stressloos ben ik niet.
Ik zie er inmiddels niet echt pico bello uit, een gezicht met rode vlekken en pukkels, net of ik weer in de pubertijd ben, hoewel die niet zo pukkelig verlopen is destijds bij mij.
Dit gedoe schijnt toch wel door stress te komen, vervelend maar waar.
Gaat ook wel weer over.
Gistermorgen begonnen wij met een mistige periode en halverwege de morgen kwam de zon door en kregen we een heerlijke dag, net zoals vandaag en morgen schijnt te zijn, eerst zien dan geloven.
Morgen komen Joke en Anne ons een paar dagen gezelschap houden, gezellig weer ff.
Wel hadden wij deze mooie plek besproken tot morgen, en hebben 2 dagen bijgeboekt en zullen we voor 2 dagen moeten verkassen, ook niet erg en aan de andere kant van het miniheuveltje staan dan Joke en Anne.
Ik beloof dat ik vandaag weer fotobladzijden zal maken, geen spectaculaire plaatjes want wij doen ook niet spectaculairs.
Degenen die hier kijken voor hondenfoto's komen aan hun trekken en de niet hondenkijkers kijken óf wel óf slaan het over.
----------
Dinsdagmorgen 17 september Lottum where else?
Net alerlei afspraken kunnen maken omdat wij net hoorden dat het auto onderdeel aangekomen is, dus kon er gelijk een afspraak met de garage gemaakt worden voor volgende week.
Ook een afspraak met dierenarts Paul voor volgende week dinsdag omdat Robbie en Elin gevaccineerd moeten worden.
Roos doe ik niet meer, durf haar geen entstoffen meer toe te laten dienen ivm haar darmstelsel.
Gelijk, en had ik niet verteld, moet er even naar een bobbel op haar rechtervoorpoot gekeken worden.
Ik ontdekte dit twee weken geleden en het kan een cyste zijn maar ook een tumor en ik wil zekerheid.
Zij heeft er totaal geen last van gelukkig en je kunt er ook gewoon aankomen.
Roos geniet hier echt ook en dat kun je merken, staat gelijk bij het hekje zodra zij ziet dat er gewandeld gaat worden, zij is het liefst bij de roedel.
Voor de sier ga ik ook een stukje mee en ervaart zij toch weer even het groepsgevoel.
Elin moeten wij ook vreselijk om lachen, zij heeft verschillende outfits hangen en wij zien dat helemaal voor ons!
Voor bewaking heeft zij een pet en een wapenstok en om Roos te verzorgen heeft zij een verpleegstersuniform compleet met stethoscoop, zo zien wij het echt voor ons☺
Zij is de mantelzorger van Roos geworden en na het eten is er inspectie en wordt haar snuitje schoongemaakt, lief toch!
Nu even de camper naast het hekje weggereden, gasfles is leeg en zo dom geweest om de volle flessen in de aanhanger te laten staan, duur grapje, het gas is hier schandalig qua prijs in vergelijk met Duitsland of Zweden.
We kunnen hier verschrikkelijk de smoor in hebben . . .
Nu het maar naast ons neer leggen en over gaan tot de orde van de dag.
----------
Maandagmorgen 16 september Lottum.
Natuurlijk en gelukkig mag ik wel zeggen, niks bijzonders te melden.
Het plaatsje waar wij staan vinden wij de beste, aan de kant met uitzicht over de velden en hadden wij al tijdig besproken, is een geliefd plekje.
Als ik even naar voren loop of met Roos naar buiten is het wel grappig, je spreekt heel veel mensen.
Naast de camping, ik zeg 'camping' maar is het niet echt want er mogen hier alleen maar campers staan, is een groot veld met Afrikaantjes, bloemetjes dus.
Ik verduidelijk dit maar even want je weet het tegenwoordig eigenlijk niet meer☺
Vorig jaar heb ik hier zaadjes van mee genomen en net voor wij weggingen van huis heb ik nog een randje er van naast ons huis gezaaid en ben wel benieuwd wat er volgend jaar op komt.
Zo neem ik dit jaar van hier ook andere zakjes zaad mee, voor in potten, zijn in Zweden pittig aan de prijs.
----------
Zondagmorgen 15 september Lottum en alweer een mooie dag.
Gisteren de hele dag in de relaxstand gestaan/gezeten/gelegen, natuurlijk wel de gebruikelijke hondenrondes, maar ook die waren niet al te lang.
Vanmorgen heeft Dick met Robbie en Elin weer een echte lange ronde gemaakt en ben ik ook met Roos het bos in gegaan.
We lopen maar een klein stukje met hen mee en Roos is erg geïnteresseerd in al die geurtjes op weer een nieuwe plek.
Ja inderdaad heb ik vaker nu de vraag gekregen hoe het gaat met haar.
En ik kan jullie geruststellen, het gaat naar omstandigheden gewoon goed met haar, zij is blij, wil graag mee, eet prima, drinkt prima en soms vallen er koekjes uit de trommel en ook in de camper alles aangepast.
Slapen doet zij zoals altijd al in de gekste standjes en is het net een vouwhond, zij is nog altijd soepeltjes.
Zij is wel erg mager en gisteren vroeg iemand of het een hazewindhond was . . .
We treffen het met het weer en ik geloof morgen een paar buien, maakt ook niet uit.
Oh lieve Rijkje en Geer, ik lees net je reisverslag . . . ik wist even niet wat ik las, wat een toestanden!
Gelukkig zijn wij niet de enige met rare gebeurtenissen . . . liefs van ons
Relaxen op de camping
----------
Zaterdagmorgen 14 september. Lottum.
Gisteren verliep de dag eens zoals wij het gepland hadden.
Omdat wij op tijd op waren konden we goed de dingetjes doen die nog moesten.
Om een uur of half 1 reden wij weg uit Dronten naar de trimster in Borne en kwamen mooi op tijd aan daar.
Zij is wel 3 uur bezig geweest en ow jee wat hebben wij nu een kale Fauve, vind ik iets minder leuk, zachtjes gezegd, maar kan niet anders.
Een ongelofelijke berg haar is er vanaf gekomen, ook voor een Fauve heeft zij veel vacht en ook van een goede kwaliteit, dat is bij Fauven vaak niet zo.
Gelukkig is het over een week of twee weer aardig aangegroeid.
Elin had er die dag niet zo'n zin in maar heeft geen andere keuze dan het aanvaarden.
Ondertussen heeft Dick gebeld met de auto onderdelenman die zijn best ging doen om er eentje te bemachtigen en later belde hij dat het gelukt was, een goed gebruikt exemplaar.
Wordt opgestuurd naar de garage in Swifterbant, we mogen niet klagen over de hulpvaardigheden die tot ons komen!
Kwamen om een uur of 7 in Lottum aan, werden weer leuk ontvangen en inmiddels aardig wat camperbekenden gesproken, meest met honden!
Dick heeft net zelfs het zonnescherm aan de luifel gemaakt, anders te warm voor Roos maar nu ik zit te tikken wilde zij ook naar binnen.
We willen dan ook echt een ontspannen weekje hebben hier, stress genoeg gehad de laatste tijd.
Liefdevol houd ik het schaapje vast met alweer het zelfde blouseje aan, lekker dun katoentje
De jas van Elin
----------
Vrijdagmorgen 13 september Dronten (? ja dus) en weer veel toestanden verder.
Gisteren lekker op weg maar we hadden de dag er voor al ontdekt dat als de richtingaanwijzer aan ging, de koplampen uit vielen . . . (*&^%
Toen gebeurde het dat het licht helemaal niet meer aan ging en als je overdag rijdt maakt dat hier niet zoveel uit, in Zweden wel daar rijd je overdag ook met lichten aan, maar is natuurlijk niet goed.
Je hoeft tegenwoordig niet zo meer bij een garage aan te komen want dan ben je pas over twee weken aan de beurt en hebben we ons waardevolle garagecontact in Swifterbant maar gebeld.
'Met Dirk Zwart hier'
'Hi in het land?'
'Ja Kees en dan weet je het wel hè als wij jou bellen'
'Wat is er aan de hand?'
Dick legde het uit en Kees zei, toen hij hoorde dat wij nog in Groningen waren, 'kom maar gelijk hier naar toe dan kijk ik wel even'
Na zo'n anderhalf uur waren wij er en kwam Kees er direct aan en huppakee motorkap open stuurkolomding er af.
Blijkt de schakelaar kapot te zijn, wat noodgrepen uitgevoerd die niet hielpen, ding niet voorradig en hij is gelijk gaan rondbellen.
Om een lang verhaal kort te houden, bestelling is gedaan, na onze Lottumweek gaat hij hem repareren!
De aanhanger konden wij ook bij hem achterlaten achter het hek en halen we ook tegen die tijd weer op.
Kees is zo'n relaxte man waar wij een hele goede band mee hebben, kennen hem al jaren en hij helpt ons ook altijd uit de brand.
Wij zijn de nacht in Dronten gebleven om te overnachten op een bekend plekje en moesten vanmorgen o.a. naar de Welkoop waar Dick al de nodige mails en belletjes mee gewisseld had.
Zijn schoenen van iets van 160 euro hadden na twee maanden al de geest gegeven en kreeg hij nieuwe.
Nog wat boodschappen gedaan, natuurlijk naar AH, die mij gek maakt met al die lekkere dingen en zijn sortering . . .
Broodjes Hemaworst gehaald, maar gek genoeg vind ik dat de worst anders smaakt en anders van consistentie is, kan wel aan mij liggen.
Nu op weg naar Borne waar Elin haar jasje uitgetrokken wordt ahhhh zo zonde . . .
----------
Donderdagmorgen 12 september. Nu weer rijdend door het Groningse platteland met echte leuke dorpjes en heel veel groen.
Maar laat ik eerst beginnen met gisteren, helaas is mijn uitdrukking gekaapt maar ik zeg hem in het Nederlands vóór ik beschuldigd word van plagiaat☺
Maar 'nooit een saai moment bij de familie Zwart' . . .
De tekst op het display van de verwarming cq kachel stond een foutcode die betekende dat er iets met de gastoevoer aan de hand was, wat wij al vermoedden.
Dick kwam op het idee om, voor wij bij een garage aan zouden kloppen, maar eens de drukregelaar te vervangen op de gasflessen om te kijken of daar het probleem zat.
De drukregelaar moest in 2029 vernieuwd worden dus leek het dat niet te zijn.
Het was ook wel toevallig dat zowel de koelkast als de verwarming wel aansloegen maar gelijk daar na weer stopten.
Onderweg in Duitsland gestopt bij een Globus om de gasflessen te vullen en daarna verder gereden.
Inmiddels heb ik daar bijna de hele koelkastvulling in de vuilnisbak kunnen gooien . . zonde hè.
Na een uur gestopt bij het bedrijf waar wij een nieuwe gasdrukregelaar konden kopen en . . . tot de gruwelijke ontdekking komen dat wij, alweer, ons campertrapje bij de Globus hadden laten staan . . .
Ik wil niet veel zeggen maar de kopjes stonden te trillen in de kast, de honden lagen vacuüm gezogen op hun plekken, en ik had vingers in mijn oren . . .
Zegt genoeg hè?
Dat duurde een minuut of 5 denk ik en toen beslissen wat nu?
Dick de Globus gebeld en gingen met twee man op de parkeerplaats kijken en niets gevonden.
Er zit niets anders op dan helaas alweer een nieuw trapje te kopen en deze was nog nieuw, weer 75 euro naar de knoppen.
Wij zijn verder gereden. onszelf weer bij elkaar geraapt en op naar C&H voor een bakkie.
Nou dat bakkie werd daarna een kop soep, Chinees halen en samen B&B kijken, met zijn vieren op een rijtje☺ jeetje wat gezellig weer!
De honden vonden het samen weer geweldig en ook hun twee Gordon Setters zijn zo lief en tolerant, geweldig!
Vooral de jonge Murielle en Elin hebben enorm gespeeld met elkaar en door hun veilige tuin gesjeesd, er kwam geen eind aan.
Soms kwam ook Robbie er bij maar dan concentreerde Elin zich teveel op de armpjes en beentjes van Robbie en vloog zij naar binnen.
Vond Robbie niet erg want die had ontdekt dat er ook katten waren die zij niet gezien heeft maar wel geroken!
Ook Roos vond het echt gezellig, dat merkte je helemaal aan haar en ging uiteindelijk lekker liggen op het hondenbed.
Kortom, hartstikke leuk en we zijn daar naast hun huis ook blijven slapen.
Vanmorgen nog even samen koffie gedronken, honden weer gespeeld en nu weer onderweg.
Mwahh en ja hoor, eindelijk viel het allemaal eens mee want het bleek dus inderdaad de drukregelaar te zijn en konden vannacht weer fijn de verwarming aan zetten, wat wij voornamelijk voor Roos doen en de koelkast is ook weer koel!
En ja afscheid nemen is nooit leuk als je het zo gezellig gehad hebt en werden we uitgezwwaaid door twee lieve mensen met hun twee lieve honden.
Nu verheug ik mij op een bezoekje aan AH, lachen toch!
----------
Woensdagmorgen 11 september Heidenau in het voor ons o zo bekende Duitsland!
De truttige bakstenen huizen met hun strakke gordijntjes, vredig aanzien, vinden wij dan, ook omdat wij aangename herinneringen hebben aan 6 jaar in dat land gewoond te hebben.
Nog even terug komen op de bootreis ivm Roos.
Om half 7 in de vroege ochtend waren de honden uitgelaten en besloten wij om snel een bakkie te drinken en dan op naar de boot waar wij om half 9 op z'n laatst moesten inchecken en hij vertrok dan om 9.30 uur.
Normaal heb je daar in de wachtrij nog tijd om nog even de honden eventueel uit te laten, koffie drinken etc.
Nu verliep dat wat anders en kwamen wij aan bij de boot, als één van de eersten om een uur of 8 en konden al na 5 minuten de boot op.
Normaal totaal gesproken geen groot probleem maar nu met Roos toch een ander verhaal.
De aankomst in Rostock om 16.00 uur . . .
Ik kreeg al maagpijn bij het idee en word dan ook misselijk van de spanning.
Maar prent mezelf in dat een mens lijdt door het lijden etc etc
De hut was op de 10e verdieping dus met de lift omhoog wat onze honden gelukkig geen probleem vinden en ook het lopen op de boot tussen de auto's en vrachtauto's kruipdoor sluipdoor over het autodek ook geen moeilijkheid.
Het enige is dat op de tussendekken vaak een supergladde vloer is waar vooral Elin niet over heen wil lopen, Roos soms ook niet en dan tilde Dick haar gewoon op, zij weegt immers bijna niets meer.
Eenmaal in de hut vonden zij direct hun plekkie op de bedden, daarom nemen wij altijd een 4 persoonshut, om lekker de ruimte te hebben.
Om een uur of 12 geloof ik, stond Roos ineens op, ik veerde overeind en zette haar op de grond maar helaas al wat dunne poepdruppels op het dekbed waar ik razendsnel de hoes vanaf haalde en de rest op de grond kwam.
Omdat wij een geoliede schooonmaakploeg zijn en op alles voorbereid, speciale tas met inhoud voor mee genomen☺ was het relatief snel weer ok en spic en span.
Zelfs de hoes grotendeels schoon en heb ik bij de gebruikte handdoeken gelegd.
Later is Dick met Robbie en Elin nog naar het buitendek gegaan, oef een heel end weg, maar nee hoor, in de stinkende pisbak deden zij niets, geen plasje niets, logisch hoor.
Toen met Roos in zijn armen daar naar toe, maar ook niets.
Uiteindelijk hebben zij het alle drie opgehouden tot wij vlak na aankomst in Rostock op een mooie plek uitgelaten konden worden.
Heel knap, zeker van Roos, hoe is het mogelijk.
Wij vonden de bootreis voor Roos en ook voor onszelf zwaar belastend en doen we dan ook echt niet meer, met Roos dan.
Voor de terugweg gaan wij het anders doen maar toen wij dit boekten lag de situatie met Roos nog heel anders.
Nu op weg naar een plaatsje in Groningen waar wij even langs C en H gaan die op dit moment in NL zijn.
Inmiddels ook wat problemen met de gastoevoer, denken wij en slaat de verwarmingsketel af en is de koelkast in staking.
Dat kun je dus echt niet hebben en moeten we wat mee.
O ja gisteravond waren wij eigenlijk best laat en zouden niet op tijd in Heidenau aankomen waar ik naar B&B wilde kijken . . . dus onderweg op een P gestopt, tv gekeken en daarna naar de cp.
Ware het niet dat wij iets gemist hadden en weer op weg naar Hamburg gingen . . . en uiteindelijk om 23.00 uur pas aan kwamen met het end in de strot, nog even wat gedronken en naar bed, niet voordat Dick nog een kwartier met Roos buiten gelopen had om haar toch nog een keer te laten poepen.
En toch, midden in de nacht (we kijken dan niet eens meer op de wekker), o jee Roos moet er uit en te laat, lag het ook al in de mand, dus kwam de schoonmaakploeg ook weer in actie.
Daarna prima geslapen en ook nog gehoord hoe ongelofelijk het stortregende en vlak voor het opstaan droog werd.
Zo dat was een lang verslag getikt tijdens het rijden.
Dank je Til!
Hi Agnes leuk je weer te zien en ik ga snel jouw Tsjechië reis bekijken, prachtig daar hè, alleen ben ik niet jaloers op die hitte!
----------
Dinsdagmorgen 10 september. Op dit moment varend over de wilde baren en ons lekker in een hut met zicht op zee verschanst.
Ideaal, een 'huisdierenhut' die volgens ons expres dicht bij de lift ligt zodat je niet door een lange gang hoeft bij aankomst omdat er natuurlijk honden zijn die er nodig uit moeten.
Goed, gisteren zijn we in het middag uur pas gaan rijden, hebben heerlijk buiten gezeten en ook nog de kloosterkerk bezocht.
De atmosfeer was best grappig want je zag in de verte de buien aankomen en wij zijn vertrokken toen wij wat kleine spatjes zagen.
We moesten best een aardige rit maken die we weer over allerlei leuke wegen gereden zijn, vaak vind ik het niet echt Zweden meer, zo door het zuiden, meer Deens, ook leuk hoor.
Eind van de middag kwamen we aan aan de zuidkust bij een strandje en uiteraard gelijk met de meisjes naar het strand, mét regenjasjes aan want het regende behoorlijk.
Robbie gedroeg zich weer als een echte zeehond en dook de zee in met jas en al om achter de eendjes aan te gaan.
Het deed ons echt weer eens goed, aan zee wandelen, met regen en wind en zelfs Roos ook een stukje mee.
Op de camperplaats stonden wij met 3 campers en toen wij naar bed gingen waren het er 13, volgens ons meest bootgangers en allerlei nationaliteiten.
Opvallend was ook dat wij totaal niets maar dan ook echt niets gehoord hebben, terwijl wij dicht bij elkaar stonden en zo hoort het!
Voor de wekker vanmorgen om half 7 zou krijsen waren wij al wakker en gelijk opgestaan, hondjes uitgelaten, bakkie koffie en weggereden om op tijd hier aan te komen.
Voor de boot vertrok hadden wij hier zelfs op de boot al gedoucht, zo op tijd waren wij, heerlijk.
Zoals altijd liggen de meiden alle drie lekker rustig op bed te slapen, braverikjes.
----------
Maandagmorgen 9 september. Bosjökloster.
Na een prachtige rit gisteren hier aangekomen. en is bekend terrein voor ons.
Voor mij dus niet helemaal want de laatste keer in maart was ik al ziek toen wij hier kwamen dus net als de rit is de plaats voor mij hier een beetje nieuw.
Prachtige plek, heel rustig en een mooi klooster en kerk.
In de avond nog een wandeling met de 3 meisjes, ook Roos dus, door de kloostertuinen gemaakt.
We nemen expres Roos ook steeds mee voor een korte ronde of ik kort hem af en gaat Dick verder met Robbie en Elin, omdat wij willen dat Roos er ook nog iets aan heeft en niet alleen maar saai in de camper hoeft te liggen en dit werkt prima zo.
Het was gisteren veel te warm voor ons en gelukkig airco in de camper tijdens het rijden, het was zo'n 28 graden en de Maxxfan (superdakventilator) aan.
Had wel als voordeel dat wij in de avond tot half 10 heerlijk buiten hebben gezeten, genoten van de stilte en het mooie decor om ons heen.
Er schijnt vandaag een bakkie regen te gaan vallen hoewel wij dat al voor vannacht hadden verwacht en nog niets van dit alles.
Net nog de kerk hier bezocht, mooi maar wel heel wat anders dan in Habo, dat is de overtreffende trap.
Uiteraard mooie foto's en ik denk vanmiddag wel tijd te hebben om foto's te plaatsen.
Direct starten wij de motor om richting Trelleborg te rijden waar wij morgenochtend de boot om half tien hebben.
----------
Zondagmorgen 8 september Habo.
Zojuist de onvoorstelbaar mooie kerk bezocht en wat hadden we geluk, een prachtige oudere Zweedse dame stond te zingen met pianobegeleiding.
Zo ontzettend mooi, de tranen stroomden zo maar over mijn wangen bij het horen van Ave Maria.
Soms best lastig zo'n emotionele eigenschap, gelijk je make-up naar de filistijnen☺
Wij waren de enige bezoekers en om 11 uur begint er een kerkdienst met zang van haar en gaan wij er weer naar toe.
Misschien vallen wij nog te bekeren in deze roerige tijden.
Gisteren zijn wij vertrokken om een uur of half 11 en hebben min of meer rustig aan gedaan.
De laatste hand leggen aan al die acties viel toch weer tegen en kosten meer tijd en daarbij was het snikheet.
Ook kwam een andere buuf nog een bak blauwe bessen brengen waar ik twee potten jam van gemaakt heb, heerlijk!
Eigenlijk liep alles wel gesmeerd en hadden wij de dag er voor nog aardig wat gedaan maar toch wéér, teveel dingen waarvan je denkt 'ach dat kan nog wel even voor wij weggaan'.
Uitgezwaaid door onze lieve buurtjes die onze buurtjes bij thuiskomst niet meer zijn, wat wij jammer vinden, maar goed zij wonen heel dichtbij waar zij een leuk huis gekocht hebben.
Zelf had ik echt aardig wat moeite om mijn stulpje te verlaten . . .
We zijn in de middag naar het Rörstrand museum geweest in Lidköping, dat is een oude porseleinfabriek met echt heel oude prachtige stukken porselein.
Daarna nog naar de outlet van die fabriek waar zij mooie dingen verkopen maar zelfs de outletprijzen vinden wij veel te veel, daar zijn wij geen mensen voor, mooie serviezen en zo.
Onderweg 1x extra gestopt om Roos even uit te laten en verder ligt het spul altijd heerlijk te slapen en merk je niets van hen.
Omdat ik het camperplaatsje echt niks vond, wil niet op een rijtje met andere campers staan, zijn we maar doorgereden naar de Habokerk, zijn hier al 2x geweest maar was de kerk gesloten.
De P hier is heerlijk rustig en je kunt hier prima de honden uit laten.
Nog een reden waarom ik niet in de buurt van anderen wil staan is natuurlijk Roos, vooral als zij er 's nachts uit moet wil ik niemand storen.
De site is nog helemaal niet af maar toch maar geupload.