Zaterdagmorgen 18 juni. Ja, en dan ben je weer thuis en zoals altijd, eerst maar ff een stukkie tikken. Amper thuis begin ik al gelijk de camper uit te laden en zoals een goede huisvrouw betaamt, mij gelijk te buigen over de badkamer vol met wasgoed. Jammer genoeg regent het en moet ik al die zooi binnen en/of in de droger drogen. We hebben een prima terugreis gisteren gehad en onderweg nog even een bezoekje in Assen gebracht en deze mensen zijn nu ook op weg naar Zweden. Nog even een leuke cache gezocht in Assen waarbij de honden finaal uit hun dak gingen, een (haha voor hen bekend) aardappelveld in doken en ons nog even de rillingen over de rug en het zweet in de bilnaad hebben gegeven . . . Een héél eind weg, kwamen zij tot aan een druk bereden spoorbaan. O Godnogantoe, ik heb de longen uit mijn lijf geschreeuwd 'DEEEEZE KANT!' En ja hoor, zij reageerden. Bah, wat zijn die aardappelveldjes hier toch klein . . . En dan kom je thuis, de honden zijn eerst blij en weten van gekkigheid niet wat zij moeten doen. Daarna komt er een soort berusting, nou niet helemaal, want het eerste uur lopen zij steeds met een vragend gezichtje de camper weer in en gaan daar gewoon weer liggen. Vooral Maura kijkt echt zo zielig, je zou er bijna gelijk weer van op reis gaan. 's Avonds zijn ze alweer helemaal in hun normale situatie teruggekeerd en is het alsof zij nooit weg geweest zijn. Ik vind dit toch altijd wel knap van ze om zo snel weer om te schakelen. Een goed teken. Nu is Dick weer met hen weg en vanmiddaag, o gatverdamme, die saaie routine, ben ik weer aan de beurt. Uiteraard ga ik morgen of overmorgen weer over op de Gordonsite maar nu nog even niet, eerst de reissite vandaag afmaken.
Vrijdagavond 19.10 uur. Sorry dat ik niet heb kunnen uploaden maar we zijn sinds een uurtje weer thuis! Aan één kant leuk en aan de andere kant niet leuk.
Morgen zal ik de site verder afmaken, nu wachten er *&^%$#@!~ andere dingen op mij *&^(*&%$
Vrijdagmorgen 17 juni. Weije, Duitsland. Ach, en dat doet mij echt zeer dat ik jullie niet op de hoogte kon houden van de laatste dagen. Die vervelende Maccen onderweg in D. hebben wel een hotspot maar daar kun je alleen als Duitser gebruik van maken. Je moet een Duits mobiel nummer hebben, belachelijk! Nou ja, ik vertel toch gewoon verder. Gisteren geen leuke dag, althans overdag. De boottocht zoals altijd, weer leuk. De verdere route van Puttgarden naar Bremen was zachtjes gezegd, minimaal 3x niets. Eén en al file en wegwerkzaamheden. BAH. We hebben er dan ook lang over gedaan. Om drie uur in de middag begon het noodweer. We wilden, voor wij bij Jan en Janina aankwamen, nog lekker een paar uurtjes in een bos doorbrengen maar daar is niets van gekomen! Om kwart over 5 kwamen wij bij hen aan. Ja en vanaf toen was het natuurlijk weer leuk! Echt weer op z'n Duits, super verzorgd, een heerlijke grillmaatijd, hmmmm! Maar eerst hebben we samen nog een rondje hondje gemaakt, prachtig om hen allemaal weer bij elkaar te zien! Dat leek hen, en ons ook een goed overnachtingsplekje. Wij wilden niet op hun, overigens grote terrein, overnachten. Dat vinden wij met de honden niet makkelijk. Laat in de avond zijn wij daar naar toe gereden. Wij hielden geen rekening met de overvloedige regen die 's avonds gevallen was en met een lekker vaartje reed Dick daar het terrein op om vervolgens volkomen vast in de blubber te zitten . . . daar heb je net zin in na zo'n bewogen dag. Na veel heen en weer geschud waarbij de modder tot aan het dak spoot, tot grote hilariteit van mij (het moet voor een buitenstaander een komisch gezicht zijn geweest hoe wij samen op onze stoeltjes zaten mee te veren!) en tot grote ergernis van Dick . . . kwam er beweging in het gevaarte van 3500 kg, joepie, we kregen grip in zijn achteruit! Al met al hebben we letterlijk en figuurlijk maar een half uurtje geschud. We zagen een stenen plateautje bij een wegsplitsing en dat leek ons uiterst geschikt voor een nachtje. En we kwamen bedrogen uit . . . vrachtauto's die langs scheurden (moeten die mannen 's nachts niet slapen?) En, dit hebben we nog nooit gezien, om 6 uur werden we gewekt door vrolijke jongensstemmen naast de camper! Jongelui die zich kennelijk nergens van bewust waren, zij waren met een paar auto's aangekomen en het één na het andere flesje bier werd geconsumeerd! Niet te geloven toch, om 6 uur in de morgen, op zo'n verlaten stuk industrieterrein! Dick is Roosje even gaan uitlaten en die jongelui waren echt allemaal even vriendelijk. Volgens mij een stel verslaafden aan drugs en/of alcohol. Ik zag dat een jonge vent nog maar een paar tanden in zijn mond had. Nou dit was echt wel eventjes een 'Goedemorgen' hoor . . . Wij besloten om gelijk te vertrekken en naar een mooi recreatiegebied te gaan, hier ongeveer 10 km vandaan. Maar eerst even Janina wakker bellen want ons fototoestel lag nog bij hen. Zij zou het, voor zij naar haar werk moest vanmorgen, komen aanbrengen. Nu hebben we het maar even eerst zelf opgehaald. Daarna naar hier gereden en we hebben er alweer een hele leuke wandeling opzitten waarbij Muisje een vijver indook om achter eendjes (zónder pulletjes hoor) aan te zwemmem en zij kreeg er maar geen genoeg van! irect vertrekken wij om via Assen naar huis te rijden. Dick moet daar iets afleveren aan een medegeocacher. En ja, daar heeft hij veel voor over . . . En ik? Nou ik hobbel gezellig mee hoor! Ik vrees overigens dat ik pas thuis weer kan uploaden . . .
Inmiddels met het bootje overgevaren en rijden weer op Duitse bodem, even uploaden bij een Mac. Een heleboel vakantiegangers, zowel campers als auto's met caravans met van die irritante gele NL nummerplaten . . . gezien, richting Zweden, nou van mij mogen ze, ik ben absoluut niet jaloers, echt niet. Mij veel te druk daar . . .
Donderdag 16 juni. Farø, Denemarken. Een mooie camperplaats vlakbij de brug over de Oostzee, tussen twee eilanden. We kwamen hier gisteravond om een uur of 8 pas aan. Het móest namelijk nog een keer gebeuren deze vakantie . . . geen brandstof meer . . . Dit keer niet helemaal Dick zijn schuld want de branstofpomp waar wij wilden tanken slikte onze pasjes niet. %$#@*&^. Gelukkig niet ver bij een autosloperij vandaan, waar Dick lopend een beetje diesel gehaald heeft om de volgende pomp te kunnen halen. Ook zijn we nog even omgereden naar een kleine bakkerij in het dorpje Billingen. Op een beurs in NL hadden we gezien dat zij daar van die originele Zweedse, decoratieve en eetbare schuimbaksels, Spettkaka, maken en dat wilden wij wel eens zien gebeuren. Het maken is een oude ambacht die al decennia lang op dezelfde kinderlijk eenvoudige maar wel warme en tijdrovende manier gemaakt wordt. Het bleek een oud huis te zijn met een oude kleine bakkerij en een schitterende oude natuurlijke tuin er om heen. Leuk dus om eens te bekijken! De camperplaats hier is een aardig druk bezocht maar er is ruimte zat. Alleen zijn wij, en de honden, dit dus niet meer gewend. Geen honden de camper uit laten storten maar keurig aan het lijntje (oeps) meenemen naar een acceptabele plaats. Is wel gelukt hoor! Natuurlijk zijn wij op het uiteinde van het terrein gaan staan en de andere twee campers vertrokken gelukkig al op tijd zodat onze meiden na het keurige rondje nog even heerlijk konden spelen. Ik heb niet echt lekker geslapen, veel verkeer te horen over de brug. Om kwart voor 11 gaat onze boot naar Puttgarden en van daar uit gaan wij naar Bremen, naar Jan en Janina. Daar worden we opgewacht met een heerlijke bbq mét braadworst, jawel speciaal voor mij, ik ben dol op die dingen! Wij blijven daar in de buurt overnachten om morgen weer naar huis te gaan . . . Nee, dat is even vreemd, ik kan nu niet uploaden, mijn dongeltje doet het alleen in Zweden. Ik denk dat we straks even langs een Mac rijden om jullie het broodnodige nieuws toe te dienen!
Woensdagmorgen 15 juni. Finja. Dit was onze laatste nacht in Zweden. Nee, niet leuk. Onverwachts voor jullie? Dat kan ik mij wel een beetje voorstellen, de kaartjes zijn (nog) niet bijgewerkt . . . (is niet mijn pakkie an) Daarbij had ik ook helemaal geen zin om daar over te praten. Vandaag arriveren wij in Denemarken, in Farø, raar idee. Morgenochtend gaan wij met de boot naar Puttgarden in Duitsland. Gisteren na een deels saaie rit over autobanen, dan ga ik gewoon zitten slapen of lezen kwamen we weer op zo'n mooi plaatsje aan. Er liggen hier veel van die kleine motorloze vissersbootjes en er is een vogeluitkijktoren. Er komen regelmatig mensen met van die immense toeters van verrekijkers maar zijn allemaal snel uitgekeken. Ik denk dat de bijzondere Zweedse merenfluiter nog niet aangekomen is . . . Gisteren dachten wij in Älmhult nog even leuk naar het IKEA museum te kunnen gaan. In deze plaats staat ook de fabriek van IKEA. Het hele dorpje ademt de blauw/gele gigant. Hoewel wij eigenlijk wel beter wisten (website gekeken) zijn we toch gaan kijken of het museum open is maar nee hoor, alleen op do vr za en zo. Jammer maar dat houden we voor de volgende keer dan maar. Het is prachtig weer, Dick is met de meiden aan het wandelen en ik pak een douche, of het meer? Ik heb mij gisteren weer een beetje uitgesloofd door 3x met de honden te gaan wandelen op één dag en dat is teveel voor mijn tweeling.
Dinsdagmorgen 14 juni. Een meertje in de buurt van Hjo (=JOE). Gisteren kwamen we na een ...... (ik durf het woord niet meer te zeggen) rit aan op dit plekje, keurig uitgezocht door Dick dmv TomTom, Google Earth, en zijn onafscheidelijke kaart. Onderweg zijn we nog gewoon een bospad ingereden, kun je alleen maar doen omdat alles goed droog is, en hebben op een open plek in het bos heerlijk een uurtje doorgebracht. Toen wij hier aankwamen en zagen dat het weer een toplocatie was hebben we de coördinaten opgenomen en even verder naar Hjo gereden. Een bekend punt voor ons. Dick had zich al maandenlang verheugd op de sublieme vis, gevangen in het Vänern meer en ter plekke in Hjo gerookt . . . Ahh, tent gesloten, alles overhoop, sfeertje helemaal foetsie en geen vis . . . Ja vandaag wel weer maar gewoon uit een viskraampje . . . Nee dat wil Dick niet, juist de sfeer hoort hier ook bij. Volgende keer beter. Toen we terug kwamen op dit camperplaatsje de bbq maar weer tevoorschijn gehaald en de overgebleven bolletjes en een paar hamburgers er op gegooid, ook lekker. De honden vinden het hier weer helemaal geweldig, ja natuurlijk, natte beentjes. Wel zijn we van mening dat onze honden totaal van God los zijn en er wel weer wat bijschavingswerk op mij wacht . . . Op een aardige afstand van ons staat een eenzame (?) Noor in een klein campertje en kennelijk heeft hij spulletjes buiten liggen want plotseling kwam Roosje aan met een rol closetpapier en had hem ondertussen al aardig vernaggeld . . . Natuurlijk werd dat een prachtig spelletje met Emma, racen met een rol closetpapier. Nee dat vond ik niet goed (wel leuk) maar zie dat maar eens te pakken te krijgen. Een uurtje voor wij opstonden vanmorgen begon het te regenen. Dus, hondjes uitlaten in de regen. Kort maar wel leuk rondje gemaakt. Ja wat vinden zij eigenlijk niet leuk? Direct vertrekken we weer een stukje zuidelijker en het eind komt in zicht. En de regen is alweer gestopt!
Maandagmorgen 13 juni. Arvika. Na een hele mooie rit gisteren besloten wij toch om de verdere omgeving van Arvika te laten voor wat het is. Geen zin meer om langer in de auto te zitten, veel te mooi weer. We zijn neergestreken op een parkeerterrein, aan het meer, bij een begrafenisplaats. Een opening van een paar meter in het riet en de hondjes kunnen in het water want tegenwoordig zijn ze geloof ik niet eerder tevreden dan dat de pootjes nat zijn. Dan blijkt dat dit kennelijk een geliefd plekje is om de hondjes in het water te laten . . . De één na de ander kwam aan met (natuurlijk!) hondje aan de lijn die even de pootjes nat mochten maken. Dat vinden wij toch wel heel irri van de meeste Zweden, dat tuttige gedoe met hun honden. Vooral aan de lijn houden en helemaal al geen contact met andere honden maken. En dat zijn die vrijbuiters van ons dus helemaal niet gewend en dat geeft zo af en toe wel vervelende taferelen. Maar goed, dachten wij, straks is iedereen weer weg en morgenochtend, het is toch zondag, dus rustig. Maar wij hebben een misrekening gemaakt. Om 7 uur, met luid kabaal allerlei voertuigen en voertuigjes langs de camper. Blijken ze hier gewoon te werken op tweede Pinksterdag! Een drukte van jewelste op de begraafplaats. Dan denk je als dode dat je je laatste rustplaats hebt gekregen, nou vergeet het maar! Er wordt geplant, gesnoeid, geveegd, water gegeven en nog veel meer waar ik geen zicht op heb. Het is nu nog geen half tien in de morgen en wij hebben de ochtendronde en ons tweede bakkie koffie al gehad. De wandeling stelde niet veel voor maar Emma en Roos hebben zoveel gespeeld met een plastic fles en dennenappeltjes, die hebben aardig beweging gehad. Direct vertrekken wij naar Hjo. Daar zijn wij al eens meer geweest en staat bekend om zijn heerlijke vis (jammer dat ik niet zo van vis houd, maar Dick gelukkig wel!)
Zondagmorgen 12 juni. Sunne2. Wat is dit toch heerlijk, wat een omgeving, zo natuurlijk. De ochtendwandeling, hondjes lekker rennen om je heen, wetend dat de lucht die je inademt zo schoon is. Ook dit mooie plaatsje moeten we weer verlaten vandaag. We gaan naar Arvika om daar eens de omgeving te bekijken. Gisteren begon in het middaguur de zon alweer te schijnen en zijn wij vertrokken voor weer zo'n leuke en vooral ook mooie rondrit. Zo leuk, om eens verlaten huizen te bekijken. En wat mensen allemaal achterlaten kun je op de foto's wel zien! Als zo'n huis verkocht wordt krijg je dat er bij, vaak allemaal shit hoor! Maar toch ook, in onze ogen, echt wel leuke antieke dingen! Voor Wendy en Remko een prachtige originele ouderwetse paardenslee en voor Marc en Natas een oude Saab! Wij hebben daar zoveel plezier in om die oude, leegstaande woningen te bekijken. Je voelt je toch een beetje een gluurder . . . en neemt gewoon een kijkje in iemand anders leven! Eind van de middag weer een bbqtje en dat was echt lachen met de honden, vooral Roosje moet je in de gaten houden! Dan pikt zij een mes, dan loopt zij met mijn bril, en zonder een spier te vertrekken likt zij de pindasaus van je bord als je net even de andere kant op kijkt. Zo brutaal en pikkerig zijn de anderen nooit geweest, zo af en toe denken wij dat mamma Saffier vergeten is een geweten in te bouwen in dat hondje . . . En op ons komt het allemaal even leuk en vermakelijk over . . . niet erg stimulerend dus om het af te leren maar wel om het aan te leren . . . Enfin, we hadden weer een lekker daggie.
Zaterdagmorgen 11 juni. Sunne2, zo noem ik het maar. We staan weer eens een keer (!) op een superplaatsje. Een eigen schiereilandje, helemaal veilig voor de meiden en zooo stil! Wakker worden door het getsjilp van vogeltjes, dat is wat wij willen! Gisteren hebben wij weer een leuke dag gehad en de weergoden waren met ons. Heel leuk de streek bekeken via kleine onverharde, grusvägen (gruiswegen) Al kwijlend vervolgenden wij onze weg . . . Genieten, alles is frisgroen, overal bloeiende bloemen, bomen en struiken. Velden vol met, alle schakeringen paars, lupinen. Hoe vindt de natuur het uit, die kleuren die allemaal zo mooi bij elkaar passen! Zweden viert in uitbundige kleuren dit jaargetijde. Bij aankomst hier gistermiddag hebben de honden een paar uur heerlijk rondgedoold en gespeeld, vooral Emma en Roosje, dikke vriendinnen, vermaken zich met allerlei natuurlijke materialen, zo grappig om naar te kijken! Plotseling zagen we Muisje ook voorbij zwemmen, die is ook hier helemaal in haar elementje, kan ook veilig vrij lopen en zwemmen, hihi. Hebben jullie haar zien zitten met haar billen midden in de vuurplaats? Gekke Muisje! In de avond begon het weer te regenen, maakte niet uit, heerlijk weer in de camper! Ook vanmorgen alweer geluk, een leuke wandeling gemaakt en net toen wij thuis kwamen begon het weer te regenen. Zitten nu dus weer lekker binnen, wel met alle ramen open want de temperatuur is heerlijk. Ook vandaag gaan wij nog een klein rondje in de buurt maken en willen vanmiddag hier weer terug keren om de fik weer in de bbq te steken. Wat een rot leven hebben wij toch hè . . .
Vrijdagmorgen 10 juni. Sunne. Gistermiddag, we waren net op weg, wel wat laat dus, begon het om 3 uur te stortregenen, en niet zo'n beetje ook. Met bakken kwam het uit de lucht met heftige onweer. Net toen het weer een beetje lichter werd zagen wij langs de weg een grote zak patat staan . . . lachuhhh, ja hoor, dát wilden wij wel. Bleek een jong half NL echtpaar (zij NL en hij Z) te zijn die net 4 maanden een Zweeds/NL tokootje begonnen waren, met de hulp van pa die horeca ervaring heeft. Er zat nog een echtpaar op het terras, ook NLers die hier wonen. Leuk een uurtje gepraat met elkaar. Ondertussen begon het onweer weer los te barsten en zijn wij vertrokken richting Sunne. Deze omgeving willen wij wat nader gaan bekijken. Omdat het al tamelijk laat was zijn we gestopt op een grote parkeerplaats van een sporthal/scholencomplex. Al snel bleek dat het geen echt gelukkig keuze was . . . langs scheurende oude Volvobakken met een hoop herrie, dit blijken 'ragbillars' te zijn. Wij hebben totaal niet gereageerd en toen was het om een uur of 11 afgelopen. Vanmorgen om 7 uur weer een hoop lawaai en allemaal jongelui. En nu weten we het, ik heb wat Zweedse jongedames gesproken, dit zijn allemaal eindexamenkandidaten en vanmorgen om 10 uur begint de plechtigheid van het uitdelen van de certificaten en daarna groot feest . . . En dat is het op dit moment. Direct gaan wij dus maar snel vertrekken want om 12 uur komen we hier niet meer uit . . . Gisteravond bij het uitlaten van de honden hebben zij voor het eerst een jasje aan gehad tijdens deze vakantie! Het is nu weer aardig weer, wel warm en klam. Dick heeft al de boot besproken voor de terugreis . . . donderdag 16 mei, kwart voor 11 vanuit Rødbyhavn naar Puttgarden. We nemen nu dus een andere weg terug voor de broodnodige variatie
Donderdagmorgen 9 juni. Nee, niet weggegaan gisteren maar vandaag moeten wij er toch echt aan geloven. Het is erg maar je moet het feest op het hoogtepunt verlaten . . . Als je weggaat omdat het je verveelt ben je te laat en zijn je herinneringen niet zo zoet meer . . . Alweer een stralende dag (=voor mij te warm) Gisteren een luie dag gehad en alleen maar met de hondjes gelopen en zelfs dat niet al te ver, die vermaken zich gewoon de hele dag in de omgeving van de camper. Vonden jullie mij niet stoer gisteren? Maar vandaag was Dick nog veel stoerder hoor, hij is een hele tijd in het water geweest, en vond het heerlijk! Hoewel Roosje heel graag in het water gaat, en ook haar hele lijfje, ging zij nog steeds niet echt zwemmen. Dick heeft haar op de arm meegenomen naar een dieper gedeelte en haar vanaf daar terug laten zwemmen. Totaal geen paniek bij haar, heel rustig. Sterker nog, zij kwam Dick gewoon halen om haar op te tillen en mee te nemen! Geweldig! Natuurlijk leuke foto's gemaakt en als ik vandaag 'tijd' heb ga ik deze op de site zetten. O ja, nog iets grappigs. Ik lees het leuke blad 'Hondenleven' en ik kreeg een mailtje dat in het komende nummer, wat eind deze week verschijnt, een foto van Muisje komt te staan! Leuk hè!
Woensdagmorgen 8 juni. Våsta lilla paradis. (ons kleine paradijs) Ja we staan hier nog steeds en of wij vandaag weg gaan is ook nog maar de vraag. Gisteravond bij het laatste avondrondje was de sfeer hier zo prachtig, zo sereen. We werden er weemoedig van bij de gedachten om dit aardse paradijs te moeten verlaten. Gistermiddag zijn we dus naar die Dalarnapaardjes werkplaatsen geweest. Er zijn er 3 in dat dorp die volgens ons gewoon met elkaar verbonden zijn. Uiteraard is het heel leuk om te zien hoe de paardjes vervaardigd worden en je overal foto’s van kunt maken. Er worden daar ook excursies gehouden natuurlijk met de bedoeling om ook paardjes te verkopen voor jawel, typisch NL misschien wel, veel te veel geld. Jammer hoor. Geen paardje voor ons dus. Ach Wendy en Remko hebben al 3 echte paardjes . . . Het was inmiddels ook verschrikkelijk warm en dan zie ik er als snel de lol niet meer van in en wil ik nog maar één ding, terug naar de basis. Terug naar het paradijsje. De lucht werd donker en dreigend en net toen wij de meisjes uitgelaten hadden en die nog even gedold hadden in het water begon het weer serieus te veranderen. Ook dat vinden we weer wat hebben, zo knus in je campertje terwijl het onweert en regent. Al met al viel het heel erg mee, het meeste trok aan ons voorbij. Het was vannacht klam en warm en dat is het nu eigenlijk nog. Vandaag willen wij eigenlijk weer een stukje zuidelijker gaan . . .
Dinsdagmorgen 7 juni, jawel het is echt al juni . . . dank voor de oplettendheid! En ook dank voor de lieve antwoordjes . . . We staan nog steeds in het paradijs en dat kan natuurlijk niet zo blijven, zo zit het leven nou eenmaal niet in elkaar. Het was gistermiddag in Mora erg leuk en de onthulling van het schitterende Dalarnapaard een succes! Het was heel mooi weer, ons te warm, met een stralend blauwe lucht waarbij het rode paardje zo mooi afstak! We waren keurig op tijd en het was heel druk met belangstellenden. Veel mensen in klederdracht, muziek, dans en veel vlaggen. Ik had Roosje ook mee en zij gedroeg zich voorbeeldig zoals een Engelse Setter betaamt . . . rustig met een altijd kwispelend staartje tegen alles en iedereen. De toespraak in het Zweeds was voor ons volkomen abacadabra ondanks het feit dat wij het al aardig kunnen lezen . . . We zijn weer helemaal aangestoken door het paardje en gaan dus ook nog maar een keer op bezoek in Nusnäs, hier is de fabriek, vrij te bezichtigen, waarde originele paardjes gemaakt worden. Ik denk dat wij dat vanmiddag gaan doen. We zullen toch weer een keer weg moeten . . . Toen het gistermiddag afgelopen was kwamen er hele donkere wolken en dat beloofde niet veel goeds. Dus de luifel maar uitgezet zodat wij toch droog konden barbeknoeien. Was niet nodig, het bleef helemaal droog en de donkere wolken verdwenen weer. Nu is het weer heel warm maar voor vanmiddag zijn er een paar forse buien beloofd. Wij werden vanmorgen gewekt door een giga onweersklap, totaal zonder vooraankondiging en het bleef er ook maar bij eentje. Een paar druppels op het dak en dat was het weer. Gisteravond had ik geen zin meer om nog met foto's te stoeien, dat ga ik nu direct maar doen. Wij zeggen regelmatig tegen elkaar dat wij toch maar een gek stelletje zijn samen. Als je ziet hoe dat hier gaat met de honden en alle troep die dat met zich mee brengt, daar zou menigeen de hoofd over schudden . . . We staan op een zandstrandje, de honden lopen de hele dag in en uit het water, door het zand, springen de camper in, op hun eigen bed maar net zo lief, of nog liever, gewoon op de stoelen en bank . . . Alles is zand, ook ons bed. De laatste paar uur voor wij naar bed gaan 's avonds mogen de dames niet meer het water in. Vlak voor wij naar bed gaan worden hun bedden uitgeklopt en ons bed en de vloer geveegd. Het is zo vervelend als je 's nachts er even uit moet en je loopt met je blote voeten in het zand . . .
Maandagmorgen 6 juni. Haha ik kan jullie vertellen dat wij gistermiddag veilig en zonder problemen uit het paradijsje ontsnapt zijn! Toen Dick de honden uit liet kwam hij onderweg een nog véél mooier plaatsje tegen wat makkelijker bereikbaar was en veel ruimer . . . Binnen tien minuten reden wij het circuit op . . . en eigenlijk viel het ons nu mee . . . Inderdaad, we moesten een stukje omrijden over een normale weg en toen wij hier aankwamen . . . ach jee, hier zou je wel je hele leven willen blijven . . . GEWELDIG! Het kan dus nog steeds mooier! De meiden lopen hier uiteraard heerlijk rond en Roos is helemaal verrukt van water, dat heeft zij goed geleerd deze vakantie! Helemaal leuk werd het toen er een mevrouw met een compleet doorgedraaide bastaard herder aankwam, die hond was helemaal van 't padje en Roosje vond het zo geweldig! Samen scheuren door het water. Natuurlijk veel foto's gemaakt maar ik kan niet allemaal hondenspeelwaterfoto's hier neerzetten . . . Misschien zet ik er wel eentje neer hier . . . Gistermiddag kwamen er in het vorige paradijsje een paar mannen die gingen duiken. Uiteraard moesten zij zich helemaal in een pak hijsen en toen zij in het water lagen kwam Roosje opeens met een schoen van die mannen aan . . . Ook dát heeft Roosje heel goed geleerd, dingen pikken en er mee weg rennen. Niet altijd even makkelijk voor ons maar voor haar enorm succesvol, je wil wel rennen achter je kussentje aan wat zij mee wil nemen het water in, of met je schoenen er in het bos van door gaat, je bril wil begraven in het zand, de koekjes van tafel pikt . . . Zij is heel slim en laat zich op de beroemde pedagogische manier, dmv belonen en ruilen, niet meer beduvelen . . . dat stadium zijn we inmiddels gepasseerd! Kortom, zij vermaakt zich prima, en wij ook hoor! Vandaag is het een nationale feestdag in Zweden, Vlaggendag, dus niet 'vlaggetjesdag' wat ik al gezegd heb. Ik dacht natuurlijk aan haring. Vanmiddag wordt er in Mora een groot beeld van een 'Dalarnapaard' onthuld wat wij willen zien natuurlijk. Daarna gaan wij weer terug naar dit paradijsje om de fik te steken in de bbq. We hebben net een prachtige wandeling gemaakt over spannende kleine paadjes, heerlijk. Wel al behoorlijk warm en koffie hebben we gedronken in de schaduw. Ik werd plotseling overmand door emoties hierbij want dit deed mij zo sterk denken aan onze zeer geliefde, overleden vriend, Arie. Talloze malen hebben wij dit soort dingen samen met Arie een Nelly beleefd. Samen op vakantie en wij zaten met zijn drietjes in de schaduw en hij in de zon! Mijn tranen zaten toch al hoog want gistermiddag heb ik voor het eerst, sinds zijn overlijden op 6 februari 2010, weer eens naar muziek geluisterd. Ik kon dat gewoon niet meer maar vond dat ik daar nu maar weer eens doorheen moest. En ja, het is gelukt maar niet zonder tranen natuurlijk. Muziek maakt gewoon veel los, althans bij mij. Zo, is dat even een persoonlijke onthulling . . . mag wel hè.
Zondagmorgen 5 juni. Bonäs. Ik weet het zeker, Er bestaan paradijsjes op aarde en wij hebben er al heel wat gezien. Zoals hier nu. Onvoorstelbaar, wat is het hier mooi, stil (als wij alleen zijn) en paradijselijk. Aan een meer, en een bos zoals ongeveer in Schoorl, alleen dus zonder mensen (maar niet helemaal hoor *&^%$) Maar aan de weg terug moet ik nog niet denken . . . dat zal morgen plaats gaan vinden . . . Effe uitlegguh. In de buiten omgeving van Mora staan overal huisjes, heel verspreid. Geen plekje voor ons dus en dan maar een stukje verder. Op de TomTom zagen wij een klein weggetje naar een meertje, ver van de bewoonde wereld. Al snel werd het weggetje een paadje, en ging over in een smal zandspoor, daar werden we niet echt geruster op . . . Volkomen terecht bleek dus. Omkeren kon niet meer en stoppen of vaart minderen ook niet want dat betekende onherroepelijk dat wij vast zouden staan. Veel te hard vlogen de dennenbomen langs de camper, het servies danste door de kast en ondertussen zagen wij een enorme stofwolk achter de camper. Godsamme, nog een kilometer, nog 500 meter, nog 100 meter. En ja hoor, eindelijk waren wij er. Er ontvouwde zich een mooi plaatje voor ons neus, een bountyeilandje met zandstrandje. Het was inmiddels bloedheet, wij hadden honger en ik was helemaal aan het eind van mijn latijn . . . Dick is de meiden gaan uitlaten en ondertussen kon ik alle stukjes van mezelf weer even bij elkaar vegen. Tot onze grote verbazing kwamen er twee auto's propvol kinderen . . . Zij hadden na drie kwartier genoeg van het ijskoude water . . . We hebben net een heerlijke wandeling gemaakt langs het meer en ook de honden genoten volop, wat een gelukkig smoeltjes! Maar eerlijk is eerlijk, als we geweten hadden dat de weg hier naar toe zo zou zijn hadden we dit absoluut niet gedaan. Vandaar mijn bedenkingen over morgen . . . je zal maar een tegenligger tegenkomen . . . nu weten wij dat dat dus makkelijk kan gebeuren . . . Dus nog een dagje op dit mooie plekje maar de terugweg zal vandaag toch echt wel mijn gedachten gaan overheersen . . . Dick ook? Hij zegt van niet maar ik weet dat nog niet zo zeker . . .
Zaterdagmorgen 4 juni. Ålvors. Momenteel warm, voor ons doen, met een warme wind, het lijkt wel een föhn. Een paar heerlijke dagen gehad hier maar wel is te merken dat het hier ook zomer wordt en de toeristen deze kant op komen . . . We staan weer helemaal verlaten, dachten wij. Toen kwam er een camper bij staan die als snel weggejaagd werd door onze blaffende honden (hiephiep hoera). Eind van de middag kwam er weer een caravan aan, een jong gezin met een klein kindje. ^&*()#$ denken wij dan (sorry hoor) maar van ons hoeft dat niet want dat betekent honden aan een touwtje. Zeker Roosje, ik zie het al helemaal voor mij. Babietje op kleedje met speeltjes en Roosje die wel eventjes wat komt lenen . . . En ja hoor, mijn gedachten werden helemaal bewaarheid . . . Vandaag rijden wij naar Mora, een speciale plaats. Waarom? Toen wij in 2006 in Zweden waren vonden wij dit een leuk plaatsje en moest Dick voor de plaatselijke webcam gaan zwaaien en iemand in NL moest dan een printscreen maken. Dat alles voor een cache. Dus wij willen eigenlijk het zelfde doen alleen kan ik nu zelf een printscreen maken er van, dank zij ons dongeltje! Sinds die tijd staat Mora bij mijn 'favorieten' op mijn laptop en elke dag kijk ik even naar het weer. Ik heb de prachtige winter gevolgd en zo leuk als dan in de middag de lichtjes aan gingen, heel romantisch! Maandag a.s. is het een feestdag in Zweden, vlaggetjesdag. Er zijn dan in Mora leuke festiviteiten die wij uiteraard willen zien! Gisteren heb ik mij weer eens bezig gehouden met het fatsoeneren van de honden, pff wat zagen zij er uit.
Vrijdagmorgen 3 juni. Ålvors. Een, alweer mooi plekje, nu aan een rivier. Gisteren niet meer naar het openluchtmuseum gegaan, toch geen zin meer. Wel even naar een handwerkboetiek met veel te hoge prijzen. En ow wat vind ik die rendiervachten toch mooi, nee niet gekocht. De reis hier naar toe was een beetje saai. Heel veel groen en rechte wegen. Wel een leuk tapijten museum en mooie kerkjes bekeken. Ik heb gisteren nog iets vergeten te vertellen. Eergisteravond, ik zat te digi-knutselen en Dick zat naar inspector Barnaby te kijken. Ineens viel mij het geborrel van water op. Ik had al gekeken of de kraan dicht was en die was dicht. Althans, die in de keuken. Toen viel ons oog pas op het water wat over de vloer stroomde en zelfs via de deur naar buiten. Je schrikt je het apenzuur en ik kijk in de badkamer. Had ik, bij het openzetten van het raam kennelijk tegen de kraan gestoten waarbij hij open gegaan was, en het wasbakje, waar de stop in zat, helemaal volgelopen en stroomde over. Ook mijn toilettas, die er in stond, helemaal vol met water. Nou dat heeft wel een paar handdoeken gekost om alles weer te drogen . . . Ook Emma heeft gisteren weer voor wat spanning gezorgd . . . Erligt hier een grote drijfsteiger op de kant, die wordt kennelijk alleen in de zomer in het water gelegd. Uiteraard is het heel spannend onder die steiger . . . in een onbewaakt ogenblik heeft Emma zich onder die steiger gewurmd, zij is ook zo lenig en glad als een aal, plotseling hoorden wij gepiep en ja hoor, zij zat klem onder die loodzware steiger en nog wel helemaal in het midden ook. Dan moet je je toch beheersen om niet in paniek te raken en dat lukte . . . Er lag een stalen pijp bij die Dick er onder heeft gestoken om als hefboom te dienen, en met vereende krachten lukte het om die loodzware steiger 10 cm omhoog te tillen, toen kon zij er onder uit kruipen maar het blijft interessant onder die steiger, Dick heeft die stalen pijp er maar voor gelegd. En verder? Ja, we zijn blij dat wij nu van die goede antimuggenmiddelen bij ons hebben . . . Vandaag blijven we hier omdat het een prachtstekkie is, ook voor de meiden, een eigen zandstrandje. Wij zitten als een paar trotse jonge ouders naar het spelen van hun kinderen te kijken . . . O ja, ook zagen wij gisteravond op het journaal de drukte in NL met Hemelvaartsdag . . . daar moeten wij toch ècht niet (meer) aan denken . . . Nog iets, we hebben een poster gekocht met dieren die hier in Zweden leven, en weten jullie wat nou ons muisje/hamsterje is? Een lemming!
Donderdagmorgen 2 juni. Östersund. Een paar dagen geleden schreef ik dat wij op 'jacht' moesten naar gas. Nou dat was niet overdreven. Wat is dat moeilijk geweest zeg. Op internet verschillende bedrijven opgezocht en toch had geen van allen een fles gas. En omdat je toch niet zonder kunt, zijn we werkelijk op jacht geweest en van het ene adres naar het andere gestuurd, wat dan weer niet bleek te kloppen. Eindelijk, voor veel geld, chipzz, een fles gas en toen moest er nog een drukregelaar op (ja die ligt namelijk nog thuis). Grrr. En wat is de gas hier duur . . . niet te geloven en dat in een land waar het altijd zo koud is in de winter en je toch echt afhankelijk bent van energie. Het was heel mooi weer en wij wilden eigenlijk naar een openluchtmuseum. Maar na de jacht waren wij uitgeput en zijn weer naar ons oude stekkie gereden om daar heerlijk de middag verder in de zon door te brengen. In de stad zagen wij veel jongelui met veel herrie op versierde vrachtauto's en nog weten wij niet wat dat betekende (eindexamenkandidaten?). Wat wij wel weten is dat de herrie in de stad, hier hoorbaar, tot een uur of twee vannacht is doorgegaan. Wij lagen te housen in ons bed. En wat wij ook weten is dat zij heel veel troep achter gelaten hebben want zij kwamen hier gistermiddag ook in de buurt aan het water. En ook weten we dat er verschillende heel hoge nood gehad moesten hebben . . . gatverdamme. Nee onze wandeling vanmorgen vonden wij geen succes, ik heb Roosje zelfs aan de rollijn gehouden. Het is momenteel warm en we zitten heerlijk, in alle rust, buiten koffie te drinken want ook hier is het Hemelvaartsdag. Straks gaan wij naar het openlucht museum wat ons heel leuk lijkt. Daarna gaan wij weer een stukje verder rijden.
Lieve Rijkje en Geer, veel plezier in het land van de W's, goeie reis, en tot over een paar weekjes weer!
Woensdagmorgen 1 juni. Östersund. Hoezo mooie waterval (Hällingsåfallet)? Tsjongejonge, spectaculair was het! Door een smalle doorgang stort daar een snelle rivier plotseling, zonder overgang 43 meter naar beneden in een hele diepe kloof, prachtig! En als de zon schijnt, en dat deed het niet, het heeft de hele dag geregend, zijn daar twee regenbogen te zien. De foto's die ik daarvan heb gezien zijn om te smullen. We zijn daar een lange tijd geweest want er lag ook een makkelijk te vinden cache. . . een groter soort filmkokertje. Daar zit dan een rolletje papier in wat ingevuld moet worden. En toen was Dick dat kokertje verloren, dacht hij . . . Hij heeft toen veel werk gehad om daar wat nieuws te maken en dat moet, volgens goed Dick gebruik, perfect zijn. De elektrische boor moest er zelfs aan te pas komen. En ondertussen stortregende het en heb ik nog een paar fotobladzijden gemaakt. Toen het eindelijk gereed was, en Dick zijn stoel weer naar de normale positie omdraaide lag daar . . . kokertje . . . Nee ik zeg maar niets hoor in dit soort situaties, maar denk er het mijne van. Toen moesten we nog 29 km over een halfverharde weg (zijn er heel veel van in Zweden) rijden die kennelijk net op Zweedse wijze gerepareerd was. Eén en al hobbel en bobbel met hopen steentjes. En toen wij daarna even stopten op een bosplekje om de honden uit te laten zagen we pas goed waar wij doorheen gereden waren . . . de trap ging niet meer automatisch open en bleek helemaal vast te zitten door een soort cement, en niet alleen dat, de hele onder kant van de camper zat onder het vastgekoekte cement, niet leuk dus. In Östersund, waar een gaspomp moest zijn, hebben we het bij een kraan allemaal schoongebikt. Helaas bleek de gaspomp een bio-gaspomp te zijn en daar hebben we niets aan. Het was inmiddddels al een uur of 7 en wij hadden er genoeg van en zijn gestopt op een schitterende plek aan het meer waar wij heel leuk met de meiden konden lopen. Gelukkig was het toen droog. Nu schijnt de zon en zien we ook wel wat wolken en hebben we weer een leuke wandeling gemaakt. Nu dus toch maar een fles gas kopen.
Dinsdagmorgen 31 mei. Gäddede. Gisteren, zo kunnen van het één op het andere moment onze plannen veranderen. Dick is iemand van 'eerst zien, dan geloven'. . . Dus wilde hij graag verder rijden totdat er een slagboom op de weg stond. De weg werd steeds stiller, mooier en de sneeuwpatches groter . . . en nog steeds geen slagboom. Ja, wel een slagboom, maar die was open. Toen er op een gegeven moment een tegenligger uit Noorwegen aankwam wisten wij het toch wel zeker dat de bergpas open was. En wat hebben we genoten! Het was zo onuitsprekelijk mooi, gigantische hoeveelheden sneeuw lagen er nog maar de weg was helemaal schoon. Er moet hier minstens een paar meter sneeuw gelegen hebben, dat was nog goed te zien. Dit is waarom wij dus zo van de natuur houden, ik kan niet in foto's vangen wat we met eigen ogen zien. Het is teveel, en ik doe het moois tekort als ik het zou proberen. Dit móet je gewoon in het echt zien. Zo groots, zo ongerept. Ik durfde de meiden er niet in te laten spelen, veel te bang voor de diepte die onder die sneeuwmassa zou kunnen liggen. Wat het weer betreft, gistermorgen stralend zonnetje, overdag hebben we regen gehad en bovenop de pas zelfs sneeuw, helemaal geweldig! Toen wij hier aan kwamen in Gäddede ging de zon weer schijnen en hebben we de dag lekker buiten afgesloten met een bbq. Een echte topdag! Leven als God in Zweden. We staan nu ook weer op een heerlijke plek waar de honden zonder gevaar vrij rond kunnen lopen. Roosje loopt al de hele morgen te sjouwen met een afgekloven elandenbeen die zelfs met de wandeling trouw mee ging! . . . Zij probeert de anderen daar mee uit te dagen maar alleen Emma is in voor een spelletje. In de afvalkast heb ik al een andere groot been gelegd gisteren, zij weet deze dingen feilloos op te sporen. Direct vertrekken wij want hier in de buurt schijnt een mooie grote waterval te zijn. En dan is het toch echt tijd om op jacht te gaan naar gas en water. We zitten nog niet zonder maar toch. En wat wil ik eigenlijk graag alle berichtjes uit het gastenboek en de mailtjes beantwoorden maar ik kan niets versturen! Toch maar even een topic met 'antwoordjes' maken?
Maandagmorgen 30 mei. Fatmomakke. We zijn inderdaad een nachtje extra blijven staan. Het heeft heel erg geregend gisteren maar . . . het begon net nadat wij van onze middagwandeling, dit maal door het Saamidorp, thuis kwamen! Soms heeft een mens wel eens een gelukkie! Heel leuk om dit dorpje eens goed te bekijken en we hadden alle ruimte want we waren daar helemaal alleen! Dus, onze honden hebben ook genoten! Heel spannend want het barst hier werkelijk van die grote muizen, die niet zo heel snel zijn . . . Nee, zij hebben er niet eentje omgebracht! Ja hoor Klaske, we zijn ook in Marsliden geweest maar alles is nog gesloten, vinden wij natuurlijk aan één kant heel fijn en aan de andere kant mis je wel eens wat. De weegschaal slaat voor ons altijd door naar het eerste argument, natuurlijk vanwege onze viervoetertjes! Vanmorgen zijn wij weer opgestaan met een blauwe lucht, lekker temperatuurtje maar wel inmiddels weer wat wolken. Maakt ons niet uit, we zijn altijd al diepgelukkig als het gewoon droog is. Dick is nu de lange wandeling aan het doen met de 3 Settertjes en Muisje is thuis. Die loopt natuurlijk aan de rollijn (!) en dat is niet makkelijk met al die heerlijk, spannende geurtjes hier in de natuur . . . Daarbij, zij voelt zich niet helemaal toppie. Wel gelukkig eten en drinken en niet spugen oid maar toch. En dan nu ons plan. We hadden er op gerekend dat wij dus halverwege deze week weer naar het zuiden zouden rijden en dat kwam dan goed uit want wij moeten gas (voor koelkast, warmte en koken) hebben. Helaas zijn LPG pompen in N- Zweden zeer dun gezaaid. We hebben dus wat anders besloten. Direct rijden wij terug naar Vilhemina en kopen daar een gasfles. De bedoeling is om dan nog een week hier in het noorden te blijven en volgende week maandag alsnog onze wildtrail af te maken. De natuur is hier heel laat, het gras is nog helemaal geel van de sneeuw die er heel lang op gelegen heeft en de knopjes aan de bijna kale bomen zijn nog maar net aan het uitkomen. Zo voor vandaag zijn jullie ook weer op de hoogte!
Zondagmorgen 29 mei. Fatmomakke. Wat een naam hè! Na gisteren een dag met veel 'ohh's 'en 'ahh's ' kwamen wij hier aan. Onderweg een grote wens in vervulling gegaan, zo maar langs de weg, rendieren. Nee, niet met oormerken, maar gewoon echt wild! En wat zijn ze mooi met een heel lief hoofd. Ook de watervallen waren weer heel mooi. Wij nemen altijd de meiden mee met dit soort evenementen en reken maar dat ook zij dit geweldig vinden! Het is ook een enorme leerschool voor zo'n jonge hond als Roosje. Klauteren over natte, gladde rotsen, plotseling aan de ander kant van ons aan het water staan, lopen over gladde bruggetjes, die veelal alleen uit planken bestaan. Kortom, dit vereist toch wel een oplossend vermogen van een hond en het is prachtig om te zien hoe zij zich overal doorheen slaan, toch echt zonder onze hulp. Wij laten het de honden altijd zoveel mogelijk zelf uitzoeken, mits het natuurlijk zonder gevaar is. Jammer genoeg kwamen wij tijdens onze route gisteren tot de ontdekking dat de dame in het toeristenbureau een foutje gemaakt heeft . . . de bergpas gaat niet maandag, maar maandag over een week open. *&^%$#@ Nu moeten wij de weg dus weer terug want dit is 'doodlopend'. Momenteel beraden wij ons er nog over hoe wij dit gaan aanpakken. Waarschijnlijk blijven wij hier nog tot morgen staan, ja alweer, zo mooi hier . . . Maura heeft een schattig beestje vermoord, een soort muisje maar ik ken dit diertje helemaal niet. Googelen gaat nu een beetje moeilijk want de verbinding is zeer langzaam. Straks gaan wij hier een soort dorpje bekijken, een Saami kerkdorpje sinds de 18e eeuw. Saami is de naam van de Lappen. Inmiddels is ons ook wel duidelijk wat Muisje uitgevroten heeft tijdens haar afwezigheid eergisteren, dat konden wij zien aan de poep wat er vanmorgen uitkwam . . . getverdegetver wat een zootje. Ook moest nachtzuster Dirkje er vannnacht twee keer uit voor haar . . .
Zaterdagmorgen 28 mei. In de bergen. Dat is zeker andere koek, wat hebben wij gisteren een koude, winderige en regenachtige dag gehad, de eerste sinds wij weg zijn! Dan mag je niet klagen dus . . . maar dat doen we lekker wel . . . We hebben Vilhelmina verder niet meer bekeken alhoewel Dick wel de caches gedaan heeft. Je zal er maar zin in hebben! We wanen ons van God en alleman verlaten op deze route, zo stil en afgelegen. Het leek ons mooi om op dit plateau te overnachten en dat hebben we dus ook gedaan. Inderdaad, als je de wolken weg denkt, heb je hier een schitterend uitzicht! Het plateau is dusdanig groot dat wij de honden veilig los konden laten lopen, ook Muisje . . . en weer kregen wij spijt van onze beslissing. Zij is gistermiddag, in de regen ruim een uur op stap geweest. Wij doen dan heel nonchalant tegen elkaar, zo van, ach ze heeft een goede neus en weet ons wel weer terug te vinden, ze bekijkt het maar, en ondertussen loopt het ons dun door de broek . . . Daar ging Dick dus weer, in regenpak al roerend met een lepel in de voerbak . . . En wat is de opluchting dan weer groot als zij er aan komt, zij wordt ter plekke beloond met een lekkere bak voer! Ook de andere meiden vinden het hier helemaal te woopie en waarom zagen we later toen wij al lang en breed heerlijk in de warme camper zaten. Er kwam een giga grote sneeuwhaas vlak voor ons neus! Zo schattig, zijn voetjes nog wit en de rest was grijs gevlekt. We hebben er nu inmiddels als meerdere hier gezien, zo leuk! Het is vannacht gestopt met de regen en wind en net hebben we een wandelingetje in de buurt gemaakt, kort maar wel veel kwaliteit voor de dames! Zij komen pootjes en neusjes te kort hier! En het uitzcht nu? Ja, nog wel bewolkt maar zo af en toe zie je besneeuwde bergtoppen en een schitterend uitzicht naar beneden in het dal. Vandaag willen wij een waterval bezoeken en kijken of wij dan daar in de buurt weer blijven hangen.
Vrijdagmorgen 27 mei. Vilhelmina, jawel in zuidelijk Lapland! Gistermiddag zijn we hier na een prachtige route van inderdaad zo'n 130 km aangekomen. Onderweg zijn de auto's op twee handen te tellen welke wij tegen kwamen en de helft daarvan is houtvrachtauto! Onderweg langs Åsele om daar die mooie lappgübben (Laplandse oude man) te bekijken. Dat is een kleurig beeld, wat wel aan een opknapbeurt toe is, maar waar een cache in ligt. Vilhelmina is een mooi stadje wat wij straks gaan bekijken. Onze overnachtingsplaats was weer helemaal toppie, een stekkie aan het meer. Op dit moment regent het en het kacheltje staat aan! Voor het eerst met de meiden gewandeld in de regen, maar toen wij hier gisteren aan kwamen was het mooi bbq weer. De camper dwars gezet want de wind was fris. Om een uur of 23 een prachtige zonsondergang, heb ik natuurlijk gefotografeerd. Onze 'wildtrial' gaat hier beginnen. Het deel over de bergen, langs de grens met Noorwegen, gaat maandag open, Het 'Stekenjokkplateau' is dicht vanaf oktober tot juni wegens sneeuw. Dit is één van de hoogste plateaus van Zweden en in het westen kun je de bergen van Noorwegen zien. We zijn van plan om alvast die richting op te gaan en zouden het wel grappig vinden om als eersten de pas dit jaar over te gaan! De officieële naam voor deze route is 'Vildmarksvägen' dus eigenlijk 'wildernisweg'. Dit is een route van 370 km die rond loopt en weer terug komt in deze plaats. Dat gaan wij natuurlijk niet doen. Halverwege haken wij af om verder naar beneden te gaan. Wij komen ook nog in Strömsund waar, echt waar, in de omgeving zo'n 250 beren leven! Nee, ik hoef ze in het wild niet tegen te komen hoor . . . Dick gaat straks in het stadje nog een cache doen en ik ga dan knutselen met foto's. Ik heb zulke leuke foto's van de honden gemaakt en dan kun je gewoon zien hoe blij zij zijn! Vooral een leuke foto van een lachende Emma! Mensen, wat doet dat ons toch goed en elke dag komt de ellende van het begin van de vakantie nog wel een keer ter sprake . . .
Donderdagmorgen 26 mei. Ergens onderweg maar waar weet ik niet precies. Gisteren zouden wij hier alleen even lunchen en de hondjes laten scharrelen, maar dit bleek zo'n mooi plaatsje te zijn dat we het niet konden laten, blijven staan dus. De hele middag in de zon en dat is hier heel goed uit te houden, zelfs voor mij! Boek 10 is uit de bieb gehaald . . . En de honden? Nou dat is geweldig om naar te kijken, zo als die zich hier vermaken! Lopen rond te rennen, spelen dan weer eens met elkaar, dan weer met een tak, dan zijn zij verdwenen, komen plotseling als malloten weer aangescheurd, vooral Emma en Roosje! Het is een spannend gebiedje hier voor hen! Ook Muisje was gistermiddag de hele tijd los . . . maar dat doen we toch maar niet meer . . . Ik kreeg al visioenen dat zij als een berenhap zou fungeren . . . Na gerammel met de etensbak kwam zij naar huis . . . Wat wij vandaag doen? ik geloof dat het de bedoeling is dat wij een heel eind gaan rijden, volgens mij wel 130 km . . . Daar moet ik toch even niet aan denken . . . (grapje hoor) Nog iets leuk Zweeds, de postbode autootjes hebben hier het stuur aan de rechterkant, zo kunnen zij vanuit hun auto de post in die rijen brievenbussen stoppen! Op dit moment werkt Dick aan de routekaart en dat zal tijd worden ook! Toen ik gisteren zei dat ik hem zelf ging maken kreeg hij op eens een scheut en ging aan de slag. Hij heeft er moeite mee om al die rare kronkels die wij maken op de kaart te zetten! En alleen dat hoeft hij maar aan de reissite te doen en dat kan hij gewoon allemaal op zijn eigen leppie maken. Daarna zet hij het op een stickie en zorg ik dat het in model op de site komt . . . . . . Nee, een hele site maken is niets voor hem, die dicipline zou hij niet op kunnen brengen . . . Maaruh, hij is weer goed in andere dingen waar ik niets van bak!
Woensdagmorgen 25 mei. Örnsköldsvik. Zo zie je maar weer hoe snel de plannen veranderen. Gisteren besloten wij dat het toch wel tijd werd voor iets heel basaals, de was. Inmiddels een grote zak wasgoed en omdat wij niet al te veel kleding mee hebben moet je toch na 4 weken wel eens wassen . . . Daarom maar naar een wat grotere stad om te kijken of er een wasserette is, niet dus. Dat is iets onbekend hier, nou ja niet helemaal want ik weet zeker dat ik wel eens ergens zo iets gezien heb. Wij kregen de tip van het toeristenbureau om naar de jeugdherberg te gaan daar mag je wel een wasmachine gebruiken. En dat klopte dus! Twee volle wasmachines en een volle droger gebruikt, voor 6 euro, inclusief waspoeder. Dat was dus wel wachten tot die zooi klaar was. Die tijd hebben we gebruikt om een leuke wandeling met de honden buiten de stad te maken. Daarna moest de troep nog eens in de droger. Ik had mijn kruid verschoten dus Dick is in z'n eentje de stad ingegaan en heeft weer wat caches gescoord en ik ben nu halverwege boek 9. Toen was het inmiddels al een uur of 7 en zijn wij buiten de stad naar boven gereden waar een grote parkeerplaats is bij, ja alweer, een vervallen conferentieoord. Op de kaart zie je wandelmogelijkheid maar in het eggie is het gewoon niks. Dus vertrekken wij direct. De honden zijn even kort uitgelaten en onderweg zulen wij stoppen om hen te geven waar zij gewoon recht op hebben! Gisteravond, toen wij hier net stonden, kregen wij een heftige maar korte stortbui en daarna een schitterende volledige regenboog, en zo helder als wij nog nooit gezien hebben! Nu dus ook alweer mooi weer! Wij zijn vroeg vandaag want Roosje had er om 7 uur al genoeg van . . . grrrrr
Dinsdagmorgen 24 mei. Rotsida bij Nordingrå. Schaam schaam. Gisteren ontdekten wij dat wij zaterdag zo maar voorbij deze mooie plaats zijn gereden . . . Dus besloten wij om toch maar weer een stukje terug te gaan om dit prachtige gebied te bekijken. En daar hebben we geen spijt van! (dank je Joke) In het middag uur scheen de zon volop en toen wij onze middagwandeling hier deden was het gewoon warm. Zo mooi als die rotsformaties hier zijn en zo mooi ons overnachtingsplekje! Gewoon een parkeerplaats midden in het natuurgebied. Vanmorgen wilde Dick een paar caches doen en wij gingen samen op weg. Niet voor lang want toen de rotsen rotsjes werden begon mijn tweeling toch weer heftig te protesteren. Ik ben dus terug gegaan en bij de camper gewacht tot Dick met zijn hele gevolg weer terug kwam. Ik had geen sleutel van de camper bij mij. Maakte niet uit, het weer is prima, wel een beetje fris hoor! Nee hoor Agnes, nog geen mug gezien de hele vakantie! Jullie gaan trouwens ook een paar mooie weekjes tegemoet! Heerlijk om van die gezellig berichtjes in het gastenboek tegen te komen! Alleen jammer dat ik niet kan antwoorden. De volgende reis maak ik weer een topic met 'antwoordjes'! Direct vertrekken wij weer en gaan de kust verlaten om westwaarts het binnenland in te gaan. Dick heeft een soort 'wildernisroute' op het oog maar we moeten er eerst nog achter zien te komen of deze al begaanbaar is ivm sneeuw. De 'beerdichtheid' schijnt daar groot te zijn . . .
Maandagmorgen 23 mei. Docksta. Gisteren een prachtige dag gehad met heel mooi weer. Dick heeft een leuke wandeling van ruim twee uur gemaakt en daarbij had hij nog een ontmoeting met een adder. Nee dat is niet leuk maar daar zitten er hier behoorlijk veel van hebben we gehoord. Getsie, daar denk je dan toch over na als je de honden zo ziet daveren door de struiken . . . Overal loert dus het gevaar maar je kunt je diertjes, net als je kinderen, ook niet in een glazen kastje zetten . . . Ik heb zitten knutselen en lezen en in de middag naar het natuurmuseum. Heel interessant en modern opgezet. Leuke decoraties precies zoals je van Zweden in je gedachten hebt. Ja hoor Joke, natuurlijk vinden wij de Höga Kusten ook heel mooi maar die rotsen waar jij het over hebt staan voor vandaag of morgen nog op het programma! En net wat je zegt, wij konden geen geschikt camperplaatsje vinden en dat vinden wij op zo'n moment, als je gewoon wilt stoppen, lastig. En dan kunnen zelfs die schattige rode stugaatjes ons niet meer bekoren . . . Vanmorgen werden we gewekt door het starten van een zware machine, dat bleek de Piste Bully (pizza boy) te zijn. Volgens mij hoeft hij geen sneeuw te ruimen maar hij moet kennelijk in deze tijd af en toe eens lekker gestart worden en dat heeft helemaal een leuk effect als er slapende camperaars in de buurt zijn . . . Maar als het 7 uur is hebben wij er geen moeite mee (?) Roosje had ook al te kennen gegeven dat zij wilde plassen . . . En daarbij, gezellig tikkende regen op de camper . . . We zijn een stukje verder op een natuurplaatsje gaan staan waar je niet mag overnachten (camping in de buurt!), met de hondjes gewandeld en Dick wil hier nog een paar caches doen. Of wij vandaag hier weg zullen gaan weten wij nog niet zeker. Dick is helemaal in de mood van Stieg Larsson en is aan deel 2 bezig . . . Ja zo af en toe lijkt het net of wij gewoon thuis zijn maar dan in Zweden . . . O ja Hedy, de tuut-tuut-tuut was omdat mijn batterijtje leeg was . . .
Zondagmorgen 22 mei. Docksta-Berg. Half tien. Rust in de tent. Dick is met alle meiden, de berg aan het beklimmen en zal wel een paar uurtjes wegblijven. Eigenlijk was het onze bedoeling om met de kabelbaan omhoog te gaan maar helaas, hij doet ut nog niet. Het is een stoeltjeslift dus konden de honden niet mee. Het is inderdaad een heel mooi gebied, die Höga Kusten. Het aparte is dat elk jaar dit gebied met 8 mm omhoog gaat en men verwacht dat over 2000 jaar Finand en Zweden hier een verbinding vormen. Dat gaan wij dus niet meer mee maken . . . De rit gisteren was erg mooi maar het viel wel een beetje tegen dat het hier een favoriet gebied is voor Zweden, Noren en Denen. Het is één en al rode stuga wat er langs de kust staat en geen fatsoenlijk plekje voor ons te vinden. Grrrr. Het schijnt ook dat 75% van de Zweden een tweede huisje heeft op een dergelijk plekje. De rode huisjes kwamen eind van de middag onze neus uit . . . Dus, zoals in alle landen, de kust is niets voor ons, geef ons maar een meer in het binnenland! We (Dick) wil vandaag hier in de omgeving wat dingen doen, zoals nu, een cache zoeken. Vanmiddag willen wij hier naar het natuurmuseum. De bedoeling is om morgen nog een klein stukje de kust te vervolgen en dan af te buigen naar het westen. Er heeft hier tot een paar weken terug nog sneeuw gelegen en de honden hebben vanmorgen leuk gespeeld in zo'n rest, natuurlijk weer foto's gemaakt . . . Ook heb ik even een foto van het buikje van Emma gemaakt en het is niet te geloven maar het is bijna niet meer te zien waar zij geopereerd is! Waar wij wel even aan moeten wennen is dat het hier 's avonds zo lang licht is, gisteravond om 11 uur, toen wij naar bed gingen hadden wij nog niet eens verlichting aan gehad! Totaal licht nog buiten, je zou er van uit je bioritme raken . . .
Zaterdagmorgen 21 mei. Rö. Daar staan we dan. Op een gekke plaats. Eén en al houten planken en vreselijk veel troep. Het zou hier ontzettend mooi kunnen zijn maar dat is het niet. Maar toen wij tijdens onze wandeling ontdekten waarom het er zo uit ziet kreeg het een heel andere dimensie! Er blijkt hier een vanaf 1900 tot 1931 een enorme houtzagerij geweest te zijn met allemaal van houten planken opgetrokken huisjes waar het hout in opgeslagen was. We hebben nog niet kunnen ontdekken waarom dit ter ziele gegaan is maar vonden het toch leuk om dit te weten. Ook ligt er een verschrikkelijk verwaarloosd en leeg hotel, een ex conferentie oord uit de vergane 'rode glorietijd' . . . Zonde zonde zonde. We hebben stiekum ons oog laten allen op een schitterend, verroest oud rozenprieel. Nee natuurlijk kunnen wij hier niets mee maar onze fantasie gaat al snel met ons op de loop. We zullen dat mooie ding nog even op een foto zetten. Gisteren zijn we hier aangekomen na een bezoekje aan de stad Härnösand om even langs het toeristen bureau te gaan voor informatie over de Höga Kusten. Dat is werelderfgoed maar daar kom ik de volgende keer nog op terug. Vandaag gaan wij daar naar toe. Dat is voor ons toch wel het noordelijkste punt wat wij zullen bereiken deze vakantie want daarna steken wij weer over naar het westen om via die kant weer naar beneden te gaan. In die stad gisteren was het voor ons al weer snel duidelijk, helemaal niets voor ons, veel te druk. De schoonheid van steden zegt ons niet zoveel meer. Heel apart want Dick was altijd heel gek op culturele dingen (oude stenen, zeg ik altijd heel oneerbiedig) maar zijn voorkeur gaat nu ook uit naar natuur. Nog iets, hier in Zweden mogen die zogenaamde energiedrankjes alleen maar verkocht worden aan personen boven de 18 jaar! Ook staat er hier statiegeld op blikjes en plastic flessen, een goede zaak want die zie je dan ook zelden liggen in de natuur!
Vrijdagmorgen 20 mei. Een schiereiland in de buurt van Söderhamn aan de Baltische kust. Het gaat vervelend worden maar ook dit is weer een leuk plekje! Helemaal afgelegen in de natuur waar Dick vanmorgen een cache wilde doen. Dat zijn vaak de mooiste plaatsen om een wandeling te maken en dat hebben we dus al gedaan. Cache gevonden bij een hele grote steen. Uiteraard konden we ook bovenop de steen klimmen via een houten ladder. De honden vonden dat maar helemaal niets dat wij (om de beurt) naar boven klommen en zij beneden moesten blijven. Emma probeerde zelfs tegen de rotswand te klimmen! Zij heeft volgens ons na de hele ziektetoestanden een ietwat last van verlatingsangst. Het is momenteel al behoorlijk warm. Direct gaan we weer een stukje verder want er moet gas getankt worden en gasstations zijn hier niet zo dik gezaaid. Ook proberen wij ons de smörrebrödtaal een beetje eigen te maken . . . Op schrift komen wij er al aardig uit maar o jee als die Zweden gaan praten, het lijkt dan totaal anders. Een leuk woord, djursjukhus, is dierenziekenhuis! Nu ga ik nog even in het zonnetje zitten lezen, mijn 8e boek inmiddels . . .
Donderdagmorgen 19 mei. Dalstuga. Een lief, schilderachtig plaatsje. Uiteraard staan wij niet in dat plaatsje maar een heel eind daar buiten. Niet te geloven, wij staan op een camping! Nou ja camping? Het is een open terreintje aan het meer en er staan een paar onbewoonde caravans. Het (korte) seizoen is in Zweden duidelijk nog niet begonnen. Geen echte toiletten hier maar zo'n 'uthus' dat is gewoon een gat in de grond waaar een hokje omheen staat. Een kraan en verder helemaal niets. Ook geen hekken natuurlijk. Haha wel een meiboom waar wij gezellig omheen kunnen dansen! Eerst waren wij natuurlijk wat sceptisch toen wij hier aan kwamen maar al snel zagen wij dat er hier niemand was en de meiden heerlijk vrijuit rond kunnen lopen! Ook kun je hier lekker wandelen wat wij vanmorgen al gedaan hebben. Vannacht heeft het behoorlijk geregend en nu is het mooi weer, veel blauw ook wel wat wolken en een fris windje, heerlijk! Gisteren voor ons doen een lange rit gemaakt, wel tegen de 200 km . . . En daarom zijn we hier toch maar neergestreken, geen zin meer om nog verder een ander plaatsje te zoeken. Het is echt een rust/natuur vakantie voor ons! Het is hier zo stil, zelfs op de wegen. Nu eens even een update over Emma, want daar wordt veel naar gevraagd. Het gaat fantastisch met haar en volgens ons is zij alweer de oude! Niet te geloven toch? Net twee weken geleden zo'n zware operatie gehad! Zij krijgt sinds twee dagen geen geweekte brokjes meer maar haar gewone maaltijden twee maal per dag. Haar ritssluiting ziet er keurig uit en nu de hechtingen er uit zijn, zie je het helemaal snel genezen. Zij heeft er ook geen enkele keer aangezeten wat ik ook knap vind. Ik denk dat wij vandaag weer een stukje gaan opschuiven maar zeker weten doe je dat bij ons nooit. Ik ga zo lekker een douche nemen en dan zien wij weer verder. We hebben de tijd helemaal aan ons zelf, wat een genot. Je ziet ook hoe gelukkig de honden zich voelen, zo fijn! Ons lieve Roosje heeft tijdens deze vakantie zelfs leren lachen! Als je haar roept en zij komt aanstuiven dan heeft zij een big smile op haar snuitje, inclusief rimpeltjes in haar neus en dan zie je ook haar voortandjes, zo schattig!
Woensdagmorgen 18 mei. Een lekker begin van de dag, een blauwe lucht, met wel wat wolken. Vandaag zijn we van plan om Värmland te verlaten en weer wat verder noordoostelijk te gaan, richting Norrland, de Baltische kust. Eigenlijk vinden we dat van onszelf best een beetje gek, we staan hier zo prachtig, wat wil je eigenlijk nog meer? Gister was het weer niet echt bijzonder, in de ochtend regen en aan het eind van de middag stortregen, met hagel en zelfs heftige onweer! Dick zat buiten onder de luifel met zijn nieuwe vriend . . . Die Zweed/Duitser kwam weer langs. Hij begint vervelend te worden en dringt zich behoorlijk op. Daarbij hebben wij het gevoel dat hij niet helemaal zuiver op de graat is vanwege zijn nazi sympathie . . . Ik zat heerlijk binnen met het kacheltje aan en Dick zat buiten te vernikkelen. Dat was lachen, ik dacht Dick uit zijn netelige positie te bevrijden door wat te eten te maken . . . 'Dick we gaan eten'. . . Nee hoor, geeft niet vond ZweDu, ik wacht wel buiten even tot je klaar bent . . . Ik moest echt opletten om niet naar Dick te kijken want ik voelde een enorme lachbui opkomen . . . Wij hebben geen plaats binnen voor extra personen en daarbij wil ik hem ook helemaal niet binnen hebben. Gelukkig werd die ouwe na een uurtje ook steenkoud . . . Toen het in de middag nog heel mooi weer was, wat een gelukkie, zouden wij een pittige wandeling gaan maken. Ik ben halverwege afgehaakt omdat ik de last van Billy niet langer meer kon verdragen, heel vervelend. Ik heb Muisje meegenomen en Dick is nog een paar uur verder gewandeld met de Setters. Voor het eerst dat Emma weer een lange wandeling mee geweest is en voor Roosje de eerste echte lange wandeling. Beiden zonder problemen volbracht! Nu begrijpen jullie ook wel dat wij gewoon hier weg móeten, ZweDu had namelijk al gevraagd of wij hier vandaag ook nog waren!
Dinsdagmorgen 17 mei. Hiep hiep hoera voor Dick! We zijn nog op hetzelfde plekje maar staan nu helemaal aan het meer. Dick heeft gisteravond een prachtige avondopname gemaakt van de camper hier aan het meer. Zó stel je je Zweden ook helemaal voor! Ook hebben we een leuke dag met leuke ontmoetingen gehad gisteren. Allereerst gingen wij naar het roofdierencentrum. Wij keken wel een beetje raar op want op dat adres was een restaurant . . . De deur was open en wij naar binnen. Het was inderdaad een restaurant/hotel met een soort museumpje over de roofdieren die hier leven. De big four, wolf, beer, eland en de veelvraat. Nee het was gesloten en werd opnieuw in gericht en was nog niet af. Nee wij hoefden geen Engels te spreken want Nederlands mocht ook. Een Nederlands echtpaar runt dit en wij werden gelijk op de koffie gevraagd maar eerst werd het licht in het museumpje aangedaan zodat wij het toch even konden bekijken! De natuur heeft nou eenmaal mijn grote interesse en ik vond het helemaal geweldig om oog in oog met een opgezette beer te staan! Inmiddels is ons wel goed duidelijk dat Zweden echt niet het land van melk en honing is . . . Als je hier iets gaat opzetten heb je een lange adem en veel doorzettingsvermogen nodig. Na gezellig gebabbeld te hebben, er was nog een Nederlander bezig met klussen daar, zijn wij richting Mjonas gegaan. Er is daar een grote dierenkliniek waar een Nederlandse dierenarts werkt. Het was tijd om de hechtingen van Emma er uit te laten halen. Nou en hoe wij daar ontvangen werden? Zo leuk! Gelijk koffie met koek en natuurlijk wilden zij de hechtingen er uit halen! De dierenarts/eigenaar kwam meteen naar ons toe en wij hebben een rondleiding gehad door de schitterende kliniek en hij heeft alles open en uitgebreid aan ons verteld, en ook zeker zijn zorgen omtrent het starten van een dierenkliniek in Zweden . . . Wat een fijne man om mee te praten! En dan blijkt ook weer hoe klein de wereld is, hij is een ex collega van onze Remko en heeft ook paard in het ere escorte gereden! Al met al zijn wij daar zo'n anderhalf uur bezig gehouden! Hij heeft ons zijn privé telefoonnummer gegeven en als wij iets willen weten of uiteraard problemen met één van onze meiden hebben kunnen wij hem altijd bellen! Wat een geruststelling! Wij hadden echt een heel goed gevoel over onze contacten van gisteren! Leuk toch!
Maandagmorgen 16 mei. Een stukje verder aan de ander kant van het meer. Natuurlijk zijn wij gistermiddag even op bezoek geweest bij die Zweedse mensen! Soms als ik mijn stukje na lees, begrijp ik mezelf wel eens niet. Ik moet toch eens wat zorgvuldiger nakijken want folklore schrijf je natuurlijk gewoon met een f . . . kennelijk dacht ik aan het lekkere volkoren brood wat je hier niet kunt kopen . . . Maar goed, gistermiddag dus op bezoek. Heel aparte mensen. Er staan daar twee grote huizen en in het ene huis wonen 3 mensen die geen elektriciteit hebben. Alle leidingen zijn daar weggesloopt, mobiele telefoons zijn verboden op dat terrein. Dat groepje mensen is panisch voor straling . . . Een van die mensen leeft zelfs in een soort kooi! Zij komt daar wel gewoon dagelijks uit maar ik kan mij er moeilijk een voorstelling van maken. De eigenaren van de twee panden, dus waar wij op bezoek waren hebben dat wel wat minder. Maar ook zij zijn heel apart en hebben een heel aparte manier van leven. Heel vriendelijk, goed Engels spreken en vooral Ylva was heel blij weer eens normale geciviliseerde (???) mensen te spreken . . . dat zegt toch eigenlijk wel genoeg hè! Daarna zijn we niet meer terug gereden naar het oude plaatsje maar een stukje verder aan de ander kant van het meer. Daar ontvouwde zich voor onze ogen een soort tropisch paradijsje, alleen de temperatuur past er niet bij! We staan aan een prachtig strand in de bosrand. Ik zie net Dick met Muisje aan komen, die was weer eens haar neusje achterna gegaan, die dombo bes . . . altijd haar eigen nestje . . . Dick zit heerlijk te lezen aan het strand, ja we zijn wel gehard hoor wat temperatuur betreft! De andere meiden zie ik lekker rondlopen, dan weer door het bos struinen en dan weer met de voetjes in het water. Natuurlijk hebben we ook al een wandeling gemaakt, daar starten wij de dag altijd mee. Het weer? De laatste dagen zijn grijs begonnen en in de loop van de wandeling wordt het lichter en al snel schijnt regelmatig de zon. De laatste nachten heeft het stevig geregend. Straks gaan wij naar het roofdierenpark. Ik weet niet precies wat ik daarvan moet verwachten. Ik hoop eigenlijk een goed beeld te krijgen van wat er hier om ons heen allemaal leeft. Enne boek 5 heb ik ook alweer uit . . .
Zondagmorgen 15 mei. Ja nog steeds op dit hemelse plaatsje. Beetje saai? Nee hoor, de natuur is hier overweldigend en net hebben we tijdens de koffie zitten genieten van een bonte specht die vlak voor ons neus op een oude boomstam zat te ratelen. Gisteren hebben we een afwisselende dag gehad . . . 20 minuten lezen, 20 minuten de binnenkant van de oogleden bekeken, en af en toe een rondje hondje. Heerlijk wat is dit relaxt! Heel apart, we zitten hier echt ver weg van de bewoonde wereld en toen kwam er een Volvo (ja natuurlijk) langs rijden. Wij hadden al besloten om naar het eind van het zandpad te verplaatsen want dat was (is) helemaal een grappig plaatsje. De Volvo bleek daar te staan. Na een uurtje, ik was net in de camper en Dick met de honden een rondje, hoorde ik 'hej hej' naast de camper. Het was mevrouw Volvo. Zij was enorm verbaasd op deze plek een camper met Nederlanders aan te treffen. Zij heeft wat 'kunstzinnige' banden met NL en vond dit zo leuk dat zij ons voor vandaag uitnodigde om koffie te komen drinken. Of wij dat echt gaan doen weten wij nog niet . . . Vannacht heeft het behoorlijk geregend maar omdat het hier zandgrond is zie je daar niets meer van . . . ja natuurlijk wel in de camper . . . Met de ochtendwandeling hadden wij nog wat spettertjes maar nu zitten we alweer in de zon! Ik zag toch duidelijk op de buienradar hier een klap bewolking over gaan maar in de praktijk valt dat toch vaak heel erg mee!
Zaterdagmorgen 14 mei. Ergens heel diep in het bos aan een doodlopend zandpad. Helemaal in de natuur, dat is wat wij willen, alleen hoor je hier de vogels. Er moet hier heel veel wild zijn om ons heen want dat kun je zien aan het gedrag van de honden en aan de sporen. Toen wij hier gistermiddag aan kwamen zag je aan hen dat dit een 'wilde dieren' gebied is. Zij staarden maar in de verte op een zeer attente, toch wat ongeruste manier. Juist daar naar toe waar de wind vandaan kwam! Pas toen wij naar bed gingen, om een uur of 11 en de gordijnen dicht gingen kregen de dames pas echt rust. Ook opvallend is dat het hier heel lang licht is en heel vroeg weer licht wordt. Hoe noordelijker je ook komt, hoe lichter het is. Vanmorgen een heerlijke wandeling gemaakt totdat wij niet verder meer konden. Prachtig, helemaal stil, meiden rennen en springen, ja zij zijn echt bevoorrechte honden . . . Inmiddels schijnt ook de zon regelmatig en het is een fijne temperatuur. Buiten koffie gedronken en Dick ligt languit, met de wil om te lezen . . . Roosje loopt ook lekker buiten te keutelen en vindt weer allerlei leuke dingen waar je mee kunt spelen. Maura en Emma komen mam weer achterna en zitten nu even bij mij in de camper. Muisje ligt in de zon in haar mandje aan een touwtje, die zou je hier ook absoluut niet los kunnen laten . . . Het Wasamuseum stelde niet veel voor, gewoon een leuk, met oude dingen aangeklede winkel, toch natuurlijk grappig om te bekijken. Op de kaart zagen we dat er aan de punt van een meer, Djüprammen, bij het plaatsje Lesjöfors, een goede overnachtingsplaats zou zijn. Ook het begin van een paar leuk wandelingetjes. Het bleek een leuk plekje maar er zat een groep anders gekleurde Zweden te bbqen. Geen probleem, die zullen het wel snel te koud gaan vinden en dan gaan wij er staan . . . Ik had mijn bedenkingen ivm de resten die er zouden liggen. Dick zou het terrein op zijn knietjes na gaan kijken op botjes en al dat andere spul wat mensen vaak achterlaten. Zo ver kwam het niet. Toen er nog een auto bij kwam met luide balkanmuziek en er bovenop de picknicktafels gedanst gingen worden, vonden wij het wel genoeg. Kijk als dit nou Zweedse folklore geweest was, zouden wij het leuk vinden maar nu waanden wij ons in voormalig Joegoslavië . . . Dus, en dat is zo makkelijk met een camper, stoeltjes omgedraaid, hondjes in de auto en weer weggegaan. En uiteindelijk bij een véél mooier plekje uitgekomen! Bij veel mensen zouden de rillingen over de rug lopen als zij ons in zo'n stil verlaten bos zouden zien staan . . . Voor ons is dit dik genieten!
Vrijdagmorgen 13 mei. Hetzelfde plaatsje. Vandaag gaan wij dit heerlijke plekje toch maar weer verlaten om weer verder te gaan. Zweden barst van dit soort plaatsjes! Wat een land, zo mooi en dan die verschrikkelijk mooie rustige natuur! Zo grappig, waar wij nu staan mogen geen auto's en ook geen honden . . . je zal maar brutaal zijn . . . Net hebben we weer een leuk wandelingetje gemaakt en jawel ook Emma gaat weer steeds mee. Geen al te lange wandelingen, alles is aangepast aan haar. Ze is weer helemaal vrolijk en ging gisteren voor het eerst weer even spelen met Roosje en ook ging zij weer een keer als vanouds mee met Maura op jacht! Wat de lengte van de wandelingen betreft, dit is ook aangepast aan mij want Billy en Liesje zijn weer goed aanwezig . . . Kan ik dat stel niet eens in een ander land achter laten? Net heb ik koffie gezet met water uit het Alkvetteren meer en je merkt totaal geen verschil met 'gewoon' water! Onze watertank is leeg en ook de flessen water zijn op! Straks willen wij het Wasamuseum gaan bezoeken.
Donderdagmorgen 12 mei. Kyrksten aan het meer, Alkvettern. Ongelofelijke mooie plaats. Gisteren hebben we een mooie rit gemaakt langs smalle kleine binnendoorwegen, vaak onverhard. Eindeloze bossen, oorverdovende stilte. En als je dan onderweg nog leuke berichten te horen krijgt, voel je dat je van binnen weer de goede kant op gaat. Wat zijn dan die berichten? Nou allereerst werd gisteren Arwen van de Bisontocht geröntgend, dat is de hond van Joke en Anne en een dochter van onze Maura. Zij kreeg te horen dat zij prima heupen heeft en blij mag zijn! Geweldig, zo fijn voor hen maar natuurlijk in de eerste plaats voor Arwen zelf! Joke heeft de laatste jaren enorm veel pech gehad met haar honden, een paar met HD en Gwen de moeder van Maura, veel te jong plotseling overleden. En in datzelfde gesprek nog iets heel leuks . . . zij hebben besloten om dat leuke kleine huisje te kopen! Eigenaar en koper zijn het eens geworden. Hartstikke leuk jongens! Gefeliciteerd! Heerlijk dat wij ook zo betrokken zijn geweest in deze fase van hun leven! Het is een beeldschoon klein huisje en die plek waar het ligt . . . . pffff zó verschrikkelijk mooi! En dan valt er nu natuurlijk heel veel te regelen, allemaal leuke dingen! Vanmorgen hadden wij ook een leuke afspraak, met mensen die bij ons in Swifterbant hebben gewoond en nu sinds 4 jaar definitief in Zweden wonen. (*&^% die wonen dus ook op zo'n uitgelezen mooi plekkie! Momenteel, met dit weer ziet alles er natuurlijk ook even vriendelijk uit! Na een lekker bakkie koffie op hun heerlijke terras zijn wij weer teruggegaan naar het mooie plekje aan het Alkvettern meer waar wij ook vannacht weer zullen blijven. De honden lopen inmiddels weer heerlijk hier rond te struinen al zijn wij onze onbevangenheid een beetje kwijt geraakt . . . Dick is hier eerst met het grijpertje de hele plek gaan afzoeken op ongerechtigheden . . .
Woensdagmorgen 11 mei. Een parkeerplaats in het groen, eigenlijk in een soort 'woonwijk' vol met, volgens ons, vrije tijdswoningen. Dat voelt goed, gelijk 's morgens weer even in het dagoek schrijven, zo hoor het! En dit al jaren lang . . . Net een leuke wandeling gemaakt en eindelijk eens een hapje cultuur genomen (lachen!) We zijn naar het Picassoskulptuur geweest. Een onbegrijpelijke betonnen paal op een mooi plaatsje aan het water. Wij zijn hier helemaal 'in to' mooie woningen bekijken. Werkelijk vaak zie je zulke plaatjes, uiteraard van hout, geel, blauw, rood, of grijs. Een soort 'pipi langkous' huizen. Veel huizen, niet hier in deze buurt, zijn vaak verwaarloosd, slecht in de verf. Het schijnt dat de doorsnee Zweed hier niet zoveel om geeft, gek genoeg. Vanaf nu zal ik wat minder hondenfoto's op de site zetten . . . Volgens Dick staan er veel te veel op. Eerlijk gezegd stond mijn hoofd ook niet echt naar andere onderwerpen. Maar nu het met Emma echt goed gaat kan ik mijn blik wat meer verruimen en wat meer om mij heen gaan kijken . . .
Nog iets. Ik krijg hele leuke mails binnen en normaal gesproken reageer ik hier altijd op. Het gekke momenteel is dat ik geen post kan versturen via mijn mailprogramma. Wel ontvangen! Ik weet niet hoe dit komt. Dus het feit dat jullie niet iets persoonlijks van mij horen ligt hier in.
Dinsdagmiddag 10 mei. Heel warm in de plaats Kristinehamn. Een heerlijke rustige nacht en ochtend op de stoeltjes aan het meer, prachtig weer en een schitterende omgeving. Ja waar in Zweden is het eigenlijk niet mooi? Grappig om naar te kijken; Roosje vermaakt zich in haar eentje zo leuk, zo af en toe hoor je 'flots flots' en dan is zij weer bezig om iets uit het water te vissen. Vanmiddag zouden wij dus om 2 uur weer terug zijn bij dat bedrijfje maar meneer wist nog steeds niet hoe of wat. Nu zijn we verder gegaan naar deze plaats waar wij nu bij een camperbedrijf zijn. Dat is beter volgens ons. Telefoons etc weer kunnen opladen. Geen stroom is niet te doen want ik kan zelfs mijn fotokaartjes niet legen! Haha ik zit nu te tikken in het bureautje van het bedrijf en ondertussen staat leppie op te laden. Ja, je moet toch wat. Emmaatje heeft vandaag lekker brokjes geweekt in kippensoep gegeten, vanaf de tafel inclusief placemat . . . Zieke diertjes moeten gewoon extra verwend worden vinden wij. Als dat ding niet gerepareerd kan worden kopen wij een omvormer voor gewoon op de autoaccu zodat wij onze spullen op deze manier kunnen opladen. Nog even dit, het zijn geen huizen die voor ons bedoeld zijn hoor die wij gezocht hebben. Ik zeg het maar even voor er verwarring optreedt . . . Inmiddels hebben wij een omvormer en ik hoop dat het gaat werken zoals wij willen . . . wat zal er nu weer mis gaan?
Op die ene foto zie je geen vogelnestje maar . . . een pluk baardmos met elandenkeutels!
Maandagmiddag 9 mei. Ja batterij was leeg en . . . onze 220V is er mee gestopt . . . en niet meer aan de praat te krijgen. Vanmiddag de laptops opgeladen bij een Volvo garage. Even de laatste dagen inhalen. Met Emma gaat het duidelijk beter. Zij eet en drinkt weer en het eten bestaat nu 6x per dag uit, in kippenbouillon geweekte, brokjes, en bakjes Renske vers vlees/vis voeding. De laatste paar dagen hebben wij op een prachtig plaatsje gestaan vlakbij een meer. Er zijn 1x twee wandelaars gepasseerd, heerlijk gerelaxt en de meiden vermaakten zich de hele dag prima! Lekker gebbqd. Overal lagen elandenkeutels maar geen eland gezien, jammer . . . Vandaag op stap geweest naar Philipstad om te kijken of de omvormer van de camper ergens gerepareerd (?) kan worden. Niet gelukt. Morgen weer terug komen ergens anders. Hè bah, zo is er toch altijd wat? Waarom nou toch? OK, dat is van mindere zorg dan die wij de laatste week gehad hebben . . . Nu staan wij weer op een hemels plekje aan een ander meer. De honden lopen constant los, jawel, zelfs Muisje! Zij schoddert lekker rond en het liefst buiten ons gezichtsveld . . . Sinds gisteren is Emma weer wat vlotter, met wat meer belangstelling voor haar omgeving. De wond is behoorlijk groot, ziet er goed uit maar er komt nog steeds wondvocht uit. Jammer genoeg kan ik dus niet uploaden hoewel wij een dongel hebben, maar nu dus weer geen stroom! Ik maak mijn verhaaltje nu niet zo lang want dat kost allemaal stroom en ik wil natuurlijk dolgraag ook nog wat foto's op de site zetten voor het accuutje weer leeg is. Het is heel mooi weer en ons zelfs vaak wat te warm, wie had dat ook gedacht om de ze tijd in Zweden. Volgens mij zuchten jullie onder een hittegolf of zo, nou wij lekker niet! We kunnen nu natuurlijk ook geen TV kijken, dus weten wij ook niet goed wat voor weer het in NL is. Maakt ons verder geen snars uit hoor!
Zondagmorgen 8 mei. Klein stukkie, batterij leeg *&^%$# 220v doet het niet meer &*(&^%$ Het belangrijkste, met Emma gaat het steeds beter, zij is erg hongerig en heeft net . . . en toen was mijn batterij leeg
Zaterdagmiddag 7 mei. Op een uitgelezen plekje aan een meer in Zweden. Godzijdank zien we een kentering in het verloop van Emma haar ellende. Zij wilde gisteravond weer drinken, en vanmorgen zelfs wat eten! Allemaal zacht voer natuurlijk. Maar jeetje wat maakt dat ons weer blij! Onze vrienden kunnen het tot op dit moment nog niet eens worden over de huizenkeuze en dat geeft ook niet. Alle tijd en er zijn zoveel huizen te koop! Gisteravond kwamen er nog een paar aardige Nederlandse Zwedengangers op bezoek waar wij een gezellige avond mee gehad hebben, na een lekkere bbq op het terras. Gistermiddag is Dick nog met de vrienden en de honden een lange wandeling gaan maken, ik niet, ik koos voor Emmaatje . . . Vannacht om 1 uur naar bed, helemaal versleten . . . Vanmorgen op tijd weer op, overnacht op het pad bij het huurhuis van onze vrienden. Heerlijk buiten in de zon ontbeten en later nog een gezamenlijk tweede ontbijt . . . Na de koffie nogmaals samen naar de twee huizen gaan kijken weer praten praten praten. Daarna hebben we afscheid genomen, zij gaan vanmiddag weer naar huis. Wij zijn eerst even een dongel gaan kopen en daarna een fantastisch plekje aan het meer gevonden, waar wij vannacht denk ik blijven. Als de zon straks weg is zullen wij de dongel gaan installeren op de laptops.
Vrijdagmiddag 6 mei. Natuurlijk eerst over Emma. Ik kan nog niet juichen helaas. Je kunt zien dat zij pijn heeft, wil niet graag iets eten/drinken en dat laatste vind ik heel vervelend. Ik voel mij verward en verdrietig. Ik kan er zo moeilijk tegen. Heel gek, ik noem haar steeds Julia . . . Ik denk omdat dat komt omdat zij momenteel veel gelijkenis vertoont met Juliaatje in haar laatste maanden. Hè bah, wat zeg ik dat naar. En toch voel ik het zo. Zij loopt voorzichtig met haar hoofdje naar beneden en ik vind haar al een stuk magerder geworden. Ook heeft zij een rond kontje omdat haar staartje bijna tussen haar achterbeentjes zit. Vandaag mocht zij voor het eerst een pijnstiller en beginnen met de antibioticakuur. De reis gisteren is prima rustig verlopen, allemaal vlakke autobaan, regelmatig even gestopt en tussendoor heb ik constant een oog op haar gehad. Ik kan mij op dit moment nog niet voorstellen dat zij weer beter wordt. Het zal best wel maar mij gaat dat niet snel genoeg. De dierenarts heeft mij op het hart gedrukt dat de crisis voorbij is en zij niet meer in gevaar is. Ik denk 'dat moet ik dan allemaal nog maar eerst zien '
Gisteravond om een uur of half 12 kwamen wij aan in Karlstad op een heerlijke overnachtingsplaats. Wij hoefden dan vandaag nog maar 60 km te rijden om bij onze vrienden aan te komen. Wij kwamen daar (in Munkfors) om een uur of half tien vanmorgen aan en konden gelijk aanschuiven aan de ontbijttafel! Om 11 uur de bezichtiging van het eerste huis. Tja wat moeten wij er van zeggen? Klein, lief, Zweeds huisje, mooi rood natuurlijk, op een prachtige locatie, maar wel veel te duur! Huis nr. 2. Schitterend rood huis, groot, comfortabel, helemaal gerenoveerd, prachtig houten terras, wel aan een doorgaande, rustige weg. Ook een sympathieke prijs! Aan de overkant het bospad. Alleen bij de buren hebben wij wat bedenkingen . . . . Je kunt dan zeggen dat je daar niets mee te maken hebt, grote afstand er tussen maar . . . er stonden wel een paar van die racebrommertjes in de tuin . . . en nog wat meer dingen die niet zo vertrouwingwekkend ogen . . . Nou, eerlijk gezegd zijn wij blij dat wij deze keuze niet hoeven te maken . . . Ik heb het al meer gezegd, het leven bestaat uit keuzes maken en de ene dag val je voor het één en de andere dag vallen andere dingen je weer meer op . . . pff wat moeilijk.
Donderdagavond 5 mei. Allereerst, jeetje wat een lieve reacties en zó veel! Heerlijk dat jullie zo meeleven, allemaal mensen met een dierenhart op de juiste plek! Onderweg naar het noorden . . . jaja . . . Emma was een stuk bijgekomen toen wij haar vanmiddag kwamen halen! Zij kwispelde weer toen zij ons zag en wilde gelijk geknuffeld worden, zo lief! Het gaat goed met haar en begeleid door een heleboel adviezen zijn wij vertrokken. Net hebben we de hondjes even uitgelaten en ook Emmaatje mee. Je kunt zien dat zij last heeft van de grote jaap op haar buikje. Morgen mag zij pijnstillers hebben, zij is voor vandaag al volgepompt. Zij heeft weer wat gegeten en gedronken. Heel veel rust voorlopig en veel pilletjes en 6x per dag een klein beetje zacht voer. In plaats van die vervelende plastic kap hebben wij een opblaasbare kraag voor haar gekocht, dat is wel wat comfortabeler! Het komt allemaal goed en wij hopen vanaf nu in wat rustiger vaarwater te komen . . .
Donderdagmorgen 5 mei. Een rustige nacht vannacht. Emma was nog behoorlijk slaperig gisteravond en vannacht, logisch na zo'n zware operatie. Zij heeft totaal nog geen belangstelling voor de andere meiden. Wel heeft zij vanmorgen een heel klein beetje water gedronken en twee maal geplast. Om 9 uur waren wij weer terug bij de dokter, de wond ziet er goed uit maar wel wil hij haar vandaag verder observeren en krijgt zij nog een dag infuus. Hij wil zelf proberen of zij weer wat wil eten en dan testen of het er in blijft. Tja, daar gingen we dus weer, zonder Emma. Ook krijgt zij een fikse antibiotica kuur mee en ik heb ook gevraagd om extra pijnstillers. Uiteraard stemde dokter Erik daar in toe. Ik wil haar zeker een dag of 14 voor de zekerheid op pijnstilling hebben. Vandaag gaat hij dat ook uitproberen op haar wat voor haar de beste medicatie is. Zo zorgzaam allemaal, dat doet je zo goed. Hij is er inmiddels wel goed van overtuigd dat voor ons alleen het allerbeste goed genoeg is en nog een beetje meer graag . . . De reden dat wij haar gisteren na de operatie mee kregen is dat zij bij ons het rustigst is en dat is beter voor haar na een operatie. Dat bedoel ik dus ook met de liefde voor dieren die daar in die kliniek uitstraalt. Alles in het belang van de dieren. Heerlijk zulke mensen. Ik zal best emotioneel overkomen maar dat moet dan maar, zo bén ik momenteel ook gewoon.
Woensdagmiddag 4 mei. Het is nu eind van de middag en net hebben we Emma opgehaald en op dit moment gaat het goed met haar maar het bleek zeer ernstig te zijn. Tijdens de operatie bleek dat zij een plastic zak in haar maag had waar een knoop in zat met troep er in, de knoop bleef dus hangen voor de maaguitgang. De lengte van de plastic zak was zo'n 80 cm en inmiddels door de darmen gegaan. Het was een pedaalemmerzak. Er waren ook witte lange strepen te zien op de foto's dat was dus contrastvloeistof langs die plastic zak! De dierenarts heeft de maag moeten openen en de darmen op twee plaatsen. Het is absoluut kantje boord geweest en wat ben ik blij dat ik mijn intuitie gevolgd heb. Zij had dit niet lang kunnen overleven . . . Bij dit soort dingen sta je toch wel even goed stil want dat we door het oog van de naald zijn gegaan is duidelijk. Ook denk je dan aan de dingen die hadden kúnnen gebeuren en waar je nu dankbaar voor bent dat dit aan ons voorbij is gegaan. Wat een rampenscenario. Morgenochtend om 9 uur wil de dierenarts haar nog graag zien. We rijden zo even naar een Mac om te uploaden want ik begrijp dat veel mensen graag willen weten hoe het met onze lieve Emmaatje gaat. Toen zij bij de camper kwam wist zij niet hoe snel zij op haar eigen plekje moest gaan liggen, waar zij heerlijk in slaap viel. Zij heeft een superschoon en superdik bedje!
Woensdagmorgen 4 mei. Na een nacht van spugen, waarbij zij ons keurig waarschuwde zodat zij even naar buiten kon, hebben we Emmaatje vanmorgen om 8 uur naar de dierenarts gebracht. Dit is toch zo'n rotklus. Weglopen met alleen haar vertrouwde blauwe riem en halsband in je handen. Vanmiddag om 4 uur kunnen we haar, als het goed is, weer ophalen. Op dit moment staan wij aan een schitterend plekje aan de zee, het Kattegat (wij vinden dat geen mooi woord en noemen het 'poezenbillen). Mooi weer, soms wat wolken, wel een frisse, zeg maar koude, wind. Camper dusdanig neergezet zodat wij heerlijk van de zon kunnen genieten. Hondjes hebben net gegeten, na een wandeling en zitten nu een uurtje aan een touwtje. Even mijn dagboekje schrijven en Dick zit al buiten en heeft mijn boek meegenomen. Vandaag een ultieme rustdag. Althans, tot 4 uur vanmiddag. Als Emma opgehaald is gaan wij een stuk noordelijker om morgen bij onze vrienden uit te komen. Zij hebben een afspraak gemaakt met een makelaar om twee huizen te bekijken met ons. Iets waar wij ons normaal gesproken natuurlijk mateloos op verheugen. Het heeft nu natuurlijk een ander kleurtje. Maar volgens de dierenarts is het totaal geen probleem om met haar na de operatie te reizen. Zij heeft een eigen, rustige plaats en voorlopig is het niet wandelen voor haar. Het voorwerp in haar maag zit bij de uitgang van de maag naar de darmen. Op de foto's was goed te zien dat het niet helemaal afsloot dus eigenlijk hadden wij goede hoop dat het zou doorgaan nadat zij wat gegeten zou hebben. Niet dus. Wanneer verlopen dingen nou eens normaal bij ons? Ik heb er zo langzamerhand een hard hoofd in gekregen.
Update dinsdagmiddag 3 mei. Het is nu bijna 6 uur in de middag en ik heb wat naars te vertellen. Net kwamen wij Emma ophalen en werd er weer een foto gemaakt. De dierenarts was niet tevreden want er lijkt nog iets in de maag te zitten. Maar wel had zij weer ietsje gegeten en leek vrolijker. Het liefst had hij haar nog een paar dagen geobserveerd maar gezien het feit dat wij reizen hadden we alternatieven besproken. Ik ga er hier verder maar niet op in want dat heeft geen zin (meer). Terwijl wij nog met de arts stonden te praten begon Emma weer te spugen, een slecht teken. Om een lang verhaal kort te maken, morgen wordt zij aan haar maag geopereerd. Ik ben op dit moment heel verdrietig en intens moe van de spanning.
Dinsdagmiddag 3 mei, Helsingborg. Soms zijn je voorgevoelens juist en kun je op je vrouwelijke intuitie afgaan. Wij kwamen gisteren om 1 uur in de middag aan bij een grote mooie dierenkliniek in Helsingborg. Iedereen sprak perfect Engels, heel fijn. Er werd gelijk een foto gemaakt van de maag van Emma en daaruit bleek dat er een botje in lag, aan de grootte en model te zien van kip. (met dank aan de barbeknoeiers) In overleg met ons en een paar dierenartsen werd besloten om haar contrastvloeistof te geven (bariumpap) en om het voorwerp de komende uren te volgen. Afgesproken werd dat er om half vijf weer een foto gemaakt ging worden en om half acht in de avond weer. Al die tijd moest Emma daar blijven en ging gelijk aan het infuus met vocht. En nu maar hopen dat het voorwerp zich ging verplaatsen. Zoniet, dan zou er gelijk een operatie volgen. Gelukkig was om half vijf te zien dat het voorwerpje zich verplaatst had. Na de foto van half acht mochten wij haar meenemen en vanmorgen om 8 uur weer terug komen voor de volgende foto. Emma voelde zich duidelijk beter hoewel zij in de avond nog een scheut bariumpap op de bank deponeerde . . . Toen wij vanmorgen vroeg weer teruggingen naar de dierenarts kreeg ik een tegenvaller te verwerken na de foto. Nee, ik kreeg haar nog niet mee. Niet voor zij weer wat wilde eten uit zichzelf, en geen spuugneigingen meer heeft. Het voorwerpje was niet meer te zien op de foto maar zekerheid voor alles. Ze zijn hier ongelofelijk secuur en verschrikkelijk lief en zorgzaam. Emma wordt bij de voornaam en genoemd en ik ook (gebruikelijk in Zweden en dat komt heel vriendelijk over). Emmaatje moet vandaag dus ook weer een dagje in de kliniek blijven waar zij vanmorgen weer bariumpap ging krijgen en nog een litertje infuus. En uiteraard weer de nodige foto's. Om half vijf vanmiddag moeten wij terug komen. We zijn benieuwd . . . Gatverdamme wat vervelend is dit en ik vind het ook zo zielig voor mijn lieve meisje. Dat gezichtje van haar toen dokter Erik haar meenam en wij snel wegliepen brrr.
Maandagmorgen 2 mei. Emma is ziek, ze ligt er bij als een dood vogeltje. Nog steeds niets gegeten, niets gedronken en wel gespuugd. Wat mezelf betreft maak ik mij nooit ongerust maar als één van de honden iets heeft gaan bij mij al snel alarmbellen (véél te hard) rinkelen. Ik probeer van alles om die onrustgevoelens te temperen maar het lukt niet. Direct gaan wij dus water tanken, de site uploaden en even googelen waar er hier een dierenkliniek is. Nee, ik neem geen genoegen met de eerste de beste dorpsdierenarts . . . Godzijdank denkt Dick er precies hetzelfde over . . . Gistermiddag na onze prachtige boswandeling overviel ons een vreemd natuurverschijnsel. Regen. Ook gisteravond nog een behoorlijke portie. Vanmorgen weer strak blauwe lucht en ijs op het dakluik! Net natuurlijk weer gewandeld, jeetje wat is het hier mooi, en nu zitten we buiten aan de koffie. Hoe het met Roosje gaat? Ja net of zij dit leven al jaaaren mee maakt, geen enkel probleem . . . hoewel . . . dat 's morgens om 6 uur uitgeslapen zijn vinden wij niet echt leuk. Dick laat haar dan even uit en daarna gaat zij weer slapen. Zo'n anderhalf uur houdt zij het dan nog vol maar dan is echt de koek op. Aan de andere kant vinden wij het wel een voordeel hebben, we staan op tijd op en hebben tenminste wat aan onze dag op deze manier! Ik heb alweer een boek uitgelezen, 'de gevallen engel' van John v.d Heuvel en Bert Huisjes, dit gaat over de Hells Angels, een lekker cluppie . . . .
Net nu ik even upload (11.30 uur) krijg ik de mail binnen van Sonja met de uitslagen van de Kampioensclubmatch van zondag en ow wat hebben die Bisontochtjes het weer goed gedaan! Jeetje Janina GREAT GREAT GREAT and CONGRETULATIONS FROM US!!!!!!!!!!!!!!!!! Alweer beste teef, een herhaling van vorig jaar! En nu dan ook nog eens Nederlands Kampioen! Hoe is het mogelijk! Geen BOB want die felicitaties gaan naar de, ook prachtige reu, van de fam. Beckers! En Sonja en Gerrit, wat hebben de mannen het weer fantastisch gedaan en dat op de leeftijd van 8 jaar tussen al die jonge blommen!
Zondagmorgen 1 mei. Zo, Dick zijn ongesteldheid is ook weer over. Gistermiddag heb ik hem wakker gemaakt en voorgesteld dat hij een wandelingetje mee zou gaan. Daar knapte hij weer wat van op en toen ging het snel. We hebben besloten om hier nog een nachtje te blijven. Het is een heerlijk gebied met één nadeeltje. Wij stonden aan de kant waar picknicktafels en vuurplaatsen zijn. Er kwamen aardig wat vikingen gistermiddag bbqen. Hoewel zij ogenschijnlijk (!) alles opruimen is het voor de honden een paradijsje als de mensen weg zijn. Vannacht heeft Emma overgegeven.Wat zij gegeten heeft weet ik niet, ik denk dat het resten berenvlees of elandenpoten waren die een beetje zwaar op de maag zijn gevallen. We zijn nu van plaats veranderd en dat is veel beter. Heel grappig, gisteren zijn vrienden van ons, nee ik noem geen namen, op een paar honderd meter op de autobaan ons gepasseerd! Vanaf hier horen wij de weg ook. Zij waren op weg naar een vakantiewoning waar zij een week verblijven. Misschien willen zij dit wel kopen . . . daarom zijn zij hier . . . De komende paar dagen gaan zij nog een aantal huizen bekijken en ongeveer donderdag ontmoeten wij elkaar en mogen wij ook ons licht laten schijnen over diverse overgebleven pandjes . . . Hartstikke leuk! Natuurlijk hebben we al druk gesmst. Een hele rit voor hen voor een week! Wat mij wel een beetje tegenvalt hier is de 'hondonvriendelijkheid'. . . dat had ik niet verwacht. Bijna alles loopt aan de lijn, wordt opgetild en honden mogen geen contact maken met elkaar. Gelukkig is er heel veel natuur en is het dun bevolkt, en we zitten we nog wel in een recreatiegebied! Gisteren een heerlijke luier-leesdag gehad, vandaag dus weer . . . O ja, Roosje was vanmorgen om 6 uur uitgeslapen (*&%$#
Zaterdagmorgen 30 april. Zweden, Järavallen ergens in een natuur-wandelgebied boven Malmö. En weer een superplaats . . . Allereerst dit, we zijn dus in Zweden zonder Dick zijn paspoort en zonder de uitslag van de bloedtest van Roosje! Fluitje van een cent. We konden gewoon doorrijden bij de grens toen wij de Öresundbrug over en de tunnel door waren. Het is natuurlijk ook een 'Schengenland'. Eerst waren we van plan om nog een nachtje in Denemarken, Odense, te blijven. Er is een camperplaats (parkeerplaats) bij het grote park daar. Het bleek immens druk daar te zijn en na een rondje over de parkeerplaats hadden wij er de buik al van vol. Toch maar doorrijden naar Zweden, Niets voor ons die drukte. Dat komt natuurlijk ook doordat wij 4 honden bij ons hebben, dan voel je je niet echt op je gemak tussen al die zonnebadende mensen daar in zo'n park . . . Waar wij nu staan is een soort recreatieplaats waar talloze boswandelingen beginnen, ook achter de camper! Helemaal toppie dus! De nacht is niet echt rustig verlopen. Dick voelde (voelt) zich behoorlijk beroerd. De hele nacht door moest hij kiezen welke in- of uitgang voorrang had en soms beide tegelijk. Ja dan is de camper wel wat klein hoor . . . Je kunt de hele voorstelling life in 3D volgen, met beeld en geluid (+geur). . . en dan zou ik wel willen dat ik net zo goed kon horen als kan ruiken . . .
Ik heb dus net de hondenronde alleen gemaakt
waarbij ik een vriendelijke Zweed tegen kwam,
die erg babbelig was, maar ook alleen maar
Zweeds sprak . . . en ik kom niet verder dan
knäckebröt . . . Dick ligt nu nog heerlijk te
slapen. Aan één kant jammer want het is
werkelijk stralend weer met een heerlijke
temperatuur. Ik heb tijdens dezer reis al één
boek uitgelezen, 'Het mensenpakhuis' van Andrea
Steinmetz. Deze dame haar eerste boek en gelijk
een toppertje! Dit boek gaat over het beleid in
gevangenissen in de USA. O ja, Roosje was alweer
om 7 uur uitgeslapen *&^%$#@Vrijdagmorgen 29 april. Wittensee. We zijn vroeg vanmorgen . . . Roosje was om 7 uur helemaal uitgeslapen . . . Ook de wandeling vanmorgen was weer helemaal 100 punten voor ze. Allereerst scoorden zij een paar fazanten en daarna twee reeën. Van de laatsten kon ik nog net een foto maken voor zij over de heuvel, met twee honden op de hielen, verdwenen . . . En daar waren wij niet echt blij mee want een stuk verder, achter die heuvel, wisten wij dat daar een weg liep. Gelukkig luisteren onze Gordons super, dus één maal heel hard 'DEEEEZE KANT' is voldoende om hen weer terug bij ons te krijgen. Nee dat kleine Tooske (nieuwe bijnaam) gaat er (nog!) niet achteraan en Muisje liep gelukkig aan het muizentuigje. We hebben gisteren een eind over de autobaan in Duitsland gejakkerd, dus ben ik weer een saaie bijrijder geweest . . . Aanvankelijk dachten wij naar Denemarken te rijden maar we hadden daar toch geen zin in, en meer zin om een lekker plekkie te zoeken. We wisten dat hier een camperplek was bij een buitenbad en meestal sta je daar wel goed. Alleen in dit dorp vonden wij het niks en had Dick op de kaart in de buurt een meertje gezien. Dat belooft altijd wat goeds en dat was dus ook zo! Het was wel komisch want op een autobaanparkeerplaats gingen wij even wat eten en dan komen ook de honden naar buiten. Eén voor één aan een touwtje . . . bij hond nr. 2 werden de ogen van de omstanders al wat groter en bij hond nr. 3 bereikten zij de grootte van schoteltjes en toen nr. 4 er uit kwam puilden zij er bijna uit . . . Alles krijgt een kauwstaafje en een bak water en dan zijn wij pas aan de beurt . . .
Donderdag 28 april. Bourtange. Een heerlijke wandeling na een heerlijke nachtrust op een heerlijk camperplaatsje bij het vestingstadje Bourtange. Wij hebben hier al eens meer overnacht en dan de wandeling over de vesting gemaakt. Daar hadden wij nu geen zin in en hebben eens de buitenkant gepakt. Ook leuk en fijn voor de meisjes. Gistermiddag zijn wij tegen vier uur pas vertrokken, pff al die laatste handelingen, bah. Weg zijn is leuk maar weg gaan vinden wij niet echt leuk. Als we dan eenmaal ons dorp goed en wel uit zijn gaan we lekker bedenken wat we vergeten zijn en niet meer gaan ophalen . . . en dan ontdek je een tijd daarna dat Dick zijn paspoort vergeten is, altijd handig. Ook daar rijden wij niet voor terug en zien wel hoe dat bij de grens gaat verlopen. Het houdt de spanning er tenminste een beetje in! De avond bij onze oude vrienden was natuurlijk weer heel gezellig en rond een uur of tien zijn we 's avonds naar Bourtange gereden. Het was nog zo'n heerlijk temperatuurtje dat wij nog een tijdje buiten hebben gezeten terwijl de honden om ons heen speelden. Net uiteraard buiten koffie gedronken en nu gaan wij weer verder. Tot waar? Nog geen idee.
Zondag 24 april. Inderdaad hebben we besloten om via Denemarken te rijden en i.p.v. de boot, de bruggen te nemen, ook heel leuk! We hebben alle tijd en rijden zo een heel stuk door Zweden naar het noorden. Ik hoop dat het wat koeler is dan hier momenteel . . . Ik ben de camper verder aan het inpakken, nog wat hondenbedjes wassen, dinsdag nog even naar de bieb en last minute boodschapjes doen, en nog heel veel meer . . . Getsie er is altijd zo veel te doen die laatste dagen voor je een wat langere periode weg gaat. Je moet toch je huis een beetje ordelijk achterlaten. Stel dat er kijkers komen . . . offuh er onderweg iets met ons gebeurt zodat anderen in je huis moeten rommelen . . . En Marijkje weet hoe het er in onze auto al uit ziet . . .
Dinsdag 12 april. Het eerste begin van de eerste reis van dit jaar staat er weer! Er heeft een aantal maanden gezeten tussen deze reis en de vorige. Zoals jullie misschien nog wel weten hadden wij in Wales behoorlijke schade aan de camper opgelopen. Het repareren daarvan ging niet zonder slag of stoot. . . zachtjes gezegd . . . Onze winterreis is daardoor in het water gevallen terwijl wij eigenlijk wilden dat hij in de Zweedse sneeuw gevallen was . . . . Het bleek heel lang te duren voor alle onderdelen aangekomen waren . . . We gaan nu naar Zweden omdat dat een speciaal plaatsje bij ons heeft . . . Grappig, op dit moment weten we nog niet hoe wij over gaan maar ik denk via Denemarken. Vandaag al de brokken voor de honden ingeslagen en die liggen al in de camper! Ik hoop dat jullie met net zoveel plezier het reisdagboek lezen als de 'Krabbels' op mijn andere site! O ja, de bedoeling is dat wij op woensdag 27 april zullen vertrekken.