Index

Menu

Reisverslag

Ik weet inmiddels dat niet iedereen de krabbels kan ontvangen en hier is de oplossing: Even in je browserbalk totaal helemaal de website intikken www.gordonsetters.nl Letter voor letter dus! Zaterdagmorgen 12 november. Weer thuis en dat is zó fijn! Gisteren toch nog een inspannende dag, de geocachers kwamen pas om half 12 volkomen tevreden thuis, na ongeveer 12 caches gevonden te hebben! Ja dan nog even koffie drinken natuurlijk en weg. Onderweg nog naar een mannenwinkel wat eten, af en toe een hondenplasstopje en ook nog naar Kristinehamn om naar een beeld  van Picasso te kijken. Zelf hadden wij dat lelijke betonnen gevaarte wel eens gezien maar nu wilde Wendy dat ook. Het was erg veranderd en gecultiveerd rondom dat blok beton, dat vond ik wel mooi. De terugweg ging ook langs mooie wegen en waren pas om half 6 weer thuis. Roos en pop waren echt zo verschrikkelijk blij om thuis te komen, vermakelijk en jammer genoeg moet poppie dan geremd worden in haar enthousiasme. Elin werd steeds doller en ging het hele huis verkennen, zo leuk om dat te zien! Vannacht hadden wij haar naast ons bed op een matrasje en daarop een heerlijk hondenbedje en we hebben haar helemaal niet gehoord tot zij om een uur of 7 een keer gaapte en heeft Dick haar gepakt, plasje laten doen en bij ons in bed genomen en ging gewoon weer slapen. Toen wij uit bed gingen werd zij wakker en hebben wij zo lekker met haar geknuffeld, ligt op haar rugje tussen ons in en met die kleine dikke handjes over ons gezicht te poetsen! Mijn god wat een schatje is het toch! Wendy is met Dino en haar gaan wandelen, een paadje langs de rivier en heeft zij prachtige foto's gemaakt! Vlakbij ons huis, langs de Klarälven, de eerste wandeling voor Elin! Morgen weer verder op de krabbels! ----------  Vrijdagmorgen 11 november Hindens Rev. Een heel mooi plaatsje waar wij in de zomer, na Strömsholm met poppie ook al eens geweest zijn. Het was toen heel druk en daarbij ook warm en nu is het totaal anders. Staan hier alleen, het is niet koud maar wel wat herfstig. Er is hier op een lange pier voor Geocachers heel veel te doen dus vandaar dat Wendy hier graag naar toe wilde en is nu aan het cachen met Dick. Helaas vind ik Roos te oud voor een lange wandeling, poppie te kreupel (overdreven gezegd hoor) en Elin nog te jong. Ik ben net een stuk gaan lopen over een bosweg met de drie meiden, Roos en Elin los en pop in het tuig, daarna ben ik wat gaan oefenen met Elin alleen met terug komen en zitten. Gaat ook naar wens met vallen en opstaan, snel afgeleid vooral ook omdat het wat waait, blaadjes die om je heen dansen, overal interessante stokken om mee te nemen en nog veel meer. Inmiddels weet ik ook dat wij bekend staan als ouderen met een klein hondje die vinden dat hun hondje de slimste is van allemaal net als jonge ouders met hun eerste kind . . . so be it. Gek voor Dick, wandelen zonder hond en we hopen dat er toch binnen een aantal maanden verandering in zit. Het gaat overigens goed met pop, zij loopt duidelijk wat beter, maar ik ben echt alle vertrouwen kwijt en ook daar moet ik iets mee. Vannacht dus met 3 personen en 4 honden in de camper en ook dat ging aardig goed . . . met inhouding van irritaties. Ik voel wel duidelijk dat wij erg moe zijn van al het gedoe de laatste paar maanden en gaan straks fijn weer naar huis waar wij weer echt de ruimte en het comfort hebben. Overigens, ik weet dat wij mensen teleurgesteld hebben door niet even langs te komen, sorry, het was een hele rare periode en dat hebben jullie kunnen lezen. Je denkt van tevoren een zee van tijd te hebben voor alles maar in de praktijk viel het erg tegen, vooral al dat heen en weer gerij door het land, ook vanwege Laura natuurlijk. Het volgende NL bezoek zal ik dat goed maken en wanneer dat is weten wij nog niet en zal zeker in het volgende jaar zijn. Hondenuitlaatplaats op de boot waar Elin (nog) in trapte . . . In de 'hut' aankomst Malmö ---------- Donderdagmorgen 10 november. Weer op Zweedse bodem met de voeten! Havengebied Malmö. Dick start net de motor om weer een aardig stukje te rijden vandaag, zal iets van 400km worden naar Hindens Rev, leg ik morgen wel uit. Gisteren om 9 uur Wendy opgehaald en een prima reis gehad zonder oponthoud, wel de nodige kleine stops uiteraard. Keurig op tijd, zeker een aantal uur voor vertrektijd aangekomen bij de haven, soep gemaakt, rustig gegeten en toen naar de boot, waar wij vooraan in de rij stonden. En toen maar wachten en wachten, boot had vertraging, dat kan dus ook nog, hebben we trouwens al eens meer mee gemaakt. We hadden twee prachtige hutten, nou zeg maar gewoon kamers, prima bedden, lekkere douche, kortom, comfortabel dat zeker. Puntje is en blijft bij ons toch eigenlijk altijd het niet uit kunnen laten meer van de honden. Stomme kleine zandbak op een dek lager waar mijn honden dus echt niet in gaan, dus zit er niets anders op dan je behoeftes in houden, wat weer heel goed gelukt is. Tja die kleine Elin is natuurlijk iets anders, maar ook zij heeft het de hele nacht slapend door gebracht. We hadden 3 bedden dus heeft Dick een matras op de grond gelegd, inclusief dekbed waar zij gelijk op gingen liggen om pas weer vanmorgen op te staan! Elin deed wel een plasje in de zandbak en een kleintje in de hut, waar wij op voorbereid waren natuurlijk en is niet erg. Ik blijf het zo grappig vinden wat Elin allemaal meemaakt op deze jonge leeftijd en alles maar normaal vindt ook en nooit bang is, tussen giga vrachtauto's doorlopen, gewoon de liften in- en uitstappen, op het gladde bootdek lopen, poeh wat een stoer hondje en nu heeft zij nog een stoer tuigje om ook wat het beeld compleet maakt! ---------- Dinsdagmorgen 8 november. Ketelmeer. Prima overnachtingsplekje maar vanmorgen om 5.45 begonnen zij achter ons zand te lossen uit een schip en dat was niet geluidloos. Ik dacht eerst nog dat de verwarming op hol sloeg maar dat bleek niet zo te zijn maar wel gelijk wakker en als je je dan realiseert dat je vanaf 10 uur in de avond geslapen hebt aan één stuk, vind je het minder erg. Om kwart voor 7 opgestaan, ik hondjes uitgelaten en Dick zorgt voor de opruim van de bedden en weer de zooi in de alkoof te leggen. Daarna rustig ontbijten en veel bezig gehouden met Elin, lekker knuffelen en spelen. Zij heeft al helemaal ons hart gestolen, het is echt zo'n schattig hondje en zo 'contacterig'. Als ik bezig met met ontbijt maken zit zij heel schattig op haar kontje mij te observeren en te wachten op een stukje kaas en daarna haar eigen eten. Het komt natuurlijk ook doordat wij al die weken al met elkaar zijn en 24/7 in elkaars nabije omgeving dat je een goede band op bouwt met zo'n pup, wij hebben ook echt het gevoel dat zij al helemaal bij ons gezin hoort! Zij begrijpt ons al volkomen en wij haar, dus de ongemakjes die je toch ervaren hebt met een pup zolang in de camper, zinken in het niet en het heeft ook wel duidelijke voordelen! Het is een slimmerdje en snel in het oppikken van dingen,  figuurlijk dan, en een groot oplossend vermogen, ik denk dat zij ook wel veel meer dan gebruikelijk heeft meegemaakt in haar jonge leven. Ja Rijkje, lek is zij zeker nog wel, maar al een stuk minder . . . Zij kan totaal zonder problemen alleen in de camper achterblijven en als wij terug komen ligt zij altijd in de mand bij poppie en, wat zij eigenlijk niet leuk vindt, ze gaat niet altijd mee met de andere meiden, doen we expres. Net ben ik een tijdje met haar alleen naar buiten gegaan, naar het strandje, spelen en wat oefenen met terug komen. Kortom, we zijn heel blij met haar! Gisteren was ik ook weer happy om het weerzien met Klára, ook zo'n vriendschap die niet kapot kan gaan en weer lekker ouderwets aan de cappucino bij de Hema bijkletsen! Vandaag wat laatste boodschapjes en morgenochtend op tijd richting boot. ---------- Maandagmiddag 7 november. Tja alweer middag 12 uur, een P in Dronten, na een heerlijke rustige nacht aan het Ketelmeer. Gisteren weer een gezellige uurtjes gehad met kinderen en kleinkinderen, die, ik zou bijna zeggen natuurlijk, helemaal weg van Elin waren! Zij hadden samen, je écht samen dus, weer een heerlijke uitgebreide maaltijd gemaakt en verbaas ik mij altijd over hun creativiteit. Om een uur of half 10 in de avond vertrokken, het was nog een uurtje rijden en we hadden alweer het end in ons strotje zitten. Wat een regen gisteren de hele dag, kennelijk moest er wat ingehaald worden! Gelukkig alweer, honden in de avond goed uitgelaten en was het droog! Vanmorgen vloog ook de tijd weer voorbij hadden om 10 uur een afspraak in het gezondheidscentrum S'bant voor een griepprik, de afspraak in Zweden nog niet binnen, dus voor de zekerheid maar hier. Nog wat boodschapjes gedaan en nu staan we dus op de P en heb ik om half  twee een afspraak met Klára! Dick gaat om 13.00 uur naar Mussap de kapper waar hij tijdens het knippen met twee hete wasstaafjes in zijn neus zit, om die na het knippen met een ruk uit zijn neus te laten trekken, met neushaartjes en al, dan nog even een echte vlam langs zijn oorranden waar ook haartjes vanaf geschroeid worden! Lachen toch, dat je deze minimartelgang vrijwillig ondergaat met een lekker koppie koffie er bij en een vogel op je schouder! ---------- Zondagmiddag 6 november. Oh de tijd is voorbij gevlogen, we rijden nu van Bergen NH naar Overveen (Bloemendaal) ook weer leuk!. Vannacht gestaan bij Gerard en Marijke, Gerard heeft een prachtig plekje voor ons gemaakt voor de deur, nou niet speciaal voor ons hoor, maar zijn parkeervak wat groter gemaakt en konden wij met onze 8 meter er helemaal precies staan Wat hebben we weer stikgezellige uurtjes samen gehad, wat zijn zulke vriendschappen toch kostbaar. Gelachen, serieus geweest, kortom, jezelf zijn bij vrienden, wij vinden dat echt fantastisch en iets om trots op en dankbaar voor te zijn en daarbij, heel zuinig op zijn! Al jarenlang hebben wij een vast groepje mensen om ons heen die gewoon blijven zelfs nu wij in Zweden wonen, enfin dat lezen jullie hier regelmatig. Ook hun lieve hond Beau, ras Barbet, was weer superlief en Elin en hij konden het heel goed vinden met elkaar, wat een grote schat is hij toch, zo tolerant voor die kleine vrije duivel! Onze witte meisjes hebben wij in de camper gelaten want dat is wel zo rustig voor hen, pop gaat beslist grappen maken met Beau en dat mag echt nog niet. Uiteraard leuke foto's maar moet ik nog bewerken en nu even geen zin in tijdens het rijden. O ja, vanmorgen voor het eerst sinds wij weg zijn, vanaf 6 september dus, natte honden door de regen! ---------- Zaterdagmorgen 5 november. IJmuiden, een verscholen plaatsje bij het strand . . . Wat een geweldig plekkie, helemaal stil vannacht, makkelijk honden uitlaten en leuke kleine wandeling op het strand gemaakt zojuist. Blijft een moeilijk punt hoor, zand is niet goed om op te lopen voor pop momenteel, die moet een vlakke bodem hebben, dus zijn we langs de vloedlijn gaan lopen met haar. Prachtig om te zien dat Elin het helemaal gaaf vond, racen door dat zand achter Roos aan die ook helemaal in haar element was, met Elin op haar hielen. Zij kon Roos toch echt niet bij kon houden en liet daarbij  in de achtervolging zo'n grappig Fauvengeluid horen! Heel bekend voor ons want dat deed Muisje ook! Erg sneu voor pop, dat dan weer wel want er was maar één ding dat zij wilde en dat was meerennen met de anderen en ik had grote moeite met haar in bedwang houden. Zachtjes heb ik tegen haar verteld dat wij volgende keer, volgend jaar denken wij, weer naar het strand gaan en zij dan wel los mag. Zij gelooft mij niet . . . We hebben inmiddels al heel wat mensen met honden hier aan zien komen, terwijl het eigenlijk een klein strandje is, Elin heeft echt weer leuk gespeeld met twee Mopshondjes, die heel aardig waren! Gisteren waren we om een uur of 12 uit Huizen vertrokken, eerst naar een verzorgingsplaats in de jachthaven, laden en lossen zal ik maar zeggen. Onderweg naar een AH in Amsterdam Sloten gegaan voor Zweden boodschappen, nu alleen nog de frikadellen en kroketten scoren ☺☻ Wat een drukte weer onderweg, tja vrijdag en spitstijd, in een langzame file gestaan en plotseling rijdt alles en je kunt helemaal niet zien, nergens, waarom je dus in de file gestaan hebt, tamelijk onbevredigend kan ik wel zeggen . . . Vanmiddag vertrekken we om een uur of 2 naar G&M en waar ons bedje staat vannacht weten we nog niet! ---------- Vrijdagmorgen 4 november. Huizen cp. Gisteren toch niet weggegaan, plannen kunnen zo maar veranderen dat is het makkelijke met camperen en nergens bespreken! Eind van de middag begon het gisteren te regenen en ik geniet dan heel erg van het tikken op het dak (als wij niet weg moeten of er een hond moet plassen oid) en ook vannacht heerlijk dat getik en nu weer droog. Heel toevallig om een uur of tien in de avond werd het heel even droog en konden we hondjes uitlaten, geen eenvoudige opgave hier want de konijnen vliegen bijna om je oren en zijn de meisjes erg afgeleid hierdoor en vergeten waarom wij buiten lopen. Jeetje zeg wat hebben wij al een mooi weer gehad in NL en dat is maar goed ook . . . Wij gaan altijd vroeg naar bed en op tijd op, wel zo fijn voor Elin, die nu inderdaad een lange nacht maakt zonder er uit te hoeven! TV kijken doen we zelden en journaal hoeven we al helemaal niet meer te zien. Wat een gezeik en gezanik zeg op die kijkdoos, het gaat alleen maar over ellende waar wij ons schuldig over moeten voelen kennelijk, hele programma's worden er mee gevuld. Het enige waar ik graag even naar keek was 'het weer',  maar dat nu ook al niet meer want ook die weermannen cq -vrouwen worden meegesleurd in negativiteit en schuld aanpraterij. Ik kan een hele krabbel vullen met woorden die mijn haren zo langzamerhand rechtop laten staan. Zo Dick heeft net een afspraak kunnen maken voor poppie bij de fysio in Zweden, en de camper voor de APK, fijn idee weer.    Gluren bij de buren, lief hè! ---------- Donderdagmorgen 3 november. Huizen cp. Kan zijn dat wij straks hier weer weggaan, officieel 'mag' je hier maar 2 nachten achter elkaar staan, kan mij voorstellen dat er in het hoogseizoen gehandhaafd wordt. Zeker weten doen wij het nog niet, de voor ons geschikte overnachtingsplekken, zelfs betaalde, zijn in NH zéér moeilijk te vinden, campings waar je gewoon minstens €30.00 per nacht betaalt weigeren wij. Eigenlijk zitten we de dagen nu een beetje uit, om het zo maar te zeggen. Zaterdag hebben we een afspraak in Bergen NH bij lieve vrienden M&G, zondag naar onze M&N&M&M&B in Overveen, maandag dagje Dronten om die lieve Klára nog even te zien, Dick naar kapper Mussap en dinsdag . . . vertrekken naar Duitsland, mét Wendy en Dino als extraatje, richting boot! Het is hier echt een leuke plek en onze kleine terrorist vindt het hier ook helemaal leuk en kan goed loslopen en oefenen met mam, gaat hartstikke goed! Ook poppie gaat hier prima, precies 10 minuten lopen in het tuigje in een gematigd regelmatig tempootje. Is overigens niet te doen met die kleine, zij attaqueert pop steeds wat zij, pop dus, helemaal leuk vindt! Best jammer, want poppie zoekt een stokkie en Elin probeert die af te pakken, wat ook haar bedoeling is.  Straks gaat Dick even bellen met de fysio in Karlstad om al een afspraak te maken voor haar in de volgende week dat wij terug zijn. Ja Cilia we zijn ook best trots op ons kleine nieuwe meisje, heeft een zeer innemend karakter en vooral als zij los rent, net speelgoed, zij heeft van die dikke korte beentjes en een stevig lijfje, Wendy noemt haar 'van Dobben satékroketje!'. We raken ook niet op haar uitgekeken, daarbij een ontzettend leuk hondje, zij leeft helemaal voor haar en ons plezier! Haar snel-, gewiekst- en slimheid verbaast ons elke keer weer, is wel bekend hoor, het zijn hele vrolijke, energieke honden met een evenwichtig karakter. Ook verbazend dat zij vanaf de eerste minuut totaal geaccepteerd werd door Roos en Poppie en dat niet alleen, zij vinden haar (meestal!) ook erg leuk en kan zij werkelijk bijna alle potjes breken bij hen, ik moet zelfs opletten dat zij niet de bak van hen leeg eet, ook dat vinden zij zelfs goed, hoe is het mogelijk hè! Eerlijk is eerlijk, dat hadden onze Gordons, ook Emma, niet gepikt . . . Als de 'groten' haar een beetje zat zijn, springen zij op ons bed want daar kan Elin niet bij en kunnen zij rustig slapen, maar dat is dan ook het enige. O ja, ook een soort mijlpaaltje toch, zij heeft al 2 nachten doorgeslapen van 's avonds 10 tot de volgende morgen een uur of zeven, goed hè! Cilia, hoe gaat het nu met Vidor? ---------- Woensdagmorgen 2 november. Huizen NH cp. We besloten gistermorgen om toch iets anders op te gaan zoeken, het is een mooie plek in Lunteren maar honden uitlaten vonden wij lastig. Het ligt aan een smal boerenweggetje met een grasrand aan weilanden, wel zonder hek maar we weten dat boeren niet graag willen dat je daar je hond uitlaat vanwege het hooi voor de koeien. En dat gekriebel op zo'n grasrandje vinden wij niets. Hier in Huizen, een plek voor volgens mij 8 campers achter elkaar is totaal zonder voorzieningen maar ligt heel mooi, gelijk aan een (honden) wandelgebied. Voor Elin helemaal geweldig, zoveel soorten honden al gezien, heel leuk gespeeld met een dwergpinscher, een goed maatje voor haar en verder alleen maar aardige mensen met honden tegen gekomen. Wat een verschillende soorten maar toch wel veel 'doodlepoedelachtige' honden, een typische modehond nu, in allerlei maten en kleuren. Zelfs een kolossale Landseer, eventjes voorzichtig met die grote knaap dacht Elin en al snel zag zij dat hij totaal geen kwaad in de zin had. Maar zoals dat dan vaak gaat, en zeker met reuen, hij werd té enthousiast en dat kan gewoon niet met zo'n pup en ook Laura vond hij toen te leuk, dus liepen we maar weer verder. Elin heb ik dan ook gewoon los en zo knap, zij luistert zelfs als wij doorlopen en zij aan het spelen is en nu maar hopen dat het zo blijft . . . Vanmorgen liep Roos een stukje van ons af, Elin ging er achter aan, wij zeggen niets dan en na een tiental meters keek zij eens naar Roos en toen naar ons en wij wonnen het van Roos!, jeetje wat knap van dat kleine ding en uiteraard wordt zij dan weer hartelijk begroet en beloond door ons! Lui zootje na het wandelen en eten Best friends ---------- Dinsdagmorgen 1 november Lunteren. Mooie camperplaats met service, dus water, toilet etc legen en stroom, bij een boer, apart terreintje voor 8 campers. geen zicht op boerderij, waar ik ook een hekel aan heb, We blijven hier 2 nachten staan. En dan gisteren weer een spannende dag met poppie . . . Wageningen. Tot vooral mijn grote verbazing was dokter Marèse helemaal tevreden met hoe het nu gaat! Pop kan haar knie weer goed bewegen, geeft geen pijn aan bij het betasten en langzamerhand zal zij dat pootje beter gaan gebruiken. Bij mensen staat er 6 maanden voor deze operatie, wat ik dus ook niet wist. Bij honden gaat men uit van een week of 6 maar kan bij de één wat langer dan bij de ander duren. Pop heeft de pech dat zij nu 2 operaties met al één lange revalidatie achter de rug heeft en haar spieren tot nul gereduceerd zijn. Op dit moment mocht zij 5 minuten per keer lopen en de komende dagen 7 minuten, komt bij mij prima van pas want met dit soort dingen 'werk' ik nauwgezet met een kookwekker in mijn zak . . . Vanaf donderdag mag zij 10 minuten per keer lopen, niet snuffelen maar echt lopen dus en er op letten dat je het juiste tempo loopt voor haar op 4 beentjes, te hard lopen, gaat zij hippen op 3. Ook heeft zij een anaboleninjectie gekregen, over een maand weer en in Zweden naar de fysio en ook weer hydrotherapie, is advies van orthopedisch arts. Jaja je zult er maar druk mee zijn en dan ook nog een energieke pup erbij, en Roos die overal gewoon tussendoor fladdert en veel molesteeracties ontwijkt door gewoon zelf al op ons bed te springen! Ook in Wageningen bij de da is het altijd, gek genoeg eigenlijk, gezellig, lekkere onbeperkte koffie, erg aardige arts en ander personeel en we moeten ook altijd Elin er bij sleuren, ze zijn er daar helemaal wég van, zo grappig! Als ik met haar aan kom, komen uit alle deuren meiden aanlopen met ohh en ahh daar is zij weer en wordt er bijna om haar gevochten! En Elin geniet met volle teugen van al die aandacht, vermakelijk gewoon! Werkelijk, we hebben nog nooit zo'n vrije pup gehad, mensen, alle soorten honden, paarden, kippen alles is leuk! Een jonge pup in de camper geeft best wel wat ongemak, maar deze periode met zoveel verschillende situaties heeft haar goede start bij de fokkers een super vervolg gegeven, waar zij en wij haar hele leven van zullen profiteren. Ik raad het niemand aan hoor, je moet stalen zenuwen hebben, een eindeloos geduld, kunnen incasseren en zeker niet te schoon cq zuinig op je spullen zijn . . . Och arme Peter, ik leef helemaal met je mee, dat kl** vuurwerk als je net buiten komt met je honden, grrr, je bent tot mishandeling van die gasten bereid. Je kunt het gewoon niet vermijden als je in een dichtbevolkte stad woont. Dank je John voor je leuke stukje en het fijne gesprek wat wij hadden, wat van ons eigenlijk best langer had mogen duren! ---------- Maandagmorgen 31 oktober. Amerongen. Er kwam een jongeman van 'Handhaving' langs en wilde weten wat wij deden. Om een lang verhaal kort te houden, we hadden buiten weer zo'n leuk gesprek, ging uiteindelijk over van alles, zelfs over het geloof, de EU, en nog véél meer en daarbij hebben we begrip gekweekt voor onschuldige camperaars, zelfs met een bakkie koffie! Dick is nu even een ronde aan het maken met Roos en Elin, en ik heb pop net weer een kort rondje, nee geen kort lontje, gegeven. We hebben de tijd, moeten om 15.45 uur in Wageningen zijn. Gisteren weer gezellige uurtjes gehad met de Viking een Manja en om een uur of half 9 vertrokken naar Amerongen, toch nog een uurtje rijden vanaf Waalwijk. Jammer voor Dick, hij drinkt in het weekend graag een whisky en zeker met de Viking die ook een liefhebber is, maar helaas, auto rijden en drank is absoluut not done. Het is rustig herfstweer en bij alle toestanden is het wel heel fijn dat wij deze periode zulk mooi weer in NL hebben, dat maakt het allemaal toch wat makkelijker. Het valt ons wel op dat wij alweer regelmatig vuurwerk horen knallen, wat vroeg zeg dit jaar! Straks alvast wat NL boodschapjes doen, nee zal niet veel meer zijn, ben inmiddels aardig gewend aan de Zweedse dingen. ---------- Zondagmorgen 30 oktober. Ravel België, mooi wild plekkie! Gisteren weer gezellige uurtjes met J&A, ook zij gaan volgende week weer naar Zweden terug en verheugen wij ons op ons weerzien in ons mooie land, ver weg van gezeik en gezeur! Rosa en Elin vonden elkaar erg leuk en hebben fijn gespeeld, niet met Dana de Gordon, zij is schijnzwanger en dan vind ik teefjes niet echt stabiel van gedrag in die periode. Ik hoef niet eens echt erg op te letten als Elin met een grote hond speelt, zij kent de gedragscodes op haar Franse duimpje, als het te wild zou gaan kruipt zij gewoon even ergens achter. Eigenlijk kun je bijna niet over straat met haar, tenminste als je iets van plan bent, want je komt niet ver, zij is een eyecatcher van jewelste! Ik weet en zie dat zij zeer aantrekkelijk is, zij is altijd vrolijk, blij, gaat huppelend door het leven, en is heel gek op mensen. Dit gaf wel even een rare situatie op een P langs de autobaan waar ik haar even wilde laten plassen. Voert te ver om het helemaal uit te leggen, maar Dick zag en voelde dat de belangstelling voor Elin van wat gure types niet koosjer was en kwam er snel aan en was de belangstelling ook gelijk verdwenen van die heren en één dame, zij stapten gelijk die dure Audi in en weg waren zij. Toen Dick mij uitlegde dat dit wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn, vanwege hondje pik, gingen mijn ogen open en kan ik niet anders dan hem gelijk geven. Zo kan dat gebeuren, hondje aanhalen, klik lijn los, ik een duw en wegscheuren met mijn hondje . . . je moet er niet aan denken, maar ik ben voor de rest van mijn leven gewaarschuwd. Grappig, komt net een auto aan met moeder en dochter en twee honden, zij zwaaiden naar mij en wilden mij iets zeggen. Ik naar buiten en vertelden zij mij dat we vlakbij een prachtig losloopgebied staan omdat zij een hond in de camper zagen! Daarbij, wilde de dochter gewoon even babbelen, was ook in Zweden geweest en zou er heel graag naar toe willen verhuizen maar weten niet hoe zij dat moeten aanpakken. Na het wandelen komen zij even terug om wat info te vragen, hun honden waren nu te ongeduldig wilden graag wandelen, leuk toch! Ja dit soort ontmoetingen zijn heel gaaf als je reist met de camper en ook op dit soort plaatsen staat, geen camperplaats maar een P in de buurt van een recreatiegebeid. Vanmiddag hebben wij een afspraak bij de Viking en Manja, weten jullie nog wie ik bedoel? Dat zijn onze NL buren in Zweden! Kortom, ik verlang erg naar Zweden . . . mijn heerlijke huis en prachtige rustige omgeving . . . ---------- Zaterdagmorgen 29 oktober, Onderweg naar J&A, eerste ff tanken, ook geen grappen meer tegenwoordig, maar dat heb ik al eens gezegd. Ook de toekomst ziet er wat dat betreft niet rooskleurig uit en de klimaatmaffia krijgt na veel doordrammerij zijn zin, ondanks de vele tegenstemmen. Maar goed, laat ik hier maar over stoppen want dan gaat er een eindeloze discussie komen waar ik niet op zit te wachten omdat ik weet dat zo'n discussie in feite alleen maar verliezers kent. Gisteren is Dino dus gesteriliseerd, zoals dat in de volksmond gezegd wordt, want het heet, ook bij een teefje, gewoon casteren. Jaren geleden heeft Paul de da al tegen mij gezegd dat hij nooit meer gesteriliseerd uit mijn mond wil horen haha Maar omdat ik niet wijsneuzerig wil klinken zeg ik ook vaak maar dat ene gebruikelijke . . . alleen niet meer bij de da. Het is prima gegaan bij Dino maar de operatie verliep toch ietsjes heftiger, ook de baarmoeder er uit omdat deze al verdikt was en in de toekomst zeker problemen gaat geven. Dat bedoel ik dus altijd met niet te laat laten castreren, je ziet het niet aan de buitenkant, en als je ziet dat er een baarmoederontsteking is, ben je vaak al te laat! Dat is ook de reden dat ik mijn meiden altijd laat castreren, op tijd als ik er geen nestje mee fok en zo ja wel pups, dan snel na het laatste nestje en op zijn laatst op de leeftijd van een jaar of 5. Je voorkomt er zoveel problemen mee! Bij het ophalen van Dino hadden wij ook Elin mee voor haar laatste vaccinatie, de cocktail en gelijk even nageltjes knippen. Nageltjes knippen, geen probleem Drie op de plaats van één ---------- Vrijdagmiddag 28 oktober. Harderwijk. Camperplaats. Toen wij hier gisteravond aan kwamen waren de 3 camperplaatsen + nog 2 bezet. Plek zat, giga parkeerplaats daar niet van maar ja, in feite mag je met de camper alleen op die 3 bestemde plekken staan. Wij zijn er goed achter gekomen dat er steeds meer alleen gaande mensen een camper en geen huis meer hebben en die daarbij ook gewoon de voor toeristen bestemde plakken in beslag nemen. Uiteraard zullen wij hier niets van zeggen, dit is geen pure luxe als je zo'n stap neemt! Gisteren een heerlijke herfststoofpot bij A&E gegeten en halverwege de avond dus hier naar toe gereden. Een onrustige nacht, er werd lang van een skatebaan gebruik gemaakt en er liepen veel jongelui voorbij. Voor de koffie kwam Wendy al aan en na de koffie zijn we samen naar Ermelo gereden en is peukje onder handen genomen . . . Het is nu inmiddels 14.00 uur en alles alweer achter de rug en prima gegaan en kunnen wij haar zo rond 16.00 uur weer ophalen en gelijk Elin even mee nemen voor de laatste cocktailvaccinatie. Dan zijn we pas écht klaar met haar. Ook de stamboom ontvangen en vanaf de 15e week kunnen wij haar op onze naam laten schrijven bij de RvB en is zij ready for import Sweden. Dick en Wendy zijn nu even een geocache aan het doen en vond ik tijd voor een krabbeltje. ----------- Donderdagmorgen 27 oktober. De laatste twee weken zijn al aardig ingevuld en straks gaan we richting Harderwijk en vanmiddag naar vrienden A&E, ook altijd weer fijn! Gisteren, net als vandaag gaat worden, een prachtige dag met een letterlijk schaduwkantje. Wat wij nooit verwacht hadden, kwam er een camper op de plek voor ons staan, die zo ongeveer alle zon voor ons weg nam. Meneer was aardig en zich van geen kwaad bewust, nouuuuu zo léék het dan, want egoïsme heeft vaak de overhand. 'Ik neem toch niet jullie zon weg hè?', terwijl een kleuter kon zien dat dit wel zo was. Wij wilden voor de laatste dag geen spatsies maken maar hadden er wel goed de pest over in en overwogen zelfs nog om al weg te gaan. De bbq viel ook tegen want de speklapjes van AH waren niet de kwaliteit die wij gewend zijn (geen scharrel helaas) van AH en zijn de vuilnisbak in verdwenen. Het is hier trouwens ook aardig 'volgelopen' door herfstvakantie kennelijk en zeker het mooie weer. Inmiddels heb ik de leesdraad weer lichtelijk opgenomen en had van Wendy twee leuke, lichte boekjes gekregen, de moeite waard! De één van Esther Verhoef, 'Op de bonnefooi door Frankrijk', met de camper en de ander van Annegreet van Bergen, 'Gouden jaren', hoe ons leven de afgelopen 50 jaar veranderd is. Alles zo herkenbaar! Ook eindelijk weer eens wat boeken op mijn e reader gedownload en nu lees ik ook een pageturner, weinig turnen hoor, 119 bladzijden, maar zo boeiend, 'De hond als medemens', van Pauline Slot. De herkenbaarheid spat van elke zin af, zo mooi, zo liefdevol beschreven en dat kan mij dan alleen maar boeien door iemand met dezelfde kijk op honden! Ook van onze zoon Marc ligt er nog een fijn boek op mij te wachten, Annejet van der Zijl, 'Fortuna's kinderen',  ook een bekende! Kortom, langzamerhand keer ik weer wat terug in het normale leven . . .   Terrorfoof heeft zich al goed aangepast en is gewend aan ons en wij aan haar ook, minstens zo belangrijk. Het is een hondje die iedereen om haar Franse pootje windt, zo aardig en zo vriendelijk en blij! ---------- Woensdagmorgen 26 oktober. De zon schijnt al op mijn laptop en toch jammer dat wij morgen weer van hier vertrekken. Dick is een rondje hondje met Roos en Elin aan het maken en ik blijf thuis bij pop omdat ik het anders zielig vind. Ik hou niet van het woord 'zielig' maar heb er nu geen andere term voor. Eerst maar eens een update over poppetje, wat kan ik er eigenlijk van zeggen? Heeft er ook mee te maken omdat ik echt niet weet wat ik nu mag verwachten, ben ik ook vergeten te vragen. Het enige is tot nu toe dat zij 14 dagen lang alleen maar niet langer dan 5 minuten uitgelaten mag worden en we daarna gaan bepalen hoe de verdere revalidatie moet verlopen. Ik ben zo onzeker geworden over haar en geloof nooit, dat als dit ook genezen is, ik meer zo onbevangen met haar wandel. Wel vind ik, als ik mijn optimistische bril op heb en die  ben ik ook wel eens kwijt, dat zij iets minder hampelig loopt. We missen onze wandelingen wel erg en dat is nu eigenlijk al maanden lang en ook zeker mijn conditie is echt nul nada niets. Snelle leerling! ---------- Dinsdagmorgen 25 oktober. Lottum. De dag verliep gisteren toch anders dan wij verwacht hadden, met nog een verrassend element! Het 'verrassende ' kom ik zo op terug. Net voor wij op weg gingen een belletje van Wendy, 'waar zijn jullie vrijdag de 28e?' 'Jeetje dat weten wij nog niet precies hangt van het verdere programma af hoezo?' 'Nou je weet dat Peukje (oftewel Dino) die dag gesteriliseerd wordt en ik daar verschrikkelijk tegen op zie en bang ben dat er iets met haar gebeurt'. Ik was het inderdaad niet vergeten, haar twijfels hieromtrent ook niet, maar mijn rol hierin kennelijk onderschat . . . Dus een goed verstaander, in dit geval mammie, heeft aan een half woord genoeg zei dat wij dit even wilden overdenken. Viel niet veel te overdenken, want hoe oud je kinderen ook zijn, als zij je nodig hebben bén je er gewoon en appte ik haar terug dat wij vrijdag zeker in de buurt van Ermelo zullen zijn. Opluchting alom. Wij vertrokken met een ander schema maar wilden wel nog 'even' naar die hondencamperplaats kijken en ook nog eens bij die grote camperplaats in Goch, Duitsland net over de grens. Al talloze malen langs gereden, wel nieuwsgierig, nooit gekeken en veel van gehoord. We zouden daar eventueel een nachtje blijven. Wij vonden het totaal maar dan ook totaal helemaal niks, pffff tientallen campers in gelid naast elkaar, voor elkaar en achter elkaar. Nee we zijn snel weer van het terrein afgereden en op weg naar de hondencamperplaats en ook dat was kpa, wat een zootje daar. Lekker naar het vertrouwde Lottum, maar eerst even naar de Duitse Lidl. Nu het verrassende aspect . . . Lopen door die winkel, net wat dom te bakkeleien over een plak chocola die de één wel en de ander niet wilde kopen. Dit soort futiliteiten krijg je kennelijk als je al wekenlang op elkaars lip zit. Zegt een voor ons totaal onbekende dame in het Nederlands 'hee ik ken jullie!' Zij kwam ons helemaal niet bekend voor. Blijkt dat zij al lang de krabbels leest, in Siebenwald woont, een keer per ongeluk op de site is gekomen en ben ik haar blijven boeien, hahaha Zij herkende ons gelijk omdat wij helemaal niet gephotoshopt zijn er er net zo uit zien als op de foto's, leuk toch! Dit is toch wel pure toeval hè, ook kende zij mijn afkortingen precies zoals J&A! Ik was echt wel even flabbergasted hoor, zo grappig! Uh wij voelden ons wel even BNers . . . Elin denkt dat zij al een grote hond is, draait veel mee in het 'grotehonden programma' en mag ook samen de slagroomkloppertjes aflikken! ---------- Maandagmorgen 24 oktober. Onderweg naar? We denken alvast in de richting van Lottum, het schijnt mooi weer te worden eind van de week dus de bbq moet nodig weer gebruikt worden. We zagen ergens een speciale hondencamperplaats en dat willen wij wel eens bekijken want zij hebben zelfs een zwembad. Niet dat wij daar nu iets aan hebben, maar onze nieuwsgierigheid is gewekt, maar eerlijk gezegd waren de foto's nou niet echt hoopgevend en we weten niet waar wij in feite terecht komen. Ook wil ik het beddengoed in Lottum even wassen en zijn er deze laatste 2 weken wat bezoekjes gepland, ook weer naar Wageningen naar de dierenkliniek. Wij voelen ons niet geheel zeker over de situatie met poppie maar dat gevoel ken ik ook van de vorige operatie en hoop maar dat de wal het schip nog keert. We hebben een heel gezellig familiefeestje gehad, met lekker eten en drinken en leuk iedereen weer eens gesproken te hebben. Wat wel een beetje flauw was dat wij niet eens een nachtje mochten blijven op dat overigens lege terrein en zijn we gisteravond nog naar een andere P gegaan waar wij rustig geslapen hebben Wel héél knap van onze honden dat zij zonder een kik te geven of anderszins vervelende dingen gewoon 4 uur lang zonder ons met zijn drietjes los in de camper zaten. Tussendoor een paar keer gaan kijken en zag ik Elin ook  liggen slapen bij pop in de mand, waar trouwens wel een al beginnend gat in de mand wat verder ontgonnen was . . .maar hier stappen wij heel makkelijk over heen. ---------- Zondagmorgen 23 oktober. Camperplaats in de Gelderse vallei. Gistermorgen in Amerongen nog naar een leuke kleine herfstmarkt geweest wat gehouden werd voornamelijk in een oude tabaksplantenschuur. Veel eigen huisvlijt wat wij vaak een hoog truttigheidsgehalte vinden hebben, maar wel erg onschuldig vermaak allemaal. Valt ons toch telkens weer op dat het publiek met dit soort evenementen niet echt divers is . . . Grappig om daar over het verleden te lezen en ook te zien hoe dat in zijn werk ging met die tabaksbladerenteelt. Rustig weer deze richting opgereden en dat is altijd een mooie route langs smalle weggetjes langs landerijen en mooie bossen. Wel heel veel wielrenners en/of recreatiefietsers. Gisteren reden wij achter een groepje aan, konden wegens de smalle onoverzichtelijkheid niet passeren en zij reden gewoon 75 km op die fietsen de berg af, djiee wat gevaarlijk zeg, en daarom zorgen wij altijd op een veilige afstand te blijven. Van deze overigens best mooi aangelegde camperplaats hier ben ik niet zo weg, eigenaren hebben een soort vechthond, geen valse hoor, best aardig, die gewoon hier los rond loopt en toch 'heb ik het daar niet zo op'. Toen wij aankwamen, Dick camper neerzette moest hij eerst de drollen van de camperhond opruimen! Hoorde van andere mensen dat dit echt van boer zijn eigen hond was, en ik vind dat absoluut niet zo horen. Stukje langs een weg lopen om honden uit te laten en veel te felle lampen 's avonds op die plek, daarbij ruik je constant koeienpis daardoor ook veel vliegen hier.  Staan aardige mensen met 2 van die kleine Shi Tzu achtige hondjes die Elin erg leuk vindt dus heeft zij daar even mee los gespeeld. Blijft zo ontzettend jammer dat wij als aasgieren op poppie moeten letten, want ook zij vindt spelen met andere honden en vooral met Elin gewoon erg leuk, maar we moeten haar tegen haarzelf beschermen. Ons bed is de escapeplace geworden voor zowel Roos als pop want daar kan terrorfoof niet bij. Ha gezellig vanmiddag familiefeestje! ---------- Zaterdagmorgen 22 oktober nog in Amerongen. Gisteren een prachtige en ook rustige dag gehad en halverwege de middag even een boodschapje, en gaan kijken waar de pont hier over vaart over de Nederrijn van Amerongen naar Eck en Wiel. Grappig detail, wij dachten héél vroeger eens naar Eck en Wiel te gaan verhuizen en dat sloeg niet aan bij onze kinderen die dit idee gelijk Gek en Debiel noemden. Weg verhuisidee dus ☺ Dan kom je door het oude Amerongen en wat is dat leuk! Even een paar pontjes afgewacht en weer terug naar de P. Het gaat met poppetje goed, volgens ons naar wens. Wel jammer dat zij weer zo'n kaal pootje heeft, een naar gezicht. Zo af en toe zie je haar er op staan, maar het uitlaten moet de eerste twee weken beperkt blijven tot 5 minuten aangelijnd per keer en daarom is Dick nu een bosrondje met Roos en Elin aan het maken en heb ik poppetjesdienst. Zo sneu om haar alleen achter te laten. Vanmiddag gaan we een nachtje naar een camperplaats in de buurt omdat wij daar morgen in de buurt een familiefeestje hebben, toevallig dat wij deze periode in NL zijn. Alleen jammer dat er daar geen wasmachine is (ook geen douche maar die hebben we gelukkig zelf!) en is ons ook niet gelukt er eentje op te snorren, dan volgende week maar een paar daagjes Lottum. Ja Ria die overtocht hebben wij ook meerdere keren gedaan en vooral Ystad is een leuk stadje met nog iets extra's, althans voor ons. Het is de plek en omgeving waar onze favoriete Zweedse crimi series van Wallander zijn opgenomen en je kunt daar ook Wallander toeren maken en zien waar precies de opnames geweest zijn en zelfs in de plaatselijke conditorei een blauw Wallander politiegebakje kunt eten! Inmiddels is het natuurlijk wel al een belegen serie maar wij koesteren de herinneringen. Zo dus ook al een voorjaarsreis Zweden in de planning en komen jullie vast wel bij ons een bakkie koffie drinken! Nou zeker Til, het is allemaal wat, je denkt toch eigenlijk op deze leeftijd wat rust te hebben . . .  en soms verlangen naar uitzicht op de geraniums . . . Agnes ik probeerde jullie reisje met de nieuwe camper op te zoeken, maar is mij niet gelukt, klopt dat? Uh soms voel ik mij best wel overspannen hoor . . . Elin ondergaat wel een rijke socialisatieperiode! ---------- Vrijdagmorgen 21 oktober. Amerongen. De dag van gisteren en de nacht zijn niet geheel vlekkeloos verlopen. Beginnen bij het begin toen ik bezig was met de krabbel en Dick zei dat de band weer leeg liep en hij besloot de reserveband er om te doen. Die grap ging niet zo maar, muur-  maar dan ook muurvast onder de camper en Dick zijn rug dit niet leuk vond en hij de ANWB maar ging bellen. Binnen een kwartier was de ANWB er, we zijn gelukkig ook nog altijd lid. Hele aardige hulpvaardige man die het wel voor elkaar kreeg en ontdekte dat de band bij het ventiel leeg liep omdat de velg op de lasnaad doorgeroest was en de velg dus waardeloos, band zelf niets aan de hand. Reservewiel plus band er om en kreeg Dick de tip om het reservewiel er niet meer onder te hangen, plaats zat in het vak onder de camper, veel veiliger, zeker als je langs een drukke weg staat! Konden dus keurig op weg naar Wageningen en waren mooi op tijd daar. Poppetje kreeg de narcoseprik en dan is het een minuut of 10 wachten. Al heel snel zag ik dat het fout ging en er ongecontroleeerde epileptische bewegingen begonnen, ik voelde de paniek stijgen, riep gelijk de arts en zij was er ook onmiddellijk, zij ging naar de ok en kreeg gelijk een infuus met medicatie tegen dit verschijnsel. Ik wist dat dit wel eens kon gebeuren maar zelf nog nooit mee gemaakt, heel eng. Binnen 5 minuten belde arts dat het weer helemaal goed ging met pop en zij konden beginnen met de operatie. We zijn gewoon op het terrein blijven staan en ik voelde mij totaal leeg, stortte van ellende in, ben in bed gekropen en heb 1.5 uur geslapen. Na een uur of 2 belde arts Marèse en konden komen om er bij te zijn als pop zou bijkomen. Dat natuurlijk gelijk gedaan en de twee artsen die geopereerd hebben en een co assistente kwamen er ook bij om uit te leggen wat en hoe er gebeurd was en zij waren erg opgelucht want inderdaad bleek het dus een stuk meniscus te zijn wat tussen het kniegewricht zat! Marèse had het corpus delictus mee op een gaasje zodat wij het ook konden zien. We hebben nu echt alle hoop dat het weer goed gaat komen, wel een week of 6 revalideren. Pop opgetild en in de camper op ons bed waar ik vannacht dus ook bij zou slapen omdat wij weten dat zij dat geruststellend vindt als ik haar steeds een beetje knuffel, aai en zachtjes tegen haar praat. Halverwege de avond naar buiten getild waar zij volgens ons moest plassen wat zij niet deed, knie buigen natuurlijk pijnlijk, wel ging zij poepen. Op ons bed een groot plaid met aan de onderkant plastic voor de zekerheid en dat bleek halverwege de nacht nodig want ik voelde dat ik nat werd . . . We konden sowieso al niet slapen want hier naast staat een één of ander groot gebouw waar de christelijke jongeren vannacht een feest hadden . . . Om een uur of 1 geloof ik waren wij die rimboegeluiden zat, motor gestart en een stuk verderop gaan staan. Verbazend dat de honden hier verder totaal niet op reageerden, ook Elin niet! Op de andere plaats alle honden nog een keer uitgelaten en bleek een baggertroep rondom de camper. Snel naar binnen en naar bed. Onweer en regen kletterden op het dak en Dick heeft niets gehoord. Om half 5 moest pop er uit en heb ik Dick wakker gemaakt om haar te tillen. Gelijk weer de camper gestart en terug naar plaats 1 waar het weer stil en veel schoner was. Tot kwart voor 9 geslapen en vanmorgen ging pop zelfs gewoon plassen, dus kan knie weer buigen! Ook fijn dat zij weer gewoon gegeten heeft, ab kuurtje er in en gedronken. Al met al enerverende uurtjes want ik heb alleen korte hazenslaapjes gemaakt want niet alleen had ik steeds een oog op poppie maar Elin die bij mijn hoofd ligt droomde steeds behoorlijk en daar word ik onrustig van en denk telkens dat zij er uit moet. Ik voel mij dus totaal niet fris en fruitig. Dick is nu een wasserij oid aan het opzoeken. Was een goed idee Jetty maar we zijn nog niet thuis en had dan toch wel meer nieuwe matjes gekost en grappig genoeg dat zij sinds een dag of 2 niet meer op de grond geplast heeft! ---------- Donderdagmorgen 20 oktober. Amerongen een prachtige bos P. bij sportvelden. Heerlijk geslapen, heel rustig en superfijn hondjes uit laten. Leuke wandeling gemaakt zo veel mogelijk aangepast aan onze hondjes en een prachtig herfstbos en voor Elin weer veel levenservaring! Gistermiddag naar Martine C. die Elin zo hartelijk ontving, ontroerend gewoon! Zij volgt haar namelijk ook op FB altijd en is enorm enthousiast over de fauvenbaby en iedereen moest haar bekijken, leuk toch. Bezoekje toch met wat gemengde gevoelens want Martine stopt met werken per 1 december dit jaar. Bob is al wat langer gestopt en Paul, die ook echt een fijne da is, is nu chef de clinique, zoals dat zo mooi heet. Volgens ons komen wij al zo'n jaar of 25 bij hen en we zijn zo gezegd 'kind aan huis', ik hecht aan goede relaties en zeker moet ik veel vertrouwen hebben in een da wil ik mijn kostbare bezit kunnen toe vertrouwen. Nog nooit in al die jaren ben ik in hen teleurgesteld en zij in mij niet. Elin heeft nu alleen de rabiës enting gekregen want hoewel het wel kan, wilde Martine de cocktail er liever niet gelijk bij geven, ook omdat wij toch nog een paar weken in NL zijn. Ons afscheid, wat zeker weer met janken gepaard gaat, mogen we nog even uit stellen . . . De vorige keer dat wij bij de da waren woog Elin 3.80 kg en nu alweer 5.20 kg! In al die weken dat wij haar nu hebben heeft zij nog niet 1x een maaltijd overgeslagen en omdat het niet synchroon loopt met de maaltijden van Roos en pop, krijgt zij tussendoor ook nog eens wat brokjes voor de sier gelijk met de anderen. Om 12 uur vertrekken wij richting Wageningen waar ik dus als een huis tegen op zie, weer die narcose, weer dat gerommel aan mijn lieve meisje. Het enige is dat ik nu best hoop heb op een goede afloop . . . ---------- Woensdagmorgen 19 oktober. Mijn antwoord op de eerste vraag in de krabbel van gisteren. Nee er gaat nooit eens iets normaal bij ons, maar goed dat soort berichten leest wel lekker weg in de krabbels toch?☺☺ Zo af en toe best fijn om het leed van een ander te lezen en dan zelf blij zijn dat je in idealere omstandigheden zit, je ziet, niets menselijks is mij vreemd hoor . . . Ok over gisteren, de band leek niet lek te zijn, half uurtje werk gehad en niets hoeven betalen en wij weer snel naar ons prachtige strandplekje aan de Schokkerhaven. Dick heeft snel hekje om de camper gezet, matjes er uit, alle ramen tegen elkaar open en ik heb de matjes met groene zeep schoongemaakt, konden super drogen in de zon, en de vloer gesopt. 'Alles' weer fris en wij weer blij. Eind van de ochtend kwam Wendy met een lekker taartje en een leuk boek voor mij, zij had vroege dienst gehad, wel weer zo gezellig! Zij is een meid uit duizenden . . . Zij keek erg op van Elin (waar zij in feite ook gewoon voor komt hoor) zo gegroeid al in die korte tijd, zien wij niet zelf. We zijn de hele dag buiten gebleven en vele mensen gesproken, uiteraard om die uiterst lieve hondjes van ons die zo schattig achter het hekje zitten en iedereen vriendelijk begroeten! Ook natuurlijk de nodige vragen omtrent ons NL spreken en Zweeds zijn, altijd grappig en gespreksstof genoeg! Een leuk en heel apart stel ontmoet die met een zeilschip voor anker lagen in de haven, zij een NL dierenarts, hij een  Amerikaanse regisseur van grote films en had nota bene een Oscar gewonnen, woonden in Wales. Grappig genoeg vond hij ons wel juiste types beiden voor een outdoor film gezien ons uiterlijk, lachen toch! Kortom, je spreekt zo eens iemand! Leuk gewandeld met de honden, stelde niks voor natuurlijk, kan niet met Pop en Elin, maar toch, die kleine brutale duivel gaat al gewoon in het water! Vanmorgen tot de ontdekking komen dat de band weer leeg liep, dus ingepakt en weer naar de garage waar wij nu staan en band inmiddels gerepareerd, ik weet nog niet wat er mis was. Staat er ineens een Zweedse camper vlakbij ons, Dick er naar toe, waren het ook NLers die hun dochter hier in Swifterbant komen opzoeken . . . Goed nu opschieten, om 13.00 uur in Ermelo zijn voor de rabiës- en cocktailentingen van Elin. Uh band bleek toch iets met ventiel te zijn, is nu ok! ----------  Dinsdagmorgen 18 oktober. Kan er nou gvd nooit eens iets normaal verlopen bij ons? Nu, op dit moment staan wij bij de garage Swifterbant met een lekke band. Toen wij gistermorgen in de stromende regen vertrokken bij 'oude' buurman zagen wij wel dat de band op gepompt moest worden maar aangezien wij in een geultje stonden ging de alarmbel net niet hard genoeg af en zijn wij naar een mooie overnachtingsplek gereden, Schokkerhaven. Een heel fijn en stil plekje waar wij zin hadden om vandaag de dag in de zon door te brengen en eens wat orde op zaken te stellen in deze vieze gore stinkcamper. Er is al veel op de matjes gepist en alles 'drogen' we met keukenpapier en het gaat stinken. Wel beseffen we dat het niet eerder echt grondig gedaan kan worden voor wij thuis zijn, helaas. Mij nooit meer goed gerealiseerd dat het met puppen laden en lossen is en het babyblaasje nog te klein is om veel te kunnen bergen. Zij heeft het overdag vaak te druk om te bedenken dat zij er uit moet, is natuurlijk ook makkelijker als wij ergens 'vast' staan, het hekje er om en de deur open! Gek genoeg houdt zij het 's nachts inmiddels wel een uur of 7 achter elkaar uit, godzijdank dus. Toen Dick vanmorgen nog eens naar de band keek bleek hij meer lek te zijn dan wij leuk vinden en lijkt er een spijker in te zitten. Niet ver van Swifterbant gelijk Kees gebeld en zei kom maar gelijk, dus daar staan we nu. Echt hoor, hier worden wij zo moe van en deze reis is eigenlijk een relatietest geworden, nou was het al. Sommige gebeurtenissen zijn wij voorbeeldig in het handelen van ellende en soms slaan we elkaar nog net niet de kop in, maar de som van het geheel blijft nog aardig in balans. Een buitengewone avond in Schokkerhaven ----------  Maandagmorgen 17 oktober. Elburg op een grote rustige P. Gisteren gezellige uurtjes op de Gordon bijeenkomst gehad ook dat werkte weer positief bij mij. Veel oude bekenden gesproken, als je natuurlijk al zo lang in dat wereldje zit ken je ook veel mensen, daarentegen ook heel veel 'nieuwe' mensen met een verse Gordon. Grappig hoe iets werkt, meneer had zijn eerste Gordon, ik liep met Elin en ging hij mij vertellen hoe een Gordon in elkaar zit . . . Wel viel mij op dat het toch echt wel pittige honden zijn vaak, vooral reuen en ik ben het niet meer zo gewend. Emma was een zeer rustig meisje en ook tov andere honden altijd erg aardig, waar wij ook waren. Het blijft toch echt wel ons favoriete ras maar langzamerhand ga ik betwijfelen of ik het nog wel 'aan' zou kunnen, zo'n grote jonge actieveling . . . zeker als je het zoals wij nu, de eerste tijd in de camper opvangt. Best een gek idee, want je denkt geestelijk alles nog gewoon te kunnen doen maar lichamelijk gaan de jaren toch zeker tellen, ik heb daar wel wat moeite mee. Net zie ik vanuit de camper Dick bijna voorbij vliegen met Elin, hij heeft toch zo'n lol in dat kleine ding! Ook is zij en de andere twee meiden nog een tijdje in de manege geweest tussen de Gordons, en soms vond ik het wat eng. Elin is nog zo onbevangen en gek op grote honden en lang niet alle volwassen honden vinden een pup leuk en ook dat moet zij natuurlijk leren, maar ik ben zelf niet zo onbevangen meer . . . Roos en pop doken gelijk blij op een paar Gordons af, uiteraard nog heel bekend voor ze ook vanwege de honden van Joke en Anne! Er was een Fieldspaniel van 10 weken en ik dacht dat dat wel leuk voor Elin zou zijn en daar vergiste ik mij toch echt in, zij vond er niks aan en geef haar maar een grote Gordon! Straks gaan wij even een oude buurman opzoeken die op punt van verhuizen naar Spanje staat en wij elkaar toch nog even willen zien. ---------- Zondagmorgen 16 oktober. Hoenderloo. Grappig omdat ik deze locatie en omgeving nog herken van héél vroeger, toen Wendy een Fjord had en hier ook regelmatig te vinden was, het heet hier ook Fjordhestegård, hoe Zweeds wil je het hebben! Gisteren in het middag uur naar 'Het Leesten' vertrokken, daar is een grote P en worden veel dingen zoals hondenwandelingen georganiseerd en vonden wij wel een handig plekje. Daar uiteraard een rondje gelopen en met Elin kom je niet ver, iedereen vindt haar grappig en dat begrijp je natuurlijk. Eigenlijk kent niemand het ras en als het gevraagd wordt en je de lange naam noemt; BFDB kijken ze je een beetje glazig aan, net of je een ras uit je duim zuigt. Soms zeggen we alleen dat het een Fauve is, maar het effect blijft hetzelfde. Uh Spaniel of een teckel? In de middag heb ik nog een paar uur geslapen en het hondengebroed was ook helemaal stil, daar knap je weer wat van op. Op die plek ook nog even gegeten en na de afwas richting Hoenderloo waar wij in het donker aan kwamen. Wij wilden wel een vrije hemel boven de camper want de laatste delen van onze op dit moment favoriete Scandi serie was in de avond. Lekker ontspannen gekeken, wat lekkers er bij en daarna naar bed en wij hebben heerlijk geslapen. Op een gegeven moment voelde ik dat Elin wat onrustig was en heb ik haar laten plassen, overgeheveld naar Dick waar zij de verdere nacht in zijn armen ligt te slapen tot vanmorgen 8 uur, niet gek toch! Inmiddels hondjes uitgelaten, ontbeten en over een kwartiertje gaan wij kijken bij de jonge Gordons! Lieve Rijkje, dank je voor je opbeurende woorden, daar had ik wat aan! ---------- Zaterdagmorgen 15 oktober, Klarenbeek vlakbij Apeldoorn. Mooie nieuwe camperplaats met voorzieningen, dus stroom, toilet en douche. Aardige eigenaren, ook camperaars die dit vorig jaar gestart zijn en is gemaakt naar een Deens voorbeeld, erg leuk gedaan. Ja en dan het belangrijkste. Gisteren naar de arts geweest en we kunnen niet anders constateren dat het bij poppie toch de meniscus is die voor problemen zorgt. Omdat zij helemaal niet gereageerd heeft op de flinke pijnstilling moet het iets mechanisch zijn. De binnen meniscus is bij aanraken pijnlijk, wat dikker en voelt warmer aan. Rest ons niet anders dan een operatie, welke a.s. donderdag gepland is. Zij kan dan de knie van binnen met speciale apparatuur en camera goed van binnen bekijken, wat dus op een foto niet te zien is.  Arts Marèse vindt poppie een buitengewoon lieve hond met een volledig vertrouwen in haar mensen. We hopen er maar het beste van we voelen ons goed geholpen in deze kliniek. Toegegeven, ik ben het volkomen zat al dit gedoe, voel mij zelf nog helemaal niet ok en werkelijk, ik tel de dagen af dat we naar huis kunnen. Zo langzamerhand beginnen we te versmeren in de camper, vele kleine plasjes op de matten, alles modder en zand, speelgoed wat allemaal één grauw bruine kleur heeft, schoonmaken heeft geen zin. Een stap buiten de camper en weer in, en het is een puinhoop, dus tel dat x 2 mensen en dan nog eens 3x 4 hondenpootjes. Het is vochtig weer, al een paar dagen nat en somber, zo ook mijn humeur. Morgen is er een jonge hondendag van de GSVN, Gordonsetterclub. We zijn van plan om te gaan kijken, je moet toch wat doen en kunnen vanavond al daar op het terrein gaan staan. Toch heb ik nog steeds mijn twijfels, ik ben zó moe. ---------- Vrijdagmorgen 14 oktober. Ergens in een Duits bos, randje grens NL. Wat een mooie wilde plek weer, midden in het bos en zo stil en zo mooi. Nou ik zeg stil maar dat is niet helemaal zo want de hele nacht door heb ik gedruppel, nogal hard ook, op het camperdak gehoord met af en toe eikelsalvo's. Wij vinden dit wel een buitengewoon mooie omgeving en vooral de kleine wegen die hier naar toe leiden. De hamburger gisteren was weer prima hoewel hij ons duidelijk minder smaakte, corona smaakverlies. Flessengas gekocht, beduidend duurder dan voorheen en hoeveel duurder nog niet naar gekeken. Dit overnachtingsplaatsje hadden we al verkend voor wij de hamburger gingen eten en zijn er na weer hier naar toe terug gegaan. We dachten lekker een lange avond in de camper, maar daar is niet veel van terecht gekomen, we waren totaal kapot van vermoeidheid en het is omdat je je honden hebt want anders hadden wij om 8 uur al in bed gelegen. Maar ja, dat kunnen wij ons niet permitteren natuurlijk, dus werd het volgens mij een uur of half tien en betekent dat je, ik dus, er halverwege de nacht een keer uit moet omdat de baby echt nodig een plas moet doen. Het is wel komisch om mee te maken hoe donderssnel zij ontwikkelt, geestelijk en lichamelijk. Zij denkt dat zij al een grote hond is en ook de grotere rondes gewoon mee kan maar dat doen we dus echt niet. Dick is nu even met de spikkeltjes op pad, hoe moeilijk pop ook loopt, zij vindt het zo fijn om mee te gaan en net zo enthousiast over de omgeving is. Als Dick de camper met hen verlaat slaat Elin op tilt, zij racet door de camper van stoel op bank, probeert op het stuur te klimmen om maar niets te missen, en toch na een minuut of 2 legt zij zich er volkomen bij neer en nu ligt zij rustig te slapen. Ja ook dit moet zij leren, zij kan niet altijd mee. Ook als wij een boodschapje moeten doen, dus de auto verlaten, blijft alles in de camper en zij geeft geen kik. Over een kwartiertje vertrekken wij naar Anja en Freek voor een bakkie en kunnen we hen even goed bedanken voor het coronacadeautje haha ---------- Donderdagmorgen 13 oktober. We staan hier bijna alleen, er is gisteren nog een echtpaar gekomen en voor de rest dus wat vasteplekkers. Het is hier weer zo fijn, zo rustig, zo willen wij het en ik denk dat wij hier één dezer weken nog wel eens even terugkomen, hoewel ik dat niet zeker weet. Wij ervaren het als heel remmend dat het vrij camperen in NL niet echt fijn is en natuurlijk zijn er wel plekjes te vinden maar echt safe (niet bang hoor maar je weet gewoon dat het niet op prijs gesteld wordt) voel ik mij dan toch niet, zo heel anders dan in Zweden! Direct inpakken en wegwezen, het is nog droog wat wij ook niet verwacht hadden, altijd makkelijk met opruimen. Elin is inmiddels een doorgewinterde camperaarster van 11 weken oud en eigenwijs, jeetje nogantoe, wat een mokkeltje! Zij doet het enorm goed, slaapt 's nachts als een Frans osje, na het vroege plasje lekker bij Dick in bed. Het camperhekje staat open en zij gaat zelf in en uit voor een plasje en als zij moet poepen gaat zij buiten voor het hekje staan! Met regelmaat moet ik helpen de spikkeltjes te bevrijden omdat zij in broeken en oren hangt en die sukkeltjes het nog goed vinden ook, maar ik wil dat niet. Pop is niet vast ter been, laat zich dan vallen en dat doet weer pijn aan mijn ogen en hart, zelf heeft zij er volgens mij niet echt last van. Oh net vond ik het even stil, we zitten binnen met koffie, de deur open, Dick met zijn mobiel, ik al tikkend en Roos en Pop slapen na de wandeling . . . . totdat mijn blik even naar dat kleine loedertje gaat . . . . jezus een heel gat gegraven . . . foto vers van de pers ---------- Woensdagmorgen 12 oktober. En langzamerhand rijpt ons naar huisplan, als het goed is stappen wij over 4 weken alweer op Zweedse bodem! Goed, er moet nog veel gebeuren voor die tijd maar hebben vandaag wel een soort schemaatje gemaakt, maar zal wel weer niet zo lopen als wij gedacht hebben, ik geloof namelijk dat het bij ons nooit loopt zoals we plannen. We durven eigenlijk alleen nog maar aan korte termijn planning te doen, dus morgen vertrekken wij uit Lottum, rijden even naar Duitsland Kleve om gasflessen bij te vullen. Eind van de middag de lekkerste hamburger eten die wij ooit gegeten hebben, ik hou normaal namelijk helemaal niet van hamburgers. Maar van dit eethuisje in Kranenburg, tsss wat een kwaliteit, ook met een heerlijk bolletje! Vrijdagmorgen bij vrienden in de buurt een bakkie drinken (als het uitkomt bij hen natuurlijk) en in de middag naar Wageningen met pop. Verder durf ik nog niet te denken want ik heb geen idee wat er daar gaat gebeuren. Niet te geloven hè Peter, zo lief als de Engelsen ook zijn, ik kan dat niet vaak genoeg zeggen. Nou Ria, wat een prachtige reis hebben jullie gemaakt zeg, een bekende route, super mooi en zal binnenkort vanwege de sneeuw wel weer afgesloten zijn! Wij hebben deze een keer tegengesteld gereden en moesten ook wachten tot de slagboom in het voorjaar open ging, ook spectaculair met enorm veel sneeuw! De Klarälven is nu in een rustig stadium, in de zomer is het een prachtige waterval vanwege de smeltsneeuw uit de Noorse bergen! Ja ik weet precies waar jullie stonden, daar t.o. is dat eilandje waar ik zelf met poppie de watertherapie deed! Het grappige is eigenlijk ook dat wij hemelsbreed precies aan de andere kant van de rivier wonen. Jammer dat wij er nu niet waren! Het gaat weer goed met ons, geen ziek gevoel meer, wel nog moe en af en toe blafferig, maar ja we zijn zelf ook eigenlijk halve honden. Het was zeker makkelijk Til, beiden tegelijk ziek, best handig  . . . ---------- Dinsdagmorgen 11 oktober. Ja we zijn weer een beetje terug op de wereld geloof ik. Het hoesten is af en toe niet om aan te horen en ook best lastig omdat de afdichtingen niet geheel meer goed werken kennelijk, maar voor alles is een oplossing. Net een rondjehondje gedaan met alle drie en het is naar om te zien en te moeten erkennen dat het met ons geliefde poppie nog niet veel verschil maakt met wel of geen pijnstilling. Het doet heel veel pijn in mijn hart, zij is zo lief en zo geduldig en zo gek op haar nieuwe babyzusje, hartbrekend. Het enige is dat zij mank loopt en verder merk je niets aan haar, gewoon vrolijk, daagt Elin uit tot een spelletje en wast en verzorgt haar alsof zij zelf een pup gekregen heeft, ongelofelijk! Ook Roos heeft haar volledig geaccepteerd, negeert haar gewoon op bepaalde moment maar 'pakt' ook vaak even haar momentje om wat aan de opvoeding te doen en dat is echt lachen. Zij dolt in het rond wat Elin supermooi vindt, maar dan doet Roos vaak net even wat te wild en je ziet Elin dan denken en haar plannetje trekken, door bijvoorbeeld onder het campertrapje te gaan zitten en uit te halen naar Roos als een piranha! Ja voor Roos heeft zij echt respect en bereikt Roos ook wat zij wil, prachtig om dit spel te bekijken. Het mag van mij niet langer dan een minuut of 10 en haal ik hen uit elkaar en is het klaar. Elin leert gelijk dat mijn wil wet is hier en het woord 'klaar en stop' wordt op een natuurlijke manier aangeleerd aan die kleine slimpo. Wij zijn wel heel blij met dit mooie weer hoor, Elin vermaakt zich alleen in de ren met haar speelgoed zonder onze bemoeienis, wel zitten wij er  bij, maar laten haar lekker aanrommelen. Ook heeft zij al geleerd dat wij bij de camper weglopen en ook weer terug komen zonder dat zij een kik geeft, zij leert trouwens ook bijzonder snel. Toegegeven, het is wel een uitdaging om een pup op te voeden in heel andere omstandigheden dan thuis en vereist eigenlijk nóg meer creativiteit en zeker geduld! ziekenboeg moeder en dochter, Elin lijkt hier trouwens veel groter dan zij is hoor! ---------- Zondagmorgen 9 oktober. Een kleine update. Het kon niet missen, beiden corona. Het is mij wat tegen gevallen hoe ziek ik er van was cq ben, dit na 4 injecties. Hoewel je dat moet relativeren natuurlijk want je weet niet hoe het zonder injecties geweest zou zijn. Dick is alweer aan de beterende hand, ik ook hoor, maar jeetje was was ik gisternacht ziek en dacht heel fatalistisch dat het ziekenhuis in zicht kwam. We staan hier totaal afgezonderd, er komt zelfs niemand vlak langs, fijn plekje en voor Elin ook heerlijk, de hele dag buiten, en wij zitten tussen al het speelgoed in, het is net een crèche. Alleen aan de andere kant, met een breed pad er tussen staan mensen die wij dag1 op afstand gesproken hebben, verder niemand. Met Elin gaat het echt supergoed, totaal gewend en die heeft een uitgebreide socialiseringsfase wat ik in Zweden nooit had kunnen doen! Want hoewel wij op de rand van het terrein staan, hoort en ziet zij veel, geluiden, geblaf van andere honden, vlak langsrijdende campers, grasmaaiers. Ook doen jouw berichtjes Tineke mij ook telkens weer veel plezier! Ik kan nog veel meer vertellen over Elin natuurlijk, dat zij nu ook al de hele nacht doorslaapt, zeer belangrijk en nog veel meer. Helaas nu geen puf voor. ---------- Vrijdagmiddag 7 oktober. Gisteren testte Dick positief op corona en ik negatief. Vannacht hebben we samen de camper bij elkaar geblaft en voelen ons nu zeer kak. Hebben ons verdere programma aangepast en is in ons geval gewoon godsonmogelijk om apart te blijven en de besmetting toch al zijn ding gedaan zou hebben. Wilden vandaag weer vertrekken maar besloten om hier te blijven, volledig op rust. Wel wilden wij een andere plek en dat is dan geen sinecure als je je zo voelt, alle hekjes weg en weer op een andere plaats opbouwen. Andere plek heeft diverse redenen en omdat ik niet zuur wil zijn zeg ik er maar eentje, en dat is dat er veel modder zand op onze plek lag en de camper inmiddels een zandkasteeltje leek en vegen geen zin. Gisteren met Nelly hele dag buiten gebleven op gepaste afstand en was weer ouderwets gezellig en Dick zich altijd afvraagt waar wij nou al die gespreksstof vandaan halen. Ja veel te babbelen en dat is logisch als je elkaar al zo lang kent van zelfs nog voor wij kinderen hadden, oh vanaf 1966! Eindelijk weer eens een mooi en lief Bisontochtje gezien, Lieke inmiddels ruim 10 jaar van ons laatste nestje. Ik keek erg van haar op, zo mooi en zo prachtig verzorgd in vacht! Natuurlijk test ik mezelf straks ook nog even maar ga er 100% van uit de ik ook positief ben. Gelukkig had ik met Wendy al een aardig voorraadje boodschappen gedaan, net alsof ik het aanvoelde wat er ging gebeuren. ---------- Donderdag 6 oktober. Gisteren een mooie dag, wel winderig. Helaas voelde Dick zich niet zo lekker en ik volgde in de middag. Omdat wij nu de laatste weken 5 mensen ontmoet hebben die een dag later corona hadden, dachten wij nu aan de beurt te zijn. Dick gistermiddag nog op de fiets gestapt, met zijn gammele lijf om covid testen te kopen. Hij kwam er thuis met 4 en vanmorgen zouden wij gaan testen. Maar gistermiddag/avond ging het met ons beiden weer wat beter en wilde Dick weer iets eten, ik nog niet. Vannacht helemaal rustig en met de dag is Elin 's nachts ook rustiger, gingen om 10 uur naar bed en vanmorgen om kwart over 5 heb ik haar een plasje laten doen en aan Dick gegeven waar zij gelijk verder ging met slapen, prima dus. Dick hoest zo af en toe wat, voelt zich ok en ik ook, dus laten we de testen nog maar even dicht. Het is nu half tien, het opstaan ritueel achter de rug en straks komt vriendin Nelly, ook weer eens leuk, het is alweer een tijd geleden dat wij elkaar zagen. Zij is ook een actieve vrouw met een volle agenda en sinds onze lieve Arie, haar man, is overleden 12 jaar geleden, heeft zij fantastisch de draad weer opgepakt, gaat alleen met de caravan op pad en noem maar op. Ik heb echt bewondering voor haar. ---------- Woensdagmorgen 5 oktober. En dan is er zo maar weer een dag voorbij zonder krabbel. Gistermorgen zijn Wendy en ik naar Horst gegaan om boodschappen te doen en over de gezellige markt te slenteren. Lachen, want eigenlijk is dit niks voor ons maar toch vonden we het leuk en ik wel even een welkome afleiding. Dick en Wendy zijn in de middag een kilometer of tien gaan wandelen, Peukje mee in de wagen en Dick zonder hond . . . We kunnen er maar niet aan wennen dat het momenteel geen echt wandelen voor ons is en het lijkt zo langzamerhand wel of mijn benen niet meer willen, dit is toch te erg! Zij hebben een prachtige uitgezette wandeling gemaakt en de omgeving is hier ook zonder meer de moeite waard. De dag er voor hebben zij een fietstocht gemaakt die ook erg mooi was, kan ook niet anders met dit mooie weer toch! Vorige week ging Dick een ronde met Roos doen, toen hij even op zijn mobiel de tracker van haar in orde bracht keek hij op en geen Roos meer te bekennen. Hij was nog in het 'open' gedeelte en zag in de verte dat zij naar de camping terug rende en bij de camper stond! Kennelijk vindt zij er niks aan om alleen mee te gaan, Dick kwam terug heeft haar opgehaald en verder een niet zo'n lange ronde met haar aan de lijn gemaakt. Uiteraard mag poppetje niet wandelen, zij snakt er naar, dat kun je zien als je haar uitlaat, en Elin hoeven we het al helemaal niet over te hebben. Die is wel de hele dag buiten geweest achter het hekje en dat gaat ook prima waar zij zich goed vermaakt en is zo komisch, zo slim als zij is en weet al precies hoe je in en uit de camper moet komen. Zij heeft een hekel aan een barrière zoals het hekje, maar ja, ik moet haar toch echt regelmatig van pop scheiden want anders wordt het te dol en is niet goed voor pop. Ah net is Wendy weer vertrokken, het was zo gezellig met haar maar ja er moet ook gewerkt worden. Ja hoor ik weet wat jullie denken . . . Zo lief samen Dit is toch geweldig! ---------- Maandagmorgen 3 oktober. Een prachtige dag! Wendy kwam gisteren eind van de morgen aan en heeft haar tentje naast ons opgezet, ziet er gezellig uit! Het weer was wat wisselvallige maar toch de hele dag buiten geweest. Anja en Freek kwamen met Donna begin van de middag en het was alweer hartstikke gezellig! Die gekke Anja maakt altijd leuke pakketjes voor ons, ook een puppypakket en zelfs al kerstsokken voor Dick! Daarbij een overlevingspakket met eigen gemaakte courgettesoep en die was heerlijk, zo goed gekruid, erwtensoep, die ik in de vriezer in bakjes gedaan heb en ook nog eens eigen gebakken brood wat wij gegeten hebben met oude kaas, een traktatie want oude kaas heb je in Zweden niet! Ook het traditionele Marikenbrood was weer lekker bij de koffie. Niet gek natuurlijk, onze honden kunnen het zonder meer ook prima met elkaar vinden helaas voor poppetje, maar ook voor ons, moeten wij paal en perk stellen aan het spelen. Donna en Elin hebben zich goed vermaakt samen en tussendoor  is Wendy ook nog een stukje gaan lopen met Dino (peukje) en Elin. Onze honden veranderen nog al eens van naam dat is bekend. Nu Dino dus, probeert regelmatig Elin van zich af te schudden maar niet met heel veel succes, want die kleine franse donder is een volhoudertje! Inmiddels zitten we al een uurtje buiten en ben ik even naar binnen gegaan voor de krabbel. Wij vinden de sfeer hier op deze campercamping jammer genoeg wel wat veranderd. Er is een flink aantal jaarplekken, de mooiste plekken overigens, die in beslag genomen zijn door mensen die kennelijk geen huis meer hebben, geen échte camperaars dus, met armoedige spullen en van die fel gekleurde slappe netwerken om hun camper. Daarbij is het onaangename hondengehalte bij deze mensen nogal hoog wat vaak een ietwat onveilig gevoel geeft.  Ik denk dat de eigenaren toch op moeten letten dat het geen Oranjestad oid gaat worden, maar ja zijn wel inkomsten voor hen uiteraard. ---------- Zondagmorgen 2 oktober. Lottum. Rustige nacht, om kwart voor 4 werd ik wakker van gerommel naast mijn hoofd en hoorde ik dat Elin onrustig was en dan weet ik dat zij moet plassen. Dus er snel uit en daarna was in het benchje geen optie meer en heb ik haar aan Dick gegeven die in de alkoof slaapt, hij kreeg een likje in zijn gezicht en zij vleide zich tevreden neer in zijn armen tot half 8 . . . Ja Marian, ook wij hebben dit nog nooit mee gemaakt en ook Elin slaapt in een benchje naast mijn hoofd op de plaats van Dick zijn hoofdkussen . . . zij is dus wel heel dichtbij mij en toch. Echt gek vinden wij dit niet hoor, zij is al onze 17e hond en voor het eerst dat het zo gaat en wij denken echt omdat het toch heel anders gaat dan dat je gewoon in je eigen huis bent. Dan heeft zij natuurlijk ook veel meer ruimte om te spelen, door het huis te sjezen etc, dus zal zeker vermoeider zijn bij het naar bed gaan. Nu slaapt zij daarbij inderdaad de hele avond en konden wij lekker naar de dubbele aflevering van de nieuwe Deense crimi op Canvas kijken, en ook dat is fijn. Haha we proberen maar onze voordeel er ook van te bekijken! Wel vind ik het een absoluut voordeel dat zij geestelijk heel soepel is en wordt, zij kijkt nergens van op en of zij nou buiten of binnen eet, wie er ook voorbij gaat en dan met name andere honden, interessant maar niet meer dan dat. Laura is en blijft ons zorgenkindje en moet ik constateren dat die pijnstilling+ nog niet echt veel doet of misschien wil ik het weer te vlug. Het probleem bij mij is dat ik mij veel zorgen maak over de toekomst en dit toch echt niet los kan laten. Wel vind ik het vreselijk lief dat ik zoveel persoonlijke reacties krijg via mail, app en telefoon, dit doet mij erg goed. Men maakt zich zorgen om ons en ik kan mij dit ook weer goed voorstellen, al dit gedokter kost gigantisch veel geld, daar ben ik ook eerlijk in. Zal ik een crowdfunding gaan opstarten? Godzijdank zijn wij verzekerd met Laura en betaalt de verzekering 2/3 van de kosten en blijft voor ons evengoed een respectabel bedrag over. Dit heeft te maken met het feit dat het specialistische zorg is, tweedelijns en kost nog veel meer dan de 'gewone' dierenarts. Goed, genoeg gezeken en over tot de orde van de dag want er zijn veel leuke dingen ook nog, anders hield ik het echt niet vol, ik heb nu 's nachts al hartkloppingen, bah. Op dit moment is Wendy onderweg met tent en hond om een paar dagen bij ons te komen staan, toestemming van de camperplaats eigenaar want eigenlijk mogen hier alleen maar campers staan. Vanmiddag komen Anja en Freek met die lieve Donna, een Engelse setter ook weer leuk! Oef wat een opvretertje! Die uitstekende haartjes is 'puppypluis' moet er helaas uit geplukt worden met 12 weken Het maakt niet uit waar je eet, áls je maar eet Geduldig wachten op eten ----------   Zaterdagmorgen 1 oktober. Zo duf als je maar kunt zijn. Kwamen hier gisteren in het middaguur aan en het was mooi weer, gelukkig. Het plaatsje wat wij besproken hadden hebben we toch niet genomen en dat je waar wij nu staan, wat langer zon hebben eind van de middag. Zelfs nog gebbqd. Nu heel anders en vooral vannacht, fijn dat Dick nog besloten had om de stormbanden aan de luifel te maken, hem nog extra te zekeren met haringen aan de poten en een extra stang in het midden. Het was erg vannacht, de regen stortte op het dak wat ik normaal echt gezellig vind maar de wetenschap om er met een pup midden in de nacht uit te moeten maakte het toch wat minder grappig. We hebben expres de luifel uit om droog uit de camper te kunnen stappen en ook voor de deur een droog stuk te hebben. Kwart over vier vannacht pieperdepiep, kon mijn rupsvoertuigen (crocs) niet vinden daar was Elin weer mee aan de haal gegaan en ik wilde het zachtjes doen om Dick niet wakker te maken, dus stapte ik in mijn big slip op blote voeten naar buiten in de regen. Maar ja ook Dick heeft een alarmbel in zijn hoofd en werd ook wakker. Helaas toen ik haar even uitgelaten had vond zij de nacht lang genoeg geweest, wij lagen er ook om 10 uur in, maar ja geen tijd natuurlijk om op te staan. Ook is het kleine dametje al aardig verwend door de situatie en wilde gewoon op schoot slapen . . . Dick, altijd een stoere vent, bezwijkt voor haar en voor de andere meiden ook hoor, en besloot om zich op te opofferen, ging met een deken en een kussen in zijn rug op de stoel zitten met dat kleine Franse prinsesje op schoot, jaha dat wilde zij dus wel. Ik ben naar bed gegaan . . . en werd wakker zo rond half 8 en vinden wij een christelijke tijd. Nee wij zijn niet altijd stoer en we kunnen niet alles aan en ook vinden wij niet alles leuk en doen momenteel echt ons best om irritaties te vermijden en is soms best moeilijk. Ik heb het al meer gezegd, het valt echt niet mee allemaal, en het is omdat je weet dat dit een beperkte periode is, wij gewend zijn om te camperen en improviseren maar echt aan te raden is het niet. Hét grote punt is ook natuurlijk Laura, die verschrikkelijke lieve schat denkt dat zij een pup gekregen heeft waar zij verantwoordelijk voor is, en bezig moet houden. Maar dat 'bezig houden', dus gewoon spelen met haar moeten wij echt beperken, dat is niet goed voor haar pootje wat rust moet hebben. Onze vrienden A&E hadden al aangeboden om pop een paar weekjes in huis te nemen, zo lief aangeboden en ook heel aantrekkelijk, maar ik kan wel janken, we kunnen haar niet missen.  Roos heeft echt bijna nergens last van, die is een meesteres in het niet beantwoorden van spelletjes met Elin, op zich ook weer vermakelijk om te zien! Kortom, we moeten roeien met de riemen die wij hebben en dat komt ook goed uit, want werkelijk het regent pijpenstelen, niet te geloven maar morgen schijnt het beter te worden! ---------- Vrijdagmiddag 30 september, net gearriveerd in Lottum vanuit hmm weet ik ff niet meer. Gistermiddag naar Wageningen geweest en kwamen daar pas om 17.15 uur vandaan. Poppie is goed onderzocht, werd weer goed naar ons verhaal geluisterd en er moesten foto's gemaakt worden en de meniscus leek zo ok. Omdat haar pootje zeer pijnlijk is, ook bij het betasten besloot ik dat ik het toch echt liever met een lichte sedatie wilde. Normaal ben ik daar geen voorstander van maar nu wilde ik haar toch echt niet meer pijn bezorgen. Er zijn 3 foto's gemaakt en de uitslag is dat er godzijdank niets kapot is in haar knie en dat het inderdaad op een verrekking of verdraaiing lijkt. Ook geven de schroeven wel eens aanleiding tot problemen wat je op de foto's dan ook kunt zien maar in dit geval zeker niet. Dat is de goede kant van het verhaal. De andere, minder leuke kant is dat haar ongeopereerde heup er belabberd uit ziet. Was geen donderslag bij heldere hemel, de artsen in Strömsholm waren al verbaasd hoe goed zij uit de voeten kon met deze heupen. Voor nu concentreren wij ons voorlopig op haar pijnlijke pootje en hebben met orthopeed afgesproken om het nog 2 weken aan te zien met de max aan pijnstilling (Metacam) en als extra Tramadol Het laatste is een morfineachtig product wat ook bij mensen gebruikt wordt en met de dosering wat 'spelen', zij mag niet duf worden maar de pijn moet minderen in de loop der dagen. Over twee weken terug komen in Wageningen en mocht het nog zo zijn als tot nu toe, dan gaat zij een kijkoperatie krijgen en wordt de knie van binnen gespoeld en nagekeken. Het liefst had zij een MRI gedaan maar kan niet omdat zij platen in haar poot heeft. Kortom, deels blij dat er niets kapot is en toch ook een domper nadat ik de heupfoto's gezien heb. Al deze dingen veranderen toch echt wel ons NL programma en hoe alles verder verloopt, geen idee. Het welzijn van ons poppetje gaat 100% voor alles en we doen wat mogelijk is met kundige artsen die ons bijstaan. Met Elin gaat het echt super, totaal aangepast aan ons gekke leven en zij kijkt al nergens meer van op en ik denk zo maar dat zij in deze tien dagen al meer beleefd heeft dan menige jonge hond in een jaar! ---------- Donderdagmorgen 29 september. Ohhhh helemaal vergeten hier neer te zetten dat gisteren ons rozenkind 12 jaar geworden is! En dat zij er nog maar een aantal fijne jaren bij krijgt en zo te zien, maar dat weet je nooit zeker, gaat dat vast lukken, zij mankeert nog niets, is nog altijd even vlot en regelmatig voel ik haar af op eventuele knobbeltjes en nog niets van dat! Inderdaad kwam gisteren het verlossende telefoontje dat wij vanmiddag om 15.30 uur in Wageningen een consult bij een orthopeed hebben, het is weer gelukt. Vraag niet hoeveel moeite en overredingskracht het gekost heeft maar toch. Wij willen duidelijkheid of het nou goed of slecht is maar dit niet weten en gissen vinden wij slopend. Wonderlijk genoeg blijft zij het geduldige 'moedertje' van de kleine Elin, spelen en verzorgen, als Elin het te gortig maakt staat zij op en pakt een speeltje en gaan daar dan samen mee verder! Daarbij is ook Pop erg blij met al dat speelgoed, zo grappig en was ik eerst nog 'bang' dat dat een item zou worden maar niks hoor, pop laat alles los voor die kleine duivel. Pop heeft al snel ontdekt hoe zij haar weer moet afleiden en Elin heeft zich al helemaal aangepast aan ons leven en wordt echt steeds makkelijker! Zij slaapt de hele nacht door tot een uur of 6 vanmorgen en dan laat Dick of ik haar even uit en neemt hij haar nog een uurtje bij zich met een kluifje oid. Daarbij vinden wij Elin erg slim, na één keer weet zij je duidelijk te maken wat zij wil, zij is erg 'contacterig' zoals wij dat noemen, je steeds recht aankijken, graag bij je liggen, kortom, een lekker hondje waar wij volgens ons nog veel plezier van gaan hebben. Nu is ook goed te zien hoe goed gesocialiseerd zij wordt in ons roerige leven momenteel, in wat voor omstandigheid ook, zij blijft steady en godzijdank is zij nu ook stil en gaat slapen tijdens het rijden. Eigenlijk hadden wij gisteren naar Lottum zullen gaan maar vanwege de afspraak in Wageningen vanmiddag zijn we hier maar gebleven. Ook nog boodschappen gedaan bij een grote AH, waar je mij dus echt geen plezier meer mee doet. Ik kan niet meer tegen mensenmassa's, loop als een kip zonder kop rond met een briefje in mijn handen, kan niets vinden en word er dood- maar dan ook doodmoe van. Direct vertrekken wij richting Wageningen, is niet ver gelukkig en vinden daar in de buurt  vast wel een fijn lunchplekkie. ----------  Woensdagmorgen 28 september. Harderwijk. Elin helemaal goedgekeurd door dokter Paul, gisteren, hij vindt het een mooi pupje, goed gebouwd, alles 'klopt', niet te dik niet te dun. Kortom we zijn weer trotse puppy ouders . . . Daarna naar A&E en blij ontvangen worden en heerlijk genoten van de bekende Veluwse hutspot, het blijft zo lekker! Ook de meisjes mee naar binnen en Elin heeft de boel weer lekker op stelten gezet en uiteindelijk lag het hele spul op de bank te slapen. En tóch, echt blij zijn we eerlijk gezegd niet, we maken ons behoorlijk ongerust over poppie met dat erge manke pootje. Sinds vanmorgen 8 uur al diverse klinieken gebeld met de vraag of wij vandaag terecht konden maar helaas zijn orthopedische dierenartsen schaars en zij rouleren ook nog in de klinieken door het land. Nu wachten wij op een telefoontje van een kliniek, ik geloof in Wageningen die ging proberen of het vandaag of morgen zou lukken. Tja het is geen spoed en dat begrijpen we maar ja hè, een beetje verwend zijn wij wel met snelle afspraken hè Peter! Gisteravond om half 11 gingen wij naar bed en heeft ons perforatortje doorgeslapen tot 5 uur vanmorgen en helaas begon toen ook de dag weer voor haar . . . Nog een uurtje geprobeerd om haar weer in slaap te krijgen wat jammerlijk mislukte en besloten wij om toch maar op te staan en aan de koffie te gaan. Zes uur uur in de ochtend aan de koffie, slaperige hoofden, slapende Engelse setters, Roos hebben we op ons bed gelegd want die kon Elin niet met rust laten. Om 7 uur ging zij in de mand liggen slapen en keken wij elkaar aan en moesten lachen om dit feit, daar zaten we dan haha, je kon er wel een striptekening van maken! Vergeten te vertellen van gisternacht, ik werd wakker omdat Roos opstond en er uit moest, ik snel in onderbroek en op mijn charmante crocs en wie kwam ik tegen op de terugweg? Dick, in onderbroek met Elin, die ook wakker was geworden! Wie bedenkt dit, twee grijze figuren, in hun onderboek lopen over een parkeerplaats in de stad, ach ja je wordt flexibel van honden toch? ---------- Dinsdagmorgen 27 september. Harderwijk, camperplaats, gewoon een P zonder voorzieningen maar wel lekker rustig en ruim. We staan dichtbij de dierenarts (dependance Ermelo) waar wij vanmiddag een afspraak hebben met Elin voor de cocktailenting en daarna naar onze vrienden Aad en Eefje, ook in Harderwijk, waar wij lekker gaan eten, daarna weer een nachtje naar deze prima plek. Ik had het hier nog niet verteld omdat ik erge dingen altijd eerst zelf moet verwerken voor ik er mee voor de dag kom maar poppie is ernstig mank en ook nog wel aan haar geopereerde pootje. Dit is gebeurd nadat zij vrijdagmorgen heel korte tijd even los was op het strandje aan het Ketelmeer. Nooit nemen wij enig risico en alles doen we voorzichtig en verantwoord en lieten haar dus maar maximaal 10 minuten los spelen, wat toegestaan was door de artsen. Foute boel dus. Eerst dachten we nog dat het iets in haar voetje was maar na grondige inspectie is dat niet zo en vrezen wij het ergste. Omdat zij in Zweden bij een Evidensia kliniek geopereerd is zullen wij ook in NL weer naar een dergelijke kliniek moeten vanwege de verantwoordelijkheid, dat was ons al verteld door de Zweedse specialist. We hebben er dus niets aan om haar vanmiddag mee te nemen naar dokter Paul, helaas. Onze gedachten en portemonnee maken weer overuren. Gisteren wilden wij even in IJmuiden daar op het Sluisplein vis gaan eten bij een restaurant wat vroeger erg goed bekend stond. Nou dat kun je dus wel vergeten nu, gewoon een vissnackbar geworden met vis die extreem duur is en geserveerd wordt in kartonnen bakjes met bamboe vorkjes/mesjes. Dick nam een kijkje en zo'n misselijk bakje met samen 750 gram kibbeling ging dan 28,50 euro kosten. Nou doeiiii, belachelijke prijzen daar gaan wij wel voor naar Harderwijk een vissie eten en zo geschiedde. En natuurlijk weten wij dat vis duurder geworden is maar dit is echt extreem en werken wij er niet mee om de horeca extra te spekken. Gisteren heb ik nog een fotobladzijde gemaakt, toen terrorfoof een paar uur sliep . . . KLIK ---------- Maandagmorgen 26 september. Sluisplein t.o. het forteiland dus eigenlijk de ingang van het Noordzeekanaal. Vannacht overnacht aan het IJmuiderslag, langs een duinenrij, waar wij ook al eens meer gestaan hebben. Wat betreft overnachtingsplekken is het in de randstad kmp en echt zoeken geblazen. Gisteren kwam Wendy nog met de trein naar Zaandam en heeft gelopen vanaf het treinstation en met de pont over naar het plekje waar wij gisteren waren en zijn we samen naar Overveen gereden. Schoondochter en kinderen waren negatief getest op corona, zoon bleef boven (gek idee hè) en wij zaten met z'n allen buiten in de frisse lucht. Voor wij daar aan kwamen zijn we nog even naar deze plek waar we nu staan, gegaan omdat Dick graag nog even hier naar de sluis wilde kijken. Het was prachtig weer (in grote tegenstelling tot nu, het hoost en waait), stikdruk en laveren met de camper tussen al het glimmende blik door en kun je echt zien dat Dick dit helemaal gewend is om met de camper door nauwe straatjes en langs obstakels te rijden. Alleen even gaan lopen met Elin wat een ware eyecatcher is op dit soort plekken en zij vindt ook iedereen leuk en werkelijk nergens bang voor, zo opvallend. Het is een pittig meisje met een lithium batterij en een ingebouwde snellader . . . volgens mij dekt dit de lading wel! Goed dat poppetje het helemaal leuk vindt, een enorme tolerantie heeft en haar zo af en toe zogenaamd er onder houdt met haar pootje. Roos gedraagt zich totaal low profile en heeft geen enkele neiging tot toenadering en doet net of zij er niet is en springt Elin eens tegen haar op, af en toe moet je die ouwe hond toch kennelijk eens kietelen, niets aan het handje, Roos draait haar hoofdje af en die taal verstaat Elin erg goed. Verder gaat het natuurlijk goed met het kleine wurm, maar bewerkelijk is zij wel, meer dan de setters, veel meer eigenlijk. Dat komt natuurlijk ook doordat wij nu op een kleine ruimte leven. Zij heeft tot nu toe nog geen enkele maaltijd over geslagen en ook nog geen nacht doorgeslapen en dat vind ik wat minder . . . Maar ja is dat natuurlijk logisch voor een hondje van nog geen 9 weken, maar die logica wil er midden in de nacht niet in bij mij. Autorijden vindt zij ook niet leuk, gek genoeg, zij piept dan veel en weet niet wat zij wil. De enige plek waar zij dan rustig ligt is op ons bed, ingebed in het donzen dekbed, maar ja dat vind ik weer niet zo'n goed idee. Als zij wakker wordt en opstaat moet zij altijd plassen en heb ik daar geen oog op als ik voorin zit. Kortom, even een puntje waar wij ook wel weer uitkomen, hoop ik dan. En het is werkelijk waar, ik kom nergens anders aan toe, geen bladzijde meer gelezen, de boekentijd op mijn e reader verstreken en zelfs mijn leuke foto's niet uit kunnen zoeken, laat staan er wat mee doen. Het kleine mokkeltje neemt al mijn energie en tijd in beslag. Mijn slogan tegen onze puppymensen was altijd: 'als zij groot zijn doen zij dat niet meer', en die tekst moet ik nu zelf ter harte nemen, goh dat is moeilijk. ----------  Zondagmorgen 25 september. Hembrug P. waar wij al; eens meer gestaan hebben bij het kissing couple. Gisteren heel gezellige uurtjes gehad met Peter en Astrid in Purmerend met hun twee lieve spikkeltjes, Sophie en Veerle. Ook onze honden waren welkom bij hen en zeker poppie is altijd blij Engelse setters te zien, echt grappig. Zelfs Roos had snel in de gaten dat er een grote bak met hondenspeel stond en waarom willen zij nou toch altijd het onderste uit zo'n bak? Onze onverschrokken Elin vond het ook allemaal reuze leuk en is geen moment terughoudend, vond het zelfs een grapje om de 11 jarige Sophie uit te dagen die dit niet echt op prijs stelde, maar daar heeft die baby geen echte boodschap aan. Zijn wij even blij dat zij veel met poppie speelt en wij nog steeds hopen dat zij eens goed door haar op haar nummer gezet wordt, ik bedoel dus Elin, die zo hondsbrutaal is. Tot nu toe gedraagt pop zich wel een beetje woke hoor en als het haar met dat gebekkekluif wat teveel wordt pakt zij heel gewiekst een speeltje en leidt haar daar mee af. Dit vind ik bijzonder om naar te kijken, zo'n zelfoplossend vermogen en heel apart, dat zie ik zelfs al bij Elin. Zij speelt in de mand met een bal aan een touwtje die zij de mand wil intrekken, maar lukt niet, zij gaat dan uit de mand, pakt de bal dichtbij het touw en hengelt zo de hele speel de mand in! We laten haar zoveel mogelijk haar eigen gang gaan en alleen als het nodig is doen wij er iets aan. De bedoeling van vandaag is om naar onze zoon in Overveen gaan maar die is gisteren ziek thuis gekomen en moet vanmorgen getest worden op corona en dan na die uitslag trekken wij ons plan. Het is mooi weer dus kan het zo zijn dat wij gewoon in de tuin blijven en uit de buurt van onze zoon, gek idee toch! ---------- Zaterdagmorgen 24 september. Trintelhaven, dijk Lelystad-Enkhuizen, ik moet nu al weer diep graven om te bedenken wat wij gisteren nou gedaan hebben, dat heeft wel een reden. In ieder geval kwamen wij hier op tijd aan en zagen wij dat het hier best wel een populair stekkie is om even te gaan kijken, vooral veel Duitsers. Die hebben dan, denken wij vakantie aan de kust gehouden en zijn op de terugweg. Het werd steeds rustiger en begin van de avond kwam er een giga vrachtauto bij staan, een koelwagen en als wij érgens een hekel aan hebben is het een P waar ook koelwagens staan, zo'n verschrikkelijke herrie. Maar ook hij verdween halverwege de avond en wij lekker op de nieuwe tv een cd hebben gekeken , het eerste deel van jawel, een Scandinavische crimi, Wisting, bevalt ons nu al goed! De reden van mijn beperkte herinneringsvermogen is momenteel omdat ik gewoon moe ben en geen energie wil verspillen aan zwaar denken haha Gisteravond dacht ik slim te zijn en Elin nog haar eten te geven vlak voor dat wij gingen slapen, haar 3e bakje voor die dag dat er bij in geschoten was, kwam ook omdat zij zo heerlijk lag te slapen en ik haar niet wakker wilde maken op de gewone tijd voor haar. En juist dát was geen goede beslissing. Een uur of twee na het in het naar bed gaan werd zij wakker en als zij wakker wordt is zij namelijk écht wakker. . . Zij had dorst en dat begrijp ik en met wat drinken is het gelijk weer even een plasje buiten doen. Niemand hier en liep ik in mijn onderbroek, ik noem zoiets geen slipje want dat is het gewoon niet. Zij plaste gelijk en liet zich ook direct weer instoppen in haar benchje, nog naast mijn hoofd. Amper een paar uur er na, ik weet echt de tijd niet meer, weer piepen, dus weer er uit, dit keer poepen en drinken. Het is eigenlijk de hele dag laden en lossen met een pup. Later, het bleek half vier te zijn, een hoop lawaai van jongelui op de P, nou staan wij in het pikkedonker, zonder enige lantaarn aan het eind van het terrein, maar het was een enorm kabaal. Op die momenten zijn wij niet echt blij want je weet niet wat zij in petto hebben, het enige wat vooral mij dan gerust stelde was dat ik aan de toon hoorde dat het NLers waren zonder Zuid Europees accent. Langzamerhand kwam het geluid toch dichterbij en hoorden wij dat zij het hadden over codes etc. Toen geklop op de deur en werd de deur open getrokken, 'ah hij is open!' Dick en ik sprongen werkelijk als springveren uit bed, we leken wel 18 en gaven beiden een kreet waarbij die gasten zich werkelijk helemaal te pletter schrokken, dat kon je zien. Gelijk excuses, sorry dit en sorry dat, 'we zijn gedropt en we weten echt niet waar wij zijn, in de buurt van Apeldoorn of zo?' Bleek dus een gewone groep jonge mensen te zijn die met een spel bezig waren, geen mobiel niks bij zich hadden alleen 1 zaklantaarn. Zij moesten richting Amsterdam en wisten werkelijk totaal niet waar zij gedropt waren, wat een lol. Het begon ook nog te regenen en gingen zij de dijk op en probeerden een lift te krijgen. Verder gaat ons verhaal niet, Elin weer een plasje en toen er maar weer in. Gelukkig liet de wakkere baby zich toch weer in dat kleine benchje frommelen en wij weer verder slapen, nou ja tot half 7 dan. Wat een slijtageslag. Voor de rest gaat alles goed . . . ---------- Vrijdagmorgen 23 september. Ketelmeer. De reparatie gistermorgen van de kraan verliep best snel en kostte nou eens niet zo héél veel geld, maar ja toch weer ff 168.27 aftikken, het bleek de afslagklep te zijn, waar die zit weet ik niet hoor maar we hebben weer een flinke straal water. Het was mij inmiddels alweer te warm en gingen richting Dronten naar de 'Zeebra' dat is de naam van het bedrijf van tv schotels etc., de eigenaar heet Brand Zeevat, apart hè! Een heel gezellig echtpaar waar wij inmiddels kind aan huis zijn en altijd koffie drinken, en de portemonnee legen. Maar we hebben weer een prachtige tv inclusief alle inns en outs. Ook Wendy kwam weer even langs tuffen, die had een hele vroege dienst gehad en samen zijn wij even naar de dierenwinkel gegaan om ons te laven aan de leuk hondenspulletjes en heb ik wat speelgoed en andere dingetjes voor Elin ingeslagen. Wat ik écht nooit verwacht had, nou gek eigenlijk, maar Roos en Pop hebben Elin al voor 100% geaccepteerd en dat is zo vreselijk leuk en ook heel fijn voor onze baby! Elin ligt al gewoon bij Laura in de mand te slapen en willen ook samen spelen, maar ja het is hier natuurlijk nog al krapjes voor dit soort activiteiten en wordt er gespeeld op de bedjes, kostelijk vermaak! Net even naar het strandje gelopen met ons drietal en met elkaar een minuut of 10 los geweest op het zandstrandje, prachtig en zelfs Roos vond het een uitslooffeestje met de pup! ----------- Donderdagmorgen 22 september. Hattem. Toen wij gisteren hier aan kwamen troffen wij een mooie camperplek aan bij het haventje, stonden nog een aantal campers. Goed aangelegd, je staat op steen aan het gras met uitzicht op de kleine haven, je ziet hier natuurlijk weer hele fraaie boten en zoals altijd vragen wij ons af hoe vaak er nou met die dingen gevaren zal worden. Lekker koffie gedronken op het gras met hondjesaantouwtjes (deze is voor Wendy, de familie S. weet je wel) Logisch hoor honden hier aan de lijn maar over de echte uitlaatmogelijkheid hoef ik het niet te hebben, is er eigenlijk niet. Je staat dichtbij het mooie oude stadje maar is voor mij geen prio, en daarbij vind ik 19.50 euro voor 1 nacht veel maar dan ook veel te veel. Wel een fijne douche en dat kwam goed uit, ook apart betalen trouwens. Toen wij gistermorgen de motor startten begon er nog een motor te loeien . . . en dat was Elin, grote goden wat een geluid kwam er uit en het leek ook niet meer te stoppen op geen enkele manier, wat ik ook uit de trukendoos toverde. Uiteindelijk was ik een beetje klaar met haar en ben tijdens het rijden op ons bed met haar gaan liggen en wonderlijk genoeg was zij toen stil, mits zij maar tegen mij aan kan liggen. Dit doet zij echt voor haar veiligheidsgevoel. Ik zeg het echt heel eerlijk, het valt mij niet mee om een nieuwe pup te hebben zo in de camper, thuis pak ik allerlei dingen gewoon veel effectiever aan. Maar goed, geen andere keuze, wel een voordeel wat haar verdere leven van invloed is, een perfecte socialisatie deze inprentingsfase. Daarbij is het echt zo'n schattig hondje, zo vriendelijk en onbevangen tegen alles en iedereen, daarbij ook zéér ondernemend en niet te vergelijken met een ES pup! Toen ik met haar over de camperplaats liep en het hele leven nieuw is geniet ik met volle teugen van haar, zo grappig om dit allemaal aan te zien. Op dit moment zitten wij in de wachtruimte van de camperdealer, wel heel netjes allemaal, met 3 honden en ook dat is weer leren voor ons kleine duiveltje. Zo socialiseren is in Zweden echt niet mogelijk, neem nou net buiten, de bellen van de treinovergang rinkelden en er zoefde een trein voorbij, en aan de andere kant een vrachtauto, zij kijkt even maar gaat door waar zij mee bezig is, snuffelen dus en alles oppakken wat voor haar bekkie komt. Uiteraard heb ik inmiddels leuke foto's maar heb echt geen tijd nog gehad voor een fotobladzijde. Volgende week de 28e gaan wij een kleine week naar Lottum en zal voor Elin ook weer een ervaring zijn, fijn veilig hekje om de camper en heeft zij meer ruimte om te spelen met Laura en brengt ook weer wat rust voor ons, hoop ik dan. Je zou zeggen, ga dan nu terwijl je wacht aan de gang, nou nee want nu ligt Elin op het rollijnklosje te kauwen, terwijl er ook kauwstaafjes liggen . . . Maar ja, ze is rustig hè zo en dat bedoel ik, ogen in je nek moet je hebben . . . ---------- Woensdagmorgen 21 september. Windmolen 32. We hadden ook afgesproken dat wij een dagje rust zouden in bouwen vanwege de komst van Elin, even aan elkaar wennen. Ik denk dat dit al goed gelukt is, vannacht, geen kik, niet gezeurd en ik hoefde geen arm in de bench te houden, kennelijk had zij aan mijn rustige (?) ademhaling voldoende. Toch hoorde ik dat zij 3x wat onrustig was en ben ik er met haar uit gegaan, plasje en weer verder slapen tot . . . 6 uur vanmorgen . . . toen was duidelijk de nacht voorbij voor haar. Tja dan is de camper wel wat klein hoor, met zo'n relschoppertje terwijl alles nog slaapt om je heen! Ik ging maar even met haar buiten lopen maar toen bleek het een pupje met een missie te zijn, en die missie waren mijn broekspijpen en ik kon geen stap verzetten. Op zo'n moment til ik haar even op en zet haar wat verder neer, hopend dat zij afgeleid zou zijn, lukt niet altijd. Het grootste slachtoffer is Roos hier, die ligt onder de tafel in een heerlijke mand met schapenvacht en Elin, gewend om bij de fokker te plakken met de andere Fauven, wil dat ook met Roos en die heeft daar geen zin in, wat wij zó zielig vinden voor het Rozenkind en ook best wel een beetje voor die kleine Elin. Zij zal nooit uitvallen of zelfs maar een klein brommetje geven, totaal niets, zij staat dan maar op en geeft die kleine raddraaier de ruimte.  De plaats van poppie is wat meer pupproof, zij ligt op haar bed op de bank en alleen bereikbaar voor opdringerige pupjes via mijn schoot. Ook Laura zal nooit een brommetje geven en staat dan ook gewoon maar op, inmiddels proberen wij die interventies maar te vermijden. Een bekentenis: We zijn er achter gekomen dat wij al volledig in de zak zitten bij een Frans hondje van 8 weken oud, 3 kg zwaar, als volwassenen met een gewicht van samen zo'n 160 kg en twee Engelse setters van ongeveer 50 kg samen. Wie had dit ooit kunnen bedenken? Nou wij dus niet. Ook wil een pup eigenlijk alles wat wij niet willen, Dick zit al een uur op het hondenbankje bij pop want Elin ligt op zijn stoel . . . O ja gisteren had zij wat uit de berm geplukt waar zij mee in haar bekkie liep, een condoom . . .  Vandaag rijden wij richting Hattem om morgenochtend om 9 uur bij een camperdealer te zijn jaja het is weer zover. Al een hele tijd is de kraan een bron van ergernis met een pisstraaltje en nu de douche helemaal geen druk meer heeft lijkt het tijd te zijn voor een nieuwe waterpomp en daar gaan we dus weer . . . En inderdaad, Elin is een beeldschone Fauve waar wij en de fokkers erg trots op zijn! ---------- Dinsdagmorgen 20 september, Windmolen 32, en een beetje duf dat wel. Gistermorgen dus onze kleine Elin opgehaald, een beeldschoon hondje met een energie waar wij weer even aan moeten wennen, als je twee Engelse Setters gewend bent! We werden weer zo hartelijk ontvangen bij de fokkers Marco en Natasja de Waaij en hun 9 Fauven, koffie met gebak en een prachtig puppypakket, met allemaal leuke en bijzondere dingen. Bijvoorbeeld 3 foto's, twee ingelijst, gemaakt door een echte fotograaf, 2 van Elin en eentje van het hele nest, we zijn er heel blij mee! Ging ook goed het klein ritje in de camper naar de P Windmolen en o ja,  de kennismaking met Roos en Laura ging natuurlijk ook zonder problemen, had ook niet anders verwacht. Peukje van Wendy vond zij een grappig hondje en wat makkelijker te behappen, ook letterlijk dus, dan de Engelsen met voor haar lange benen. Van Wendy heb ik een klein stoffen benchje wat ik vannacht op de plek van Dick zijn hoofdkussen gezet had zodat ik constant contact met haar had, maar echt tevreden was zij niet . . . Wel hielp het als ik met één arm echt contact met haar had, dan ging zij in mijn arm liggen slapen, dus was mijn nachtrust wel wat apart, zachtjes gezegd. Ik ben er 3x met haar uit geweest en zij gaat dan ook gelijk plassen buiten, BRAAF! Al 3x een bakje eten helemaal opgegeten dus dat gaat ook allemaal goed. Dick had zijn plaats aan haar afgestaan en lag in de alkoof, ach ja je moet er wat voor over hebben toch! O ja gisteravond na het laatste avondrondje ook een stunt, de camperdeur was achter ons in het slot gegaan terwijl wij buiten stonden met de honden, hoe zoiets kon snapten wij niks van, nog nooit gehad en daar sta je dan . . . Ik dacht gelijk ANWB bellen maar Dick wil altijd proberen eerst iets zelf op te lossen en gelukkig stond het dakraam van de toilet open . . . en mag je blij zijn dat Dick nog zo'n slanke Adonis is, op het dak geklommen en heeft hij zich daar doorheen gewrongen! Al met al weer genoeg reuring gehad! Deze foto staat ook op mijn fb maar niet al mijn lezers hebben fb, vandaar. ---------- Zondagavond 18 september. Onderweg naar een Chinees in Steenbergen . . .  nee ik heb echt geen tijd gehad om een krabbel te maken, Dick zegt dat het flauwekul is en volgens hem tijd genoeg. Maar hij beseft niet dat ik mij daar geestelijk even op moet voorbereiden en als er veel ruis om mij heen is gun ik mezelf dus geen tijd. We hebben heerlijke dagen gehad en de meeste klassen op de show zijn gewonnen door de fokkers van onze pup, was bijna niet normaal meer te noemen en hadden zij voor de bekers en oorkondes eigenlijk een aanhangertje mee moeten nemen . . . Natuurlijk overdrijf ik maar toch, de meeste klassen zijn door hen gewonnen en bij één een Reserve CAC dit voor de insiders in shows. Als kers op de taart ook nog eens Best in Show met een schattig teefje! We hebben ontzettend leuke en aardige mensen gesproken, kennis gemaakt met het hele bestuur van de Fauvenclub en neeee we laten ons niet strikken voor een functie! Het weer was, nou tot op dit moment is, erg slecht, gisteren viel het mee, gelukkig was de show binnen dat scheelt. Vanmorgen eerst met de honden gewandeld, ging erg goed daar en ook poppetje is weer los geweest! Daarna naar de show gegaan, erg bekend en ook leuk weer allemaal maar niet echt mijn favoriete bezigheid om zelf te showen. Hoewel een Fauve showen wat makkelijker is dan een setter, dan moet je zo hard rennen bij het voorbrengen . . .  Wendy stond dus ook in haar tentje naast ons en is nu achter ons aan gereden naar Zeeland omdat zij morgen mee gaat de pup ophalen en slaapt vannacht bij ons in de camper. We stonden al op de windmolenplek maar besloten om naar een chinees te gaan zodat ik niet hoef te koken. En dan beginnen we straks aan de laatste nacht zonder Fauve . . . . zo spannend, we hebben morgenochtend om 11 uur afgesproken. ---------- Vrijdagmiddag, Zaltbommel. Mij gisteren weer erg verbaasd hoe druk het overal is, vooral dus, al meer gezegd, zo rond Rotterdam. Gigantisch veel vrachtauto's, rijen lang die ons nu eens niet passeerden maar wij wel hen . . . We kwamen mooi op tijd aan hier op dit hondenterrein en niemand aanwezig. We zijn niet zo flauw, vonden een kraan, hebben water getankt en zijn op een plek gaan staan waar volgens ons niemand last van ons heeft, elektriciteit aangesloten, huppakee. Tot nu toe nog niemand gezien die belangstelling voor ons heeft, hoe makkelijk. In de loop van de ochtend kwam Wendy ook aan tuffen met haar kleine autootje (verkleinwoord want hij is écht klein) hond en tent (uh ook klein) want ook zij is net zo enthousiast voor de Fauven als wij! Het weer is sterk wisselend en hebben ook al lekker buiten gezeten maar ook naar binnen moeten vluchten, stortbuien. Wel erg bekend voor ons hier want lang geleden hebben Wendy en ik hier allerlei cursussen gevolgd ivm de latere gedragstherapie. Ook nu is alles hier hond wat de klok slaat, de accommodatie is er ook perfect voor. Morgen dus de jongehondendag van de Fauven, we zijn benieuwd! ---------- Donderdagmorgen 15 september, Windmolen 32 Krammersluizen, dat is ons adres zo af en toe! Omgeven door windmolens waar ik eerlijk gezegd totaal geen last van heb. Vannacht hoorde ik het stevig waaien en hoorde wel zoef zoef zoef maar niet storend, terwijl wij met het raam open slapen en pal onder zo'n klapwieker staan. Gek genoeg zagen wij op het weer wat die rooie Gerrit liet zien, dat wij gisteren de hele dag regen gehad moesten hebben. Hoe kan dat?????? Gisternacht wat regen, in de ochtend wat druppels maar dat was het dan ook wel, eind van de middag gewoon gebbqd. In de ochtend weer heerlijk met onze fauvenbaby en de broertjes geknuffeld, wat een schatje is het toch! En ook heel fijn dat de fokker het ook allemaal prima vindt dat je alweer langs komt. Gistermiddag wat rondgelopen in Zierikzee, jeetje wat een leuk stadje is dit zeg, nooit geweten! Hier gaan we zeker nog eens heen, maar dan goed voorbereid, er is heel veel moois en interessants te zien. Volgens mij is de voertaal daar Duits . . . Eergisteren was fijn met de camper we konden lekker doorrijden, en was het weer eens go with the flow! Die ochtend duurde de reparatie maar ongeveer een uur en konden we snel weer op pad gaan, ook naar deze plek, is vanaf hier maar 20 minuten rijden naar onze pup. Direct starten we het motortje weer en gaan we naar Zaltbommel, het bekende Dogcenter, we hebben daar een aantal nachten een plaats besproken met de camper want het weekend, zaterdag en zondag is het daar Fauvenfeest, zaterdag de jongehondendag en zondag de tentoonstelling. Ik ben met een fotobladzijde bezig maar heb hier te traag internet om de foto's te uploaden en doe ik dan straks maar. Alleen deze foto kon ik maar binnenharken, van de bbq gistermiddag. ----------   Dinsdagmorgen Swifterbant (oh gisteren schreef ik het met een d, wat een stomme fout). We staan nu bij de garage en de altijd vrolijke Kees begroette ons weer hartelijk en hadden om 9 uur afgesproken, garagedeuren open, plaatsje stond vrij,  en direct ging de motorkap open, wat een service! Gisteren toch een gezellige dag ondanks de troubles en het voor mij veel te warme weer. Volgens mij zijn de mensen hier inmiddels gewend aan die extreme warmte van de laatste paar maanden, maar ik niet. Twee boodschapjes in Dronten gedaan en snel naar de camper, alles open en ik zag niemand die het zo warm had als ik. Dick kwam weer volledig gesoigneerd terug bij Mussap oid vandaan en hij vindt het daar altijd leuk, zulke aardige en vooral nette gasten daar! Daarbij voor ál die extra service, ook een heerlijke kop koffie maar 15 euro, bij de schapenscheerder in Hagfors betaalt hij bijna 2x zo veel! Ze hebben daar ook een mooie agapornis die gewoon vrij op zijn kooi zit, boven Dick zijn hoofd! Eind van de middag kwam Wendy op de fiets met Peukje en nog lekker buiten gezeten in het frisse windje en Yvonne kwam weer wat bij. Helaas was het al donker en moest zij weer terug op de fiets wat ik echt heel erg vond maar niet meer mocht zeggen, zij is immers al de 50 gepasseerd, maar maakt voor een moeder niet uit, bang blijf je, hoe oud je kind ook is. Toen zij thuis kwam gelijk even een appje dat zij er weer veilig was . . . Straks gaan we weer richting Zeeland om morgen weer even met ons babyhondje te knuffelen en . . . maandag 19 september mogen wij haar ophalen! Inmiddels na 12 uur en rijden we op weg naar Zeeland met een prima rijdende auto, er zit weer power in! We komen de komende tijd nog wel een aantal keer in S'bant hoor Til en spreken elkaar zeker nog wel even, misschien kom ik onze nieuwe aanwinst nog wel even laten zien! Inderdaad Agnes, je zit zo'n rit de hele weg uit met een knoop in je maag en maakt het reizen wel wat minder leuk, en het is echt omdat wij ook leuke dingen beleven en uiteraard aan ons nieuwe pupje denken, anders hadden we linea recta naar huis terug gereden. Aan de andere kant, zo fijn dat wij in NL goede backups hebben voor diverse moeilijkheden of -heidjes! Kees leest de auto uit en Roos blijft gewoon doorslapen . . . In de verte zie je ons staan, fijn overnachtingsplaatsje. ---------- Maandagmiddag 12 september. Nu even in Dronten. Gisteren een goede reisdag gehad en noodgedwongen dus maar hooguit 60 km! De Groningse eierbal smaakte weer fantastisch, zo lekker! Wat een humor hè, een eierbal uit de coronatijd! Daarna naar Ketelbrug gereden waar wij een fijn en rustig plekje weten om een nachtje door te brengen en vanmorgen om 7 uur ging de wekker. Na het gebruikelijke ochtendritueel naar Swifterbant, naar Kees, onze vertrouwde garage waar wij altijd kwamen en eigenaar zeer behulpzaam is. Ook nu, we kwamen er om 8 uur aan en werden hartelijk begroet en gelijk hulp aanbieden, wat heerlijk, computertjes aangesloten en motor uitgelezen. Die computer zat vast onder het stuur ergens, Roos lag op de bestuurdersstoel en deed niet eens haar ogen open, gekke hond toch, trouwens ook poppie bleef gewoon op haar bedje slapen. Inderdaad is dus een verstuiver stuk en Kees gaat het morgenochtend repareren! Hij vindt gewoon dat dit snel moet omdat de camper ons huis is, wat een lieverd toch! Wendy wist dat wij daar waren en kwam ook, samen zijn we later naar het bos gereden, stukje gewandeld en gezien hoe gigantisch de windmolens naast het bos zijn. Gezellig koffie gedronken en daarna moest zij weg en wij naar Dronten omdat de tv man een leen tv voor ons heeft want het ziet er nog niet naar uit dat onze tv snel weer op zijn beugel hangt. Mijn god, ook weer zo aardig en behulpzaam, allemaal mensen die wij nog goed kennen uit onze tijd hier in NL, we zijn al weg uit NL en tóch gewoon net als vroeger welkom, met koffie en al! Dit maakt mij echt gelukkig. Even snel naar AH in S'bant, geen bekenden gezien en, jammer Til, maar wat een prachtige winkel geworden! Dick wil hier gelijk nog even naar de Turkse kapper, die met warme hars zelfs zijn neushaar er uit trekt, wat een lol haha,  en daarna weer terug naar onze plek aan het Ketelmeer waar Wendy eind van de middag ook naar toe komt om bij ons te eten, leuk hè! Overnachtingsplaats Ketelbrug 11/12- en 12/13 september ---------- Zondagmorgen 11 september. De meeste van jullie weten wel dat ik lang niet alles hier vertel omdat ik dat te privé vind of gewoon niet interessant genoeg. Wél dat ik de krabbel ook gebruik om mijn hart te luchten en dat ga ik nu doen, eerst had ik het voor mij willen houden maar het beïnvloedt onze reis momenteel heftig. Vrijdagmiddag en nog in Zweden ging er een rood lampje op het dashboard branden, niet leuk en zijn we gelijk gestopt, gebeurde net ter hoogte van een parkeerplaats. Handleiding auto er bij en is het een verstuiver die uit gevallen is, Inmiddels weet ik wat dat is en waar het voor is omdat Dick dit soort dingen altijd luid en duidelijk ventileert en wij dit ook al eens vaker bij een andere auto gehad hebben. Dit kwam dus heel k** uit, zo'n lange reis en op vrijdagmiddag en je gewoon weet dat je bij Zweden niet hoeft aan te komen op dit tijdstip en zeker al niet op vrijdagmiddag. Er stond ook dat je rustig verder kunt rijden, zsm een garage opzoeken, wel langzaam en niet teveel van de motor moet vragen, hij heeft dan ook totaal geen trekkracht meer. Op dit soort momenten moet er een bak koffie komen en een plan bedenken en daar is Dick goed in. Vanwege de extreme verkeerssituatie op dat moment besloten wij om in één ruk door te rijden naar de boot. Het langzame tempo van ons, 60km op de autobaan leverde wel wat getoeter op van vrachtauto's, en hoe 'toevallig?', allemaal Nederlanders! Dus waren we blij in Malmö aangekomen te zijn. Puntje twee was de boot in wat meestal omhoog gaat, nu dus ook en laat ook dat nou zonder haperen gegaan zijn, iets waar ik dus 's nachts wakker van had gelegen. De boottocht was heerlijk, een prachtige ruime buitenhut, gewoon een luxe kamer,  voor 4 personen, super douche en hebben we de hele dag een beetje gelezen en gelegen. Hondjes wilden absoluut niet in die kleine vieze bak, een hondenuitlaatplek en moesten het dus ophouden. gelukkig voor wij de boot opgingen heel goed uitgelaten zodat zij er een tijdje tegen konden. Geheel in tegenstelling tot de vorige keren wilde Roos echt niet over het dek lopen met dat getril en lawaai maar in de kamer vond zij het heerlijk languit op het bed en wij ook overigens. Het is ook zo leuk om onder 'The Bridge' door te varen en het van deze kant te bekijken, die brug die zo belangrijk is en ook voor ons omdat wij een enorme fan waren van de Zweedse crimi 'The Bridge! Het is een lange reis, om 9 uur in de ochtend rijd je de boot op om er in de avond om kwart over 7 weer af te rijden. Snel een goede P opgezocht en meisjes goed uitgelaten, wat een lange plassen en wat knap voor de 12 jarig Roos om het zo lang op te kunnen houden! Volgende deel van ons plan was om in één ruk naar Groningen te rijden en daar overnachten, rijden in donker in alle rust is nu fijner met zo'n trage auto. Wel uiteraard gepauzeerd en een blik bruine bonensoep open getrokken die nog in de camper stond, was lekker. We durfden ook de Elbetunnel niet door, stel je voor dat je daar stil komt te staan, dus via een omweg, kruipdoorsluipdoor, kleine wegen met veel dorpen naar de Elbepont. Het was verschrikkelijk mistig en heel stil gelukkig en we kwamen om 4 uur vannacht hier aan. Om 10 uur opgestaan, ontbijtje, koffie en met de meiden een rondje. Eind van de middag gaan we naar de Groningse eierbal, bij snackbar Konings en vanavond rijden we in het donker naar de Ketelbrug bij Swifterbant waar we overnachten om morgenochtend om 8 uur bij onze bekende garage te staan . . . Uhh saai leven? Mijn god zeg, ik ben kapot en na de hondenronde vanmorgen, mooi gebiedje hier, ben ik helemaal óp, en het gevoel een marathon gelopen te hebben. Lange krabbel maar ik had wat uit te leggen . . . en 'leuk' voor onszelf om later als we groot zijn eens terug te lezen, wat een maffe mensen wij eigenlijk zijn . . . ---------- Zaterdagmorgen 10 september. Malmö in de rij voor de boot. We hebben een helse tocht gehad gisteren, wat overdreven maar wij hebben het toch wel zo ervaren. Uren maar dan ook uren, weten niet eens hoeveel in de file gestaan, 100 meter rijden en weer stil, toen kroop de file de autobaan af door dorpen, kilometers lang. Allemaal vrachtauto's het was echt erg. Eenmaal weer terug op de autobaan ging het met een gangetje van 50km vanwege weer werkzaamheden en twee banen voor het heen- en terugverkeer. Echt schandalig. Omdat wij al zagen dat een camperplaats pas laat in de avond zou zijn besloten we om gelijk door te stomen naar Malmö naar de terminal waar wij dus om 22.30 uur aan kwamen. Rondjehondje en even rustig zitten en naar bed. Vannacht dus hier prima geslapen. Over gisteren met Laura, het ging heel goed bij dokter Hugo, hij was zeer tevreden over poppie en vond haar helemaal prima! Mwah hij stelde voor om 1 controlefoto te maken zonder sedatie en ik zei gelijk dat ik dat fijn vond! Dick en ik beiden een loodjas aan, ik bij poppie dr bolletje en Dick hield haar beentjes (jahaa verkleinwoordjes lekker!) in de juiste positie. Jeetje zeg, dat ging zo makkelijk weer, na het röntgenen, van de tafel af tillen en zij schudde zich even uit en begon gelijk te kwispelen, de lieverd, alle vertrouwen in pap en mam. Ook mag zij van de medicatie af en ook mag zij weer los, oooo wat eng. Zij gaat dan het eerste stuk aan de lijn en de laatste 5 minuten los. Fijn dat zij goed luistert dan weet je ook zeker dat je haar weer terug krijgt! Ik kan niet verder tikken, we gaan de boot op. ---------- Vrijdagmorgen 9 september. Strömsholm. Gisteren is alles precies gegaan zoals gepland en kwamen wij om een uur of 7 in de avond hier aan. nog steeds vol met auto's maar weer een mooi plaatsje voor ons vrij gehouden haha. We staan weer op dezelfde plek langs de rand met heel veel groen onder heel aparte bomen. Vorige keer al met de bomenapp opgezocht hoe zij ook weer heten, maar weet ik niet meer. Gisteravond om half 10 in bed en hebben de nacht tot 7.30 uur doorgehaald en zijn weer fris en fruitig, hondjes al uitgelaten en ontbeten, nu bijna 9 uur en om 10.20 uur hebben we de afspraak. Het is weer prachtig weer dus ik denk dat wij na de krabbel maar buiten gaan  zitten. We hebben echt weer zin in ons reisje en dat is altijd, eerst die aarzeling om je huis te verlaten en eenmaal op weg en vooral na de eerste nacht is de zin weer volop aanwezig en gaan we er weer wat van bakken! Met de foto's ben ik nog aan het stoeien.