terug naar menu

Maandagochtend 30 maart. Swifterbant. En zijn jullie blij met het cadeautje wat wij uit Marokko voor jullie mee hebben genomen? DE ZON! Het was een heerlijke ontvangst thuis met de nodige kussen en knuffels, heerlijke soep, broodjes, bloemen en . . . een schoon huis!! Net heb ik weer fijn gewandeld in ons baggerbos en het viel eigenlijk wel mee. De honden rollen ook zo langzamerhand weer in hun dagelijkse ritme, best wel vlot eigenlijk. Koffie gedronken achter buiten in de zon, wat wil je nou nog meer? Het bed sliep weer heerlijk alleen vind ik het nu wel een beetje groot en moest ik zoeken waar mijn levensvriendje lag . . . Je bent gewend aan de camper waar alles, dus ook ons bed, kleiner is. De honden lijken wel aan mij vastgekleefd te zitten. Nu ik weer even in de kamer ben ligt alles in een rondje om mij heen en als ik opsta denken zij dat wij weer weggaan. Ze zijn al tientallen keren in de camper gesprongen, die staat ook bij ons achter en aangezien er veel op te ruimen en zeker schoon te maken valt staat de deur de hele tijd open. Heel grappig, jullie vallen in een gat zonder het dagboek maar ik ook hoor! En dan nu de hamvraag . . . wanneer wij weer weggaan? Dat weten wij nog niet. Eerst eens even de harde schijf tussen onze oren defragmenteren . . . Daarbij werkt onze Wendy momenteel fulltime i.v.m. een opleiding en kunnen Wendy en Remko onze oppashulp voor Charlotte goed gebruiken. Ik zal vandaag of morgen nog een 'persoonlijk' stukje aan mijn fans schrijven om af te kicken, ok?

Zondagmorgen 29 maart. Étréaupont. Nee geen België maar nog Frankrijk. We hadden gisteren geen zin meer en zijn gestopt in dit kleine dorpje, zijweggetje in en motor uitgezet. Links een begraafplaats (grappig toch, onze laatste rustplaats!) en rechts een snelstromend riviertje. Wij dachten dat de mogelijkheid om echt een wandeling te maken klein was. Vanochtend bleek dat het reuze meeviel. Over een gesloten, dicht bijzijnde, camping gelopen en bij de achteruitgang bleek je prachtig langs de rivier te kunnen wandelen. Het is niet te geloven dat onze vakantie er bijna op zit. Wat is dát snel gegaan. We hebben vannacht heel onrustig geslapen. Hoe dat kwam? Misschien wel spanning om het weerzien van onze geliefden? Misschien wel weemoed omdat het er op zit?  Misschien tegenop zien op het 'normale' leven met al zijn beperkingen? Misschien omdat we het gewoon koud vinden? Ik denk van alles een beetje. Buiten het feit dat wij graag iedereen na zo'n lange tijd wel weer willen zien en spreken, hebben wij er echt nog geen genoeg van. Vooral hier in Frankrijk waar het zo makkelijk camperen is! Direct worden de stoeltjes omgedraaid, de motor gestart en dan gaan we op weg naar NL. Ik moet het wel heel erg mis hebben als er niet voor een gezellige ontvangst gezorgd is . . .

Morgen zal ik nog een laatste stukje schrijven . . . snif snif snif. Ook zal ik nog iets schrijven over het aantal kilometers, campings, wat tarieven etc.

Zaterdagmorgen 28 maart. Salbris. Zo, helaas, de zomerkleding zit in de waszak en de winterspullen zijn weer tevoorschijn getrokken. Dat is andere koek. Je weet het, maar dan valt dat toch weer tegen. De camperplaats waar wij nu staan is ook niet echt wat wij wensen. Wel naast ons een behoorlijk stuk groen waar een riviertje in stroomt, goed genoeg om de honden even uit te laten maar dat is het dan ook wel. Gisterochtend heb ik in de camper tijdens het rijden nog een paar fotobladzijden gemaakt en daarna was mijn energie voor de hele dag verder op. Als een zombie zat ik vastgesnoerd in de gordel naast Dick, dik ingepakt in een warm plaid. Snipverkouden ben ik. Met een hoofd vol watten. En diegene die mij goed kennen weten dat ik er dan ook volop in ga . . . Eind van de middag bij een McDo nog even de site geupload en . . .  Daarna naar de camperplaats gereden en om 8 uur lag ik in bed. Het is nu half 9 en Dick is zo goed en zo kwaad als het kan even met de hondjes weg. Dan nog een bakkie koffie en op naar België. Als het goed is zijn wij morgen weer thuis. Haha ik heb al gehoord dat Wendy gister het huis heeft schoongemaakt voor wij thuis komen . . . (was dat dan ècht nodig meid?) Op dit moment voel ik mij gelukkig weer wat beter en ook vingertje geniet van de rust tijdens het reizen!

Vrijdagochtend 27 maart. Houeillès Frankrijk (Landes) Tja en daar staan we nu, precies wat wij willen, een plek gewoon midden in een bos in Frankrijk! Deur open, en ga maar meiden . . . Zo stil en zo mooi. En o wat zijn onze honden in feite verwend, elke keer weer nieuwe leuke omgevingen als de deur van de camper op gaat en alles is even spannend! Wij denken wel eens dat wij het te leuk voor ze maken. Ze zijn af en toe niet te mennen meer . . . Overenthousiast, enorm spelen samen en rauzen. Ook Julia is weer helemaal in haar element, lekker temperatuurtje, zachte vloerbedekking en overal grote dennenappels! Gisteren hebben we eerst in Spanje nog over een stuk autobaan gejakkerd en zijn in Frankrijk de route van TomTom gaan volgen, geen autobanen . . . Wij werden door allerlei kleine dorpjes geleid, wel leuk maar al die haarspeldbochten door de prachtige Pyreneeën begonnen op een gegeven moment behoorlijk te vervelen, zelfs de honden werden er onrustig van. We hebben gepauzeerd op een camperplaats bij een klooster, wat een uitgelezen schitterende plaats, een deel van de St. Jacobsroute. Toen weer verder gereden tot wij er genoeg van hadden en dus een bospad ingedraaid zijn. Net natuurlijk alweer een leuke wandeling gemaakt en het doet ons dan zo goed om Julia zo gelukkig en blij te zien! Het is nu 10 uur in de ochtend en gaan direct weer vertrekken. Tot waar? Weten we nog niet. We merken wel goed dat de temperatuur steeds een paar graden omlaag gaat en zoals het nu is mag het van ons wel blijven . . . We hoorden gisteren van Fransen dat het in midden Frankrijk nog gesneeuwd heeft . . .

Donderdagmorgen 26 maart. Soria, een plaats op de Spaanse hoogvlakte en dat is goed te merken! Stralend blauwe lucht, heerlijk weer en vannacht heeft het gevroren! Gister hebben wij niet zo'n heel eind gereden, ik geloof ruim 250 km. Halverwege de rit wilde Dick nog een cache doen en is met Maura en Emma op stap gegaan. Ik heb languit in de zon gelegen met Julia en Muisje aan mijn voeten. Na 1 1/2 uur kwam hij terug en zijn wij verder gegaan. Toen wij in de gids zagen dat er hier een 'camperplaats' is zijn we gaan kijken. Weer zo'n topplaats! Wat een rust, wat een mooie natuur! Net weer een prachtige wandeling gemaakt. Ja hoor Julia doet deze rondes weer lekker mee en heeft geen last meer van haar voetje. Zij loopt meestal heel vrolijk bij ons in de buurt terwijl de rest de natuur aan het uitkammen is . . . Het is ons wel goed duidelijk geworden, wij zijn gewoon een beetje verwilderd en passen niet meer op campings maar alleen in de vrije natuur! Natuurlijk in Marokko kun je niet anders maar daar zijn de campings ook gewoon 'anders'. Ik denk dat wij vandaag in Frankrijk aan zullen komen, het land waar je je als vrij camperaar helemaal thuis voelt! Ik hoop direct in Soria nog even de site te kunnen uploaden. In Frankrijk zal het geen probleem zijn als je daar in de buurt van een Mac Donalds gaat staan lukt het altijd. Ik heb gisteren geen fotobladzijde gemaakt want ik had geen zin in die lawaaiige generator, je weet wel, de uitlaat bungelt er bij.

Het uploaden (nu bijna 11 uur in de ochtend) lukte dus eventjes goed, dank zij onze wifi antenne! We hebben ons inderdaad heel erg thuis gevoeld tussen die onbevangen (lees; onbevooroordeelde!) Marokkanen! Tuurlijk weer heel fijn om al mijn geliefden weer in het eggie te zien en te voelen! Ik verheug mij daar ook erg op! Maar het is ook dank zij mijn trouwe fans hoor dat ik zoveel werk van de reissite maak, dat werkt toch wel eventjes heel stimulerend! Ook vinden wij het heel erg fijn dat er (kostbare) verloren contacten, juist door de site, weer langzaam maar zeker aan het herstellen zijn! Ik zie eerlijk gezegd wel weer een beetje op tegen het 'baggerbos' (2x per dag 16 smerige poten en 4 vieze buiken) in Swifterbant en dat natte weer . . . En ja die vinger, pijnlijk en dik nog steeds. Ben erg handig in typen met 9 vingers geworden. Haha Agnes, 'bakkie Miekkie is gewoon een zakje Nescafé koffie met een smaakje! Dat dronken wij voor het eerst bij vriendin Mieke in Schotland en is toen ook zo gaan heten en hoort bij ons 'middagritueel'! Ja Ria, Dick had pech in Gibraltar, dat hoor je nog wel . . .

Woensdagmorgen 25 maart. Consuegra. Wat een mooie naam! Trouwens ook een schitterende camperplaats! Buiten de stad, aan de voet van een heuvel, waarboven op van die specifieke windmolens staan. Dit ligt ongeveer 100 km zuidelijk van Madrid. Na een middag flink doorhalen op de autobaan (ruim 500 km) kwamen wij hier aan. Het werd al wat schemerig en Dick is gelijk de heuvel opgeklommen om avondfoto's te maken. Natuurlijk met 4 honden in zijn kielzog!  En uiteraard bleef hij weer veel langer weg dan ik dacht . . . (o jee, als hij maar goed op Julia let, zij ziet in donker niet zo goed en hij heeft ook geen lijnen mee) . . . kortom, het was alweer waar: een mens lijdt het meest etc. Vanochtend hebben we een werkelijk schitterende wandeling gemaakt, een gedeelte van de route van Don Quichot. Gisteravond hoopten wij al op een strakblauwe lucht, dat is zo mooi om die molens te fotograferen, en die kregen wij dus ook! Het eerste gedeelte van de wandeling liep onder de heuvel langs en voor het tweede gedeelte moesten wij eerst klimmen om op het niveau van de molens te komen poeh poeh. Volgens ons hebben wij mooie foto's kunnen maken. Direct gaan wij weer verder noordelijk en zien we wel weer vanavond waar wij uitkomen.

Dinsdagmorgen 24 maart. La Línea. Nou geen cultuurschok deze keer maar een weerschok! Het scheelt toch ruim 10 graden met Chefchouen dan zijn we nog wel in Z-Spanje! De grenscontrole verliep heel soepeltjes. Eerst werden wij overal langs geloodst en alleen moesten er twee uitreisstempels gehaald worden. Ook hadden we geluk bij de boot want wij konden na tien minuten wachten al inschepen. Toen wij daarvoor stonden te wachten wilde er toch nog even een douaneman binnen kijken . . . wij zeiden dat er 4 honden in de camper waren, maar ja, het was een stoere man . . . Emma zette direct een enorme keel op en hij wist niet hoe snel hij er weer uit moest gaan! Het schip deinde behoorlijk en het was goed dat er grote ramen in de boot zitten zodat je goed de horizon kunt zien. Aan land gingen wij direct even snel naar de Carrefour om even bakkies Miekkie te halen. Het enorme aanbod van artikelen was het eerste wat mij opviel in deze grote hyper! Even naar het voor ons bekende internetplekje en toen naar de camperplaats. We zijn later nog even verplaatst want er stond een vrachtwagen met koelinstallatie bij ons in de buurt. Vannacht waaide het behoorlijk en . . . we hebben weer de overbekende regendruppels gehoord! Ja hoor, we zijn weer in Europa! Nu nog even snel naar Gibraltar en dan op weg naar???? We zien wel waar wij uitkomen vandaag. Ja inderdaad, wat moeten al onze fans nou als wij weer terug zijn . . . Ons dagelijkse leven is niet interessant genoeg om er een dagboek over bij te houden! Wel ga ik de Gordonsite weer renoveren als wij thuis zijn dus misschien ga ik daar in verder maar dan alleen over de hondjes! Maar, onze reis is nog niet ten einde hoor, wie weet wat wij nog allemaal gaan beleven . . . O ja, mijn vinger doet nog steeds behoorlijk pijn.

Maandagmorgen 23 maart. Chefchauen. Vandaag is het zover, we verlaten Marokko. Het geeft ons toch echt een beetje weemoedig gevoel. Het is ons hier uitstekend bevallen en we zijn (bijna) helemaal gewend aan de cultuur hier. Ik zal er natuurlijk in mijn 'epiloog' nog op terug komen. Maar de vakantie is nog niet voorbij hoor! Direct het laatste stukje naar Ceuta, wat Spaans grondgebied in Marokko is. Ik heb al verhalen gehoord dat het vaak lang wachten is aan de grens i.v.m. controles op verstekelingen en drugs. Het schijnt dat er regelmatig drugshonden door je camper gejaagd worden . . . We zien wel. Gister hebben we een mooie, groen rit gemaakt hier naar toe. De weg was niet altijd even prettig om op te rijden maar het panorama des te mooier! De camping ligt een eind buiten en boven het stadje in een soort natuurgebied wat hier dan gelijk recreatiegebied is met alle consequenties van dien . . . Zeker op zo'n dag als gisteren, iedereen vrij . . . hele families met etenswaren die hier de hele dag bivakkeren . . . en dat is niet zo erg, leuk zelfs, maar wat zij achterlaten . . . Maura heeft net tijdens de wandeling iets gegeten wat haar niet goed gevallen is en zij ligt nu zielig op haar plaats en heeft niet gegeten. En dat mag wel in de krant! Stomme honden, zij krijgen de beste kwaliteit voer en evengoed menen zij het af en toe eens te moeten aanvullen met die smerigheid . . . Onze terugreis door Spanje gaat door het binnenland, de kust gaan wij dus lekker mijden dat begrijpen jullie inmiddels wel!

Zondagmorgen 22 maart. Net weer heerlijk gewandeld en het leek wel of heel Fès aan het trimmen was! Nog even over gisteren. Ik schreef al dat Dick de stad in was. Op een gegeven moment streek er een groep vrouwen met kinderen naast mij neer in het gras, in de schaduw van de camper. Al heel snel vroegen zij of ik bij hen kwam zitten en dat heb ik gedaan! En gezellig dat het was! Die vrouwen vonden het prachtig hoewel wij geen woord van elkaar verstonden want zij spraken alleen Arabisch. Met handen en voeten dan maar. Ik moest alle namen leren in het Arabisch. Maar die taal 'ligt' ons zo weinig dat, nadat ik de naam gezegd had, het voor geen tweede keer meer kon zeggen! Lachen natuurlijk! Ook Muisje moest het toneel op en onder mijn leiding werden er stukjes met haar aan de lijn gewandeld! Zo grappig! Toen Dick terug kwam wilde hij wat foto's maken, maar alleen van de kinderen. Dick kwam op het lumineuze idee om een foto voor de moeders af te drukken . . .  Tja en dát hebben we geweten . . . Plotseling was de angst voor foto's maken verdwenen en wilde alle vrouwen met mij op de foto! We hebben nog afdrukjes voor hen gemaakt tot het papier op was en de klok een paar uur verder stond . . . Bij het afscheid werd ik door alle vrouwen gezoend en op verschillende plaatsen kwamen zij aanrennen om ons na te wuiven! Weer een leuke ontmoeting! Direct vertrekken wij naar Sjefchaouen en net hoorden wij dat daar een camping op een mooie plaats boven het stadje ligt.

Zaterdagmorgen 21 maart. Begin van de lente! Maar bij ons is het toch echt zomer hoor! We hebben gisteren een lekker rustig dagje gehad en hebben alleen wat boodschappen gedaan bij de Marjane. Om 6 uur stond onze tajine klaar in het restaurant . . . Nou dat was wel even een goedmakertje hoor! Tsjongejonge wat was dàt lekker! Kefta (kleine gehaktballetjes in tomatensaus) met ei, hmmm! Ook natuurlijk weer een heerlijke salade er bij! Zoals jullie zien zijn wij nog steeds in Marokko, nog niet over gevaren. Het bevalt ons hier ontzettend goed op deze camping en zijn daarom wat langer gebleven. Voor ons is het uiteraard heel belangrijk dat wij hier zo geweldig uit de voeten met de meiden kunnen. En nà de wandeling kunnen ze dan bij de camping nog even fijn het water in om af te koelen. Dick is nu eerst nog even te voet Fès in en ik blijf op een camperplaats staan. Morgen gaan wij weer verder richting Ceuta. Onderweg nog even een leuk plaatsje, Sjefchaouen, bekijken. Dan zullen we maandag toch echt overvaren naar Spanje . . . O ja, heel grappig, langs de rand van de camping ligt een watertje en daar leven ook schildpadden in! Inmiddels staan wij nu op de camperplaats in Fès en hoor ik de lieflijke klanken uit diverse moskees! De één jodelt nog mooier dan de ander! Tot mijn grote verbazing zag ik net ook nog een knoeperd van een schildpad hier over de parkeerplaats lopen! En achter de camper loopt weer eens een schaapskudde. Wat een leven hè! Het camperen op zich verveelt ons nog voor geen meter maar het verlangen naar de (klein)kinderen begint toch wel een rol te spelen . . .

Vrijdagmorgen 20 maart. Fès. Inderdaad gisteren zijn we naar een ziekenhuis geweest. Op internet ziekenhuis opgezocht. Wat wij daar gezien hebben is niet te geloven . . . Allereerst wilde de man van de security wel graag even mijn vinger bekijken . . .Hij heeft daarna een arts geroepen en toen moesten we even wachten. Wij keken rond in de behandelkamer en waren helemaal sprakeloos. Dick heeft nog snel een fotogemaakt maar in het echt was het 10x erger. Ongelofelijk, het leek of ik een beeld op de tv zag van een achteraf ziekenhuisje in Roemenië . . . Genoeg gezegd???? Zo vies, opgedroogde bloedspetters op de schermen, alles smerig en buitengewoon armetierig. Er hing een bewusteloze oudere man in een stoel, gesteund door familieleden. Later werd hij op een soort behandelstoel gehesen en werd er een kamerscherm (!) omheen gezet. De man was niet aanspreekbaar. Volgens mij was hij dood. Enfin, de arts kwam er aan, een smoezelige jonge man. Bekeek mijn vinger en zei dat het ontstoken was. Hoefde geen foto van gemaakt maar ik kreeg een recept voor een forse antibioticakuur en pijnstillers. Ik had daar in die omgeving er ook nooit iets aan laten doen natuurlijk! Toen naar een pharmacie om de spullen op te halen. De ab kuur is voor 8 dagen en 6 joekels van pillen per dag. Daarna reden wij door Fès en zagen een schitterend gedecoreerde deur. Een kleins stukje verder stopte Dick omdat hij er een foto van wilde maken. Ik waarschuwde hem al dat dat verboden is, militair complex oid. Hij ging toch . . . Na ruim een uur was hij nog niet terug en ik kreeg visioenen dat hij opgepakt was en al in een Marokkaanse cel zat te zuchten . . . Ik zat net te denken wat ik zou gaan doen toen hij er aankwam. Inderdaad, hij mocht geen foto maken maar had een gesprek gehad met twee militairen over de Islam . . . zij wilde hem bekeren tot dat geloof en hij moest een Koran kopen! En ik maar wachten . . . Maar inmiddels ben ik wel wat gewend. Het bleek een paleis van de koning te zijn en hij was die dag in de stad. Wat verder, even geparkeerd langs de kant van de weg, voor een internetplekje, kwam de parkeerwachter er al aan. Zij willen altijd 5 dirham van je maar we hadden geen klein geld meer. Dick heeft hem toen een mars en een glas cola gegeven wat hij erg op prijs stelde! Hij ging daarna ons weer trakteren toen er een soort 'snackkarretje' op wieltjes langs kwam met bakjes, warme gekruide bonen. Het was lekker en we zijn er niet ziek van geworden. Het was inmiddels al laat en de tajine moet wachten tot vandaag.

Donderdagmorgen 19 maart. Fes. Ja hoor, gisteren hebben we aapjes gezien! Komen wij daar aan, lopen met 3 honden los en niemand zegt er iets . . . lopen er gewoon apen tussendoor . . . Heel gek dat onze honden er niet vreemd van opkeken . . . hebben zij dan toch wat van mensen????? De apen vonden de honden niet leuk en gingen krijsend op de vlucht. Daarom hebben we de meiden maar weer in de camper gezet. Het zijn Rif Makaken. Goed was de rangorde structuur te bekijken! En dan die baby aapjes, wat een schatjes! In een natuurpark heeft Dick nog een cache gevonden op een mooie plaats. Alweer moest hij een berg beklimmen! Hij liever dan ik! En fijn voor de honden! Heel grappig want we stonden aan een prachtig groot meer en de laatste vinder van de cache trof dit meer totaal leeg aan! Het bleek in een maand weer volgestroomd te zijn!  Toen Dick terug kwam liep er inmiddels een herderin met schapen, de honden liepen er tussendoor rechtstreeks naar het water zonder ook de schapen maar een blik waardig te gunnen, ja zelfs Muisje! In de middag kwamen wij hier in Fes aan. Een grote stad. De camping ligt aan de buitenkant en kan door ons super genoemd. Het wordt zeer goed bewaakt en buiten de poort loopt een enorm wandelgebied! Ook wordt het daar bewaakt door militairen en eerst mochten wij er niet in met de honden . . . na handengeschud en een praatje mochten er wel rashonden in . . . lachen . . . snappen jullie het nog? Nou wij een beetje, er wordt opgelet dat er geen 'wilde' honden in komen!  We hebben heerlijk gewandeld en gelukkig zijn er veel bomen (schaduw)! Voor het eerst hebben wij processierupsen gezien, heel indrukwekkend maar ik geloof wel dat deze niet zo onschuldig zijn . . . Op aanraden van een NL verpleegster die wij spraken op de vorige camping besloten wij toch om met vingertje maar snel een arts te bezoeken. Dus, bij aankomst hier op de camping aan de 'baas' gevraagd. Hij ging een afspraak maken. Binnen een kwartier kwam hij er aan en had een afspraak voor ons, tussen 7 en 8 uur 's avonds. Ook wilde de arts hier wel langs komen . . . Dus, wij er heen gisteravond, vreselijk druk overal en na wat gevraag vonden wij het maar . . . toen bleek de arts niet thuis . . . Wij waren keurig op tijd maar kennelijk hebben Marokkanen hier een ander idee over! Ik vond het niet echt erg want ik voelde de lachkriebels al omhoog komen toen wij het 'trappenhuis' ingingen . . . Waar raakten wij nu weer verzeild? Ik had al besloten bij mezelf dat ik alleen maar een antibioticakuurtje wilde hebben maar geen gewroet aan die vinger . . . Dat wil ik alleen in een ziekenhuis laten doen, dus gaan wij direct op weg.

Woensdagochtend 18 maart. Azrou. Na een heerlijk frisse nacht, we zijn hier op ongeveer 1600 meter hoog, zitten we nu aan de koffie in de camper. Het is weer stralend mooi weer maar nog wel een beetje fris buiten. Wij staan naast een hek waar achter een Marokkaanse boer aan het werk is, ploegen, met zijn twee paarden. Zo primitief heb ik het nog nooit gezien . . . gewoon een V-vormige boomtak waar hij mee ploegt! Ik zie al regelmatig Fransen bij het hek staan om het te fotograferen! Als die boer verstandig is vraagt hij 5 dirham voor een foto . . . Gisteren is Dick met de jongste 3 nog een cache gaan zoeken (en gevonden) waarbij hij een pittige steile klim op een berg moest maken. Ik heb lekker zitten digiknutselen en had toevallig ook nog eens een goed netwerkje bij een hotel. Direct gaan wij weer een stukje verder maar gaan eerst hier in de buurt nog naar een cederbos waar aapjes in het wild leven die je soms wel eens ziet. Dit is hetzelfde soort als op Gibraltar.

Dinsdagmorgen 17 maart. Azrou. Weer een stukje noordelijker. Gisteren over dezelfde weg hier naar toe gereden. Af en toe mooi, af en toe saai. Dit is de enige weg van Marrakech naar Fes dus behoorlijk druk. Niet veel toeristen want de meesten gaan toch echt langs de kust. De dorpjes die je door gaat zijn eigenlijk allemaal van lemen huisjes of van niet afgebouwde stapels stenen met een rode stoffige zandweg er tussen. De enige asfaltweg is de doorgaande weg waarop wij rijden. Halverwege stuitten wij nog op een jaarlijks paardenfeest waar wij een tijdje gebleven zijn. Prachtig uitgedoste hengsten, volgens mij allemaal Arabieren. Zij voerden een z.g. strijd samen wat heel mooi was om naar te kijken. De paarden liepen op een rij waarbij zij veel snelle stapjes moesten maken om zoveel mogelijk het rinkelen van de belletjes te laten horen. Wat ik heel opvallend vond dat het allemaal hengsten waren en ik heb er niet één gezien die zich vervelend gedroeg! Zo goed als de mannen die paarden in de hand hadden, geweldig en in alle rust! Als je dan ziet hoe de paarden vervoerd worden krijg je nog meer respect voor hun handelen! Geen chique trailers maar een open vrachtwagen waar zij, zij aan zij, vastgebonden in staan, hoofden allemaal naar rechts en de begeleiders er bij. Het zijn allemaal militairen met hun paarden die dit uitvoeren. De paarden zagen er ook allemaal heel mooi en goed gevoed uit. Kortom, leuk deze onverwachte gebeurtenis. Eind van de middag kwamen wij aan op deze camping die hoofdzakelijk bezet wordt door Fransen, niet de meest vrolijke camperaars . . . ook ontmoetten wij hier Fred en Thea met hun mooie, inmiddels antieke, zelfgebouwde camper. Zij zijn nu voor de tweede keer in Marokko en het bevalt hen hier ook prima. Vanmiddag gaat Dick hier in de buurt nog een cache doen en morgen vertrekken wij naar Fes. De bedoeling is om vrijdag de overtocht van Marokko naar Spanje te maken. Als vingertje nog zo pijnlijk is als nu, gaan wij naar Gibraltar naar een Engels ziekenhuis. Misschien moet er even een fotootje van gemaakt worden. Ik ben namelijk nog nooit in een Engels ziekenhuis geweest en dat is toch eigenlijk wel eens nodig . . . om toe te voegen aan het lijstje . . .

Maandagmorgen 16 maart. Beni Mellal. We staan hoog boven de stad met een prachtig uitzicht, bij een nieuw gebouwd oud kasteel. Gisteren hebben we niet zo'n heel eind gereden. Wij meten het ook eigenlijk niet af in kilometers maar in tijd. De weg vanaf Marrakech tot hier was qua omgeving niet echt mooi maar de bevolking heeft het gekleurd voor ons! Nog in Marrakech reed Dick door een rood licht, een doodzonde hier in Marokko! Volgens mij dan ook de enige zonde in dit land . . . Op mijn 'OH  STOPPUH' zei Dick 'ja hoor, doei, ik heb al 2x voor een rood licht gewacht'. Dan zeg ik maar niets meer. En ja hoor, daar kwam een bruin, met spierwitte tanden, breedlachend, prachtig geüniformeerd manspersoon naast de auto. Had meneer het rode licht niet gezien? Rookt u? Haha dan weet je het al . . . Helaas konden wij hem voor het niet geven van een bon geen sigaret aanbieden. Het gaf niet, voortaan beter uitkijken en rijd maar fijn door! Op een gegeven moment wilden wij even pauzeren en gingen in het niets een zandpad in, fijn voor de honden, tussen de velden en niets in de omgeving. Ja dát hadden we gedacht. in Marokko word je namelijk altijd gespot! Ik ging een bakkie Miekkie maken en toen hoorde ik Dick zeggen 'jeetje nou komt er weer zo'n *** op een ezel aan. Die uitspraak bezorgde mij een lachstuip. Juist omdat dat hier zo gewoon is en in NL eigenlijk niet voor komt. Zo zie je maar dat alles went! Enfin Dick weg met de meiden en ja hoor, madame madame, daar stond hij bij de open deur op zijn ezeltje. Of ik nog kleren had. Toen ik niet reageerde ging hij maar weg. Nog voordat wij aan de koffie zaten hoorden wij bèèèèèèèèè`, dan weet je het al weer. Een herder met zijn schaapjes, ook richting camper.  Maar herder zag de honden plotseling en toen kwam hij niet dichterbij. Voor ons was de lol van dat leuke plaatsje af en zijn wij maar ingestapt. Onderweg was het heel druk en dan zie je hoe verbazend het is wat er hier allemaal op auto's meegenomen wordt. Hoge vrachtwagens waar bovenin in de open laadbak, mensen met paarden staan! Hoe zij die daar in krijgen weet ik niet maar dat zal gehesen moeten worden. Kleine pickups met tientallen mensen er in op elkaar gedrukt, gewoon in de openlucht en zij moeten zich aan elkaar vasthouden. Ik heb daar foto's van gemaakt en ook dat er voor ons eentje werd aangehouden door de politie en een stukje verder dat alle mensen weer instappen buiten het gezichtsveld van de politie! Kostelijk schouwspel! Begin van de avond kwamen wij hier in Beni Mellal aan en vroegen tijdens het tanken waar de camping was. Nee, geen camping maar je mag staan op het grote parkeerterrein van de supermarkt. Wij daar naar toe. En een drukte daar en een lawaai. Dan hoop je dat na het sluiten van de supermarkt de rust intreedt. Nou niets van dat alles want toen ging de parkeerplaats ingenomen worden door de jeugd. Voetballen, rollerskates, stuntfietsen en stuntbrommer rijden waarbij de grote ruiten van de super als spiegel fungeerden! Natuurlijk waren wij ook aantrekkelijk voor die gasten . . . In de achteruitrijcamera zagen wij dat zij het bordje achterop de camper lazen, en dat bordje heeft ons al vaak behoed voor al teveel belangstelling . . . Daarbij was het zo ontzettend warm ik lag al in bed, het was 11 uur en Dick was het zat. Op de kaart had hij gezien dat er een waterval moest zijn en hij wilde daar naar toe. Met een camper is het makkelijk, je draait je stoeltjes om en rijden maar. We kwamen op een stil weggetje wat omhoog ging. Uiteindelijk kwamen we bij dit kasteel aan op de top. Prima rustig en bovenal fris plekje om te overnachten. We stonden er net en toen kwamen er een paar auto's aan &*($%#@ WAT NOU WEER? Ook dit is tot midden in de nacht doorgegaan met luide Arabische muziek. Om een uur of 4 eindelijk rust, jawel tot een uur of 5 . . . weer een auto met luide muziek, bleken sporters te zijn . . . Al met al, een *** nacht! Dit was voor vandaag het verdekte 'lelijkewoordenstukje!'

Zondagmorgen 15 maart. Marrakech. Het is nu 8 uur en Dick is net met de jongste 3 meiden gaan wandelen. Ik ga direct een kleine ronde met Julia. Gisteren een rustige dag gehouden, kon ook niet anders met temperaturen van boven de 30 graden in de schaduw! Dick heeft wat 'onderhoudswerkzaamheden' aan de camper gedaan. Mijn stoel draaide stroef vanwege al het zand en stof dat er tussen zat en het scherm voor het voorraam haperde, logisch er zat een spiegeltje tussen wat ik kwijt was! Dat was geplakt op de zonneklep en er van af gesmolten. Ik heb heerlijk gelezen en geluisterd naar gevoelige hardrock (kan dat ook nog?) muziek op mijn Ipodje. Vandaag vertrekken wij om weer een stukje in de buurt van NL te gaan komen . . . Wij beginnen het gevoel te krijgen dat wij uit Marokko weg moeten zo langzamerhand want het wordt te warm voor deze blanke Europeanen! Met mijn vinger gaat het stabiel niet lekker, dat betekent gewoon dat het niet slechter gaat maar wel nog heel pijnlijk is. Nee ik ben hier niet naar een arts geweest, misschien wel eigenwijs maar ze zijn hier erg panisch voor rabiës dat houdt in dat ik daar dan voor behandeld ga worden en daar heb ik echt geen zin in. Er komt hier aardig wat hondsdolheid voor dus kan ik mij het in dat opzicht natuurlijk wel voorstellen. Gisteren hebben we Julia nog lekker afgespoeld met de slang aan de kraan en zij vond het echt heel fijn! Zij genoot met haar oogjes dicht! Er is hier niets van water in de buurt dus dan maar op deze manier. Nu ga ik weg met haar want het is nu nog om te doen buiten. O ja, het is nu niet alleen zand wat er in de camper ligt maar de zwarte dames hebben samen besloten om uit de kleren te gaan . . .

Zaterdagmorgen 14 maart. Marrakech. Gisterochtend waren wij (weer) op tijd op en hebben de honden kort uitgelaten. Er was geen gelegenheid in de directe omgeving, ik had geen zin om een berg te beklimmen. Omdat wij toch nog naar de waterval (naam; bruidssluier!) gingen dachten wij daar met de meiden wel uit de voeten te kunnen, en dat bleek ook zo te zijn. Via een heel mooi maar supersmal weggetje kwam je bij de waterval. Het bleek een enorme toeristische trekpleister te zijn met een hele rij van souvenirkraampjes die je langs moest wilde je  bij de waterval komen! Omdat wij zo vroeg waren stonden er gelukkig nog veel lege kraampjes . . . Maar toch. Hoewel Marokkanen uiterst vriendelijk zijn, zijn zij ook vaak behoorlijk opdringerig. Inmiddels kunnen wij er aardig mee omgaan dus hadden we ook afgesproken niets te kopen. Ja, dàn willen zij graag ruilen, of wij geen defecte mobiele telefoons hadden. . . ja wel, toevallig twee. Die hebben we dan ook leuk geruild voor een paar sieraadjes. Ook kregen we van meneer nog een boodschappenbriefje mee voor als wij volgend jaar weer terug komen . . . lekker eten met de familie, feestje! De waterval was mooi maar niet echt indrukwekkend. De meiden vonden het schitterend, lekker klimmen, klauteren , springen. Ook Julia heeft als vanouds genoten! Vanwege de vroegte konden zij ook gewoon los lopen tussen de kraampjes door! Er is werkelijk geen mens die zich daar druk over maakt! Ik zie ons dat in Europa niet zo maar doen hoor . . . Toen het smalle weggetje weer terug. Inmiddels waren de toeristen ook wakker geworden en reden wij gelukkig aan de bergkant . . . We hebben heel wat mensen peentjes zien zweten . . . Daarna een prachtige rit naar Marrakech waar wij nu zijn aangekomen op de camping waar wij ook op 7 februari hebben gestaan. De bloemen bij het zwembad staan nu in volle bloei en straks zal ik kijken of er nog een mooi plaatje van te maken is. Het is hier nu wel veel drukker maar wij hebben een rustig plekje waar wij toch nog maar een dagje extra blijven staan. Ook nu een prima internetverbinding vanuit onze camper!

Vrijdagmorgen 13 maart. Imouzzer Ida Outanane (jawel). Gister ging Dick eerst nog even een cache doen aan het strand, het zou een 'oppikkertje' zijn maar dat werd het natuurlijk niet . . . Ik ben met de honden naar het strand gegaan en daar hebben wij ons kostelijk vermaakt. Er waren alleen wat surfers. Ook was er een grappig camperplaatsje, zullen we wel, zullen we niet . . . Toch maar niet, de mooiste plaatsjes werden weer breeduit in beslag genomen door . . . . Daarbij zó warm . . . Wegwezen hup de bergen in! Nog even een mooie waterval onderweg bekijken. Het was een heel romantische route door een kloof en halverwege zagen wij een schattig restaurantje. We hadden zin om ons een even Marokkaans culinair te laten verwennen. Het begon goed. Om de tijd op te vullen naar de tajines, kregen wij een groot brood, een dienblad met verschillende schoteltjes met producten uit de streek, amandelpasta, cactushoning, bijenhoning met tijm en olijfolie. HEERLIJK! Daarna een heerlijke Berbersalade. Toen kwam het hoofdmenu, Dick had een tajine Royale met schaap, lam en kip. Ik had een omelet Berber. Het zag er werkelijk uit de kunst uit maar toen . . . Het was echt niet te eten! Mijn eieren zaten verbrand vast op de bodem en Dick zijn Royale? Nou dat zag er werkelijk helemaal niet uit, een puinhoop onder de groenten en om te eten was het ook niet! Wat een smerige zooi, BAH! Wat er voor ingewanden in zaten weten wij niet maar het hing van lellen, vellen en buisjes (adertjes) aan elkaar. . .  Ik heb  een klein hapje van mijn tajine gegeten en Dick heeft alleen het stukje kip naar binnen gewerkt. Het deed ons sterk denken aan het vlees op de soeks . . . Duizend excuses van de eigenaar en we hoefden dat ook niet te betalen en kregen nog een potje cactushoning als troost! We hebben wel vreselijk gelachen om dit hele tafereel en snel foto's van de troep gemaakt, moet ik nog bewerken hoor. En inmiddels waren wij al twee uur(!) verder en nog niet bij de waterval. Halverwege zijn we in dit dorpje blijven staan, ahh foei toch, we staan 'wild', met nog 4 andere campers. De temperatuur is weer heerlijk voor ons, met een heerlijk frisse nacht! Met mijn  vinger gaat het niet echt goed, zo pijnlijk, heel erg. Ik heb er de hele dag een natte koude lap om heen gewonden en gisteren 6 pijnstillers geslikt. Muisje is nog steeds sacherijnig en gedraagt zich als een vrouw vlak voor haar periode!

Donderdagmorgen 12 maart. Agharoud. Ook bij ons gaan er dingen fout. Muisje was al de hele week een beetje 'kort voor de kar', extreem bezig met het verdedigen van dingen die zij tijdens de wandelingen vond, zoals botjes. Sterk reageren op andere honden, overal als een reutje tegenaan plassen, noem maar op. Dat leidde eergisteren tot een clash met Julia waarbij ik hen echt uit elkaar moest plukken. Zal zij voelen dat Julia aan gezag gaat inleveren? Is het de warmte? Ook gisteren gebeurde het. Bij de camper, terwijl Muisje vastzat. Toen ik hen uit elkaar haalde bleef Muis Julia aanvallen, de één had ik links en de ander rechts. Muis sprong op naar Julia die ik links had en HAP, Muis had mijn wijsvinger tussen haar kaken en dat was niet mis. Vier diepe gaten . . . Julia en Muisje hebben helemaal niets . . . Ik blijf in dit soort situaties altijd heel kalm en zorg eerst dat de twee gescheiden worden. Hup Julia de camper in. Mijn vinger is behoorlijk beschadigd en heel pijnlijk en het valt nu niet mee om te tikken. Ik tik altijd met tien vingers dus het stukje schrijven is nu een langdurige klus. En Julia en Muisje? Niets aan de hand, weer net zo normaal als het altijd gaat. Toen ik mijn opschrijfboekje er bij haalde bleek mij dat Muisje elk moment loops kan worden en dát is dus nu het probleem! Ons roedeltje is momenteel heel onrustig, best vervelend. Wij denken dat de mensen op deze camping wel blij zullen zijn als de familie Flodder opduvelt . . . Wij passen met ons hele gedoe helemaal niet meer op dit soort overgereguleerde terreinen. Daarbij is het ons echt veel te heet hier. Dick heeft vannacht tot 3 uur buiten op de stoel gelegen! Hij is nu met de drie meiden weer de berg aan het beklimmen wat hij gisteren ook gedaan heeft, alleen was hij toen zij fototoestel vergeten. Het is nu om half 9 nog lekker van temperatuur. Vandaag rijden wij naar het noorden, een beetje oostelijk en kruisen daarbij Marrakech nog een keer. Dat zal vandaag ongeveer het eindpunt zijn. We zullen de stad niet zelf niet meer bezoeken, genoeg gezien! We gaan ons nu beperken tot mooie uitzichten tijdens het reizen.

Woensdagmorgen 11 maart. Gefeliciteerd Els! De reparatie gisteren duurde veel langer dan gedacht. Ze zijn er een uur of 3 mee bezig geweest wat er nou aan de hand kon zijn. Uiteindelijke resultaat? Hij doet het weer! Kosten? Nog geen 20 euro . . . Inmiddels hadden wij er al een paar rondjes camping op zitten en Dick had een heel mooi plaatsje gezien. En daar zijn wij gaan staan. Heel ruim, met boompjes voor de broodnodige schaduw. Aan het strand zijn helemaal geen beschutte plekjes. Wij wilden hier een paar dagen blijven staan maar de hitte gaat ons morgen verdrijven . . . Deze temperatuur vinden wij niet om uit te houden, 28 graden in de schaduw, nee, niets voor ons. De honden en wij waren vannacht erg onrustig (of werden zij van ons onrustig?) vanwege de niet aflatende warmte. Deze hitte konden wij ons niet meer voorstellen, ik denk dat wij dat voor het laatst met de kinderen in Spanje in de maand juli (1986) hebben meegemaakt. Natuurlijk, de avonden zijn dan fantastisch om buiten te zitten maar overdag vind ik het een crime. En de vooruitzichten zijn ook heel warm. Daarbij vind ik het voor onze Juliaatje helemaal niet goed. Zij is  niet voort te bewegen. We zijn gisteravond nog een rondje gaan lopen en dat was goed te doen. Nou, ik ga nu eerst eens even lekker douchen en brood halen. Op dit moment vindt er een ware exodus plaats, de één na de andere camper vertrekt. En toch vermaak ik mij wel op de camping, het is kostelijk om naar andere mensen te kijken . . . Ook grappig om te zien is dat kennelijk hoe ouder, men ook minder kritisch op zijn uiterlijk wordt! Je ziet de prachtigste outfits, gisteren zag Dick een man in een soort schots geruit strandpakje, jammer genoeg geen fototoestel bij de hand. En zelf ben ik toch geen persoon die zich veel met uiterlijkheden bezig houdt maar . . . Franse mannen houden veel van roze en speciaal knalroze croqs! Ze lijken mij Dick ook wel lief staan maar hij wil ze niet . . . Verder zie je hier veel 70 plussers op een quad. Ook scootertjes zijn niet om te tellen, daar kun je fijn mee naar het toilet rijden!

Dinsdagmorgen 10 maart. Gisteren verliep ons vertrek alweer niet zo vlot. Bij het water tanken bleek dat wij, nu dichterbij het kantoortje, een goede internetontvangst hadden. Dus ja, 'even' de site uploaden en een paar berichtjes versturen. Toen wij daar mee klaar waren liep er een Mohammed om de camper en zag de schade aan de linker achterbumper . . . Hij wilde het ter plekke repareren en het werd absoluut goed gedaan! Grappig hij sprak 3 woorden Duits en Marokkaans er tussen door maar wist ons toch te overtuigen! Daarbij hadden wij al eens gehoord dat er zo'n mannetje op die camping langs kwam die speurde naar beschadigingen op campers! Het was echt een giller om te bekijken hoe hij dat deed, geen prachtige reparatie koffer oid maar een gewoon aardappelmesje, gasbrandertje, matje van dat kunststofspul en een klein schuurpapiertje! En het resultaat na een paar uur was geweldig! En dat voor 40 euro. Die gasten zijn hier vaak zo ontzettend handig met niets aan materialen! Dat zag je ook al aan meneer de kapper, een stompe schaar en een bot mesje! Er heerst een grote werkeloosheid in Marokko en sociale voorzieningen zijn hier niet. Zij willen enorm graag werken hier. Om half 4 richting Agadir, eerst naar een supermarkt! Ow dat was wel weer eventjes fijn! Toen op weg naar die mega camping, alleen eventjes kijken want als zij te dicht op elkaar staan vertrekken wij weer. Daar aangekomen bleek het inderdaad een enorme camping te zijn met 700 best wel mooie plaatsen! Het toeval wil, nou ja niet echt toeval natuurlijk, dat er tegenover een camperreparatiewerkplaats (mooi woord voor scrabble) is. En ja, onze koelkast heeft geen zin meer om op gas te werken. Zolang wij elektriciteit hebben is er dus niets aan de hand maar als wij straks weer 'wild' gaan staan hebben we een probleem. Het was inmiddels al avond maar de mannen hebben toch even gekeken naar de koelkast. Hij moet gedemonteerd worden en direct om 10 uur hebben wij een afspraak. We staan voor het bedrijfje precies in de straat waar ALLE honden van de camping uitgelaten worden (met stroom van de werkplaats). En dat zijn er enorm veel! Prachtig vindt Emma dat! Dick is nu met hen aan het wandelen en ik zit met een gedesillusioneerde Juliaatje in de camper. Deze camping heeft ook nog een dependance aan het strand, het is daar heel stil want die mensen willen kennelijk allemaal bij elkaar staan. Je hoeft je dus niet af te vragen waar wij direct naar toe gaan als de reparatie klaar is. Er is daar in de buurt ook nog een cache die Dick wil gaan doen.

Maandagochtend 9 maart. Aglou- Plage. We hebben gisteren prachtig weer gehad en in de middag werd het steeds bewolkter. In de verte boven land zag je het erg onweren. Uiteindelijk kregen wij dat toch ook in de avond. Inmiddels schijnt de zon weer lekker hoor! Zo gaat dat in dit soort landen. Het internetten hier is niet goed. Of er teveel mensen gebruik van maken weet ik niet maar verbinding maken is moeilijk. Ik zie hier momenteel veel bedrijvigheid om mij heen. Kennelijk verplaatsen er veel vandaag. Grappig om te zien hoe dat gaat bij andere mensen. Het meest valt op dat veel vrouwen gewoon door gaan in hun dagelijkse huishoudelijke patroon . . .  ook is dan goed te zien wie de broek aan heeft in huis . . . meestal de vrouwen . . . Er wordt gestoft, gezogen met de kruimeldief, geklopt en wat al niet meer. Nee, dat gaat bij ons veel anders . . . Ik ben zelf al niet huishoudelijk aangelegd en Dick maakt het ook geen fluit uit! Je moet natuurlijk ook wel heel makkelijk zijn als je met 4 honden in een camper op vakantie gaat! Eerlijk gezegd, als ik dat allemaal zo eens bekijk, moeten toch wel veel vrouwen blij zijn als zij weer thuis zijn en de beschikking hebben over een echte stofzuiger . . . Wij voelen ons altijd heel andere camperaars. Dick is momenteel weer alleen met de 3 jongste meiden weg. Julia gaat nu 1x per dag mee de wat langere wandeling waarbij toch wel rekening met haar gehouden wordt. Direct vertrekken wij richting  Agadir om weer eens in een supermarkt boodschappen te kunnen doen. Ik moet nu niet liegen want eergisteren heb ik een heerlijk stukje kalkoen kunnen kopen bij een winkel in de buurt van een camping. Eindelijk weer een stukje vlees! Vanaf Agadir verlaten wij de kust weer om via het binnenland richting noorden te gaan. Voor ons geen kustlijn meer.

Zondagmorgen 8 maart. Aglou plage. En dan staan we nu weer aan de kust 10 kilometer voorbij Tiznit. In onze bagage twee zonnepanelen voor Jelle en Jannie. Het was gisteren maar ruim 100 km rijden maar het was zeer vermoeiend. Door de bergen met vaak slechte stukken weg. Wel weer mooi en rustig. We hadden de tip gekregen dat hier in de regio een prachtig vrij terrein is waar je voor een paar euro per nacht kunt staan aan zee. Ons beviel die plek helemaal niet, zij stonden daar zij aan zij en wij hebben voor de camping gekozen. Een prachtig ruim terrein een stukje verder van de zee. Gistermiddag zijn we met de meiden naar het strand gelopen en dat bleek helaas voor Julia toch te ver te zijn. Het laatste stuk moest ik haar bijna meetrekken. De tranen liepen over mijn wangen, het doet mij toch zo'n pijn. Ik heb dus vanochtend het besluit genomen dat zij nu niet mee is voor de lange wandeling, en daar begrijpt zij nu ook niets van! Verlangend staat zij door de hordeur te turen. En ook dát doet weer pijn bij mij. Heel moeilijk vind ik dit allemaal. Hier is ook gratis internet wat gisteravond kennelijk overbelast was met al die skypende oma's en opa's! Daarom werk ik nu dus maar even aan de site. We hebben besloten om hier een dagje te blijven staan en morgen naar Agadir te rijden. Op dit moment is het halfbewolkt met een heerlijke temperatuur. Vannacht was het behoorlijk warm.

Zaterdagmorgen 7 maart. Tafraoute. Jeetje nog aan toe, wat zijn er toch een paradijsjes op de wereld! Dit is er dus ook weer zo één. Hier gaan wij meer naar toe. Helemaal vrij, prachtige stek om met de honden te wandelen. 's Morgens komt er een man met verse brood aan de deur en net komt dezelfde man langs die ook kapper is! Hij rijdt op de fiets en heeft zijn diploma ook mee! Wat een leven! Dick roept hem net terug om zijn haar te laten knippen! FOTO! Gisteren heeft Dick een leuke cache gedaan tussen geverfde rotsen in mooie kleuren. Dat heeft een kunstenaar ontworpen waar hij 14 ton waterverf voor gebruikt heeft! Straks gaan wij vertrekken naar Tiznit. Wij hadden allang al weg zullen zijn maar we hadden veel 'kletsoponthoud'! Heel leuk natuurlijk, ik heb het al eens gezegd maar je komt regelmatig dezelfde mensen tegen omdat er niet zoveel berijdbare wegen zijn in dit land. En ja, iedereen herkent ons natuurlijk met die 4 honden. Dan hoor je hoe mensen genieten van ons 4 tal! Dat zij lekker kijken als wij met het stel gaan wandelen en dat zij dat gespeel met elkaar zo leuk vinden! En ook hoe lief ik Julia een 'kontje' geef als zij de camper in gaat! Waar mensen al niet op letten hè! Er zijn hier geen NLers maar we hebben veel contact met Belgen en Duitsers. Dick zit momenteel onder het mes (schaar) in de schaduw! Hoewel Julia pienter uit haar oogjes kijkt en heel graag mee gaat, baart zij ons wel wat zorgen. Zij is de spirit kwijt met wandelen, loopt constant bij ons en hijgt veel. Natuurlijk kan het ook zijn omdat het behoorlijk warm is. Maar als wij 's morgens weggaan is het nog vroeg en valt de temperatuur (voor ons) nogal mee. Gisteravond ben ik weer met hen weggegaan toen de zon van het terrein af was. Enfin, een bezoekje aan ome Bob zit er wel in bij terugkomst. De grote vraag van iedereen . . . wanneer gaan jullie nou terug? Eigenlijk zijn we al op de terugweg! Morgen vanaf Agadir rijden wij naar het noorden. En verder houd ik jullie natuurlijk gewoon op de hoogte! Ik heb nu een paar dagen niet kunnen uploaden omdat wij zijn blijven staan. Wanneer wij de overtocht vanaf Ceuta naar Spanje maken weten we nog niet. We gaan direct eerst uploaden, water tanken en gas halen. Ik heb gisteren geen fotobladzijde gemaakt want de stroom was bijna op en we wilden de generator niet aanzetten ivm het lawaai wat hij momenteel produceert.

Vrijdagochtend 6 maart. Tafraoute. Gisteren hebben we een adembenemend mooie bergroute gereden door de Anti Atlas. De weg die wij reden was nog niet zo lang geleden een piste maar er ligt nu een asfaltlaagje over. Prima te rijden met de camper en heel erg rustig. De hele dag zo'n beetje op de hoogte van 1600 meter gereden met als hoogste uitschieter 1815 meter. Prachtig! Niet extreem hoog maar zulke mooie bergen! Ik heb er wel foto's gemaakt maar weet ook dat het mooie wat wij gezien hebben niet echt uitkomt op plaatjes dat moet je gewoon 3D zien. Eind van de middag kwamen wij hier aan. Er is een camping maar die staat mutjevol. Er naast ligt een enorm terrein, zo mooi (ja sorry alweer) en ruig en hier mag je 'wild' staan voor 1 euro per dag. Er staan hier tientallen campers verspreid. Ook weer zo'n mooie plaats. Toen wij vanochtend gingen wandelen om half 9 was alles hier nog in diepe rust en bewolkt (lekker temperatuurtje voor ons en de honden om te lopen). Halverwege de wandeling brak de zon door en dat was heel erg mooi. Je zag de wolken oplossen in de zon. Het werd steeds warmer. Nu is het half 12 in de ochtend en wij zitten al behoorlijk te puffen. We houden hier vandaag een rustdagje. Ook is er al een bakker langs gekomen met warm vers brood! De herder is met zijn schaapjes ook al voorbij gekomen en de honden maakten er niets van . . . Dick gaat straks een cache doen op de fiets en ik blijf lekker hier met de meiden. Veel te warm voor ze om met Dick mee te gaan. O ja, de cache van gisteren heeft hij ook gevonden maar er waren geen vleermuizen maar duiven . . . Morgen gaan wij naar Tiznit naar een winkel waar voordelig zonnepanelen verkocht en gemonteerd worden. Nee gaan wij niet kopen voor onszelf maar wel even informeren. Is erg handig voor erbij. Net nu ik dit zit te tikken zie ik weer een kudde geiten voorbij komen . . . honden liggen nu lekker in de koele camper . . .

Donderdagmorgen 5 maart. We zijn nu 10 km voorbij de plaats Tata midden in de bergen. O wat mooi, een plaats naar ons hart! Eerst nog even over gisteren. Geruime tijd voor wij in Tata aankwamen begon het brandstofmetertje aardig in het rood te lopen. Niets vreemds voor mij, want ik heb dit al zo vaak meegemaakt . . . Dick rekende in litertjes wat wij nog nodig hadden om op de plaats van bestemming te komen en ik in kilometertjes die Dick met zijn tankje zou moeten fietsen en weer terug . . . Het bleek 14 km te zijn x 2 dus! Daar sta je dan, midden in de woestijn met je campertje. Ach troostte ik Dick; 'op de terugweg heb je de wind mee . . . ' Ik heb mij prima vermaakt met mailtjes schrijven en gewandeld met de honden. De camper was van grote afstand te zien en er was werkelijk niemand, ik geloof dat er twee auto's gepasseerd zijn. Dick is 1 1/2 uur weggebleven en daarna zijn wij naar Tata gereden en vol getankt. Weer een prima internetje bij het tankstation dus kon ik gelijk mijn mail versturen. In die plaats is ook een camping maar die is midden in het stadje, niets voor ons. Dick had deze plek op de kaart al gezien en moest volgens hem mooi liggen. En dat is ook zo! Vannacht vreselijke storm, het gierde door de bergen. Net hebben we een prachtige wandeling gemaakt, wat een heerlijk gebied hier! De lucht is strakblauw maar het waait enorm! Hele zandverstuivingen zie je voorbij gaan, gelukkig staan wij met de achterkant tegen de wind. O ja, nog even iets over gisteren. In de woestijn, het was prachtig weer, zag je regelmatig van die wervelwinden, gevuld met zand! Zo mooi, meters hoog! Plotseling zagen we er rechts voor ons eentje, snel fototoestel gepakt, wilde dat kl.ding  niet afdrukken, de wervelwind kwam op ons af en toen zaten wij er midden in! Nou, hij ging bij mij het raam in om er bij Dick zijn raam weer uit te vliegen! Wij waren vergeten de ramen dicht te doen en wij hadden de ogen vol zand! Geen foto maar wel een unieke belevenis! Ook hebben wij nog een waterval bezocht van wel 60cm hoog! Dick is nu een cache aan het doen en wel zonder honden. Ik vond het te onzeker. In de beschrijving staat dat er vleermuizen in die grot zijn. En aangezien hier hondsdolheid voorkomt en zeker bij vleermuizen vind ik het verstandiger om hen maar gewoon lekker hier te laten! Straks gaan wij weer verder.

Woensdagmorgen 4 maart. Foum Zguid, wat een namen hè! Dit is de naam van het plaatsje waar wij nu zijn. Het schoot gisteren niet erg op. Op de foto's kun je al zien dat wij bij het wegrijden Jamel tegenkwamen . . . Hij wilde persé met ons thee drinken als 'goedmakertje'. Nou zijn wij er inmiddels ook achter dat thee een smeermiddel in Marokko is. Negen van det tien keer komt de aap uit de mouw en willen zij je iets verkopen. Wij zeiden tegen hem dat wij dat absoluut niet gingen doen deze keer! Hebben we dus ook niet gedaan en hebben gezellig een half uurtje thee gedronken met hem en zijn oom. Toen op naar Zagora, even het gordijntje ophalen. Daarvoor ging Dick even brood halen . . . na ruim een half uur was hij nog niet terug en kreeg ik visioenen van die man die 'even' een pakje sigaretten ging halen en vervolgens niet meer terug kwam. Ik maakte mij niet echt druk want ik had een lekker internetlijntje op die plaats. En kan mij daarbij ook niet voorstellen dat er ook maar één reden voor hem is om die hersenspinselen waar te maken (hahaha dàt zeggen die vrouwen dan ook altijd!). Ja hoor, daar kwam hij aan met een Marokkaanse man om mailadressen uit te wisselen! Hij had een heel leuk gesprek gehad met die man en die vroeg ons ook op de thee . . . Nee, nu even niet. Deze man was kleermaker en had zich heel geamuseerd met het gesprek, Dick ook trouwens. De volgende keer komen we op bezoek hoor . . . Op weg naar de 'gordijnenman'. Daar aangekomen bleek het nog niet af te zijn en werd dat ter plekke gedaan! Ook weer heel aardige kerels! NEE geen thee! Eindelijk gingen we onderweg. Een rit door onherbergzaam gebied, wel mooie bergen. Even stoppen voor een 'bakkie Miekie' en de hondjes laten dartelen en eten geven. In de verte kwamen er al weer kleine mannetjes aanrennen die op eerbiedige afstand van ons bleven. Die grote zwarte honden vinden zij toch wel iets aparts (lees; engs). Toen wij hier op de camping aankwamen was het al bijna donker en hoorden wij dat er hier in dit dorp wel een heel muzikale imam is! Hij las de koran voor op luide, galmende toon, echt mooi! Ja dat zijn we dus nu ook mooi gaan vinden. Ook weten wij dat er heel veel verschil is in het oplezen hiervan! Iedereen doet het kennelijk op zijn eigen manier, grappig! Vandaag gaan wij een korte rit maken naar Tata. Op de kaart kun je zien dat wij een soort lus maken en rijden nu richting westen.

Dinsdagmorgen 3 maart. M'Hamid, het einde van de wereld, kijk maar eens op Google earth! De camping is gelegen aan het laatste puntje asfalt. Verder is er piste, alleen begaanbaar met een terreinauto en dat komt dan uit bij de Algerijnse grens waar je liever niet over gaat . . . Er stonden hier vannacht 8 campers waar er inmiddels nog 2 van over gebleven zijn. Ook wij vertrekken direct weer. Het is gewoon het idee hier geweest te zijn. We gaan dezelfde weg terug als gisteren. De rotsformaties zijn daar 5 miljoen jaar oud! Niet te bevatten. We gaan ook terug naar Zagora waar Dick iets leuks voor de camper besteld heeft . . . typisch Marokkaans . . . Zal er een foto van maken. Vanmorgen kwam er een man die iets op de camper wilde schilderen. Je ziet dat heel veel hier in Marokko. Soms vind ik die deco's wel leuk maar om er voor de rest van de tijd in Europa mee op je camper te rijden gaat ons iets te ver. Ik noem die mannen altijd 'camperklodderaars'. Vanochtend werden wij om 5 uur al wakker gemaakt door een groepje toeristen die met een Landrover vertrokken naar de zandduinen om die bij zonsopkomst te bekijken. Grrrr. Wel grappig, we kregen bij aankomst een Marokkaans tapijtje te leen voor bij de voordeur van de camper. Dat scheelde toch wel een hoop zand binnen! Waarschijnlijk onnodig om te vertellen dat het weer echt heel mooi is! In de vroege morgen en nacht is het behoorlijk fris maar de temperatuur loopt in een uur heel snel op. Gisteravond tot laat stond alles wat maar open kan van de camper open, het bleef lang warm. Gisteravond toch nog maar een bladzijde met Saharafoto's gemaakt!

Maandagmorgen 2 maart. Zoals jullie zien heb ik weer aardig moeten lijden voor niets, mijn laptoppie doet het gewoon! We zijn nu in Zagora na een lange beetje saaie reis gisteren door de woestijn. Welke Gordon kan vertellen dat haar voetjes geknipt zijn in Afrika? Dat heb ik gisteren tijdens een pauze bij Maura gedaan. Het is nu 10 uur in de ochtend, Maroktijd, en al heel warm. We zitten in de schaduw en de honden liggen languit naast ons na een leuke wandeling. Vandaag gaan we maar een klein stukje naar het verst bereikbare plekje hier in Marokko, vlakbij de Algerijnse grens. We werden gisteren hartelijk ontvangen door een echte Touareg op deze camping en direct gevraagd op de thee. Het is een klein, leuk terreintje. Helaas is de sanitaire accommodatie ver beneden peil, jammer toch. Er komen alleen Europese mensen hier en die willen gewoon een schone pot en douche! We zijn altijd stikblij dat wij zelf alle comfort aan boord hebben en gelukkig niet afhankelijk zijn daarvan! Er komen ook alleen camperaars en misschien gaan ze er hier van uit dat die zelf alles hebben. Het is hier ook behoorlijk rumoerig, het ligt aan de rand van de stad naast een steenhouwerij. Gisteravond werd er heel lang harde muziek gemaakt in een berbertent. Leuke muziek overigens maar als dat een uur of 5 aanhoudt begint het wel te vervelen. Desalniettemin zijn wij er bij in slaap gevallen! Het is elke dag weer een kunst om een maaltijd in elkaar te flansen, eigenlijk altijd met tomaten, uien, paprika en eieren. Ja hoor, ik zal thuis zeker regelmatig een Marokkaanse maaltijd op tafel zetten, het is volgens mij erg gezond, veel groenten en fruit. Ook het veelgebruikte kruid, koriander staat ons wel erg aan. Ik heb al eens vluchtig naar recepten op internet gekeken! In tajines kun je alles bij elkaar gooien, en maar lekker stoven! Heerlijk! Het probleem is dat ik absoluut geen vlees hier wil kopen en als ik de foto's op de site gezet heb kun je je er vast wel iets bij voorstellen . . .

Zondagmorgen 1 maart. Vandaag is onze zoon Marc jarig! Gefeliciteerd knul! Als wij terug komen, komen wij weer een lekker stuk, door Natas gemaakte, appeltaart te eten! Direct vertrekken wij weer verder naar een ander mooi stukje Marokko. Gisteren was het heel erg warm en gingen wij eind van de middag, eigenlijk begin van de avond naar Merzouga waar Dick op het hoogste zandduin een ´earthcache´ ging doen. Dat is een foto op die plek maken. Hij ging met Maura, Muis en Emma, op blote voeten. Het was al helemaal donker en de parkeerplaats totaal verlaten toen hij nog steeds niet terug was. Voor mijn geest dwaalden allerlei enge dingen. Hond kwijt. Gewond ergens liggen. Verdwaald. En het wordt ´s nachts heel koud in de woestijn. Ik heb de lichten van de auto aangezet en de camper op een wijde plek op de parkeerplaats gereden, in de hoop dat Dick deze vanaf grote hoogte zou zien. Ook heb ik buiten keihard geroepen om hem . . . Geen antwoord. De paniek werd steeds groter. Plotseling kwam er iemand naast de camper staan en vroeg of ik hulp nodig had. Ja, mijn man was in nood met 3 honden! Hij schakelde direct hulp in van 3 man met twee terreinwagens en een grote schijnwerper. Op het moment dat de actie zou starten kwam Dick er doodgemoedereerd aan lopen . . . Hij was helemaal niet in nood, had gewoon zijn GPS bij zich, had al die tijd zicht op de camper gehad, heeft mij nog geantwoord op mijn geroep . . . Pfff ik was helemaal van slag en doodmoe daarna, van emotie . . . Zo zie je maar weer, een mens lijdt het meest door het lijden wat hij vreest etc. Wat wél heel vervelend is dat mijn laptop nog steeds niet op internet wil en dat doet mij toch echt het ergste vrezen!  We zullen het onderweg nog eens proberen anders heb ik hulp nodig uit NL. Juist nu ik de foto´s van mijn leven heb kunnen maken en ik die graag aan jullie wil laten zien!

Zaterdagmorgen 28 februari. O wat is het hier mooi! Een camping met de achterkant tegen de zandduinen! Vanochtend weer zo'n leuke wandeling gemaakt, als je de honden ziet dat is ongelofelijk, zo blij! Rennen, stoeien, ook Julia, het lijkt wel of ze er geen genoeg van kunnen krijgen! Vanavond bij 'valavond' gaan wij proberen mooie foto's te maken. Uiteraard hebben we er al een paar honderd sinds gisteren maar goed . . . Dit is een hele leuke camping, voor een, naar Marokkaanse begrippen, topcamping! Ruime plaatsen, we staan hier met 5 campers, stroom, warme douche en jawel, gratis internetten . . . HELAAS heb ik enorme pech. Ik hoop dat we er nog uit kunnen komen maar vrees het ergste. Mijn laptop krijg ik niet meer online. Geen idee hoe dat nou komt. Daarbij komt ook dat de stroom hier uitgevallen is en dat kan wel tot vanmiddag duren. Dus de wifi van de camping doet het ook niet en kan ik het niet meer uitproberen of eventueel oplossen (ja hoor, dat zou ìk kunnen oplossen . . . ) Dick gaat straks op de fiets een cache zoeken en ik blijf lekker hier. Lekker lezen en met mijn foto's stoeien. Zo langzamerhand krijg ik het gevoel dat wij zoveel beleefd en meegemaakt hebben dat mijn harde schijf (dans ma tête!) vol raakt. Ook is het zo dat dit hier mijn persoonlijke doel is! Ja ook van Dick hoor alleen die heeft (nog) niet het gevoel alles gezien te hebben. En daar heeft hij wel gelijk in. Ik voel er dus meer voor om andere mooie, leuke dingen voor volgend jaar te bewaren. Ben benieuwd hoe wij dit gaan oplossen samen . . . jullie ook?

Vrijdagmorgen 27 februari. JA we hebben ons èchte einddoel bereikt!!!! De schitterende zandduinen, de naam hier van is 'Erg Shebbi'! Precies zoals op de foto's beloofd!  Die kleur, die schaduwen! Even nog over gisteren. De rit hier naar toe ging ook weer over mooie wegen, nou ja, de wegen dan niet echt maar wel de omgeving. Het was 's middags helaas wel bewolkt maar toen wij bij de zandwoestijn aankwamen deed Allah voor ons even de gordijnen open! We staan nu gewoon bij een Auberge aan de rand van het zand. Weer zo apart. Net een heerlijke wandeling gemaakt en de meiden zijn in dat zand net zo dol alsof zij in de sneeuw rennen! Zo vreselijk leuk om te zien! En dan heb je met sneeuw nog het nadeel dat het tussen hun teentjes blijft zitten en zij nat worden  maar het zand heeft alleen maar de leuke kanten! We gaan hier even lekker een paar dagen genieten. Het was vannacht behoorlijk koud, altijd in de woestijn, en het heeft zelfs nog wat geregend! Het kon dus gisteren ook weer niet uitblijven . . . je kon keurig over een weg naar Merzouga maar er ging ook nog een piste over 12 km die richting . . . Iedereen die Dick kent weet dus wat wij gedaan hebben. De piste was wel goed aangereden maar ik was blij dat wij er waren, je zou er een wandelende nier van krijgen. Het is momenteel wel bewolkt, jammer want dan zijn de zandduinen lang zo mooi niet natuurlijk. Maar we blijven hier een paar dagen. Direct gaan wij wel naar een gewone camping want hier is geen stroom. En aangezien onze generator door de losse uitlaat behoorlijk wat lawaai maakt steken wij liever de stekker in het stopcontact. Ach jee, ze willen je toch zo graag op hun stekkie houden, net kwam de meneer van de Auberge ons thee brengen, met een bakje zoute nootjes. Is ook wel logisch, zij willen allemaal graag wat verdienen. Nog vergeten te vertellen dat in de buurt van het palmenbos waar wij gestaan hebben, veel kinderen langs de weg staan met zelfgemaakte dingen van palmbladeren. Meestal platte kamelen of zo. Net als vlechtwerk wat je op de kleuterschool maakt. Maar één jongen spande echt de kroon wat creativiteit betreft, prachtige Landrovertjes in 3D! Hij stond bij het riviertje er mee met een bange blik naar de camping, het is daar verboden gebied voor hen. Wij vonden hem zo mooi dat wij er voor de volgende dag nog eentje besteld hadden. Hij moest er dan wel om 9 uur zijn. En ja hoor, hij stond er, de palmbladeren waren nog helemaal nat maar Landrovertje was klaar! Kijk, dát vinden wij nou leuke dingen. Je geeft zo'n jongen nog wat extra's en hij was helemaal blij! Ondertussen kreeg hij ook weer een opdracht van een Duitser voor twee van die auto's want hij vond ze zo mooi van ons! Ik zal deze prachtige stukjes huisvlijt nog even fotograferen dan kun je zien wat ik bedoel. Enuh wat heb ik gisteren weer een gezellige mails gehad, dank jullie wel hoor! Antwoord komt er aan zodra ik gelegenheid heb!

Donderdagochtend 26 februari. Het bleek gisteren inderdaad veel meer werk te zijn dan Dick van tevoren gedacht had. Maakt verder ook niet uit want we hebben alle tijd. Hij is weer heerlijk met Maura en Emma de bergen ingegaan, die meiden vinden dat echt zo geweldig! Emma is ook al een echte klimmer geworden! Wat ook zo mooi is dat, als zij hulp nodig hebben, bijvoorbeeld een steil stuk, dat zij wachten op de hulp van Dick! Vol vertrouwen laten zij zich in Dick zijn armen vallen om daarna weer blij verder te gaan! Het werd dus al in de middag voor wij aan een prachtige route door de woestijn gingen beginnen. Dit was tot voor kort een 'piste', een stenige onverharde weg, en sinds een paar jaar een laagje asfalt er over. Er zijn maar weinig mensen die dit stuk durven rijden met hun 'gewone' camper, voor ons dus erg leuk! Prachtige bergmassieven, mooie kleuren, onvoorstelbaar afgelegen woestijndorpjes waar de tijd echt eeuwen is stil blijven staan. Zwaaiende volwassenen en kinderen. Toen wij een keer moesten stoppen omdat wij niet onder een kabel heen konden liep het hele dorp uit! Dick bedacht om met een stok de kabel omhoog te houden en ik de camper er onder door te rijden. Dat was een makkie wat hem een enorm applaus opleverde! Leuk! Ik had nog een pot snoep staan die wij niet lekker vonden en die gaf ik aan een vrouw om uit te delen. Grappig was dat de volwassenen net zo blij waren daarmee als de kinderen! Minder leuk was dat wij een keer een steen tegen de camper aan gegooid kregen. Gelukkig geen schade. Toen wij even in een dorpje stopte omdat ik die mooie vierkante bergen wilde fotograferen lachten de kinderen mij uit! Ook kwamen er een paar volwassen het wereldwonder aanschouwen; een vrouw met korte mouwen, een korte broek en geen hoofddoek! Lachuh! Ook nog koffie gedronken en honden gewandeld in de onmetelijkheid. Ik ontdekte gisteren ook hoe leuk of het is om onderweg korte filmpjes met mijn kleine Canon te maken! Ik had deze week ook al een leuk filmpje over de muzikanten gemaakt. Helaas lukte het mij niet om het op de site te zetten, te veel MB's. Hij zou er met die zwakke verbinding iets van 3 uur over doen! Toen wij weer op een gewone weg kwamen was het al bijna donker, dat gaat enorm snel hier. Geen camping te zien. Dan maar doorrijden want 'wildstaan' is geen optie voor ons hier. Dat hebben we onze kinderen ook beloofd! Toen doemde er een Auberge op en daar bleek een campinkje bij te zijn. Gelukkig. Motor uitgezet, gordijntjes dicht en wij zijn binnen heerlijk gaan eten! Oei wat was dat weer lekker. Er kwamen twee dampende tajine's op tafel, een met kleine gehaktballetjes en de ander kip, overdekt met groenten, daarbij een heerlijke salade en fruit toe. Als voorgerecht hadden we, natuurlijk, een potje thee! Standaard krijg je hier een fles water bij het eten, geen wijn. Jammer hè Marijkje! Eindelijk voel ìk mij eens thuis . . .

Woensdagmiddag 25 februari. Ik zit nu weer heerlijk bij het hotelletje in de bergen, met een potje Marokkaanse thee. De cache bleek 'geript' en Dick heeft het op zich genomen om hem te renoveren. Dat is meer werk dan je zo denkt. Er zijn veel nomaden in de bergen en die hebben het kennelijk gezien en de cache meegenomen. Maar laat ik even beginnen bij gisteren. Het was een rustige dag, lekker in de zon gezeten/gelegen/gelopen. Aan het eind van de dag gingen we nog even naar het stadje om de site te uploaden en nog wat administratiedingetjes te doen. Dick moest nog een boodschapje doen, een plastic doos voor de cache kopen. Ik bleef in de camper want ik had geen zin om mee te gaan die drukte in. Toen Dick terug kwam vroeg hij of ik nog even mee ging, het was zo'n leuk sfeertje begin van de avond . . . Nou vooruit dan, maar echt gemotiveerd was ik niet. Nu ik er op aangewezen ben om mijn boodschappen daar te doen vind ik het minder leuk . . . Ik vind het vaak, eigenlijk altijd, zo vies en onhygiënisch . . . Van ellende is mijn koelkast helemaal leeg en ook het vriesvak bevat alleen nog maar een half bakje spekblokjes! Maar goed, je wilt ook niet altijd nee zeggen . . . Na verloop van tijd zag Dick een leuk klein straatje en ik twijfelde al bij de aanblik. 'Nee Dick, dit is volgens mij geen beste buurt'. 'Hup niet zeuren gewoon meekomen'. . . Plotseling was het alsof wij op een filmset beland waren . . . smal straatje, huisjes waar een soort verroeste metalen duiventillen aanhingen en daarin zag je hoofden van krijsende vrouwen . . . Het was onvoorstelbaar, zo tekeer als die vrouwen gingen . . . Bleken wij in de hoerenbuurt van Tinerhir te lopen . . . Het was echt net of wij zo in de middeleeuwen waren gedumpt en dit slaven waren. Dat dit op zo'n manier nog mogelijk is in de 20e eeuw! Je mag hier dus geen bloot zien maar alleen de hoofden . . .  Marokkaanse mannen moesten lachen om ons en wezen ons snel de weg terug! Wat een ervaring!. Bij terugkomst op de camping zagen we dat er 3 tentjes naast ons waren gekomen, dit vinden wij niet leuk en ook helemaal niet gewend! Uiteraard gingen de honden daar meteen tegen blaffen grrrrr. Ach, morgen gaan we weg.

Dinsdagmorgen 24 februari. Ja, dat had ik gedacht gisteren. Niets al weg. Hup naar de moeder van de fluiter (de jongste) van het orkest. Dan loop je door zo'n dorp. Alleen de hoofdweg is van asfalt en de rest is een stoffig stenen pad. Kinderen verdiept in hun spel met bootjes gemaakt van sardineblikjes met een oude batterij er boven op. Een kunstig zelfgemaakte auto. Een oma met kleinkind die het onkruid uit de hoekjes haalt voor veevoer. Aangekomen bij het huis van de fluiter blijkt het een 'rijke' familie te zijn met 3 koeien. Die rijkdom werd als snel duidelijk. We werden toegelaten tot een kamertje met een dochter achter een weefgetouw, er kwam een tafeltje en een pot versgezette thee. Werkelijk, de tapijten waren heel mooi en wat een handwerk. Maar we hebben ons niet laten verleiden. De vrouwen werken zich in dit land een slag in de rondte en de mannen? Nou die werkzaamheden zijn tot nu toe voor mij niet echt zichtbaar geworden . . .  Het is al een heel werk om voer voor je ezel bij elkaar te zoeken, laat staan voor 3 koeien. Hier geen sappige weilanden natuurlijk. De vrouwen zijn eigenlijk de hele dag bezig met het eten bij elkaar te schrapen voor mens en dier. Het kalfje was behoorlijk mager en kon niet bij zijn moeder om te drinken. Ja een aantal maal per dag want anders blijft er te weinig melk voor de familie over! Dit gezin bleek na een kwartiertje tellen (!) uit 12 personen te bestaan. In een andere ruimte zag je weer een dochter bezig met brood bakken. En de jongetjes? Die speelden allemaal buiten! Geen van de kinderen gaat naar school en niemand kan er lezen en schrijven. Ja, het fluitertje kan een beetje schrijven, als eerste jongen in het gezin is hij 4 jaar naar school geweest, voor de rest is geen geld meer. Het was weer een gedenkwaardig bezoek. Er wordt heel weinig gerookt door Marokkanen, als je het ziet is het echt een uitzondering! Op mijn vraag of Youssef als goed moslim ook niet drinkt begon hij te lachen . . .  Of Dick misschien nog een heel klein beetje whisky bij zich had . . . En daar kwam hij aan hoor, met een lege waterfles . . . Enfin, toen wij vertrokken was het inmiddels al in de middag en heel warm. Nog even langs Le Festival om te horen of de cache nog gevonden was en dat was dus niet zo. Kennelijk hebben Nomaden, die in grote getale in die streek in de bergen wonen, het ontdekt en meegenomen. Nog even naar het internetplaatsje om te uploaden en  die leuke mails(!!) te ontvangen en toen terug naar de camping. Oh wat waren zij blij dat zij ons weer zagen, heel ontroerend. Zij bleken de politie al gebeld te hebben om te vragen of er ergens een ongeluk met NLers was gebeurd. Het was echt een pak van hun hart dat zij ons weer zagen en vroegen wel 3x of ècht alles goed was met ons en of er ècht niet iets was gebeurd! Op dit moment heb ik camperarrest . . . het begon vannacht . . . niet ziek maar ben blij dat ik Immodium bij mij heb . . . Vandaag een absolute rustdag. Met Julia gaat het gelukkig goed, als wij maar op zandpaden blijven met haar. Morgen verlaten wij de steenwoestijn om naar de zandduinen te gaan, fijn hè voor ons meisje!

Maandagmorgen 23 februari. Lieve mensen, waar moet ik in Allah's naam beginnen? Wàt een land wàt een mensen! Ik zal proberen zoveel mogelijk te vertellen maar kan inmiddels wel een boek schrijven. Nadat ik het dagboek gisteren geschreven had ben ik in de zon gaan zitten met een boek. En plotseling, ik werd als door een bliksemflits getroffen, prachtig gezang uit de bergen. Twee vrouwen, één zingen en dan ander van die kreten er tussen door! Zo zuiver, zo puur, zo mooi. De rillingen liepen over mijn rug. Het bleken twee 'sjouwvrouwen' te zijn (ik heb hen niet gezien, het was hoog in de bergen) Zij zoeken met grote manden naar groenvoer voor het vee en lopen daarbij urenlang door de bergen, al zingend. Dit doen zij om zichzelf af te leiden van de zware last op hun rug! Niets voor toeristen want die zijn daar helemaal niet! Ik wil er heel wat voor geven om dát nog eens mee te maken. Toen Dick gistermiddag uit de bergen kwam, overigens de cache niet gevonden, werden wij op de thee gevraagd door de jongens van het restaurant. Er waren nog maar een paar Marokkaanse gasten uit het dorp. Zij vroegen of zij bij ons mochten komen zitten. Natuurlijk! En het werd toch gezellig! Zij vroegen of wij muziek leuk vonden. Natuurlijk! We hebben nog de dromedaris gedanst (Emma vond het eng en Maura vond het prachtig en ging meedansen)! Toen het eind van de middag was wilden wij toch nog even graag naar het laatste dorpje aan het eind van de kloof in de bergen. De restauranteigenaar ging nog even klimmen en kijken of de cache er inderdaad niet meer lag . . . (even de berg opklimmen . . . .) Wij vertrokken naar het dorpje wat veel verder bleek te liggen dan wij dachten. Het was toen al begin van de avond en het begon al donker te worden. Eenmaal in het dorp, Tammtattouchte op 2500 meter hoog, aangekomen, wilde wij toch even tot aan het laatste stukje rijden . . . Plotseling een paar mannen bij de camper en vroegen of wij bij hen op de camping wilden komen. Nou nee, onze spullen liggen op een andere camping. "Ach het is leuk bij ons , we gaan  thee drinken, eten en muziek maken. En de terugweg is gevaarlijk in donker want de wilde dieren gooien stenen naar beneden!" Die smekende blikken deden ons smelten . . . En wat zijn we blij dat wij er gehoor aan hebben gegeven! Het is niet te vertellen, wat een sfeer! Samen thee gedronken, weer een heerlijke tajine gegeten! We waren helemaal bekaf . . . "Ahh gingen wij  nu weg? Naar bed? Zij wilden graag muziek voor ons maken". Ja, we zijn gebleven, en lèuk mensen! GEWELDIG! Ook Dick heeft nog op de trommels met hen gespeeld en ik heb er een filmpje van gemaakt. Ik ga hem op de site zetten maar heb het zelf nog niet gezien want gisteravond ben ik mijn bed ingerold met kleren aan . . . en vanochtend hebben we alweer gewandeld. De camping is heel speciaal met een schitterend uitzicht, in de diepte het dorp en om ons heen bergen! Dit is gekocht door een Marokkaan die in Frankrijk woont en werkt. Het is nog lang niet af maar belooft wel heel mooi te worden! Dick is even voor de mannen foto's aan het afdrukken en lamineren, die krijgen zij als cadeautje! Zo, nu heb ik een lam handje en wij gaan afscheid van de Berbers nemen! Eén van de mannen is trouwens een echte nomade! Zijn familie trekt door de bergen. Ik weet zeker dat als ik dit straks over lees denk, 'shhh dit ben ik vergeten en dat ben ik vergeten te vertellen . . . 'Op de andere camping zullen ze wel niet weten wat er aan de hand is . . .

O ja, ik heb net de bladzijden weer kunnen uploaden en kijk ook nog even naar week 9 blz. i,  j,  k  en vervolg!

Zondagmiddag 22 februari. Jullie moesten mij nu eens zien zitten! Op een terras, hoog in de bergen, aan het eind van de kloof van de Todra. Niet te geloven. Net hebben we een heerlijke tajine omelette gehad, 2 grote glazen versgeperste sinaasappelsap. Prachtig! Dit is plek waar Dick een cache begonnen is. Een soort hotelletje, heel apart, met kamers in grotten! Honden lopen heerlijk vrij rond. De eigenaren van dit hotelletje vinden het prachtig, zij wilden alle namen weten en zo grappig zoals zij dat uitspreken! Net kwam er al eentje Muisje terug brengen die was in de buurt aan het schodderen. Die jongen vond het gewoon leuk om haar terug te komen brengen! En Maura en Emma zijn al met Dick de berg op geweest. Omdat hij de cache niet heeft gevonden gaat hij nog een keer de berg op . . . Toen wij hier aankwamen was er een aantal mensen van een klein reisgezelschapje, Nederlanders. Zij maakten een avontuurlijke reis van reisorganisatie (Koning Aap). Wat een aardige mensen, wat een omgeving! Inmiddels zijn zij voor een lange wandeling vertrokken en zit ik even rustig het dagboek te schrijven. Leven als God in Marokko noem je dit denk ik!  Gisteren zijn we niet meer naar de kloof geweest, we zijn langer in Tinerhir gebleven dan de bedoeling was. Er is geen supermarkt dus alles wat ik moest hebben moet ik bij elkaar zien te scharrelen in van die kleine straatjes met kleine winkeltjes . . . zie de foto! De eieren los in een plastic zakje! 

Zaterdagochtend 21 februari. Gisteren een korte rit van 50 km gemaakt door een verlaten land, het deed mij aan  een nummer van de Rolling Stones denken: route 66! Dan hoef ik verder niets uit te leggen denk ik! Boven de bergen zag je weer enorme regenbuien hangen en wij hebben gewoon prachtig weer gehad. Wel begint het steeds in de namiddag te betrekken. In de middag kwamen wij aan in de buurt van de Todra kloof waar wel 5 goede campings zijn.  Eentje stond ons heel erg aan maar vonden uiteindelijk toch een andere beter voor Julia! Dat ligt in het uitgestrekte palmenbos van 12 km lengte in de vallei van de rivier de Todra. De bodem is daar zanderig. We hebben vanochtend een lange wandeling gemaakt in het palmenbos, wel met de GPS, want je kunt er heel makkelijk verdwalen! Het was voor Julia een verademing om daar te lopen, het ging weer moeiteloos, gelukkig. Op dit moment draait de was en zitten we aan de koffie lekker in de zon. Direct moeten wij nodig boodschappen doen want er is niets meer in 'huis'! Misschien gaan wij vanmiddag naar de kloof en anders doen wij dat morgen. We hebben op deze plek weer een uitgelezen plaatsje, weer uniek, in het palmenbos. Welke honden hebben ooit in een echt natuurlijk palmenbos gewandeld? Wel kwamen wij mensen tegen die daar tussendoor stukjes grond bewerken, allemaal met ezels. Ineens is Muis doodsbang voor die dingen. Er stond er eentje met een emmertje voor z'n snuit en die begon keihard te balken. Het emmertje fungeerde als toeter . . . Het is trouwens een heel interessant gebied daar want dat bos wordt op een prachtige manier geïrrigeerd.

Vrijdagmorgen 20 februari. Jeetje alweer een dag voorbij. Het werd gisteren nog een lange rit door de prachtige Gorge Dadès. Wat een schoonheid. Het dal tot het eindpunt, verder kun je alleen maar met een terreinauto (jammer hè Dick) is 60 km. En dat over smalle weggetjes tussen de rotsen door en dan weer rijdend hoog op de bergen tot de sneeuwgrens. En op dat eindpunt, waar de weg ophoudt, is dan een dorpje. Wat wonen deze mensen afgelegen. Wel zien zij heel veel campers want dit is een trekpleister voor toeristen. De kinderen weten precies waar je rijdt en wanneer je weer een bocht om komt. Op elk dagdeel is het schitterend door de zon die steeds op verschillende manieren de rotsen beschijnt. Vanochtend hebben we een zwaar besluit moeten nemen, geen wandeling voor Julia. Bah, wat is dit naar. Voor de 'sier' ben ik een stukje met haar meegelopen om haar toch het idee te geven mee geweest te zijn. Ik ben toen alleen met haar terug gegaan want zij loopt zeer slecht op haar rechtervoorvoetje. Bij thuiskomst heeft zij een lekker kauwstaafje gekregen. Straks even bij de campingman vragen of er een dierenarts in de buurt is. Ik haal dan 'even' Rimadyl voor haar. Ik weet nu nog niet of dat hier een ingewikkelde opgave is. O ja, een giller, de campingeigenaar hier is helemaal wèg van Muisje, hij wil graag een mooie foto van haar! Vergeten te vertellen maar op de vorige camping wilde de eigenaar een hond van ons ruilen voor een geit! Lachen, humor toch!

Donderdagochtend 19 februari. De mannen van camping Palmeraie vonden het niet leuk dat wij gisteren weer weg gingen! Het is echt alweer een aanrader, die camping! Daarna zijn wij na een kleine rit gestopt bij het stuwmeer bij Ouarzazate, El Mansour Eddahbi. Gewoon een klein weggetje ingereden en naar het water. We hebben daar een aantal uur heerlijk doorgebracht en ondertussen heb ik Maura en Emma gewassen. Zij waren helemaal dof en rood van het zand en daarbij hadden zij dreadlocks van leem! In de verte zagen wij Duitsers die wij al meer ontmoet hadden tijdens de reis en zij reizen met een giga terrein vrachtwagen met aanhanger en een kleinere fourwheeldrive . . . gelukkig maar . . . want wij hadden ze hard nodig . . . tot aan de assen in de leem . . . Halverwege de middag hadden wij geen zin meer om verder te rijden en zagen een bordje camping wat 6 km buiten het stadje Boumalne Dadès ligt. Werkelijk waar, midden in de woestijn! Schitterend! En als je dan ´even´ de honden gaat uitlaten doe je dat in die onmetelijke ruimte! Heel grappig dat wij verwelkomd werden op deze camping door Harry, Ine, Mari en Wil!  Weer even iets gedronken met elkaar en leuk gekletst! De campingbaas maakte vanochtend bijna een koprol van het lachen toen hij Dick de was zag uitspoelen! Nee geef hem maar een Nomadenvrouw, die doet de was met de hand met een kind op haar rug! Nee, geen Europese vrouw voor hem! Het is wel vervelend dat Julia steeds meer last van een voorpootje krijgt met wandelen en dan vooral op stenen. En aangezien de woestijn hier heel erg stenig is maakt dat het wel een beetje moeilijk. Ik denk dat zij artrose heeft en zal dan ook snel naar ome Bob gaan als wij weer in NL zijn. Vandaag gaan wij de Gorge du Dadès bekijken,  een enorme kloof, dat schijnt heel mooi te zijn. Ja, wat is eigenlijk niet mooi hier? Wat kan een mens van inzicht veranderen in korte tijd . . .  Bedankt voor de lieve, gezellige mails!!! Dat doet ons heel goed hoor!

Woensdagochtend 18 februari. Gister hebben wij de dag heerlijk doorgebracht in de Sahara! Leuk toch! De honden vonden het ook heerlijk, lekker vrij rond lopen keutelen om ons heen. We hebben daar een fotosessie gedaan . . . Dick had al een djellabah en ik heb een burka gekocht . . . je wilt toch een beetje integreren! Omdat we de zelfontspanner gebruikten moest Dick wel een beetje haast maken om ook op de foto te komen en dat bleek niet eenvoudig! Rennen met zijn jurk aan! Jullie begrijpen wel hoe de honden reageerden . . . Om ons heen werd het in de bergen bewolkt en je zag het sneeuwen maar boven ons bleef de lucht blauw en is het gewoon droog gebleven! We hebben daar ook lekker gedoucht en aan het eind van de dag zijn we weer naar de camping gegaan. We hadden om 7 uur in de berbertent afgesproken voor onze maaltijd. We verschenen allebei in onze Marokkaanse outfit en dat bleek een leuke verrassing! Ik werd meteen Fatima genoemd en Dick, Hadj Selim! Nou, zonder overdrijving, het was heerlijk! Die tagine, stoofschotel met kip en citroen was uit de kunst. Na het eten werd er thee geserveerd en kwamen de mannen van de camping bij ons zitten en hebben we nog een paar uur gezellig gebabbeld met elkaar. Heel leuk om te horen hoe de verschillen tussen Marokko en Europa zijn. Om een uur of 11 rolden we doodmoe ons bedje in. We drinken nu nog een bakkie en gaan direct weer vertrekken. O ja, we hebben al leuke verjaardagscadeautjes voor onze honden bedacht, Muis en Noor mogen een dagje op de vuilnisbelt rondscharrelen, Julia mag een hele dag met haar poten in een bak water staan en Emma mag de hele dag op de tafel staan . . .

Dinsdagmorgen 17 februari. Jeetje waar moet ik beginnen? Wij hebben weer zoveel beleefd, gewoon te veel om te beschrijven! Ik zal proberen het beperkt te houden. Na onze wandeling gisteren zijn wij een wandeling gaan maken in het oude dorp Aït Ben Haddoe. Daar wonen nog 9 families in heel primitieve omstandigheden. Het dorp is inmiddels opgenomen in het werelderfgoed Unesco. Er ligt een rivier tussen het oude en nieuwe gedeelte en geen brug! Je wordt overgestoken per ezel! Voordat wij overstaken kwam er een Marokkaan naar ons toe die perfect NL sprak. Hij nodigde ons uit op de thee als wij weer terug kwamen . . . Dan moet je toch al gealarmeerd zijn en dat waren we . . . Eenmaal aan de overkant kwam er een jongen aan die ons gegidst heeft. Dit willen we eigenlijk niet maar die mensen zijn gewoon heel gewiekst en willen uiteraard ook iets verdienen! Maar hij deed het heel erg leuk en het was leerzaam. Je hoort dan toch meer dan dat je uit je zelf te weten zou komen. Het uitzicht bovenop was formidabel! En dat ik dat allemaal omhoog geklommen ben vind ik zelf ook wel knap, temeer daar wij 's morgens ook al zo'n lange wandeling gemaakt hadden. Toen wij het water weer terug wilden oversteken kwam er alweer een ezelman aan, een andere dan de heenweg. Op deze ezel mochten wij samen voor één prijs, ja je blijft toch wel Hollanders hè! Als een speer kwamen onze twee ezelmannen van de heenweg er aan en die werden ongelofelijk boos op deze man, kennelijk klantjes afgepikt . . . Op de andere oever aangekomen kwam al snel de 'thee meneer' er aan. Ja we hadden het beloofd. We gingen mee zijn winkeltje in en hij was alleraardigst . . . na een kwartier kwamen de sieraden op de tafel die hij allemaal te koop had . . . NEE ik wilde het niet. Enfin om een lang verhaal kort te maken, hij had ons beet. We waren gewoon tè beleefd om nee te zeggen . . . We hebben een derde van de vraagprijs betaald en dat schijnt normaal te zijn. Tòch hadden we er een behoorlijk katterig gevoel van, dit gebeurt ons dus niet meer! Daarna zijn we nog naar een ander klein dorpje gereden waar de weg eindigt in de woestijn. Daar kwam net de waterwagen en dat was wel leuk om te fotograferen. Ondertussen kregen wij een enorme tropische stortbui. Wat is dit toch een andere wereld. Toen wij verder reden naar Querzazate leek het wel alsof wij door een filmdecor reden! Prachtig! Geen woorden voor. Er zijn hier ook een aantal filmstudio's want hier worden regelmatig filmopnamen gemaakt, o.a. de 'Arabian night'. Je kunt deze ook bezoeken maar daar gaat onze belangstelling niet naar uit. In Querzazate even snel de site geupload, post binnengehaald en wat administratieve dingen geregeld. Getsie, die dingen gaan ook gewoon door! Onderweg kregen wij een aanbeveling voor een nieuwe camping vlak in de buurt. We zijn daar naar toe gereden en het was, ja alweer, overweldigend. Een familiebedrijfje , pas opgezet. Een klein, net terreintje. We werden ontvangen in een echte berbertent met, natuurlijk weer, de nodige thee! Het leuke is dat wij de eerste NLers zijn die daar komen! Wij hebben onze mooie vlag geschonken en vanochtend officieel overhandigd, zo ontzettend leuk allemaal!  Hij komt te hangen aan de top van de poort, ik heb er leuke foto's van gemaakt. Vanavond gaan wij daar heerlijk (denk ik tenminste wel!) eten. Het hoofdgerecht is kip met groenten uit de Tangine, dat is een stenen stoofpot. Natuurlijk hebben wij ook alweer een mooie wandeling vanochtend gemaakt in de omgeving van de camping. Vandaag willen wij met de meiden de woestijn in om daar te 'picknicken'! Inmiddels zijn de camper, van binnen en van buiten én de honden van kleur veranderd, alles is overdekt met een roodbruine stof! Onze schoenen, kleding overal zie je het. Als ik mijn laptop openklap moet ik hem standaard eerst afstoffen. Mijn fototoestel weigert regelmatig want ik denk dat ook deze te lijden heeft van het woestijnstof!

!Maandagochtend 16 februari. Gisteren een prachtige reis door de Atlas gemaakt. Zo mooi, zo'n aparte natuur. Die allesoverheersende rode kleur gesteente. Jammer dat het nogal bewolkt werd, je foto's zijn dan ook gelijk niet zo sprekend meer. De dorpen, waar je je echt in de middeleeuwen waant. Bovenop de pas in de sneeuw gewandeld. Wij dachten dat wij daar alleen waren . . . In de verte zagen wij een man aankomen die ook de berg ging beklimmen wat wij gedaan hadden. Zoveel moeite deed hij om ons te bereiken, helaas voor hem, wij kopen niets (meer). Toen wij in de buurt van onze bestemming kwamen, Aït Ben Haddou, werd het inderdaad heel woestijnachtig. Met heel specifieke woestijndorpen. Voor ons is het nu wel duidelijk, als je het echte Marokko wilt zien moet je zeker niet aan de kust blijven! Mijn mening over dit land is totaal omgedraaid met hoe ik er in het begin over dacht . . . Wat is het hier mooi!Het gebied waar wij nu zijn is de overgang van de Atlas en de Sahara. Vannacht was er veel geblaf van honden om ons heen en vanochtend lag er voor de camper een allerliefst jong hondje in een rolletje te slapen. Hoe het kwam weet ik niet maar 'Vlekkie' werd direct geaccepteerd door onze honden. Zij heeft onze lange wandeling met kruipdoor sluipdoor routes, wadend door de rivier, rotsen klimmend mee gelopen. En ja als wij thuis komen krijgen de meiden eten . . . Vlekkie dus ook . . . heb er gelijk een wormenkuur doorheen gedaan . . . Ik keek namelijk even naar het poepie van Vlekkie en zag er een lintworm inzitten. Ach ja, je wilt toch iets doen kennelijk. Wij kunnen ons nu zo goed voorstellen dat mensen een hondje mee naar NL nemen . . . Opvallend is dat er hier geen magere honden te zien zijn en hoe dat komt heb ik gelezen, Ik leg dat een volgende keer nog wel eens uit. Geen echt zielige hondjes hier dus! Maar goed, nu even de emoties opzij zetten. Direct gaan wij weer wat mooie dingen hier in de omgeving bekijken. Het is wel heel warm momenteel. 

Zondagmorgen 15 februari. En dan start je dag weer met een wandeling in een heerlijke temperatuur! Eigenlijk hadden we hier nog een dagje langer zullen blijven omdat de eigenaren een bbq gingen organiseren. Maar helaas te weinig animo voor de bbq om het door te laten gaan dus hebben wij besloten om nu maar weer eens een stukje verder te gaan. In dit soort gebieden kom je enorm veel reizigers tegen en word je ook erg aangestoken door hun enthousiasme. Dit zien, dat bekijken, allemaal even prachtig. Op deze camping wordt het brood zelfs versgebakken (dus niet kant en klaar deeg aangeleverd) door een Marokkaanse! Echt heerlijk, je krijgt het zo uit de oven aangereikt! De schone was? Die werd gisteravond keurig opgevouwen gebracht bij de camper . . . Nouuu eigenlijk zijn we gek om hier weg te gaan . . . maar ja, we willen toch nog een aantal weken hier door het land trekken er is zoveel moois! Gisteren hebben we een heerlijke luie lees- hang- computerdag gehad en voelen nu toch wel weer reiskriebels.

Zaterdagochtend 14 februari. Allereerst ons Nelletje feliciteren met haar verjaardag! Zij viert dit in het zonnige Spanje! Lachuh . . . we zijn gisteren 14 km verder neergestreken op een superplaats. We hadden een foldertje gevonden van deze camperplaats tussen de ruitenwissers van de camper op een parkeerplaats. Het zag er leuk uit en ook kun je daar accessoires kopen. Omdat wij toiletvloeistof nodig hebben dachten we daar 'even' langs te gaan en gelijk kijken hoe het er uit ziet. Het is allemaal gloedjenieuw. Na 2 1/2 km over een hobbelige stenen weg gereden te hebben kwamen we er aan. En toen . . . wij geloofden onze ogen niet, zo mooi! Het is nog niet af doordat het vreselijk geregend heeft natuurlijk maar de camperplaatsen zijn klaar. Het is hier in één woord, schitterend. Een echt paradijsje. Je wordt heel hartelijk ontvangen door het echtpaar (Frans echtpaar met 3 kinderen) rondgeleid en op de lange thee gevraagd. Nou hoeven zulke dingen voor ons eigenlijk niet maar ditmaal was het gewoon leuk. Het is een camperplaats met de faciliteiten van een camping, alles even mooi! Neem maar eens een kijkje, www.campincarmaroc.com Er is hier enorm veel te doen, te veel om op te schrijven. Er wordt hard gewerkt aan o.a. het zwembad, de Jacuzzi, de Hammam. Allemaal gratuit voor campergasten! Dat wij hier meer gaan komen is voor ons helemaal zeker! Er komen ook bungalows voor de verhuur. Dit is echt een aanrader hoor! Het is in the midddle of nowere en toch is Marrakech maar 12 km hier vandaan. Volop ruimte achter het ommuurde terrein om met de doggies te wandelen. Daarbij zijn ze hier super hondvriendelijk, zelf hebben zij 3 honden die hier over het terrein vrij lopen. Vinden onze honden  niet echt een succes . . . Direct wordt onze was gedaan door een Marokkaanse dame, prachtige werkgelegenheid voor de mensen hier! Wat een initiatief! Inmiddels zitten we al in de schaduw want het begint weer aardig warm te worden. Gisteravond werden we weer op de borrel gevraagd bij andere NLers. Was natuurlijk ook weer heel gezellig! Twee zeer avontuurlijke echtparen, tsjongejonge wat hebben die al een reizen gemaakt! Met de rugzak, o.a. naar Amerika, Thailand en kort geleden naar Nepal. Prachtig om dat allemaal aan te horen! 

Vrijdagmorgen 13 februari. Rijkje gefeliciteerd meid! Morgen om 17.00 uur zal ik aan ook de lekkere hapjes denken die onze neus voorbijgaan! Maar dat gemis halen we wel weer in! Gister verliep de dag toch weer anders. Net op het moment dat ik na het schrijven van het dagboek de laptop dichtklapte werd er op de deur geklopt. Natuurlijk stonden er gelijk een paar blaffende honden bij de deur. Toen ik de hordeur opende keek ik in het gezicht van een al wat oudere, huilende Fransman, met in zijn handen een fototoestel. Wat bleek? Hij had ook twee Gordons gehad en was er nog steeds niet overheen dat zij beiden, moeder en dochter, binnen 3 maanden waren overleden (moeder aan de gevolgen van kanker en de dochter een maagkanteling). Hij kwam foto's maken. Hij was zeer geëmotioneerd en ik stond met hem mee te huilen! We hebben heel lang met elkaar gepraat en hij vertelde van alles over zijn geliefde honden. Nu had hij een Engelse Setter. Daarna kwamen onze NL buren vragen of wij koffie kwamen drinken. Gezellig, we hebben vakantie dus alle tijd! Ook bij hen hebben we weer een paar uur heerlijk zitten kletsen. Wat is dat  toch fijn, zo gezellig samen in het zonnetje. Zij zijn met twee caravans en twee echtparen, Agaath en Ad, Sonja en Cor.  Kwam ons uiteraard heel bekend voor. Dat hebben wij tot ons grote plezier ook jaren zo gedaan. Zij hebben ook al meer 'Marokko-ervaring' en die uitwisseling van belevenissen is altijd erg leuk! Van de bustour is natuurlijk weer niets gekomen. Vandaag vertrekken wij echt naar Ouerzazate (bijna onuitsprekelijk) aan de ander kant van de Hoge Atlas, welke wij vandaag dus doorsteken. Dat belooft een mooie rit te worden. We gaan nu dus echt richting woestijn, het uiteindelijke doel komt zo toch steeds dichterbij. Het wordt vandaag minimaal 26 graden . . . 

Donderdagmorgen 12 februari. Wat hebben wij weer genoten gisteravond! Avond in Marrakech op het beroemde Jemaa El Fna plein! Geweldige sfeer! Muziek, rook, vrolijke mensen, acrobaten, verhalenvertellers, koekjesverkopers (kinderen), mensen met onduidelijke drankjes, heerlijke geuren en . . . heel lekker eten! Wij hebben gegeten bij een tentje wat erg goed liep. Wat wij hebben gegeten? Eigenlijk geen idee. Het was iets met lamsspiesjes, soort worstjes en een heerlijke verse tomatensaus met iets van koriander er in, hmmmmm. Daarbij een kopje 'lange thee'. Die tomatensaus eet je daarbij met stukjes brood. Jeetje wat was dát lekker! Wij vinden de Marokkanen heel vriendelijk, vrolijk en 'korte lontjes' hebben wij nog niet meegemaakt! Omdat Dick de Franse taal heel goed beheerst is hij gewoon aan het dollen met die jongens, echt zo leuk! Ik geniet daarvan met volle teugen als ik hem zo gade sla! En een plezier, het straalt er van af! Heerlijk om je eigen man van die kant te zien! Jullie lezen wel, wij beginnen ons meer en meer thuis te voelen. O jee, straks willen wij niet meer terug . . . Het is absoluut een feit dat de mensen hier, zeker ten opzichte van elkaar, zeer ontspannen zijn! Omdat wij nog steeds onze bustour niet hebben gemaakt hebben wij besloten om dat straks te gaan doen. Morgen gaan we echt verder!

Woensdagmorgen 11 februari. Gisteren hebben wij een echte TOP dag gehad! Het was een prachtige rit door het gebergte van de Hoge Atlas, heel veel sneeuw en mooie uitzichten. Prachtig rood gekleurd steen, zelfs de rivier is rood! Grote brokken steen op de weg die met het slechte weer kennelijk naar beneden gestort zijn. Heel leuk om door die Berberdorpen te rijden, weer een heel andere bevolkingsgroep dan de Arabieren die in de steden wonen. Zelfs totaal andere gezichten, hele lieve gezichten zou ik gewoon zeggen! Die kinderen, stuk voor stuk, plaatjes met kleurige kleding. Wij hebben aan het eind van de weg geparkeerd bij een skistation. Er waren volop skiërs. Vanaf daar zijn we met de meiden gaan lopen en zij hebben vreselijk genoten (wij dus ook!) Ik (we) heb zo'n 170 foto's gemaakt . . . Ook ontmoetten wij daar Jan en Martine die op huwelijksreis waren, voor 4 dagen naar Marrakech! En dan is het gewoon weer jammer dat het bij zo'n korte, leuke ontmoeting blijft! Martine zal een trouwfoto mailen en die zal ik hier plaatsen! Leuk toch! Dick heeft fors (tot mijn grote ergernis) gehandeld met 'kraaltjesmannen'! Inderdaad het heeft geen cent gekost al die mooie kettingen maar wel blikjes bier en oude broeken! Die Berbers kunnen echt alles gebruiken. De andere dingen die op het programma stonden hebben wij niet meer kunnen doen. Om een uur of 8 gisteravond waren wij pas weer terug op de camping. Ik heb het gevoel dat ik inmiddels gewend ben in Marokko. Wat wel duidelijk is dat de kustlijn niets voor ons is. Meer in het binnenland voelen wij ons veel beter thuis. Veel schoner, veel mooier! Het is wel lachen (ja dat zeg ik nú hoor . . . ) als je door Marrakech rijdt, alles krioelt door elkaar heen, en je moet gewoon 'go with the flow'! Niemand die zich ook maar ergens aan stoort. Tussenkruipers? Voordringers? Toeteren? Allemaal heel normaal hier. Wij vinden, ondanks de chaos, dat het allemaal heel relaxed toe gaat. Op elke hoek staat een keurig geklede agent te kijken of alles nog wel rommelig genoeg verloopt! De camping hier bevalt ook heel goed. Staartje met dog is ook vertrokken en wij hebben de camper de andere kant opgezet en genieten nu in ons eigen tuintje! Vanmiddag weer naar Marrakech. Wanneer wij hier weggaan? Geen idee. Kan zowel morgen als volgende week zijn. Onnodig om te vertellen dat het geweldig weer is!

Dinsdagmorgen 10 februari kwart over 8. Zo, dat is ff vroeg hè! Maar eerlijk gezegd leven wij nog gewoon met de Hollandse tijd en dat is nu kwart over 9! Dick is met de honden weg en ik maak even een fotobladzijde af op de site. Onze plannen kunnen met de dag veranderen dus straks gaan wij eens de natuur buiten Marrakech opzoeken. Die hoge bergen met sneeuw roepen ons . . . Vanmiddag gaan wij weer terug naar de stad om een rondtour met zo'n speciale bus te maken! Prachtig weer, dus lekker bovenin zitten en ons als echte toeristen lekker door de stad langs mooie plekjes laten jagen! En vanavond willen wij dus bij donker de stad bekijken. Wij zijn gek op avond foto's en we denken ruimschoots aan ons trekken te komen. Dan keren wij weer terug naar deze camping voor een nachtje. Helaas is er een hippie naast ons komen staan met zijn deur naar ons toe. Gelukkig zit er wel een afstandje tussen ons in maar het feit dat hij zo'n grote immense dog heeft maakt het voor ons nogal lastig. Een hele lieve hond daar niet van maar onze honden vinden het een buitengewone engerd met die lange staken. Vooral Muis kan erg hysterisch blaffen als dat grote apparaat opstaat en uiteraard gaat de rest dan meedoen . . .

Maandag 9 februari, 17.30 uur. Vandaag zijn we naar Marrakech geweest en hebben de camper vlakbij de medina kunnen parkeren! Het bleek een soort camperplaats te zijn waar je voor 5 euro bewaakt 24 uur kunt parkeren! Eerst wilden we Maura en Emma meenemen maar het is heel warm . . . jajaja . . . We hebben hen dus gewoon in de camper gelaten en alle dakluiken open, grote bakken water er bij. Dan ben je toch altijd weer blij als je weer terug komt bij de camper en ze liggen er rustig bij! Het was weer een hele belevenis! Wat een gekrioel van mensen door die nauwe straatjes en dan al die brommertjes die met een enorme vaart er tussendoor slalommen! Zoveel kleuren zoveel spullen. En dan al die heerlijke geuren maar je moet niet zien hoe het bereid wordt . . . Wel een heerlijke glas vers uitgeperst sinaasappelsap genomen, je staat er bij als het geperst wordt. En een katten dat er lopen, ongelofelijk, tientallen. Morgen gaan wij weer terug naar die plek en gaan laat in de middag de stad in. Vooral als het donker is is het een sprookje daar! Het weer is nu echt Marokkaans, puffen dus! Daarna zijn we weer naar de Menara tuinen gegaan om met de honden te wandelen. Heel grappig, in de boeken kun je lezen dat het een geliefde plaats voor jonge stelletjes is. En dat is helemaal waar. Op de rand van dat bassin zitten allemaal jonge stelletjes, de meisjes praktisch allemaal met hoofddoekje! Zij  komen samen op een brommertje daar naar toe. Wij liepen daar gewoon met de honden los en echt niemand maakt daar een probleem van, heel opvallend. Nou is het ook wel makkelijk dat onze meiden nooit naar andere mensen toelopen en alleen ons in de gaten houden. We hebben heel veel foto's gemaakt en daar ga ik vanavond mee aan de slag. Misschien morgen uploaden. We staan nu even op hetzelfde internetplaatsje als eergisteren. Nog steeds geen batterijtje voor Dick zijn Nokia &^%$#

Zondagavond 8 februari. Nou nou, het kon niet op vandaag . . . heerlijk zon en echt buitenzit weer! Vanaf vanochtend vroeg stonden alle ramen en deuren open van de camper, lekker al het vocht er uit! De hondenbedden hebben uren in de zon gehangen, heerlijk! Wat een verademing! Gisteren is het helemaal niet droog geweest en hebben wij een mooie wandeling in de tuinen van Menara gemaakt in de stromende regen. Daarna vonden we direct een internetplaatsje en heb ik even op 'weeronline' gekeken wat het voor Marokko ging worden. Tot onze grote verbazing zagen we een mooi weerkaartje voor vandaag. Dat konden wij ons niet voorstellen dat dát waar zou zijn. Dus toch wel! Het belooft nu mooier te worden. We zijn eigenlijk helemaal niet van die 'mooiweerfiguren' maar als het wekenlang veel regent is dat niet prettig, alles wordt zo vochtig. Vandaag dus een heerlijke zon- rust- en droogdag! We zien nu voor het eerst de prachtig besneeuwde bergen van de Hoge Atlas als achtergrond decor voor Marrakech! Dick heeft vandaag de hordeur weer keurig gerepareerd en hem 'Emmaproof' gemaakt. Een metalen plaatje er op gezet zodat zij niet meer door het gaas gaat als zij per ongeluk (??!!) haar pootje er langs haalt (ahum) O ja, dit had ik ook nog willen vertellen; hoewel de Islam alcohol verbiedt is alcoholisme hier probleemnr. 1! Overal zie je de bekende groene Heineken flesjes in scherven langs de straat liggen. Ook in de hypermarché Marjane kun je gewoon alcoholische dranken kopen, wel heel duur! Ook is daar, in beperkte mate, varkensvlees te koop! De honden zijn inmiddels ook helemaal gewend aan het gebed wat vaak zeer luid te horen is vanaf de moskee, zij kijken niet eens meer op! Knetterharde onweer? Zij verroeren zich niet eens! Waar zo'n vakantie al niet goed voor is!

Regen, regen en nog eens regen en dat zonnetje hebben we niet gezien op 7 februari. De naam Marrakech staat op z'n Duits op het kaartje

Zaterdagmorgen 7 februari. Gistermiddag 200 km afgelegd van El Jadida naar Marrakech. Dat lijkt niet veel maar over een hoofdweg in Marokko kan dat een behoorlijk eind zijn . . . Halverwege de rit een tikkend geluid. Stoppen. De uitlaat van de gaspirini (gasgenerator onder de auto) hing er bij. Gelukkig is Dick handig en heeft hij dit weer kunnen bevestigen met tierips. Natuurlijk de nodige regen onderweg. Eind van de middag kwamen we aan op de camping in (nou eigenlijk bij) Marrakech. Een mooi terrein met een sprookjesachtig zwembad, het lijkt wel of er een donkerblauw Perzisch tapijt op de vloer ligt! Wat zal het hier mooi zijn bij een stralend blauwe lucht! Rondom de camping heel veel ruimte, prima voor de honden wandelen. Het terrein staat zeker voor de helft blank, zoveel regen is er gevallen. Vanochtend heeft Dick de luifel uitgezet . . nee niet tegen de zon maar tegen de regen . . . Na de wandeling krijgen de meiden altijd buiten hun eten en Dick blijft er altijd bij staan om op te letten of ieder haar eigen bak leeg eet, nu staan ze tenminste droog! Ik ben  nog vergeten te vertellen dat wij weer eens schade hebben aan de camper, en weer aan de achterkant, ondanks de achteruitrijcamera  *&^(#$ Je moet wel ergens tegen kunnen hoor als je op deze manier met 4 honden reist en het zoveel regent! Gelukkig blijft onze stemming hier prima onder! De camper ziet er niet uit van binnen en van buiten, zo smerig. Ook hebben we momenteel de verwarming lekker aan! De hondenbedden drogen is nog het grootste probleem. Zij zijn in dat opzicht gewoon wel verwend met hun bedjes die altijd naar wasverzachter ruiken . . . nu ff niet dus . . . Het kost op deze camping 6 euro om een was te laten draaien en aangezien er maar één bedje tegelijk in kan gaat het mij te ver om deze hier te wassen. Ik hoop nou eens op een paar droge dagen zodat de zooi eens goed kan drogen, dat zou al een eind schelen. We blijven een aantal dagen hier omdat er zoveel te zien is en wij uiteraard hopen dat wij dat met mooi weer kunnen bekijken! Hier is ook Wifi maar dat doet het volgens oud Marokkaans gebruik niet. Dus wanneer er iets van uploaden komt weet ik niet. O ja, ook niet te geloven. Allebei de batterijen van de mobiele telefoons hebben de geest gegeven. De mijne al eerder deze vakantie en nu die van Dick ook. Willen niet meer opgeladen worden dus vandaag er toch maar ´even´ op uit om te kijken of er iets aan te doen valt.

Vrijdagochtend 6 februari. Gister hebben we via via een naar bericht ontvangen over onze oude vrienden. Sterkte A&N in deze moeilijke tijd. In de middag zijn we naar Azemmour gegaan. Dat heeft een oud ommuurd Portugees gedeelte. Het is totaal niet toeristisch en dat is natuurlijk wel eens leuk. Daarna met de meiden naar het strand en alweer, hoe is het mogelijk, waren we weer net op tijd terug voor dat het weer ging regenen. We hebben besloten om vandaag naar Marrakech te gaan, daar een paar dagen te blijven en dan richting woestijn. Ik ben echt benieuwd hoe die stad er uit ziet want ik heb er (nog) een beetje romantische ideeën over vanwege de flowerpowertijd in de jaren 70! Het weer is aan de kust buitengewoon slecht en we hopen dat het zuid oostelijk beter is. Gisteravond kwam er een visser op de camping en bood verse vis aan, hij wilde het ook bereiden voor je. Dat hebben we gedaan en het was heel lekker! En vanochtend hebben we de keuken gezien waar hij dat bereid heeft . . . nou als we dat van tevoren geweten hadden . . . Dick heeft hier een foto van gemaakt en die zal ik vanavond op de site zetten. Maar tot nu toe zijn we niet ziek geworden . . . Net weer heerlijk gewandeld op het strand en prachtige schelpen gevonden. Daarvoor een telefoontje van onze lieve meid Wendy, GEFELICITEERD meis met de uitslag van de testen! En nu op naar je nieuwe functie! Gelukkig zijn wij dan ook weer thuis om te helpen! Net hebben we hele leuk en nuttige tips gehad van de enige NLers hier, gaan we doen hoor!

Donderdagochtend 5 februari. Ach Dick heeft de cache niet gevonden na ruim een uur zoeken en graven. Volgens hem is hij geript (ja dat is cache vaktaal) Via de autobaan, kost hier bijna niets, zijn wij naar El Jadida gereden. Zo op het eerste gezicht een mooi plaatsje. Dat gaan wij straks nog bekijken maar het moet eerst even wat beter weer zijn . . . We hadden nog net geluk . . . net op het strand aangekomen zagen wij een enorme zwarte lucht aankomen . . . en ja hoor, en het zijn niet zulke kleine buitjes hier . . . inclusief donder en bliksem! Het schijnt vannacht hels geweest te zijn maar ik heb niets gehoord. Dick kon niet zo goed slapen, hij was al heel vroeg naar bed gegaan met buikpijn en was halverwege de nacht uitgeslapen.  Volgens ons hebben wij nog nooit zulk slecht weer gehad met een vakantie, lachuh. Overwinteren in Marokko . . . vertel ons wat . . . Wij verbazen ons meerdere malen per dag over onze hondjes, wat zijn die toch makkelijk! Als zij maar twee keer per dag wandelen merk je in de camper helemaal niets meer van hen! De camping waar wij nu staan is helemaal vol met campers. Caravans zie je helemaal niet. Verder hebben wij helemaal geen contact met zwerfhonden want die zijn allemaal bang als wij er met 4 honden aankomen! Dat is dus wel makkelijk!

Woensdagochtend 4 februari. Nadat wij gisterochtend afscheid hadden genomen van deze camping zijn wij er toch weer naar toe teruggekeerd. Toen wij boodschappen gedaan hadden bij de 'Marjane', een grote hypermarché van het Franse concern 'Auchan' gingen wij naar een bos waar Dick een cache wilde doen. Hij heeft hem niet kunnen vinden en dat is zijn eer te na . . . Ik wilde daar absoluut niet 'wild' staan en daarom zijn wij weer teruggegaan om vandaag nog een keer te gaan zoeken op die plek. Op het terrein van de 'Marjane' hadden wij een heel goede internetverbinding. We hebben natuurlijk ook wel een grote antenne met een bereik van 1 kilometer. Verder valt het echt 100% mee de houding van de Marokkanen tov honden. Wij hebben nog geen 'onaardige' handelingen gezien. Eigenlijk doen zij net of ze hen (de zwerfhonden dus) niet zien. Het weer ziet er niet onaardig uit net als gisteren, vannacht wel regen gehad. De bedoeling is dat wij vandaag maar een klein stukje verder gaan naar El Jadida. Daar is ook een camping.

Dinsdagmorgen 3 februari. Hoewel ik mijn stukjes wel 3x zo lang zou kunnen maken doe ik dat maar niet meer. Dit leest voor jullie niet zo makkelijk. Gelukkig hebben wij gisteren een mooie dag gehad. We zijn eerst naar de Medina (oude gedeelte) van Casablanca gegaan, te voet. De camper met de meiden werd keurig bewaakt door een mannetje. Al snel werden we aangeklampt door een nette dame, zij wilde ons wel de weg wijzen en helpen met het kopen van Marokkaanse souvenirs . . . Het bleek een heel werk te zijn om haar van ons af te schudden . . . is uiteindelijk wel gelukt. De Medina is heel apart om te bekijken al voel je je wel een vreemde eend in de bijt! Smalle straatjes, veel prullaria. Je durft nergens goed te kijken want dan zit er alweer iemand op je nek. Een straat waar langs de kant allemaal mensen zijn die hun diensten aanbieden. Vóór hen staat een lange stok met een artikel hetgeen zij aanbieden. De schilder met een paar kwasten er op gebonden, de loodgieter met een paar kranen er aan gehangen, kostelijk om naar te kijken! We hebben daar uren rond gelopen en zijn daarna voor even naar de camper teruggegaan om wat te eten. Om twee uur stond er een rondleiding op het programma van de grootste moskee van Marokko. Een schitterend bouwwerk. Dick wilde eerst nog een cache doen in de buurt van Casablanca maar we waren helemaal uitgeput en zijn teruggegaan naar de camping. Honden gewandeld en daarna rust. Ik lag om half negen in bed. Grappig, net kwam eigenaresse van camping in een prachtig rose gewaad met een klomp van Dick aanzetten . . . die had Vriendje meegenomen naar haar camper . . . Vannacht weer heel slecht weer geweest. chipz toch weer een lang stukje! Oei nog iets wat ik al langer had willen zeggen. We hebben onze 'reisplanning' wat veranderd, hadden door het Atlasgebergte zullen gaan. Maar daar ligt enorm veel sneeuw dus maken we de reis wat anders. Heb net kaartje van Marokko gedownload waar Dick even iets van zal knutselen voor de site.

Maandagmorgen 2 februari. Dit is niet te geloven, wat een ongelofelijk noodweer als wij hebben (gehad??) Volgens mij is dit extreme weer wel te zien geweest op de NL tv. Gistermiddag is het tijdelijk droog geweest en heeft Emma heel leuk gespeeld met een Marokkaans vriendje. Hij is de hond van de eigenaar. Deze wilde hem eigenlijk kennelijk mee naar huis nemen maar vond het zo leuk dat hij speelde met Emma, dat hij op de camping mocht blijven. Later kwam hij hem gewoon ophalen, heel komisch. Gisteravond begon het vreselijke noodweer. Alles hebben we gehad, storm, regen, hagel en onweer. Dit is de hele nacht doorgegaan. 's Avonds kwamen Johan en Geert met hun camper het terrein oprijden, dat was dan al de 3e keer dat wij elkaar tegenkomen en hebben wij gezellig koffie bij hen gedronken. Zij hebben al heel veel gereisd met hun camper en dit is al de 3e keer dat zij in Marokko komen. In de zomer reizen zij met hun zeilboot! En dan is het kwart voor 9 in de morgen en wordt je letterlijk en figuurlijk gewekt, de plicht wacht. Honden uitlaten in de stortregen . . . Waar zijn de regenjasjes? Waar zijn de laarzen?Enfin, tegen de tijd dat alles bij elkaar geraapt was werd het droog . . . Dick is alleen met de meiden weggeweest en is inmiddels weer terug. Vriendje van Emma is er ook weer, wij zitten aan de koffie en Emma is aan het dollen met hem! Wij gaan zo naar Casablanca naar de grote moskee.

Zondagmorgen 1 februari. Op dit moment staan wij op een 'echte' nette camping zo'n 20 km voorbij Casablanca. Het was gisteren wel weer een belevenis om door die grote stad te rijden! Je moet gewoon meedoen met die manier van rijden, wat Dick goed af gaat . . . en mij de nodige rillingen bezorgt . . . regelmatige grote putgaten in het wegdek die je moet ontwijken, voetgangers die vlak voor auto's oversteken, grote diepe plassen waar je omheen moet, kortom echt slalommen, en Dick vindt dat alles prachtig! Ondertussen overal om je heen luid getoeter!Gisternacht hebben we dus op een camping gestaan in de buurt van Rabat, een lachertje hoor, een terrein met een muur er om en dat was het! Ook zijn wij gisteren naar een dierenkliniek geweest om eens te kijken hoe dat er uit ziet. Over een week of 3 gaan wij er naar toe om bij Emma bloed af te laten nemen ivm de rabiëstiter. Het bleek een ommuurde, mooie, moderne kliniek te zijn waar je moest aanbellen. De poort werd geopend door de assistente. Wij hadden alleen maar de vraag of de test mogelijk was daar. Wij werden hartelijk ontvangen door de dierenarts zelf en hij was ontzettend aardig. Hij liet de overige cliënten wachten en liet ons vol trots zijn kliniek zien! Heel leuk! We kunnen over een paar weken gewoon langs komen voor die test. Het kost helaas wel 2x zoveel als in NL, het bloed wordt overgevlogen naar Frankrijk. Maar ja, je hebt iets over voor je vriendin Mieke hè!!! Omdat wij even rust willen besloten wij om een paar dagen naar een gewone camping te gaan. Dit is een prachtig aangelegd terrein (een zeldzaamheid in Marokko) waar momenteel een stuk of 15 campers staan. We kwamen hier op tijd aan en hebben heerlijk in de Lafuma's gezeten in de zon. We beloofden onszelf vandaag weer zo'n dag . . . niets daarvan dus. Het begon vannacht weer te stormen en nadat wij terugkwamen vanochtend van de wandeling ging het ook weer gezellig regenen! Het idee was om naar het strand te lopen. We hebben dat ook gedaan maar raakten onderweg toch verzeild in van die krottenwijkjes. Een horde met joelende kinderen achter ons aan die alleen maar Arabisch spreken. Het 'strand' bleek een aardig eind weg te zijn en ook geen zandstrand maar rotsen. Natuurlijk wel mooi maar niet echt om te wandelen. We zijn dezelfde weg terug gegaan en inmiddels bleken de dorpelingen ontwaakt te zijn. Onvoorstelbaar zoals deze mensen wonen in hutjes met plastic en oude golfplaten daken, geen straat, maar bruine kleipaden en overal vuilnis. Wel hebben zij stroom en sommige een schotel op het dak.

Zaterdag 31 januari. Gisteren had ik 3 fotobladzijden gemaakt, dagboek geschreven, maar nog niet opgeslagen . . . wat nog nooit gebeurd is . . . &^%$ computer moet afgesloten worden vanwege een fout, onze excuses ^%$*&. Nou dat is, netjes gezegd, hoogst onaangenaam . . . Mijn zin om te computeren was dus even weg. Gisternacht op een enorm terrein overnacht in Larache, met misschien wel 100 campers! Nog even een plaatselijke soukh (markt) bezocht waar veel producten uit eigen tuin verkocht wordt door mensen uit de verre omgeving. Zij hebben vaak uren gereden of gelopen met hun volgepakte ezeltjes. Zo'n totaal andere wereld. Eigenlijk noem ik dit een cultuurschok . . . En dan niet vanwege de mensen zelf maar wel door de enorme troep die de mensen overal van maken. Niets wordt er opgeruimd, de meeste dingen zijn kapot. Er leven veel mensen in hutjes van afval gebouwd. Onderweg een strand opgezocht om met de honden te wandelen. Helaas is dit bijna niet zo maar mogelijk. Je wordt direct belaagd door mensen, zowel volwassenen als kinderen die allemaal iets van je willen (geld dus) De eerste dagen vind je dit nog 'schilderachtig' maar nu vind ik het niet  leuk meer. Gisteren hebben we nog een 'hennatatoeage' laten maken op onze arm/hand. Ook daar kom je niet onderuit als je in Marokko bent! Gisteravond begon de lucht te betrekken, het ging stormen en daarna stortregenen. Dat heeft het de hele nacht gedaan. Toen het straks droog werd zijn we met de honden gaan wandelen en ging de zon weer schijnen. Ik heb vannacht slecht geslapen vanwege heftige oorpijn. Nu gaat het wel weer. Direct vertrekken we weer van deze 'camping' om weer verder  te gaan. Ja hoor met de honden gaat het prima! Zij vinden dit leven volgens ons heel fijn, ze zijn altijd enorm vrolijk en spelen veel met elkaar! Zelfs dusdanig dat er al veel mensen iets van gezegd hebben! Leuk hoor!

Donderdagmorgen 29 januari. Vanochtend werden wij om voor zessen gewekt door het gebed. De moskee staat hier vlak naast . . . We zijn gisteren inderdaad ietsje verder gegaan. Onderweg zagen wij kamelen liggen dus even snel een foto maken . . . ja dat hadden wij gedacht . . . hup kom op en ga op die kameel zitten . . . nou vooruit dan maar voor 2 euro allebei een ritje op een kamelenrug en de kamelenman maakte de foto's met onze eigen camera! Leuk voor de foto, ja dat moet toch eens gebeuren als je in Marokko bent. We kwamen onderweg een schattig plaatsje, Asilah,  tegen waar heel veel campers staan. We zijn hier blijven staan vannacht en er stonden toen ongeveer 40 campers! Het wordt bewaakt voor 2 euro. Gisteravond zij wij het dorpje ingegaan en het is echt beeldschoon. Er komen van allerlei mensen langs om je van alles aan te bieden. Nu loopt er weer iemand met een klein aapje langs omdat je dan tegen betaling met aapje op de foto kan. Hij hield het aapje voor het raam voor de neus van Emma en zij vond dat maar erg raar! We doen erg ons best om onze normen en waarden aan te passen aan deze zuidelijke landen . . . wat soms best wel moeilijk is . . . Ook hier in de buurt, op loopafstand blijkt een breed strand te liggen! Gebrek aan beweging hebben onze meiden, en wij trouwens ook niet! Er heeft ook al een Marokkaan gevraagd of hij niet met ons mee naar Europa kan, onder de camper . . . Verder zijn de mensen hier heel vriendelijk, zowel mannen als vrouwen! Sommige zijn wel bang van de honden maar daar houden we gewoon rekening mee. Het is wel een apart gezicht als je vrouwen met burka's aan over het strand ziet lopen. Praktisch alle vrouwen lopen met een burka of minimaal met een hoofddoek. Voor mij wel een beetje lastig dat ik T- shirts en mijn afritsbroeken vergeten ben . . . Ik denk dus dat ik mij ook maar in een burka ga wikkelen, lekker makkelijk!

Woensdagmorgen 28 januari. Gisteren hebben wij verder een rustige dag op de camping gehouden. Er kwamen nog NLers met een caravan en daar hebben we even gezellig mee gekletst, zij zijn op de terugweg. Net weer een lekkere strandwandeling gemaakt op een enorm breed een heel schoon strand . . . en dat is niet omdat het hier zo keurig schoon gehouden wordt hoor, maar als het vloed is, komt de zee hier heel hoog en op de terugweg neemt zij alle vuil kennelijk mee!  We zijn nogal vroeg, het is nu 10 uur want het is hier een uur vroeger! Wat we vandaag gaan doen is nog niet helemaal duidelijk. Dick wil nog wat dingen in Tanger bekijken dus ik denk dat wij dat eerst maar gaan doen. Het rijden in die grote steden is echt een crime . . . Links rechts voor achter, overal kruipen auto's tussen door met hoge snelheden. Wat dát betreft ben ik blij als wij zonder brokken terug komen in Europa. Verder moet ik eerlijk zeggen dat ik nog echt moet wennen aan de totaal andere cultuur hier. Ik heb nog geen 'vrij' gevoel zoals bijv. in Frankrijk. Grappig want dat hadden die andere NLers ook, het duurde bij hen toch wel een dag of tien!

Dinsdagmiddag 27 januari 13.30 uur. Ogen open vanochtend en dan realiseer je je dat je in een ander werelddeel bent! De boottocht is prima verlopen en ging heel snel. Mooi weer, wel een beetje wind. Jammer genoeg mocht je niet buiten tijdens de vaart, dat vinden wij juist altijd zo leuk als je met de boot naar Engeland gaat!  Dan kom je in Ceuta aan en dan waan je je nog wat in Spanje. Eenmaal buiten de stadsgrenzen zie je dat er wel veel anders is dan bij ons . . . Je ziet veel oude auto's langs de kant van de weg staan waar hele binnenzijden van gesloopt zijn of worden. Die worden opgevuld met allerlei spullen, bier, frisdrank en wat al niet meer. Dat komt uit Spanje en wordt meegesmokkeld door Marokkanen naar hun land. Toen wij even op een parkeerplaats gingen staan kwamen ook de Belgische Sonja en Guido, die wij ontmoet hebben tijdens de boottocht, er weer aan! Zij boden een glaasje wijn aan om te toasten op het feit dat wij nu in Afrika waren. Daarna richting Marokkaanse grens. Het was daar een enorme puinhoop en drukte van belang. Mannetjes die van alles (?) willen regelen. Kortom prachtige taferelen, zeker om te fotograferen maar daar had ik het lef niet voor. Marokkaanse vrouwen in allerlei gekleurde burka's mannen met aparte jurken aan. Wij werden aan de kant gedirigeerd en Dick moest met de papieren,  autopapieren, wat hebben ze dáár nou aan, naar het kantoortje. Het heeft een half uur geduurd en daar was hij weer, 5 euro armer . . . en een vaag ingevuld papiertje rijker. Ondertussen heb ik zitten kijken naar het theater wat zich voor mij af speelde. Eenmaal de grens gepasseerd zag je in wat voor totaal andere wereld wij ons begeven! Veel, heel veel (hang)mannen, die je als Westerse vrouw lang en indringend aankijken. Vrouwen, weer in mooie jurken, met handeltjes, vooral in uien, langs de kant van de weg, sjouwen met boodschappen. De kustweg naar Tanger verliep langs een brede, mooie weg. Wel veel weggespoelde stenen van de bergen op de weg, het is hier ook noodweer geweest de afgelopen weken. We zijn nu op een camping 12 km ten westen van Tanger, camping Achakar Een mooi terreintje midden tussen de mimosabomen, die jammer genoeg nog niet bloeien! Het moet hier over twee maanden een mooi, heerlijk geurend paradijsje zijn! Vanmorgen een fijne wandeling gemaakt van 2 1/2 uur langs het schone, verlaten strand en in een volgend dorp even brood gehaald.

Maandagochtend 26 januari. En dan sta je op met een stralend blauwe lucht! Heerlijk gewandeld met de honden over de boulevard, het leuk voor ze gemaakt door hen te laten springen op muurtjes en bankjes. Gelukkig konden ze wel fijn los lopen omdat er daar (nog) geen verkeer is. Nu een bakkie koffie, even de site uploaden en weg. We willen vanmiddag om 2 uur met de boot over . . . Dus Miekie, helaas kun je niet meer naar de site kijken ofuhhh ga je het met bijna dichtgeknepen oogjes en billen bekijken . . . Ik beloof iedereen die ons lief is dat wij echt voorzichtig zullen zijn. Ook weten wij inmiddels dat het allemaal best wel meevalt hoor! Alleen als je natuurlijk thuis bent in NL lijkt het allemaal zo ver. Het idee dat je oversteekt naar Afrika is wel een apart gevoel!  Dus vanaf nu, doeiiiiii, ik ben benieuwd wanneer wij weer in staat zullen zijn om op het internet te komen! Nee wij hebben niets aan internetcafés omdat het site programma op mijn laptop staat en die kun je daar niet gebruiken. Ik lees net even het gastenboek en Carla, ik ga gewoon door hoor met elke dag een stukje schrijven, of ik nou wel of niet kan uploaden, ik ben gewoon verslaafd . . . lieve Han en Inge wat ben ik blij dat het weer wat beter gaat! Kus! Zeg kleine, sluit die PSP eens even af en zet je pc op Incredimail . . . dikke zoen! Doeg Son en Gerrit, ja die honden en wij ook, zijn helemaal in ons element!

Haha zondagavond. Ook Dick wilde nog even uploaden dus zijn wij weer even terug op het internetplekkie. Net nadat ik het vorige tikte werd het droog en zijn wij snel naar de uitgestorven boulevard gegaan. Zo af en toe sprongen de meiden over het muurtje op het strand maar hebben ditmaal niet gesnackt!

Zondagmiddag 15.00 uur. We zijn nog niet overgestoken, het is onvoorstelbaar rot weer, het stortregent regelmatig en waait heel erg. Het heeft dus geen zin om naar Algeciras te gaan want de boten varen zeker nog niet. Honden zijn oervervelend want zij vinden het tijd voor de tweede wandeling . . . Dick is inmiddels ook weer terug en heeft er een lekkere klim met de fiets op zitten. Hij is boven aan de berg Gibraltar geweest . . . hij liever dan ik. Hij heeft hele mooie foto's gemaakt waar ik vanavond mee aan de slag ga.

Zondagmorgen 25 januari. Weer zo'n lawaainacht gehad. Nu heb ik het ook goed gemerkt. Tot mijn grote schrik was het 'park' vannacht omgetoverd tot één grote vuilnisbelt, bezaaid met lege kapotte drankflessen, afval, halfvolle colaflessen en veel, heel veel m.p. Ik had er enorm de smoor in toen ik thuiskwam. Gisteren hebben we in Algeciras, waar wij ook de overtocht gaan maken, open tickets gekocht. Er is daar ook plaats om te wachten tot de boot vertrekt maar het was daar overvol met campers. Momenteel varen er geen boten vanwege de harde wind. Althans dat was de afgelopen dagen. Straks gaan wij kijken hoe de stand van zaken nu is. Ook nog even de rabiësenting gehaald met Emma en dat vonden wij een lachertje, qua prijs, 11 euro! De Britse praktijk was ook een verwaarloosd super ouderwetse bedoening. Dick is momenteel op de fiets naar Gibraltar om te cachen en heeft mij even geparkeerd op een plekje waar internet is. Gisteren ontdekten wij dat er hier in La Línea hard gewerkt wordt aan een strandboulevard. Wij dachten dus een lekkere strandwandeling te kunnen maken op het totaal verlaten strand . . . ja dat was ook zo . . . helaas, een open vuilnisbelt met veel gelegenheid voor de honden om te rollen in de rotte vis. Het leven van een camperaar/hondenbezitter gaat niet altijd over rozen, en dat was goed te ruiken ook! Zo, dat is dus wel eventjes een lekker positief stukje hè . . .

Zaterdagmorgen 24 januari. De dierenarts hebben we gevonden en zullen er direct naar toe gaan. Gisteren was een erge regendag en tot onze grote verbazing scheen plotseling aan het eind van de middag de zon en was het gelijk 17 graden. We zijn nog op de beroemde punt van Gibraltar geweest maar het plaatsje waar wij vorig jaar stonden is niet meer toegankelijk. Omat het regende zag het er erg triest uit. Er wordt, ook in Gibraltar, net als in Spanje, niets (althans niet veel) aan onderhoud gedaan. Nog even in de regen door de winkelstraat gelopen en jawel MAYA gekocht. We hadden veel vriendelijke en bewonderende bekijks met de meiden met hun regenjasjes aan! Ook bij de overvolle Engelse store Morisson nog boodschappen gedaan maar helaas niet de heerlijke chocola gevonden. Ronde  gelopen met de meiden door het, vele jaren geleden prachtig aangelegde park. Ook dat is inmiddels verworden tot een puinhoop met her en der veel m.p.! In Gibraltar spraken wij nog een erg aardige Engelse winkelier die het over de spectaculair gedaalde prijzen van huizen in Spanje had. Vaak met meer dan 50%! Veel Engelsen hebben hun huis te koop staan. Hun 'pond' is natuurlijk ook enorm gedaald. Hmm dan toch maar een huisje in Spanje kopen in een lief dorpje? Er stonden hier op de camperplaats hele gezellige NLers uit Enkhuizen! Leuk kennis met jullie gemaakt te hebben Jelle en Janny! Wij komen elkaar vast nog eens tegen met een geweldige expeditie van 'het cluppie'! We denken er over na! De nacht is hier nogal lawaaiig verlopen door jongelui met bonkende muziek in hun auto', 2 knapen die het leuk vonden om met hun op afstand bestuurbare race auto's een paar uur in de nacht rond te scheuren.  Eerlijk gezegd heb ik er niet zo heel veel van meegekregen maar Dick wel. Op dit moment is er brommer/motorrijles op dit terrein . . .

Vrijdagochtend 23 januari. Gistermiddag toen wij richting Gibraltar reden werd het weer steeds slechter, donker, wind af en toe regen. In La Línea, ligt naast Gibraltar maar is nog Spaans grondgebied, zijn we op een grote parkeerplaats bij het voetbalstadion blijven staan. Er staan hier meerdere campers. Dat mooie plekje op de punt van Engeland vonden wij niet aantrekkelijk met de inmiddels aangewakkerde storm . . . Het was heel slecht weer en dat is het nog. Een raar gezicht, die palmen die zich buigen voor de storm. We staan met de neus in de wind dus hebben wij er in de camper geen last van. We staan bij een heel groot park dus daar hebben wij net met de meiden gelopen. Wat wel heel vervelend is dat ik gister het bericht uit NL kreeg dat het rabiës antistoffengehalte in het bloed van Emma nog te laag is *&^%$ Dat betekent dat wij hier in Gibraltar naar een dierenarts moeten en weer een rabiësenting moeten laten geven. Over een maand weer bloed afnemen en opsturen naar Duitsland en dan weer de uitslag afwachten. Dit is nodig omdat wij in september naar Schotland willen. Tussen de bloedafname en de grensovergang moet 6 maanden zitten grrr. Direct dus op zoek naar een dierenarts daar. De bloedafname zal dan moeten in Marokko. We hebben het adres van een grote dierenkliniek daar.

Donderdagmorgen 22 januari. Gisteren zijn we niet naar Marbella gegaan. Hier vlakbij is de camping waar wij gestaan hebben en daar hebben we water gehaald, toilet geleegd en een uurtje internetten betaald. De verbinding was superslecht maar ik kon mijn post even binnenhalen en de site versturen. Ook probeerde ik nog een lesje van mijn cluppie (Computerhobbyclub) te uploaden maar dat was te veel gevraagd van de verbinding ~%&%$ Verder vonden we het veel te mooi weer om in de camper te gaan zitten of in een stadje rond te lopen dus zijn we terug gegaan naar El Paradiso (zo heet het niet echt hoor maar wij noemen het zo). Wat een heerlijk weer, echt warm was het. Nu is het geen mooi weer, het stormt en is bewolkt. Direct vertrekken wij naar Gibraltar en overnachten daar waarschijnlijk 1 of 2 nachten. We gaan daar eens even kijken of er in de Britse store van die heerlijke snoepjes te koop zijn, je weet wel Miekje . . . Ook wil ik mezelf eens verwennen met mijn lievelingsgeurtje, misschien wat oubollig maar toch, MAJA! Sinds mijn jeugd heb ik een zwak voor die geur. Tja en dan gaat het beginnen . . . de overtocht naar Marokko . . . We willen alleen oversteken met mooi weer natuurlijk, lekker foto´s maken! Ik denk dat wij dus vrijdag of zaterdag over gaan. Houd er wel rekening mee dat het uploaden van de site misschien niet zo vaak gebeurd. Ik geloof nooit dat die mensen in die lemen hutjes internet hebben, wel tv . . .  Dus, geduld, ik doe mijn best!

Woensdagmorgen 21 januari. Wat een tijd geleden dat jullie iets gehoord hebben! Het gaat helemaal prima hoor met ons! Alleen hebben we een paar dagen heerlijk afgezonderd in ons eigen 'El Paradiso' gestaan en dan heb je geen internet! Zo'n plekje waar je in een regenachtig (?) NL van droomt . . . Heerlijk gewandeld en dan wij spreken regelmatig Engelsen, die hier wonen. Ik denk dat hier meer Engels, Deens en Duits woont dan Spanjaarden. Ook al veel bruikbare 'Marokkotips' gekregen. Het is weer stralend mooi weer, net als gisteren. Direct gaan wij even een kijkje nemen in het èchte Marbella, gelijk even internetten en boodschappen doen.

Dinsdagmorgen 20 januari. Gistermiddag klaarde het op maar dat bleek van korte duur. Het ging waaien en 's avonds stormen. En niet zo'n klein beetje ook! Dick heeft nog de 'anti-opklimplank' buiten van de ladder af moeten halen want zelfs die ging jutteren. Vannacht nog wel gehoord dat het hard regende. Vanochtend bewolkt en tijdens de wandeling kwam de zon door. Net de hele tijd buiten gezeten tot er weer een dikke wolk aan kwam. Dick is nu even op de fiets brood halen. We dachten dat 'La Carolina' een paradijsje was maar nu staat deze plek in de gemeente Marbella op nummer 1! Zo af en toe zien wij ook de Policia Locale of de Guardia Debiel langs komen maar zonder gevolgen. Gelukkig hebben we ook nog water genoeg en kunnen we nog even blijven staan. Gas gebruiken we nu weinig omdat er geen verwarming meer aan staat en wat je met koken en de koelkast gebruikt is minimaal. Opvallend is dat je hier aardig wat honden ziet maar allemaal kleine bastaardjes. Zullen vast heel lief zijn maar zijn vaak oerlelijk!

Maandagochtend 19 januari. En dan word je wakker van harde wind die tegen de camper blaast. Een zwaar bewolkte lucht en 10 graden! Ja, het is hier natuurlijk ook wel winter . . . Lekker gewandeld met de meiden, die vinden het hier echt helemaal geweldig! Dick is momenteel aan het cachen en ik zit lekker te lezen en nu dan even te laptoppen. Tot nu toe doen we niet echt veel bijzonders, wel lekker uitrusten (waarvan eigenlijk?) Volgens mij stilte voor de storm. De bedoeling is om vrijdag de overtocht te maken maar bij ons is nooit iets zeker! Gisteren is Emma door de hordeur gesprongen, die is dus kapot nu. Het wordt eigenlijk wel eens tijd om weer eens online te gaan, ik hoop dat het morgen gaat lukken. Net als thuis ben je toch altijd weer benieuwd wat er in de digitale postbus zit!

Zondagavond 18 januari. Vanochtend op tijd ons boeltje ingeladen en op weg naar het plekje. Daar aangekomen was het bezet. Niets aan het handje, eerst met de meiden wandelen en dan zien we wel. Tot onze grote verrassing was het plekje inmiddels verlaten en konden wij ons campertje er in draaien. We hebben weer een fantastische zonovergoten, luie dag gehad. Wat is de lucht toch prachtig blauw hier. Net, het is nu 18.00 uur hebben we de stoelen binnengehaald en zitten we weer binnen. Het koelt nu heel snel af. Ik ben al halverwege mijn 4e boek! Een aanrader Agnes, het heet 'nergens in Afrika' en is geschreven door Stefanie Zweig. Ik denk dat wij hier morgen ook nog maar een dagje blijven, dan is het helemaal rustig. Wel opvallend veel blote heren in het duingebied . . . Wel jammer dat er hier geen internetverbinding is dus hebben jullie veel te lezen als ik weer kan uploaden!

Zaterdagmorgen 17 januari 15.00 uur. Ik ga mijn mening ietsjes bijstellen. Nee, niet over de camping, hoewel het hier best uit te houden is en de meiden zich in korte tijd totaal aangepast hebben. Emma en Muisje aan het lijntje en Julia en Maura gewoon los. Wel lastig is dat Muisje als poortwachter fungeert door elke kat, en dat zijn er heel veel, weg te jagen. Grappig om te zien hoe snel die poesjes allemaal wisten dat ze hier beter niet kunnen komen! Alleen de tortelduiven die zijn heel brutaal, lopen gewoon over de hondenbedjes heen nagestaard door 4 paar hondenogen! Wat het bijstellen betreft, toen wij hier vanochtend met aangelijnde honden de poort uit liepen over de straat hadden wij onze twijfels. In de buurt van het strand, na een paar honderd meter lopen, kwamen we in een prachtig duinengebied! Nou, ideaal voor de honden! Dat viel dus even 100% mee! Daar blijkt ook een prachtig camperplekje te zijn. . . morgen dus even kijken of wij daar nog bij kunnen! Oeps, zo in de duinen aan de zuidkust van Spanje! Het is stralend mooi weer en er liggen alweer een paar wassen gedroogd in de kast! Ik zit even binnen om het dagboek te schrijven omdat wij direct weer met de meiden op stap gaan. Het is momenteel dus mooi 23 graden in de zon! Het uploaden gisteravond stopte abrupt dus vandaag is een gedeelte van de site (nog) niet te zien geweest.

Vrijdagmorgen 16 januari 11.30 uur. We rijden net op de autobaan om vandaag een heel eind richting westen te rijden. Eerst hebben we een mooi bergtrajectje gereden, prachtig tussen vele citruskwekerijen door. Alleen jammer dat de zon niet schijnt. Het geeft altijd zoiets feestelijks, de zon op al dat mooi gekleurde fruit. Gisteravond stonden wij nog alleen in het paradijsje. Omdat dat vragen om moeilijkheden is zijn wij maar weer naar het havenplaatsje in Àguilas gegaan om daar de nacht door te brengen met nog een 15 tal andere campers. De bedoeling is om vandaag naar een camping in Marbella te rijden. De was moet nodig gedaan worden. Natuurlijk kunnen wij ook naar een wasserette in de stad maar waar moet ik dan alles drogen? Je kunt op 'camper of 'gedoogplaatsen' hier in Spanje nou eenmaal geen wasrek buiten zetten . . . no a campar . . . Straks hebben we op een hondvriendelijk plekje nog even koffie gedronken en de meiden uitgelaten. Toch hebben zij weer kans gezien om wat menselijke producten tot zich te nemen. BAH, wat stinkt het hier in de camper. En toch ben ik ook blij dat zij er niet in gaan rollen want dan zijn de rapen helemaal gaar . . .

Dezelfde dag maar dan 's avonds om half 8. Eind van de middag kwamen we op deze camping in Marbella aan. Ik werd op slag droevig. Na een prachtige autobaanrit (ja dat kan toch ook) met aan één kant de zwaar besneeuwde bergen van de Sierra Nevada, is dit wel even een domper. Absoluut niets (meer) voor ons. Weg alle vrijheid. Hutjemutje staan. En dat nog wel in de winter. Het is hier nu al doodstil en dat komt omdat kennelijk iedereen tv zit te kijken! Enfin, er draaien twee gevulde wasmachines van ons en daar gaat het nu om. Ik verheug mij alweer op overmorgen. Dan gaan wij nog eens naar Gibraltar met dat uitgelezen camperplekje op de punt van dat Britse stukje land!

Donderdagmiddag 15 januari. Vannacht een rustige nacht in de haven van Àguilas. Ik kon daar mooi eventjes internetten, dus de site uploaden en de post binnenhalen. Vanochtend, na een snelle hondenuitlaat dwz een plasje en poepie op het asfalt (toch wel makkelijk van hen hoor!), zijn wij weer terug naar ons paradijsje gegaan, en hebben net zo'n zonovergoten dag als gisteren gehad. Vanwege de regelmatige 'schoonveegacties'  is het hier vandaag heel rustig geweest, maar twee campers staan er. Onze vrienden zijn inmiddels alweer twee keer langs geweest. Je ziet hier meer groen op straat dan blauw in NL. Van ons hoeft dat niet, dat gecontroleer de hele tijd! Waarschijnlijk trekken wij morgen weer verder. De reden waarom wij al een aantal dagen hier zijn is, dat wij ontzettend moe waren beiden! Reizen is heel vermoeiend, al die indrukken en telkens nieuwe situaties waar je je op in moet stellen! Ook hadden wij een dringende behoefte om eens een lange tijd heerlijk in de zon te zitten!

Woensdagavond 14 januari. Vandaag weer een ouderwetse Spaanse topdag, wat het weer betreft dan! Hele dag buiten en fijne wandelingen met de meiden gemaakt. Lekker gelezen in de luie stoel. Vanavond kwam de Guardia Debiel weer langs en nu moet iedereen plotseling weer vertrekken naar een parkeerplaats in de stad . . . lachuhh. De ene dag dit beleid en de andere dag gewoon weer een ander beleid! Net hoe de pet staat die dag en wie er kennelijk dienst heeft. Nu mogen we morgenochtend weer gezellig terugkomen maar hier slapen, nee, dat mag nu op eens niet meer . . . We raken al gewend aan die gasten . . . nou ja, dát is nou ook weer niet helemaal waar hoor, het is en blijft gewoon oervervelend!

Dinsdag 13 januari. Mooi is het hier zeker. We zijn al eens meer in dit paradijsje geweest alleen vonden we het bij aankomst hier wel bijzonder stil . . . een enkele camperaar . . . Policia?????? Ja hoor. Daar kwamen zij al aan. Bij ons reden ze gewoon langs.  Dick is aan de andere twee gaan vragen wat er tegen hen gezegd was. De één moest direct vertrekken, geen idee waarom. De ander mocht blijven staan, ook geen idee waarom. Waarom wij wel mochten blijven staan werd ons net duidelijk gemaakt door de Guardia Debiel. Na de wandeling kwamen zij weer. Er staan waterbakken voor de honden buiten en er hangt een touw voor Muisje aan de camper . . . en ja, dát is kamperen vinden zij hier . . . en dát mag niet. O ja, er staat ook een raam open . . . mag ook niet . . . Verplicht binnen zitten dus? No way. Nee echt leuk is dit niet. Gistermiddag nog NL camperaars gesproken die ook naar Marokko zijn geweest en waren er zeer positief over. We zijn benieuwd. Het was wel heel leuk om Emma op dezelfde manier te zien klauteren zoals Maura vorig jaar ook al deed!

Maandag 12 januari. Het was gisteren zulk prachtig weer dat wij maar een dagje gebleven zijn en heerlijk rust genomen hebben. De hele dag in de zon terwijl achter ons donkere wolken over  de bergen lagen. Het stortregende daar kennelijk. Het was een heerlijke buitendag. Wel jammer dat Janny zich niet lekker voelde. De honden hebben de hele dag los rond de camper gelopen en vermaakten zich prima! Eind van de middag kwam de policia en iedereen moest weg van dat plaatsje. Wij hebben gewoon rustig de honden nog even uitgelaten en eten gegeven. Met Jan en Janny zijn we naar El Campello gereden waar wij overnacht hebben bij een haven. Vanochtend met de honden naar het mooie strand . . . na de confrontatie met een Engelse dame (Ow you ignore the signs? YES WE DO! ) met een Spaanse man over, natuurlijk, de honden los op het (totaal lege) strand hadden wij er goed genoeg van. Dit is voor ons echt de laatste keer Spaans kustgebied. Buiten het feit dat het hier gewoon lelijk is zijn de mensen ook bar onvriendelijk. Na het afscheid van Jan en Janny rijden wij nu zuidwaarts richting La Carolina. De enige plaats aan de kust wat (naar onze smaak) mooi is .  . . O ja, het is heel mooi weer, eigenlijk voor ons al aardig warm!

Zondagmorgen 11 januari. Het werd geen afscheidsbakkie bij Piet en Nel maar een uitgebreide afscheidslunch! Wat was je soeppie weer lekker Nel! Om een uur of half twee zijn wij voor een korte rit naar Altea gereden waar wij Jan en Janny troffen op een strandplekje! Wat leuk om elkaar weer eens te zien! Samen koffie gedronken, met jawel, weer wat lekkers en daarna samen de honden uitgelaten. Dat is hier toch niet zo makkelijk. Kort stenen strand en natuurlijk weer veel troep wat vissers achterlaten. Voor Julia is het niet zo makkelijk om over kleine stenen te lopen. Verder is hier eigenlijk geen mogelijkheid om te wandelen. Gisteravond gezellig in de Hymer een borreltje gedronken. Het was eigenlijk niet de bedoeling voor ons om hier te overnachten maar vonden het wel zo leuk om nog even in de buurt van Jan en Janny te zijn. Vandaag gaan wij weer zuidelijker. Hoewel de zon schijnt zie ik vette wolken voorbij drijven. En maar lekker genieten van het weer jongens in NL *&^%$#

Zaterdag 10 januari. Gister gezellig en lekker gegeten met Piet en Nel. Uitgebreid gedoucht op de camping en even op internet geweest. Na het eten, naar Spaans gebruik vroeg in de middag, was de lucht weer opgeklaard. Eind van de middag weer terug naar de slaapplek aan de boulevard. Vanochtend een strakke, jawel blauwe, lucht. Ik had geen zin om langs het strand te lopen dus hebben we de uitgestorven boulevard afgelopen. Je komt echt niemand tegen! De honden sprongen constant op en af het muurtje, rennend over het strand achter die kleine vogeltjes aan, heerlijk! Emma is inmiddels helemaal van 'God los', zoals wij dat noemen . . . een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg . . . De enige die hier nog echt goed opgevoed is is dus Julia, van de oudere generatie toen alles nog 'anders' verliep in Huize Zwart . . . Nu even het dagboek bijwerken en direct een afscheids bakkie koffie bij Piet en Nel. Vanmiddag hebben wij een afspraak met Jan en Janny, die wij een paar maanden geleden ontmoet hebben in Duitsland, ook camperaars. Zij staan nu in Altea.

Vrijdag 9 januari. Net als vorig jaar was het weer een complete verrassing voor Piet en Nel toen wij voor hun neus stonden! Alleen lag Nel toen in het ziekenhuis. We hebben weer lekker gezellig geklets en alle nieuwtjes uitgewisseld. Lekker koppie soep en na een paar uur zijn wij naar een campergedoogplaats (wat een woord hè) gegaan. Aan het strand, waar meerdere camperaars staan. Wij willen niet meer op campings staan. Wij willen geen 4 honden aan touwtjes vast zetten. Om half twee straks hebben we een afspraak met Piet en Nel in het campingrestaurant waar wij (ah, ja alweer!) getrakteerd gaan worden! Toen ik gisterochtend mijn laptop dichtklapte begon het te regenen. Het is tot vanochtend niet meer opgehouden. Stortbuien zonder eind vannacht! Op de foto's is te zien dat wij, met regenpakken en de honden met jasjes aan, over het uiterst vervuilde strand liepen. Bah, wat had ik er de p in, de honden lopen constant de vloedlijn af te struinen naar lekkere hapjes . . . Dat irriteerde mij echt mateloos. Vanmiddag gaan wij ze dus lekker uitlaten in een gemeentelijke groenvoorziening en daarna een wandeling langs de uitgestorven boulevard maken. We zagen bij Piet en Nel op de tv dat het in NL lekker schaatsweer is . . . Wij hebben een strakke lucht alleen niet blauw maar grijs . . .

Donderdag 8 januari. Gisteren een rustige rit gemaakt met prachtig weer. Onderweg een paar plekjes bekeken voor een langer verblijf (een paar uur) om heerlijk van de zon te genieten. Helaas, zoveel viezigheid dat wij daar toch echt niet tussen willen zitten. Uiteindelijk toch iets gevonden in Cullera. Op de foto's is te zien dat het er heel fijn was. Later in de middag, toen het frisser werd zijn wij doorgereden naar Oliva. Een bekend gebied voor ons. Althans, dat dachten wij. Totaal veranderd alles. Wij wisten dat er een camperplaats aan het strand was maar die was niet meer te vinden. Logisch ook, alles in die buurt is gesloopt. We zijn toen maar een smal weggetje de 'duinen' ingereden en waar het helemaal verlaten was zijn wij gestopt. Het was toen al donker. Het was vannacht helder en heel koud. Vanmorgen bij het opstaan, erg bewolkt. CHIPZ. Dit willen wij niet. Tijdens de strandwandeling een aantal mensen gesproken (Duitsers) die overwinteren op campings. Ons viel op dat het strand zo smal was. Dat klopte dus ook. Een groot probleem hier is dat het waterpeil van de zee behoorlijk is gestegen! De 'duinenrij' wordt nu dus beschermd. Er mag ook niet meer aan zee gebouwd worden (aan één kant dus, hiephiephoera!) We gaan nu even wat eten en daarna naar Piet en Nel!

Woensdagmorgen 7 januari. En daar sta je dan, aan de Spaanse costa. Stralend blauwe lucht, warm zonnetje maar een koude wind. Elke keer weer verbaas ik mij er over wat ik hier doe, behalve dan het mooie weer. Ik kan de charme van dit gebied maar niet ontdekken. We willen heel graag Piet en Nel weer even zien en dat is dan ook de enige reden van ons verblijf hier. Geef ons het binnenland maar! Hier veel troep en lelijke bouwwerken. Een strandwandeling, heel fijn, maar dat is het dan ook. De honden rennen en spelen maar eten ook veel afval en rottigheid. Tot nu toe is er nooit eentje ziek van geworden maar de luchten in de camper zijn af en toe om te snijden . . . Dan loopt Muis weer met een vleugeltje , dan gooit Emma weer een rotte vis omhoog en Maura rolt daar graag in en vindt menselijke uitwerpselen een toppunt van culinair genieten. Op dit moment staan wij voor een 's winters uitgestorven flat en langs een smalle duinenrij. Omdat er ook auto's langs rijden geen fijne plek voor de meiden. Dus, net lekker in het zonnetje koffie gedronken en nu op weg naar een beter plekkie..

Nog ff, volgens mij geloven jullie mij niet maar ik ben stikjaloers op jullie mooie winterweer!

Dinsdagmorgen 6 januari. Gistermiddag ging Dick een cache doen. En natuurlijk belandden wij weer op een onverhard bergweggetje, wat steeds steniger en smaller werd tussen de olijfboomgaarden. Verder gaan werd toch te link dus langzaamaan achteruit, keren was niet mogelijk. Ondertussen gaf Emma een aria want zij dacht dat wij al weer in een heel spannend wandelgebied waren aangekomen (was ook zo!) Dit alles om denk ik de feestvreugde te verhogen . . . Alles is goed gekomen en tussen de olijfbomen heb ik heerlijk in de zon zitten lezen en Dick is gaan cachen, met de honden. Zij hebben een heerlijke wandeling gemaakt en ik kon mij eens rustig verdiepen in het Ierse leven van rond 1800. Omdat wij de camper met ons hele hebben en houwen niet zo maar onbewaakt achter willen laten ben ik gewoon 'thuis' gebleven. En omdat ik ook niet van steen ben had ik wel een heel klein verboden wapentje in mijn zak . . . Nadat zij van die heerlijke wandeling thuiskwamen hebben we wat gedronken en even een boodschapje gedaan, Toevallig hadden wij op die plek een goede internetverbinding dus . . . ff uploaden! Weer terug naar de slaapplek van de nacht er voor. Ons viel wel op dat het druk was maar niet speciaal. En ja hoor, toen begon het vuurwerk, waar ik echt zo'n vreselijke hekel aan heb, vandaar dat wij weg uit NL zijn met oud en nieuw . . . (bij ons in het dorp zijn de boerenboys gek op carbidbussen) Wij bleken op 50 meter afstand van de 'bron' te staan en de honden gaven geen krimp. Wij uiteraard ook niet en bleven rustig door eten aan onze tuinbonen met spekjes . . .

Maandagmorgen 5 januari. Spanje, Sant Carles de la Ràpita. Prachtig mooi weer, stralend blauwe lucht. Mooie plek aan het strand. Maar de eerste confrontatie met de Spaanse politie hebben we al gehad! We liepen langs het helemaal verlaten strand bij de vloedlijn, omdat daar het minste afval ligt, heerlijk vonden wij en de honden het! Opeens, jawel, op een grote afstand, vanaf de voetgangersboulevard(!) een soort sirene. Omdat de politie hier nogal autoritair is ben je verplicht naar hèn toe te komen. Ik kan dat gewoon niet, dat druist tegen mijn rechtsgevoel in. Dat gevoel van macht van de ene mens over de ander. BAH. Hoewel ik natuurlijk ook wel weet waar het over gaat.  In langzame tred liep Dick naar hen toe en ondertussen liep ik door met de meiden gewoon door en foto's maken. Dick zag het bonnenboekje al tevoorschijn komen en voelde zich toen gedwongen om het maar rustig over zich heen te laten komen. Zonde van het geld. Uiteraard wist ik het al, GEEN HONDEN op het strand. We namen ruim de tijd om hen aan te lijnen. Wel mag je hier gewoon je afval op het strand gooien, het ligt bezaaid met flessen, waarvan de meeste in scherven! En dát terwijl wij elk drolletje opruimen van onze honden! grrrrrrr Net een bakkie koffie gedronken en wij gaan naar een andere plaats toe waar Dick een cache gaat doen en waar het mooi wandelen is.

Zondagmorgen 4 januari. Nadat wij van de tolweg gistermiddag afgingen zijn wij gewoon een weg afgeslagen welke de bergen in ging. Er stond een bordje richting een oud kasteel. Uit ervaring weten wij dat daar dan een parkeerplaats bij is waar je makkelijk kunt overnachten. Zover kwamen wij niet. Het ideale plaatsje met de lieflijke naam Fitou,  kwam al eerder. Het was half 3 in de middag en wij zijn daar lekker gaan staan, zie foto's! We hebben voor het eerst languit in onze Lafuma's kunnen liggen in de zon terwijl de meiden zich prima vermaakten om ons heen. Natuurlijk zijn wij ook nog gaan wandelen met hen. Op dit moment is Dick al een aardig tijdje weg met ze . . . zal hij toch te optimistisch zijn met een Muisje zonder lijn . . . O ja Freek, we zullen de oversteek gaan maken bij Algeciras of Tarifa, dat zijn de kortste, daarom het fijnst voor de honden maar, ook belangrijk, de goedkoopste! Ja hoor Dick is inmiddels weer terug en is Muisje niet kwijt geweest maar hij heeft gewoon een extra lange wandeling gemaakt!

Zaterdagochtend 3 januari. Onderweg naar de Spaanse grens, die wij vandaag nog niet over zullen gaan. Gisteravond nog een gezellige enerverende rit door de nauwe straatjes van Arles gereden . . . De camperplaats was voor ons 3x niks. Dus gingen wij het aan de rand van de stad maar proberen . . . Ook niet. Toen maar weer terug voor een nacht . . . tijdens die escapades hebben wij menig automobilist laten vloeken . . . Van die maffe camperaars die door veel te nauwe straatjes willen en tevens niet door kleine tunneltjes kunnen . . . Honden uitgelaten op een parkeerplaats, ja hoor, keurig alles opgeruimd, zo gaan wij wel snel door de poepzakjes heen! Om 8 uur 's avonds eten en vlak daarna naar bed, ik althans. Vanochtend op tijd op, weer honden uitgelaten op de parking en na een ontbijtje weg. De weg voerde door de Camarque en dat bood gelukkig een heerlijke plek om met de hondjes te wandelen. Onderweg nog flamingo's gefotografeerd. O ja, het is ongelofelijk koud, ik heb inmiddels alweer een lange onderbroek aan! In Arles nog even een grote bus Frontline gekocht, was ik vergeten en oogdruppels. Zowel Muisje als Maura hebben geïrriteerde oogjes. Ook oogzalf behoort tot de standaarduitrusting maar door de laatste rare weken voor het vertrek is dit er bij ingeschoten. Op dit moment 12.38 uur, rijden wij een flink stuk tolweg. We willen eindelijk wel eens een paar dagen in èchte warme zon zitten . . .

Vrijdagochtend 2 januari. Wat is het een lekker weer en wat staan we op een fijn plaatsje. Overdag is het op deze parkeerplaats wel druk maar aan het eind van de middag is iedereen, op een paar campers na, weer weg. Wij gaan 's morgens wandelen voordat de meeste mensen komen. Het terreintje is afgezet door grote rotsblokken en daarachter is een heerlijk vrij gebied waar echt niemand komt alleen wij! Eigenlijk willen wij hier nog wel een paar dagen staan maar realiseren ons dat er nog veel meer fijne plekjes zijn en bovendien hebben we bijna geen gas meer. Net lekker de hondjes geborsteld op de picknicktafel. Dick heeft de (internet) antenne gerepareerd die afgebroken was door een tak met sinaasappels. Het klinkt romantisch maar dat is het niet. &^%$#(* Nu dus even afwachten of ie het nog doet . . . De honden lopen al die tijd al heerlijk los rondom de camper en vermaken zich geweldig. Emma loopt met allerlei takken te sjouwen en jongleert met dennenappeltjes! Schattig! Maura was na het borstelen midden op de picknicktafel in slaap gevallen! Julia houdt ons strak in de gaten en Muisje loopt wat rond te keutelen en is altijd opzoek naar wat eetbaars . . .

Allereerst iedereen een fijn en gezond nieuw jaar, ook voor de mensen die tegen onze wil  uit ons leven verdwenen zijn en waarvan ik weet dat zij wèl regelmatig deze site bekijken (!) Het is nu donderdagmiddag 1 januari 2009 kwart over 3. Snif snif, net hebben we afscheid genomen van M&G . . . en wat hebben wij het weer gezellig gehad en vreselijk gelachen en veel te veel gedronken (ik niet, ik ben altijd de BOB) en veel te veel gegeten en veel te veel goed gevonden van onze honden . . . Het was voor G&M de eerste 'wilde' nacht in hun leven . . .  We stonden hier met nog een aantal camperaars en het was doodstil om 12 uur vannacht! O, wat heerlijk, geen vuurwerk, wat een verademing! Halverwege de avond ging het lampje langzaam uit bij Gerard en Marijke (letterlijk) en hebben wij een snoertje gekoppeld aan onze camper! Gistermiddag heerlijk gewandeld en het was weer geweldig om de honden met elkaar te zien dollen! Vanochtend hebben we ook een hele mooie, fijne kustwandeling gemaakt. Het was echt genieten! Het is ook zo prachtig om te zien hoe blij de honden zijn als zij elkaar weer zien! Gelukkig zien wij de zon vandaag ook regelmatig! Lekker buiten koffie gedronken. Ook een heleboel foto's gemaakt! Wij blijven zelf hier nog een nachtje staan en zien wel waar wij morgen naar toe gaan. Gerard en Marijke zijn nu naar een camping een stuk verder gegaan, zij zijn niet berekend op een verblijf langer in het 'wild' met de caravan .

Woensdagmorgen 31 december. Zo, alweer de laatste dag van het jaar. Wij zijn nu op een leuk plaatsje aan de kust, ja, het is toch gelukt om iets te vinden! Het is Marijke & Gerard niet gelukt om wat knaps te vinden. Eigenlijk zijn ook alle campings gesloten in dit gebied en wat er dan open is, is kennelijk stampvol, bah. En omdat we nogal veeleisend zijn, ook natuurlijk ivm de hondjes, is het heel moeilijk. Ook wij zijn gistermiddag op 'campingjacht' geweest voor hen. Als camperaar is het nogal makkelijk, je hebt alles aan boord, en kun je gewoon overal gaan staan. En zeker, zoals wij, wij trekken ons nooit iets aan van verboden, dan verruim je toch wel je wereld!!! Wij nemen gewoon ook het risico dat wij weggestuurd worden of een bekeuring krijgen, wat nog maar één keer gebeurd is (weggestuurd dus) Wij slapen er geen seconde minder om. Maar goed, M&G hebben zo de balen van die camping daar dat zij direct naar ons komen met hun caravan om bij ons hier de oudejaarsavond te vieren! Best wel stoer van ze hoor! De champagne staat koel hoor! Ik hoorde net wel op de wereldomroep dat het schaatsweer is in NL, grrrr daar ben ik nu toch echt wel jaloers op hoor, sorry. Wij hebben gewoon ongezellig bewolkt weer.

Dinsdagmorgen 30 december. Gisteren bleek Pavia niet echt interessant te zijn en zijn wij via tolwegen naar San Remo gegaan waar een mooie camperplaats aan zee zou zijn . . . misrekening dus. Er stond een kermis aan zee. Ook had de juffrouw van de TomTom ons door een gezellig klein straatje geleid . . . Dick vindt al dat zij vaak teveel kwebbelt dus nu kreeg zij echt een pleister op haar mond. Op zoek naar een ander plekkie. Niet te filmen, niets voor ons die Italiaanse- en Franse Rivièra . . . grrrr, wat een drukte. Dit is voor eens en altijd. Geen plekje te vinden. Alles verboden  voor campers. Dan maar een beetje het binnenland in. Het hield niet over. Inmiddels was het gisteravond een uur of 8 en zijn wij op een camperplaats bij een wijnboer gaan staan. We waren helemaal afgedraaid. Honden waren er verder niet meer uit geweest maar die leken ook wel verreisd te zijn. Meiden provisorisch uitgelaten, eten gegeven, wij een bakkie Miekkie en toen direct naar bed gegaan. Geen hap gegeten van vermoeidheid. We zijn nu weer uitgerust, het is rustig weer en we hebben lekker door privé gebieden gewandeld met de meiden! Ook al 'gecontact' met Rijkje en die blijken vandaag op zoek te gaan naar een andere camping waar meer is om met de honden te wandelen. Wij horen het wel verder. Vandaag houden we een absolute rustdag want dat is er nog niet van gekomen. O ja, wij hebben in twee dagen een temperatuursverschil meegemaakt van 24 graden! Gisternacht min 11 en overdag in Italië/Frankrijk 13 graden boven nul

!

Maandagochtend 29 december. Wat wij gehoopt hadden gisteren is wel goed beloond! Schitterende rit gemaakt over min of meer kleine wegen door Zwitserland! Nee, de Splügenpass is in de winter (gelukkig) dicht. Ik zag het al niet zo zitten met die zware camper door de sneeuw te baggeren maar ja, Dick houdt nou eenmaal van uitdagingen . . . En sneeuw hebben wij evengoed gehad, gelukkig waren de wegen brandschoon maar om ons heen, meters hoog! In de 'Viamala Schlucht' (nooit van gehoord) zijn wij uitgestapt om de prachtige gigantische ijspegels te bewonderen! Dit hebben we nog nooit gezien! Toen wij aan het foto's maken brak er naast ons eentje af en toen realiseerden wij ons pas wat voor risico wij namen . . . je zou compleet gespiesd kunnen worden door zo'n ding . . . Gelukkig hadden wij toen de foto's al gemaakt. Plotseling kwamen wij vanaf een kleine weg zomaar op de autobaan. En oeps geen vignet. Ach, ik had het al over uitdagingen, dus zijn wij gewoon zonder vignet doorgereden! Onderweg nog even de honden lekker laten dollen in de sneeuw op een parkeerplaats en toen zijn wij doorgereden naar Italië. Op dit moment zijn wij in Pavia, een heel oude voormalige hoofdstad van Lombardije. Dat gaan wij direct bekijken en dan rijden wij verder naar de zuidkust van Frankrijk omdat wij morgen aan willen komen bij Gerard en Marijke! De camperplaats in Pavia bleek een lachertje, gewoon een parkeerplaats in een armoedige woonwijk! Wij zijn naar een natuurgebied gereden en vonden een heerlijk plaatsje aan de rivier de Ticino.

Zondagmorgen 28 december. En dan word je wakker aan de buitenkant van Vaduz in Lichtenstein . . . Stralende zon en een adembenemend uitzicht op de besneeuwde bergen! Tsjongejonge, wat is dít schitterend! Na de 'kleine' uitlaat zijn we een, ja het wordt eentonig, een prachtige wandeling langs de Rijn gaan maken! Wat hebben we genoten van de prachtige omgeving, spelende honden in de stralende zon! Dit is het ware leven mensen! Nu een bakkie koffie en dan gaan we, als het mogelijk is, wat sneeuwomstandigheden betreft, een Alpenroute rijden. Het moet wel verschrikkelijk mooi zijn met dit weer! Mooie foto's gemaakt maar daar die heb ik nog niet bekeken hoor!

Zaterdagmorgen 27 december. In Lindau was geen camperplaats aan de Bodensee te vinden. Ook  hadden wij helemaal geen zin om te gaan zoeken dus zijn we gewoon 10km verder naar het dorpje Wassenburg gereden waar wij een prachtig plaatsje vonden aan het water bij een watersportvereniging. Het is heel erg koud! Gisteravond 7 graden onder nul! De meiden vonden de wandeling weer heel leuk, wij ook trouwens. De kanten van het meer waren stijf bevroren en het was geen luxe dat ik mijn hoofdband om had! Vannacht hebben we de bedjes van de honden weer helemaal ingepakt, speciaal daarvoor grote dikke foulards meegenomen! Natuurlijk ook de verwarming op laag aan! Op dit moment zitten Gerard en Marijke ook in de auto, richting Z- Frankrijk! Ik heb geen idee wat voor weer het overal is want het internetten gaat niet zo makkelijk. Soms net even de mogelijkheid om de site te uploaden en de post binnen te halen. De meeste netwerken zijn beveiligd. We zijn nu weer onderweg en het is ontzettend druk. Allemaal auto's met ski boxen, sleetjes etc. Wel jammer, vanaf vandaag kunnen al mijn mapjes met kerstdeco's in de prullenbak!

Vrijdagochtend 26 december. Gisteren een mooie route gereden. Nu zijn wij in de deelstaat Beieren in het plaatsje Günzberg. Een schitterende camperplaats in het bos bij een Waldbad. Uiteraard alweer een prachtige wandeling gemaakt, af en toe wolken, meestal zon en heel erg koud! Wij liepen weer langs een rivier, ditmaal de Nau, die uitkomt in de . . . Donau! Het water in de hondenbakken was goed bevroren! Erg fijn, schone honden en schoenen in de camper! En dat wij toevallig ook een weer een Gordon Setterpupje tegenkwamen is ook ongelofelijk! Want het bleek een zusje te zijn van het hondje op de vorige camperplaats!

Net toen ik dit geschreven had kwam het hele gezin met pupje ons bezoeken! Heel leuk kennis gemaakt te hebben met elkaar!  Zij hadden onze site inmiddels al bekeken, leuk toch! Het is nu alweer 12 uur in de ochtend/middag en het water in de hondenbakken is alweer totaal bevroren! We gaan nu richting Lindau.

O ja Rijkje, de foto's zijn gemaakt met de Nikon op de nachtstand maar wel op een statief! Eigenlijk moet je dan zelfs nog de afstandsbediening gebruiken maar die heb ik (nog) niet. Wel kun je hem natuurlijk op tijdopname zetten! En ja, ik ben helemaal wauws van die èchte op houtgestookte bratwursten . . . Dat is een beetje nostalgie denk ik, uit onze eigen Duitse tijd!

Donderdagmorgen 25 december. Wij wensen iedereen een  vanuit Rothenburg ob der Tauber aan de Romantische strasse welke wij nu verder gaan vervolgen tot aan de Oostenrijkse grens. Nou dat hadden wij dus gedacht gisteren . . . garages geschlossen, Heiligenabend . . . Inmiddels kan Dick met een klein trucje zelf het licht weer aanzetten! Gisteravond zijn wij naar het dorpje gegaan met de honden. Nou dat viel Emmaatje behoorlijk tegen, ruim een uur aan de lijn lopen. . . mij ook trouwens . . . Veel te weinig gedaan met haar! Hoewel het erg toeristisch is, is het evengoed, vooral in deze tijd, werkelijk schitterend, letterlijk en figuurlijk! Prachtig zo in kerstsfeer! Wij konden amper vooruit komen . . . wat een bekijks en aanspraak met 4 honden, logisch natuurlijk! Vooral veel Japanners, die ons wilden fotograferen, of zij met onze honden voor een kerstetalage, lachen hoor! Dan kun je echt zien dat de meiden dat fotograferen zo gewend zijn. Vooral Julia, die trekt gelijk een speciaal gezicht, gaat keurig zitten en kijkt in de lens! Het is nu half 12 in de ochtend en we hebben een prachtige wandeling langs de rivier gemaakt, en de meiden maar klauteren tegen de bergen aan, heerlijk en wat makkelijk om 4 pootaandrijving te hebben! Nu nog even water tanken, toiletpot legen en dan gaan we weer verder.

Woensdagmorgen 24 december. Dick zie ik in de verte met de meiden wandelen, oeps achter haasjes aan, de honden dan natuurlijk! Gisteren hebben we geen eind gereden. Het licht van de camper doet het weer niet. Dat probleem hebben we eerder gehad. Er is een ADAC man geweest en die kon het niet repareren. @#$*&^% Nu dus direct naar een Fiat garage, lekker een dag voor kerst . . . daar zullen ze echt op zitten te wachten . . . ben benieuwd. Net hoorde ik Dick in paniek schreeuwen, daar gingen de meiden achter een giga haas aan. Hij was op dat moment bang dat zij de weg over gingen steken. Godzijdank maakte de haas een bocht weer terug het veld in. Nou Rijkje we gaan ons best doen hoor om oud en nieuw samen door te brengen . . . als er maar GEEN vuurwerk in la douce france is . . .Het is inderdaad fantastisch zoals wij onthaald worden door onze puppymensen! Zo leuk, je leert elkaar dan weer op een heel andere manier kennen! Bij ons thuis gaat het dan eigenlijk alleen over pupjes natuurlijk! O ja, op de www.gordonsetters.nl zie je een special over Julie hoor, mèt close-upje! Alleen een ècht eierhoofdje lukt niet, dat heeft Emmaatje alleen hahahahha!

Dinsdagmorgen 23 december. Een lekkere rustige nacht gehad in het natuurgebied waar wij gisteren (en natuurlijk vanochtend ook al) gewandeld hebben. Dat vinden wij zulke fijne plekken omdat je dan direct met de honden hup uit de camper kan wandelen. Zelfs heel veilig voor een Muisje . . . prachtig gebied langs de rivier de Weser. Direct gaan wij via de autobahn (bah) een heel eind naar het zuiden rijden. Deze tijd ga ik lekker gebruiken om aan de foto's te werken, te douchen, afwassen en nog wat meer huishoudelijke klusjes te verrichten. Ik zie jullie al denken, douchen in die wiebelige camper, en ja, dat is waar hoor! Dick doet wel (meestal hihi) zijn best om zo constant mogelijk te rijden, niet in te halen etc. Maar aan de andere kant vindt hij dat wel eens lekker kicken als ik van die capriolen moet maken . . .

Maandagavond 22 december. Gistermiddag om een uur of 2 kwamen wij aan bij Jan en Janina. Ook die ontvangst was weer onvoorstelbaar! Allereerst uiteraard hartelijk begroet en ondertussen werden wij bestormd door 3 Gordon Setters. Merlin, de oudste een reu, Sanny, een teefje en de ´kleine´ Julie! Wat een gelijkenis met Maura! Ook alweer zo´n forse dame met een dikke jas! En daar kwam ook weer heerlijk eigengebakken koek en koffie op de tafel, heel gezellig in kerstsfeer allemaal! Emma er ook bij en spelen die twee, geweldig! We zijn samen gaan wandelen in een heerlijk gebied en kwamen terug toen het al donker werd! Wij werden uitgenodigd om uit eten te gaan en uiteraard vonden wij dat erg leuk! Het was enorm gezellig en wij hebben werkelijk uit de kunst gegeten! Om een uur of 11 gisteravond waren wij terug en zijn wij naar de camperplaats Bremen gegaan. Eerst kregen wij nog een leuke tas met typische Bremer artikelen mee! Niet te geloven! Vanmiddag hadden wij weer met Janina afgesproken om nog te wandelen nadat zij uit haar werk was gekomen. Na de wandeling hebben wij afscheid genomen en zijn wij weer naar stad Bremen teruggegaan om de kerstmarkt te bezoeken. Veel mooie dingen en heel druk. Maar tegenwoordig wel veel ´kermisachtige´ attracties er bij, jammer. Nu inmiddels kwart over 8 in de avond en nu nog even een netwerkje opzoeken om dit alles te kunnen uploaden . . .

Zondagmorgen 21 december, Bourtange. Het is toch ongelofelijk hoe wij ontvangen worden bij onze puppymensen! Jeetje Annemarie, het was echt toppie meid! Allereerst hoe zij wonen, pfff, heerlijk, wat een ruimte, wat een rust, wat een apart huis! Ontvangen worden met koffie, een krentenmik uit de streek met roomboter. Dan een heerlijke wandeling met alle hondjes! En oh, wat ziet ook Kaya er mooi uit! Een prachtige meisje is het geworden, maar ja, dat was zij in het nest ook al! Inderdaad wel grover van bouw dan dat nuffige Emmaatje! Wij noemen Kaya een echte wilde boerendochter! Toen een heerlijke zelfgemaakte erwtensoep, die de mijne echt overtreft . . . Daarna zijn wij vertrokken richting Bremen. Onderweg in Onstwedde hebben wij de kerstkaarten nog afgemaakt. Omdat het  toen al aardig laat was besloten wij om naar de mooie camperplaats in Bourtange te rijden en te overnachten. Het is nu 11 uur in de ochtend en zijn op weg naar Bremen.

Zaterdagmiddag 20 december half één. Op weg naar Groningen waar wij naar Annemarie en Peter met pupje Kaya (Liesje, teefje turquoise) gaan bezoeken. Uiteindelijk kwamen wij gisteren eind van de middag aan bij Gerard en Marijke. We hebben het (natuurlijk!!) weer stik gezellig gehad tot 2 uur vannacht. De kaasfondue was heerlijk en de wijn stroomde daarbij weer rijkelijk . . . Mac en Emma hebben enorm gespeeld met elkaar. En wat zo heerlijk is, totaal geluidloos, dus helemaal geen  geblaf! Vanochtend om 8 uur ging de wekker . . . We hadden afgesproken om na een bakkie koffie met de honden naar Schoorl te gaan. Bij terugkomst ontbijten, douchen en weg. Jongens het was weer bere gezellig en misschien ontmoeten wij elkaar nog over een ruim een week in Frankrijk!

Vrijdagmiddag 19 december half 3. Even een kort berichtje. We gaan nu vertrekken, wat een stress op het laatste moment. . . Ik ben altijd blij wanneer wij met de camper de straat uitrijden. Het kan mij dan geen fluit meer schelen wat ik vergeten ben. Het afscheid van Wendy, Remko en Charlotte was wel aangrijpend. Ik heb er nog dikke ogen van.

Dinsdag 16 december. Zo al het leed is weer geleden en we vertrekken vrijdag a.s. definitief. Heel gezellig, het kerstboompje brandt al in de camper en ook op het dashboard staat een miniboompje. En wat valt er nog veel te regelen de laatste dagen. Dick heeft in de garage van de camper een écht boekenkastje gemaakt, het lijkt wel een minibiebje! Omdat we toch overal op voorbereid moeten zijn kopen wij ook maar een paar sneeuwkettingen.

Vrijdag 12 december. Gelukkig gaat het weer ietsjes beter met mij en ik heb goede hoop . . . Vanochtend zijn wij zoals afgesproken naar de boekenverkoop in de bieb geweest waar wij 55 boeken hebben gescoord, waaronder veel Capitool reisgidsen. Deze zijn in de winkel aardig prijzig maar nu waren ze 50 cent! Nee deze gaan niet allemaal mee hoor nu! Ook de hondjes zijn vandaag naar de kapper geweest. De hondenbedden draaien in de wasmachine dus zo langzamerhand begint het er aan te komen . . .

Donderdag 11 december. Morgen had de grote dag moeten zijn. Helaas zijn er bij mij gezondheidsproblemen opgetreden en moet het vertrek uitgesteld worden. Geen idee voor hoe lang. Ik houd jullie hier op de hoogte, maar dat wij enorm balen is denk ik wel te begrijpen.

Donderdag 13 november. De eerste woorden in een maagdelijk dagboek! We zijn ons momenteel aan het voorbereiden op onze lange reis. Eerst zal het een paar dagen richting noorden worden omdat wij daar nog wat bezoekjes willen afleggen. We zullen onze reis rustig laten verlopen want wij hebben alle tijd! Wel hopen wij na de jaarwisseling de oversteek naar Afrika te maken! Omdat Marokko nou eenmaal geen Europa is en er dus niet in elk dorp een dierenarts zal zijn, legt Dick contact met een Vlaamse dierenarts werkzaam in Marokko. Het is wel erg nadenken wat je allemaal mee moet nemen . . . Voor ons in ieder geval een paar pakken chocohagelslag, wel van De Ruijter . . . Voor onze meiden gaat er 160 kg brokjes mee en zeker 400 kauwbeentjes!