INDEX MENU

Zaterdagmorgen 17 oktober. Straks naar huis. Gisteren een gezellige dag gehad met vrienden en ja, de afstand tussen ons moest blijven en helaas ook buiten zitten . . . We zaten dik ingepakt en te weten dat je naast een heerlijke warme camper zit, is een beetje dubbel, maar we willen vooral geen risico nemen. Helaas liet de zon hier in Limburg verstek gaan en zijn we, ook om een beetje warm te blijven rondje hondje gaan doen. Wat ook jammer is . . . dat wij gisteren hoorden op het weer dat er nu in de gebieden in Zweden, waar wij twee weken geleden nog waren, sneeuw is gevallen . . . Shit, juist dát hadden we graag mee willen maken! We zeiden ook steeds al dat wij een maand te vroeg weg gegaan zijn want wij willen zo graag mee maken dat daar de eerste sneeuw valt, ja ook dat nog! Hoe de vlag er volgend jaar bij hangt weet niemand dus blijven wij dromen hier over. Dus, lieve mensen, morgen ga ik gewoon weer over op de krabbels, het valt mij vreselijk zwaar, heb helemaal geen zin in het 'normale' leven maar het is niet anders. Net onze laatste heerlijke wandeling gemaakt waarbij de meisjes weer totaal uit hun plaatjes gingen en wij ook dat met plezier bekeken hebben en ja morgen weer naar het Swifterbos, huh zal wel vanmiddag zijn . . . De komende week draai ik nog een punt aan deze reissite maar vermeld ik wel op de krabbels. Dick is nog steeds bezig met de route kaartjes dus . . . ---------- Vrijdagmorgen 16 oktober. Het belooft een aardige dag te worden, dat waren de andere ook hoor, zonder regen vinden wij het altijd al snel ok, maar zo af en toe en najaarszonnetje er bij lijkt ons toch ook wel wat. En dan vandaag, de laatste dag van onze vakantie, nog één nachtje in de camper . . . Nou laat ik niet zo dramatisch doen zeg, weer eens thuis en eindelijk uitgebreid onder de douche staan is ook niet vervelend . . . In de camper zijn we altijd zuinig  met water, je zult wel moeten wil je niet langs elk tankstation gaan om te speuren of zij een 'vattenkast' hebben! We hebben nooit zonder water gezeten en hebben altijd ook een stuk of 6 grote flessen water voor nood mee en ook deze keer niet gebruikt. Bijna alles van de 'voorraad' is inmiddels op en je wordt altijd heel creatief met koken in de camper, met weinig iets op de tafel toveren vind ik altijd leuk om te doen! Wel moet ik zeggen dat mijn hart nog steeds in het noorden is, de natuur, de stilte en het ongerepte, dat spreekt ons enorm aan. Met steden heb ik persoonlijk eigenlijk niets en Dick een beetje, hoewel dat ook gedaald is tot het minimum. en zeker in deze tijd zoek je dit sowieso niet op. Grappig dat wij in Kiruna stukjes (hopelijk?) amethist (??) gevonden hebben en ik nu aan het nakijken ben of een sieraden iemand er iets mee kan, zou leuk zijn toch! Ik heb ook nog een paar fotobladzijden gemaakt, KLIK HIER ---------- Donderdagmorgen 15 oktober. Lottum. Het is saai voor jullie, dat geef ik toen, heel wat anders dan onze noordelijke weken! Ja voor ons ook hoor, wel heerlijk hier, zo rustig. Wel merken we goed dat wij uitgerust zijn . . . Maar eigenlijk is het niets voor ons om een aantal dagen achter elkaar op dezelfde plek te staan, maar was nu even nodig. Daarbij hebben we nu ook geen andere keuze en roept ook je huis wel weer eens. Morgen komen er vrienden langs die ons en de hondjes graag weer even willen zien. Gisteren op de fiets naar Horst geweest en ik schrok echt van de drukte, zeker bij AH. Helaas waren wij de mondkapjes vergeten en dachten even snel de winkel in en uit te gaan, en die dingen trouwens ook nog niet verplicht zijn. Ik heb niets tegen die maskers (uh wat?), als het moet dan moet het. Komt gelijk een vrouw op mij af die mij toebeet op een erge agressieve manier, MONDKAPJUHHHH Ik was overdonderd en zoals altijd, op zo'n moment heb ik gewoon niets te zeggen, heb geen stof, waar op zij gelijk door ging met de opmerking dat zij hoopte dat ik corona kreeg . . . Jezusss in wat voor wereld ben ik nou weer in beland? Gelijk kwam er een dame van AH naar mij toe en zei dat ik mij niets moest aantrekken van die vrouw want inderdaad, het is nog niet verplicht. Ben 2 maanden in het noorden geweest en een paar keer een mondkapje gezien, is geen item daar en sterker nog, toen wij net in Zweden waren en ik, mét mondkapje de winkel in ging, schrok een vrouw zich het apezuur van mij en vloog met kreet uit mijn buurt! Zij dacht stellig dat ik een mondkapje droeg omdat ik corona had! Van schrik heb ik al die tijd dus daar geen mk meer gedragen. Goed, voor mij gelijk alweer duidelijk, we zijn met veel te veel mensen in dit kleine land en dat geeft enorm veel problemen op velerlei gebied. Rest mij nog even te vermelden dat ons lieve poppetje totaal van God los is, en zich hier weer de pootjes uit de naad rent en vaak niet in beeld is . . . we hebben ze wel hoor! ---------- Woensdagmorgen 14 oktober, Lottum. Ja hoor we zijn al helemaal bijgekomen en vermaken ons ook hier weer prima en natuurlijk babbelen we nog steeds over onze super vakantie! Wat hebben wij veel moois gezien en mee gemaakt, én waren wij nog net op tijd, vanwege alle nu geldende corona maatregelen. Met Emma gaat het weer goed, dat is ook een geruststelling en gisteren kreeg ik bericht dat ook haar ontlasting ok is, zonder nare dingen. Ja MarijkeO, is waar, mensen moeten vaak langer op afspraken bij artsen en/of ziekenhuizen wachten, zeker weten. Maar ook menig dier moet langer wachten hoor, je bent eigenlijk nooit zo maar snel aan de beurt, ook bij een da geldt het dat je afspraken moet maken tenzij het levensbedreigend is. Helemaal nu met corona, ook daar zijn de maatregelen behoorlijk streng wat bezoek aan de praktijk betreft. Zij houden zich ook strikt aan de 1 persoon tegelijk policy per bezoek, ook mondkapjes, ook afgeplakte stoelen met tussenruimte, geen handjes schudden etc. Niet anders dan in het St. Jansdal bijvoorbeeld! Wij denken inmiddels ook wel dat een vakantie Duitsland eind van het jaar er niet in zal zitten en hebben we hier de oud- en nieuwe periode geboekt (vuurwerkvrije camperplaats en omgeving, adverteren zij mee) , ja vanwege dat takkevuurwerk bij ons in het dorp. Nou schijnt knalvuurwerk verboden te zijn maar ik geloof er niets van dat die gasten zich daar aan zullen houden, er is toch geen tot weinig controle op dit soort (illegale) activiteiten . . .  Deze camperplaats gaat half november over in andere handen, is gekocht door mensen met 4 honden, die hier zelf ook al jaren regelmatig staan, ik ben benieuwd en dat de tarieven gelijk omhoog gaan was ook te verwachten, helaas. ---------- Iedereen ontzettend bedankt voor de leuke en vooral lieve reacties, het zijn er echt teveel om iedereen persoonlijk te noemen! Dinsdagmorgen 13 oktober. Lottum. Een mooie rustige herfstmorgen met een vage zon en wel dusdanig, dat wij net na de wandeling zelfs buiten koffie gedronken hebben! Als je ook kort geleden nog op het topje van Europa bent geweest kijk je niet zo nauw . . . er is hier in ieder geval ook geen ijskoude poolwind, hoe geweldig dat ook is, maar voor koffie drinken buiten geen doen! Gisteravond om half 11 in bed en vanmorgen om half 9 voor het eerst wakker worden, mijn god wat een luxe en ook Emmaatje gewoon door geslapen. Qua weer belooft het een rustig weekje te worden en wat hebben wij daar zin in! Enuh jawel Emma poept weer normaal en dat is echt al een hele tijd geleden hoor, dat ik dat zo gezien heb. Wat ontzettend verraderlijk zo'n darmontsteking, geen koorts, niet ziek, gewoon actief met maar één verschijnsel, moeilijk poepen. Uh leermoment voor mij, dus inderdaad, nooit te oud om te leren! Inmiddels heeft zij al 4x haar pil gehad en het resultaat is nu al te zien. En wat zijn wij blij met de beslissing die wij in een paar minuten namen om terug te keren naar NL, naar onze eigen vertrouwde kundige dierenarts(en!) Toegegeven dat letterlijke kruisje bij mijn naam mag ik ook wel dankbaar voor zijn . . . Uiteraard heb ik al diverse malen de vraag gekregen waarom niet naar een da in Zweden, en ik denk zo maar dat ik dit niet hoef uit te leggen, maar eerlijk is eerlijk, als de nood tot de grootste hoogte gestegen was hadden ook wij een Zweedse da uit zijn bed gebeld hoor. Zo lang het geluid en de geur van een wind van Emma ons nog als muziek in de oren klonk en de neus streelde, konden wij nog wel verder . . . Daarbij had zij ook helemaal geen pijn dat was duidelijk te merken aan haar gedrag. OK over tot de orde van de dag, we staan hier op het voor ons mooiste plekje van de camper camping, want zo heet dat hier, hebben ons geïnstalleerd met hekje er om heen, wel zo makkelijk. Het hekje hebben wij overigens maar 1x in die 8 weken gebruikt! Wij maken het laatste weekje van onze vakantie gewoon hier af, niets mis mee toch! Straks ga ik nog even aan nieuwe fotobladzijden werken, de laatste week, week 9. Ja en tóch hebben we een soort van opgesloten gevoel, het idee dat wij niet meer buiten de NL grenzen mogen komen geeft ons dat idee. En laten we hopen dat er volgend jaar een vaccin is tegen Covid-19 en wij onze vrijheid weer terug hebben. Eigenlijk hoop ik toch wel dat eind van het jaar alles weer wat terug geschroefd wordt . . . dan we willen we graag een paar weekjes Duitsland in de sneeuw . . . nee onze camper gaat absoluut niet op rust hoor! ---------- Maandagmorgen 12 oktober. Onderweg. WE ZIJN VRESELIJK BLIJ!!!!!!! Na een waanzinnig lang en uitgebreid manueel onderzoek door twee artsen(!) en 3 röntgenfoto's is het duidelijk! Emma ziet er van binnen heel mooi uit, alle vitale organen op de juiste plek, van de juiste grootte, geen afwijkingen in haar darmen, wel hypermobiele darmen, veel gas en dat komt omdat zij kennelijk een darmontsteking heeft en ook al wat langere tijd. Dit komt bij oudere honden vaker voor en daar is een prima kuurtje voor en de eerste van de 3 pillen per dag heeft zij al gehad, Ook een dikke vette chapeau voor mijn dierenarts Paul, normaal knuffelen wij altijd even, maar ja corona hè. Gisteren had ik hem privé geappt en gelijk een app terug met de nodige vragen en afspraak voor vanmorgen om 8.30 uur, dit terwijl het zondag was en hij ook geen dienst had! Ja en dan de rit hier naar toe, mijn god wat een toestanden, hoewel alles heel goed verlopen is, heel stil op de weg maar ja we hebben wel 20 uur gereden waarvan 2 uurtjes rust. Wij zijn dit helemaal niet gewend, wij maken nooit lange dagtrajecten. Natuurlijk tussendoor ook de kleine stops voor de hondjes en voor ons. We hadden gistermiddag om 17.00 uur de boot van Rødby Denemarken naar Puttgarden, Duitsland. Eenmaal op de boot kregen wij het idee in een, totaal voor ons onbekende, wereld gestort te zijn.I Iedereen mondkapjes, wij niet en is Dick terug naar de camper gegaan onze op te halen. Wij hebben gewoon absoluut 2 maanden in een totaal andere (fijnere) wereld geleefd waar corona geen prominente rol speelt maar iedereen zich wel goed aan de zichtbare regeltjes houdt. Nou kun je de Scandinavische landen ook helemaal niet vergelijken met NL, zo dun bevolkt en zeker in het hoge noorden en wij met 17 miljoen mensen op een postzegel leven. De vergelijking zal ik zetten op mijn epiloog over deze droomvakantie. Goed, om vannacht 2 uur kwamen wij aan op de Veluwe waar wij gewoon bij een bosingang zijn gaan staan om te overnachten, 10 minuten bij de praktijk vandaan. We waren totaal gesloopt en hebben tot 7 uur aan één stuk door geslapen en zelfs Emma hoefde er niet uit vannacht . . . En ja ook weer alsof het lot er mee speelde, toen wij hen uitlieten vanmorgen en wij als echte determinators (bestaat dat woord eigenlijk wel?) ons bogen over de ontlasting van Emma kregen wij een verrassing, het was een kleine maar toch wel echte drol . . . En later bleek dat Paul toch wel graag nog ontlasting voor de zekerheid wilde nakijken en zijn we weer terug gereden naar die plaats, vonden gelijk het drolletje, jaja we zijn experts geworden op dit gebied en wisten ook nog exact waar hij lag, monstertje genomen en weer naar de praktijk gebracht voor onderzoek waar ik vandaag nog over gebeld word. Toen kreeg ik een goed ideetje, vinden we zelf, NEEEE nog niet naar huis, eerst wat boodschapjes EN gebak gehaald EN bbq spullen om het te vieren en op naar Lottum waar wij nog even lekker gaan afkicken van de vakantie en voor hoelang, geen idee. Lekker een aantal dagen op één plek staan, wat wandelen, fietsen en weet ik veel wat nog meer, maar dat de opluchting voor ons gigantisch is begrijpen jullie vast wel en ja ik moest hier echt om huilen. Zo veel spanning, zo'n inspannende reis en zo weinig slaap eist wel wat van ons boomertjes! Al die commotie om mij? ---------- Zondagmorgen 11 oktober. Geen leuk reisverslagje vandaag. We zijn vannacht om 1 uur plotseling vertrokken uit Värmland, Store En, een mooie plaats aan het meer waar wij ook vaker komen. Ik had al eens geschreven dat Emma problemen heeft met de ontlasting kwijt raken en dat is verergerd en wel dusdanig dat wij besloten, na gisteravond 5x met haar naar buiten geweest te zijn in 2 uur, de motor te starten en richting NL te gaan. Nog een kwartiertje nagedacht over welke route, afzeggen boot, andere boot, de bruggen en hebben een plan getrokken. We zijn tot vlak na Götenborg gereden en kwamen daar om een uur of half 7 vanmorgen aan, hondjes weer uitgelaten en gelukkig Emma produceerde minimaal en zijn 2 uur gaan slapen, ontbeten en weer rijden. We maken ons ernstig zorgen en zijn we al blij dat het kennelijk niet helemaal verstopt is nog, en waardoor geen idee, kan ook iets ernstigs zijn. Zij toont absoluut niet ziek, is nog steeds energiek, wil gewoon graag wandelen, staat te springen bij de deur en eet en drinkt ook als anders, hoewel ik de porties drastisch geminderd heb. Het enige is dus dat zij wel aandrang heeft maar er gewoon praktisch niets uit komt, is niet goed. Ons doel is nu om morgenochtend om 8 uur in Ermelo te zijn. Ook nog fotobladzijden gemaakt. ---------- Zaterdagmorgen 10 oktober. Ons Paradijsje. En NEE we zijn toch maar niet verplaatst . . . 'ach schatje vind je het zó eng, geeft niet hoor ik begrijp je wel '. . . (jee ik zou willen dat hij dat zo tegen mij zou zeggen) Het is voor Dick wel een tweede keus plaatsje gebleven, maar dat had ik al verwacht, voor mij eigenlijk ook wel hoor, maar dat laatste zeg ik niet hardop want anders volgt er weer een discussie. Alweer weten wij waarom wij hier zo verschrikkelijk graag zijn, en alweer verbazen wij ons over de schoonheid van de natuur en de stilte hier en neem daarbij de fantastische wandelmogelijkheden, ja ook voor mijn pptjes dus. Ja en ook wéér kwamen de emigratieplannen voorbij . . . Gistermiddag zijn we het hele meer rond gelopen en duurde 1 1/2 uur en was echt mooi en afwisselend. Alle drie honden los mee en dat heeft wel wat tenenkrommende momenten gegeven, niet met Emma en Roos overigens . . . In het gunstigste geval zie je die witte schim scheuren in de verte, liefst door moerasachtige gebieden, en vraag je je af hoeveel kilometertjes zij extra maakt. De momenten die soms wat lang duren en je haar dus níet ziet, zijn veel, maar toegegeven, Dick fluit en dan komt zij er wel vanaf een heel andere kant dan wij denken, weer aanrennen. Maar ja, wij vinden gewoon dat honden elke dag een goede periode moeten kunnen uitrennen, te meer omdat wij ook veel reizen en zij altijd rustig in de auto zijn. We merken ook totaal niets van ze, heel soms wordt er eens van plaats gewisseld of wat water gedronken maar dat is het dan ook. Zij weten precies wanneer wij boodschappen gaan doen want dan staan zij niet eens op. Vanmorgen weer de wat kleinere ronde gemaakt omdat wij weer een stukje zuidelijker gaan. Ik tik dit nu ook terwijl wij rijden en we zien wel waar wij uitkomen vandaag. O ja en het weer gisteren? Toen wij na de ochtendronde thuis kwamen begon het te regenen, niet veel maar toch. In de middag werd het droog en dat is het gebleven tot nu, het spettert nu een beetje. ---------- Vrijdagmorgen 9 oktober. Ons al jaren lange favoriete plekje 'Het Paradijsje' in de buurt van Mora. Lange rit gisteren met veel regen over wel mooie en bovenal stille wegen met prachtige herfstkleuren. Af en toe zon, felle buien en dat maakte dat de luchten erg mooi en steeds anders waren, en bij felle zon de herfstkleuren een extraatje kregen. Onderweg uiteraard een aantal keer gestopt, voor de hondjes en ook voor onszelf en ook bij een Mac geprobeerd de TomTom weer op het juist spoor te zetten maar dat mislukte. Ook mijn laptop kreeg geen verbinding met de Mac en ik denk omdat Dick en ik dezelfde strenge firewall op onze leppies hebben waar dit niet door heen komt, jammer maar wij zijn te weinig techneutisch om hier iets aan te doen zonder dat wij denken iets desastreus te veroorzaken . . . Dus verder maar met de papieren kaarten en Google maps op de mobiel, en dat ging ook prima. Omdat in Zweden niet echt heel veel wegen zijn, kom je regelmatig op wegen en plekken waar wij in al die jaren meer geweest zijn maar gelukkig telkens ander weer, in voor- en najaar, dan op de heen- en dan weer op de terugweg, zodat het voor mij zeker, net lijkt of ik er nooit geweest ben! En daar snapt Dick nou echt geen moer van, dat ik dat dan niet zie, maar voor mij ok toch? Aan het eind van de middag nog even bij een Mac in Mora verbinding geprobeerd maar nee hoor, wel gelijk een hamburger naar binnen geschoven in praktisch lege Mac, terwijl het toch echt normaal spitsuur is daar! We kwamen met regen en schemering hier aan en ik weet niet of jullie het nog van een jaar geleden weten, met die wegglijdende camper op dat heuveltje en ik bijna in duizend stukjes uit elkaar viel van wanhoop? Ik zal proberen even het linkje op te sporen en hier neer te zetten, voor de opfrissing van jullie geest . . . Vanwege de enorme plassen op het bospad besloten we, nou Dick dus eigenlijk (oh pfff godzijdank) om maar niet verder te gaan en op een handiger plaatsje te blijven staan. Goed, dat was dat, en we lagen om half 10 alweer in bed en zijn er voor ons Emmaatje niet uitgeweest, gelukkig. Net een heerlijke wandeling gemaakt, het was zelfs droog met af en toe zon, en alweer zeggen we, we hebben nu al op zoveel mooie plekken in Zweden gestaan, maar deze plek blijft verreweg met een vette stip bovenaan staan! Je kunt hier ook zo fijn wandelen en vooral ook veilig hoewel met een vrijlopend poppetje voel je je nooit helemaal senang . . . We blijven hier nog een extra dagje, en Dick heeft al plannen om tóch naar 'ons' vaste plekje te verhuizen, vind ik niet fijn. Ik stel dan wel mijn eisen zei ik piepend . . . Ik zit dan niet in de camper en de honden ook niet, je bekijkt het dan maar lekker zelf, enuhh ook dát vindt hij dan geen probleem. Wordt vervolgd. HAAA HIER IS DE LINK! ---------- Donderdagmorgen 8 oktober, een plek aan de rivier de Ammerån, waar wij al meer geweest en is de overtreffende trap en dat was ook de reden dat wij hier graag weer een keer naar terug wilden. En ja hoor, alles is er nog hoewel ik eerst moeite had om het te herkennen omdat de begroeiing nu veel meer is dan toen wij er waren, maar wel logisch want ik heb het terug gekeken, wij waren daar op 20 mei 2014 (LINK!) en toen dreven de ijsschotsen nog door de rivier en wij dachten eerst dat het stukken piepschuim was en vroegen ons af waar dat nou vandaan kwam . . . Jammer genoeg hebben we geen tijd om nog een extra nachtje hier te blijven, zit niet in de planning en hebben nu al afgesproken dat wij volgende keer een vakantie in deze regio willen blijven als verste punt. Maar goed, we hebben nog zoveel plannen. Gisteren de hele weg eigenlijk regen gehad en na zoveel weken samen, zonder ook maar iemand anders te spreken was het tussen ons ook niet echt gezellig te noemen, je krijgt toch kleine irritaties . . . Bijvoorbeeld over het uitvallen van de TomTom, niet onoverkomelijk maar toch lastig en goed dat wij de gewone kaarten bij ons hebben. Met zoiets probeer ik altijd goed mee te denken en heb ook vaak goede ideetjes maar na zoveel jaar en zoveel ervaring weet ik inmiddels dat ik ook die beter maar voor mij kan houden en rustig door ga met adem halen. Maar toen we eenmaal weer hier aankwamen waren de donderwolken voorbij en . . . het was droog! Gelijk lekker met de meiden gelopen en de bbq spullen tevoorschijn getrokken, en ons heerlijk vermaakt! Helaas vannacht toch weer een aantal keer met Emma er uit en zo schattig, als je dan je schoenen aantrekt, krijg je zachte likjes over je handen, net of zij je troost dat je uit je bed moet komen voor haar. Zou zij dit ook zo bedoelen? Toch vind ik al wat weken dat zij 'vreemd' poept, telkens kleine stukjes en dat bevalt mij helemaal niet. Bij thuiskomst ga ik er wel mee naar de da. Wat onze reis betreft, dinsdagmorgen om 7.20 uur hebben wij de boot geboekt van Halmstad naar Grenå, Denemarken waar wij ook een nacht willen blijven staan bij de vuurtoren. Zo, nu net weer gewandeld en alleen dat jongste varkentje aan de lijn die constant rond speurt naar wild . . . , en gaan wij weer verder. Onderweg hoop ik nog wat fotobladzijden te maken. ---------- Woensdagmorgen 7 oktober. Åsele. Volgens mij ga ik jullie vervelen maar ik zeg het lekker toch. Wat een uniek mooi overnachtingsplekje hebben we toch weer, aan een zandstrand aan een meer en alweer van godenalleman verlaten, dus heerlijk wandelen met de meiden! Wel is er hier bos om heen en lopen er twee witte meisjes aan de lijn, op de kaart hadden we gezien dat we na het strand een soort schiereilandje opliepen en konden zij daar met een gerust hart los, kunnen geen kant op . . . Maar dat zij, als zij daar uitgekeken zijn terug naar het bos kunnen rennen, nee daar hielden wij even geen rekening mee. Godzijdank vloog er een zeer grote vogel op en weet ik dat zij, als de vogel uit hun beeld is, gewoon terug komen naar de plek waar hij gezeten heeft. Poehpoeh opluchting . Gisteren een saaie rit, weliswaar door prachtige herfstbossen, maar wel met een gestadige regen en constant ruitenwissers aan, bijna geen verkeer op de weg, maar een tegenligger, een grote, vrachtauto zorgde voor veel watergeweld en een klapper op de camper, want aan spoorvorming doen ze hier kennelijk niets. Maar ik mopper niet hoor want ik geloof dat wij op zo'n 60km maar twee vrachtauto's zijn tegen gekomen! Geluk hadden we wel met het weer want de momenten dat wij wilden stoppen, ergens op een supermooie grote parkeer, was het droog, of kijken wij toevallig net als het droog is? We zijn nog door een vriendelijk aandoend plaatsje Lycksele gereden en daar hebben ze een mooi wilde dierenpark maar gelukkig regende het, want ik ben niet zo van de dierenparken, dieren horen in vrijheid te leven. Maar goed dit dierenpark schijnt wel mooi te zijn en zijn alle dieren uit de regio te zien, met wel als nadeel dat de dieren zoveel ruimte hebben dat je ze vaak niet ziet! haha Toch maar door gereden naar Åsele en de plek was een ware verrassing en ja het was nog droog ook! Dus gelijk weer rondjehondje en hoewel je eigenlijk helemaal geen zin hebt wordt het toch altijd leuk, als je ziet hoeveel plezier je hen doet en hoe blij zij zijn, dit vergoedt alles.  Vannacht een, zeg maar gerust klotenacht gehad, Emma moest er 4x uit, niet echt aan de kakkerij maar het zat er tegen aan. Kennelijk ergens water gedronken wat niet zo koosjer was, je kunt ook niet alles zien als je hond los loopt. Het mooie is dan dat je stiekem afwacht wie of het het eerste merkt, hij of ik . . . en zo denken wij beiden dan . . . Maar aan de andere kant, daarna wisselen wij het zonder mokken af, hoewel het eigenlijk flauwekul is hoor want je wordt ook gewoon wakker en vragen we altijd aan elkaar 'en hoe zag het er uit, was het dun of gewoon alleen slap?' Lastig was wel dat je als zij gewoon sliep je telkens dacht dat zij over de grond liep en je het tikken van haar nagels hoorde op de vloer maar het was dan de regen die van de bomen op de camper druppelde. Net was het ook nog wat slap en heb ik haar het restje Canikur gegeven, baat het niet dan schaadt het niet. Inmiddels zijn wij, als jullie de kaart zouden bekijken, nog wel in Lapland maar ook op de terugreis, het is niet anders. We plannen het altijd zorgvuldig omdat wij niet al teveel kilometers op één dag willen maken en het liefst ergens op tijd aan komen, mede voor onze harige viervoeters, zodat wij hen nog behoorlijk kunnen uitlaten en een ronde lopen. En dat doen wij ook voor onszelf hoor, is gewoon goed voor je na een paar uur zitten weer even in beweging komen. ---------- Dinsdagmorgen 6 oktober. Järnträck. Eerst gisteren. Mooie maar druilerige rit naar een meertje om nooit meer te vergeten! Men noemt dit het mooiste kleinste meertje van Zweden en het is niet gelogen! Via een onverhard smal pad rijd je er naar toe en toen bleken er twee grote vrachtwagens te staan en een dragline, de laatste ging opzij omdat wij, voor we gingen wandelen, eerst nog even het weggetje verder wilden bekijken voor een overnachtingsplekje. Kennelijk zijn ze daar bezig om een parkeerplek te maken want er werden grote hopen zand verplaatst. Toen we terug kwamen en wilden gaan wandelen zag het er anders uit en konden we er niet meer langs en zetten de camper strak langs de kant, spiegel in geklapt zodat zandvrachtauto er langs kon en het ging maar net. Nou ja we zien wel als we weer terug komen. En dan dat supermooie helblauwe meertje, mijn god wat mooi! Het meertje heeft een mooie geschiedenis want het was het Sami drinkwaterplekje onderweg naar Arvidsjauer. Ik doe de link hier bij zodat jullie het zelf kunnen lezen, HIER Toen wij terug liepen begon het te stort regenen en eenmaal bij de camper zag ik het al, alles was spekgladde modder geworden en het zand lag praktisch over de hele weg en Dick vond dat hij er nog langs kon, ik niet maar mijn woorden losten op in de mist. Aanvankelijk zei ik niks maar toen het geglij begon en de zijkant notabene schuin afliep en ik onszelf al zag kantelen begon ik te kermen van ellende, zo kun je het gerust noemen, zo ontzettend bang werd ik. Op dat moment zag Dick kennelijk dat het ernst was met mij en de situatie ook werkelijk nijpend was en besloot terug te gaan en naar de draglineman te lopen en te vragen 'wat nu?'. Hij kwam er aan al hobbelen met dat grote apparaat en zei tegen Dick, 'you stay here and I fix it for you' en ja hoor dat deed hij! Met die grote schep schraapte hij het zand weg en na een tijdje konden we er langs! Eind goed al goed en ik had mijn stress momentje ook weer gehad. Toen we hier aan kwamen regende het en gelukkig waren de meiden er al lekker uit geweest en lagen te slapen met hun badjasjes aan . . . Vanmorgen zag ik al gelijk een nog kleiner pad, we staan aan een onverhard weggetje, een prachtige plaatsje aan het meer. En zag ik tot mijn grote verbazing een busje naast ons staan, kennelijk vannacht gekomen en wij niets gehoord. Wij gingen met de meiden het pad in en verder en verder en toen maar weer eens links af slaan en kwamen uit op het terrein van een koeienboerderij, jezusss toen moesten we toch een stuk door de drek lopen maar goed, geen Zweed gezien en we kwamen na ongeveer een uurtje weer terug bij de camper. Poppetje wilde weer naar buiten gras eten, misselijk dus, kotsen en weer naar binnen. De buren zaten inmiddels bij een vuurtje pannenkoekjes te bakken en plotseling moet poppie weer spugen dus knal ik snel de deur open en ja hoor, naast de etende buren ging zij zitten kotsen. Dick geïrriteerd tegen mij dat ik zo zonder lijn die hond buiten liet . . . Met dit soort situaties raak ik totaal niet in paniek, maak mij niet kwaad, maar handel gewoon. Naar poppie toelopen, sorry mensen, keurig kots opruimen en dat is het dan maar zo werkt dat bij Dick niet . . . Kortom, wij vinden het helemaal niet fijn als er mensen zo dichtbij je gaan staan terwijl er zo'n 100 meter verder ook plek is! Ook heb ik mijn emo momentje al gehad vandaag want bij dat andere plaatsje liggen een paar roeibootjes keurig op zijn kop op een stellinkje en een klein huisje stond, waar je geld in kunt doen als je zo'n bootje huurt. Kijk en daarom hou ik zo van Zweden, het vertrouwen wat mensen in je stellen, vind ik zo ontzettend mooi, dat raakt mij diep en daar 'schiet ik van vol'. Dat gevoel zijn wij in NL allang al kwijt. en wat mis ik dat. Hier wordt er niets kapot gemaakt, zo ook bij dat meertje, er ligt hout, een kloofbijl en alles blijft zoals het daar neer gelegd is en iedereen mag het gebruiken. Maar nou niet al te romantisch want als je hier in de buurt van de grote steden komt, o.a. Malmö en Götenburg is het ook anders. Daar leven ook grote onaangepaste bevolkingsgroepen in een parallelle wereld helaas, die niet stroken met de onze. ---------- Maandagmorgen 5 oktober. Moskosel,Trollforsen. Zeer grijs, mistig en iets van 4 graden. Gisteren een min of meer korte rit gemaakt naar Storforsen, naar een gigantische stroom versnelling en zo ontzettend mooi, breed en vooral indrukwekkend, wat een krachten in de natuur! De foto's zeggen ook hier weer veel te weinig en we hebben er filmpjes van gemaakt maar daar buig ik mij bij thuiskomst pas weer over, kost mij nu veel te veel tijd om dat te regelen. Wel even een linkje naar dit natuurfenomeen, HIER We hebben zonder honden een leuke wandeling gemaakt een heel stuk langs dit neerstortende water en dan voel ik echt in mijn element over een geciviliseerd pad, geschikt voor 65+. Sommige musea vind ik wel interessant maar ik ben meer van de natuurfenomenen waar geen mensenhand aan te pas is gekomen of komt. Jaha een goed pad er langs wordt gewaardeerd . . . Wat later zijn we naar deze plek gereden en dat ging via veel onverharde wegen, onverwachts maar ja die TomTom hè . . . Prachtige plek aan het water en echt zo'n plaats waar het volgens ons in de zomer best druk zal zijn en nu? Ach een heel eind verderop staat een Zwitser in een klein campertje. We zijn hier naar toe gegaan vanwege een grote waterval, waar wij net mét honden naar toe gelopen zijn. Het viel mij niet mee (leeftijdgebonden pijnklachtjes?) . . . weer zo'n pad vol met rotsen en boomwortels, een trekkende Roos aan de rollijn en Dick had poppetje aan de lijn, Emma liep gewoon los en aangezien wij op waterniveau liepen en Emma zo trouw als een hond is☺, mocht zij gewoon los lopen. Halverwege, en de waterval is nu in dit seizoen minder heftig, had ik het wel gezien, Dick niet dus dat zorgde voor wat irritatie . . . Omdat wij de wandeling toch te kort voor de viervoeters vonden, zijn we weer terug langs de camper gelopen waar Emma in een sneltreinvaart naar toe rent (eten!) maar waar we langs gelopen zijn en verder gegaan (shit dacht Emma). Het is hier heel ruim en overzichtelijk dus vond Dick dat de Engelse meisjes best los konden, voegde gelijk de daad bij het woord en dat resulteerde er dus in dat ik uiteindelijk met Roos aan de lijn en Emma aan mijn zijde mét de campersleutels terug gegaan ben en Dick de wacht ging houden tot het poppetje beliefde om weer terug te komen . . . Uiteraard komt zij altijd terug en dit soort situaties werken zeer feestvreugdestemmingverhogend temeer omdat dit gistermiddag ook gebeurde, zucht. ---------- Zondagmorgen 4 oktober. Nog hetzelfde plaatsje in de buurt van Piteå. Gisteren een rustig dagje gehad en in rustige herfstsfeer gebbqd. Inmiddels zijn we natuurlijk al een eind zuidelijker en omdat wij er nog niet van balen en daarbij nog tijd genoeg hebben,  gaan we vandaag weer een klein stukje noord westelijker, om een waterval te bekijken en nog iets, wat ik even niet meer weet. We staan hier nog steeds alleen in dit grote gebied en o wat voelen wij ons hier fijn! Maar meestal krijgen wij na 2 of 3 dagen alweer een wat onrustig gevoel om weer een ander stekkie te gaan bekijken. Grappig genoeg vinden wij het met 9 graden dus helemaal niet koud! We zijn natuurlijk ook van een graad of 3 met een ijzige wind vanaf de pool in een dag of 3 zuidelijker gegaan en dat is goed te merken! Voor mensen zoals wij, die echt niet van teveel warmte houden, heerlijk! Hoewel wij het in deze tijd ook fijn vinden hoor om eens een uurtje in de zon te zitten, maar ja dan moet ie er wel zijn en dat is niet zo. Het is bewolkt en grijs weer maar wel heel rustig en ook dat vinden wij prima. Net weer een fijne bosronde met de meisjes gemaakt en als zij dan, zoals nu, lekker ontspannen liggen te slapen, met een vol buikje genieten wij daar ook weer van. Gisteren heb ik alle fotobladzijden weer bijgewerkt en geupload en oooo vandaag start alweer week 8 . . . ---------- Zaterdagmorgen 3 oktober. Weer in Zweden, ergens in de buurt van Piteå, aan de Botnische golf. Gisteren een niet echte interessante rit gehad, het enige was eigenlijk dat wij langs een prachtige oude orthodoxe kerk in Tornio Finland kwamen, wij wisten al dat hij gesloten was maar toch de hoop hadden dat we er in konden. Jammer, niet dus, daarbij staat dit mooie kerkje gewoon tussen allemaal nieuwbouw en nog wel hoogbouw ook, zonde! Wel weer leuk, ach waar kan een mens tevreden mee zijn, dat wij weer een Zweedse prinsessentaart konden scoren en een worstenbroodje bij de mannenwinkel Biltema. Het overnachtingsplekje wat wij uitgezocht hadden blijkt nog leuker te zijn dan wij van tevoren gedacht hadden! Een herfstig plaatsje in bosgebied aan het water, met ruimte genoeg, we zijn de enigen die hier staan (buscampertje van gisteren is nu weg), leuke plekjes gewoon door het bos en prima ronde met de meiden maken! Vanmorgen dus een leuke ronde gemaakt en kwamen uit bij een stoer schip, de ijsbreker 'Arctic Explorer'  = link, die in de winter grote delen van de Botnische Golf ijsvrij houdt en waar je ook mee kunt op een tocht van een uur of 2, ohhhh das leuk toch! Omdat wij 3 dagen gereden hebben houden we nu weer een rustdag en dat kan hier super en vanmiddag de bbq weer te voorschijn trekken. Inmiddels kunnen we ook weer lekker gassen, de 4 flessen zijn gevuld! Gisteravond begon ik aan nieuwe fotobladzijde maar doordat ik eindelijk weer eens naar een tv programma keek, ik ben fan van Louis Theroux, heb ik er een zootje van gemaakt en moet alles over gemaakt worden, domdomdom. ---------- Vrijdagmorgen 2 oktober. Tervola. Een grappig plaatsje, een klein landtongetje maar met een weg aan de andere kant van het water. Het leek gisteravond na de spits (wat hoe spits hier in deze regio?) een heel rustige provinciale weg totdat het vanmorgen een uur of 6 was . . . De ene na de ander auto raasde voorbij en kwam ook doordat wij geen rekening gehouden hadden met het tijdsverschil hier, voor de Finnen is het namelijk al een uur later. Om half 7, NL tijd vonden we het mooi geweest en zijn opgestaan. Maakt ons verder niet zoveel uit, straks rijden we naar Zweden. Eigenlijk hadden we nog wel wat langer in Finland kunnen en willen blijven maar het vervelende is dat je hier geen gasflessen kunt laten vullen, dat zelfde geldt eigenlijk voor het hele noorden van Scandinavië. We hadden dus 4 grote volle flessen mee, nog laten bijvullen op de laatste plek in Zweden voor wij het echte hoge noorden in gingen, maar ja, als je ook 's nachts voor de hondjes de verwarming aan laat, kan het snel gaan . We hadden ook van tevoren al afgesproken, we gaan geen kou lijden en als het gas op is kopen we gewoon een nieuwe fles, is wel duur hier, maar toch. Gisteren dus even de kerstman bezocht . . . en voelde nog gekker dan de vorige keer, het miezerde en dan voelt het toch zo gek en triest, snel weer weg dus. Op naar het Arktikum en dat was echt geweldig, wat een prachtig museum, daarbij echt heel interessant, veel te bekijken en te lezen, jee wat een aanrader! Nou was het natuurlijk ook zo dat er maar heel weinig mensen waren en bij het Noorderlicht theatertje met vele stoelen waren wij maar met 3 personen! En je dan later realiseren dat je een leuk item vergeten bent . . . ook jammer maar helaas, we waren gewoon al te moe van al die indrukken. 'Volgende keer dan maar' zeggen wij altijd, wij hebben meestal wat moeite om het idee te hebben dat wij ergens wat wij fijn of mooi vinden nooit meer te zien! De terugkeer over de poolcirkel vinden wij ook nooit leuk . . . Afscheid van Lapland ook niet . . . Wetende dat over een paar weken we weer in de coronashit zitten ook niet . . . ---------- Donderdagmorgen 1 oktober, Rovaniemi, 'Arctic Circle Hiking Area. Een mond vol maar dan heb je ook wat! De woorden over Finland van gisteren neem ik helemaal terug want ik begon al met dat wij mooie camperplaatsen hadden gezien, ja wilde natuurlijk! Onderweg wat verfoeilijke toeristische Sami souvenirshops, waar wij snel met afgewend hoofd langs rijden en reden toen langs het door mij al vele jaren bewonderde Iglopark! Ik had dat op internet gezien, prikkelde mijn fantasie en nu kwamen wij er langs en totaal stil natuurlijk! Uiteraard gestopt en over het terrein gewandeld en ons verwonderd, zo leuk al die glazen iglo's waar je kunt logeren en op je rug in je warme bed, het noorderlicht kunt aanschouwen, als het er is natuurlijk . . . Je zal maar zo'n dure reis inclusief verblijf iglo besproken hebben en de lucht bewolkt blijft, djieeeee das erug! Wij hebben ons een uurtje vermaakt daar en veel houtwerk kunst bekeken, en uiteraard gefotografeerd. Verder naar de door ons uitgezochte camperplaats . . . Een werkelijk grandioze plek! Ja hier dus, totaal in de natuur, een grote open bosparkeerplek waar vele wandelingen beginnen die geheel op een natuurlijke manier voldoen aan een Arctische belevenis, alles totaal ongekunsteld, nou niet helemaal want wel mooie houten wandelpaden aangelegd! We zijn direct gistermiddag een wandeling gaan maken en zijn totaal wég van dit gebied en wat zal het hier mooi zijn in de sneeuw, net als in het iglodorp! Vanmorgen ook weer gewandeld en straks, 20 minuten rijden, naar het Arktikum museum, dat belooft weer een fijne dag! ---------- Woensdagmorgen 30 september, Finland, Inari. En wat vonden wij het gisteren moeilijk om 'ons' plekje te verlaten, grote twijfels: nóg een dagje blijven? Na de wandeling bleken die Finnen weg te zijn. Maar nee toch niet gedaan want water had ik alleen nog in flessen, altijd extra bij ons voor je kunt niet weten wat. Een rustige lange route naar en door Finland, allemaal rechte wegen en één en al bos. In feite is Finland heel saai, zonder zijwegen of leuke camperplaatsen. Hoewel wij ons daar ook totaal niet in verdiept hebben hoor, dus kan ons beeld wat vertekend zijn. De grenspassage ging met gemak, wel een rood licht, dus stoppen en 2 jongetjes die om een paspoort vroegen, Emma blafte maar hij hoefde niet de hondenpaspoorten te zien en we konden doorrijden. We hadden Inari als eindpunt en daar waren verschillende plekjes wat ons wel wat leek maar namen naar ons idee de beste voor de honden, midden in het bos, waar een wandeling begon. Maar dat viel vies tegen, plek op zich ok maar je kon maar op één plaats de wandeling beginnen en dat was een rotspad met allemaal boomwortels, verder gewoon moeras, niks voor ons dus. Dick kreeg weer het heilige vuur want na een wandeling van 5 km kwam je bij een wilderniskerkje uit, maar nadat hij het pad bekeken had, werd het idee over de schouder gegooid . . . gelukkig vond ik. Vandaag rijden we nog zo'n 300 km en als je dan eerst zo'n lange wandeling met veel hindernissen gaat maken, daar ben ik dan niet zo voor, maar goed, dat bepaal ik ook niet. Dus nu, 9 uur zijn we al weer vertrokken, naar Rovaniemi, daar waar de kerstman woont . . . Zijn wij al eens geweest in de maand juni geloof, het was stikheet ik en wat vond ik dat shit zeg, allemaal kersttroep met harde kerstmuziek brrrr We gaan er nu naar toe omdat daar een prachtig museum is Arktikum waar wij morgen naar toe gaan. En ohhhhhh we zien nu ruim buiten Inari een prachtige camperplekken met wandelingen . . . (*&^%$#, nou dat weten we dan voor de volgende keer. Gelijk popt er alweer een vakantie ideetje bij ons op . . . want we kwijlen bij de gedachten aan een ritje sneeuwscooteren . . . ---------- Dinsdagmorgen 29 september. Hamningberg. Wat ons gisteravond beloofd was is totaal niet door gegaan want een dik wolkenpak verscheen om volgens mij pas tegen de morgen te verdwijnen en nu is het weer prachtig weer. Net een heerlijke wandeling gemaakt en wat zou ik graag willen dat jullie onze honden zouden zien scheuren, niet te geloven en vooral poppetje, hele enden weg om dan weer in een vliegende vaart met omweggetjes weer terug te komen! Wat wij wel gisteravond nog kregen was een andere verrassing , maar niet heus. Er kwam een personenauto aan en wij dachten dat deze weer zou omkeren en wegrijden, maar hij deed alleen het eerste en parkeerde op een meter afstand van de achterkant van onze camper. Zoveel ruimte en waarom nou precies daar? Dick had net een vuurtje naast de camper gemaakt, kwam even binnen voor een kopje soep en . . . tot onze grote verbazing nam meneer van personenauto gelijk het vuurtje in beslag en ging er een zwart geblakerd waterketeltje in. Er was ook een mevrouw bij en wij dachten dat zij ook snel weg zouden zijn, maar niet dus. Halverwege de avond dreigde onze stroom op te raken, de zonnepanelen hadden het moeilijk gehad met de hele dag zware bewolking maar Dick wilde geen generator aan zetten ivm die mensen. Godverdegodver, daar dacht ik dus ook weer eens heel anders over! Zíj kropen bijna in onze kont op deze afgelegen plek en moeten wíj daarom zonder stroom zitten? Nou de generator ging dus niet aan . . . grrr, ook geen Noorderlicht en gingen wij maar om 21.30 uur naar bed, lekker lezen, dat wel. Midden in de nacht werd ik wakker van een rood knipperend lichtje, koelkast uit, geen verwarming, die heeft om aan te slaan ook een beetje stroom nodig, geen wc meer doorspoelen niets dus, en koud in de camper. Over Emma heb ik een deken gelegd. Nou het is niet anders dacht ik. Rond 6.30 uur werd ik wakker van gehoest (mevrouw rookt) naast de camper en het slaan van autodeuren, o jezus dacht ik, die buren moeten poepen en hebben dus geen wc in hun personenauto (ja sorry hoor, mijn obsessie), en eigenlijk van grote irritatie kon ik niet meer slapen en keek naar Dick zijn slapende gezicht en ergerde mij bont en blauw. Kennelijk werd hij toch wakker van mijn onrust en stapte geïrriteerd het bed uit en . . . ja hoor de generator ging aan en de buren? Ach die hadden inmiddels al een vuurtje gemaakt naast de camper en zaten weer met hun waterketeltje en sigaretje . . . Kortom, wij zijn ook vroeg vandaag . . . Daarbij balen wij ook wel een beetje, we vertrekken vandaag richting zuiden, via Finland, einde Noorwegen. We hadden hier in het noorden best nog langer willen blijven maar de basis dingen houden ons tegen. Water is op, we moeten op vrijdag bij een gasvulstation in Zweden zijn en nodig boodschapjes doen. Ach ik zeg altijd dat je het feest op het hoogtepunt moet verlaten want dan hou je een goed gevoel! Als je weggaat omdat het je verveelt is het een ander verhaal. Wel hebben we in Noorwegen alles gedaan wat wij vantevoren bedacht hadden en daarbij eerlijk is eerlijk, ik verlang echt naar een aantal rustige weekjes in Zweden! O ja, fotobladzijden gemaakt week 7! ---------- Maandagmorgen 28 september. Hamningberg. Alles maar dan ook alles wat wij deze vakantie beleefd hebben zinkt in het niet bij gisteravond . . . Ik heb er te weinig woorden voor. Wij hebben werkelijk het mooiste Noorderlicht gehad wat je je maar kunt voorstellen en ik kende dit wel van bijvoorbeeld youtube filmpjes en foto's maar om dit zelf op deze manier te beleven is ongekend en ook met niets te vergelijken. Het begon al om half 8, zon onder en toch nog wat licht aan de einder, oh wat zeg ik dit weer mooi. Je krijgt ook gewoon de neiging om het allemaal heel dichterlijk te beschrijven . . . Om een uur of half 11 was het buitengewoon, de hele hemel was verlicht, immense gordijnen met de mooiste kleuren, groen, geel en zelfs rood en dat kun je alleen zien als het heel heftig is! Je hebt ogen te kort en je blik is niet wijd genoeg om alles te aanschouwen, want kijk je de ene kant op dan begint er ook weer wat moois aan de andere kant! De lucht was kraakhelder met heel veel sterren en dat maakt het dan nog veel mooier. Uiteraard hebben we foto's gemaakt maar dat is nog geen 1% met wat je in werkelijkheid ziet. Een aantal jaar geleden heb ik met mijn (nu voor mijn nek te zware) Nikon veel mooiere foto's kunnen maken en nu heeft Dick met zijn mobieltje de aardigste kunnen scoren. Deze reis gaan we over doen en niet voordat wij een cursus gaan doen, jawel fotograferen en wel aurorafotografie . . . haha ik weet niet of dit bestaat hoor maar toch. Goed, het ritje Vardø - Hamningberg was ook al een juweeltje en voerde langs en door prachtige rotspartijen over een smalle 3 meter brede weg. Nee dit vind ik allang niet eng meer hoor, wel even uitkijken met tegenliggers. Het weer was buitengewoon mooi en bij het plaatsje aangekomen wisten we een camperplaats (stond niemand hoor) . . . maar ja hè . . . niets voor ons . . . Doorrijden dus maar en aan het eind van het weggetje kwam je uit bij de zee en juist daar zijn we gaan staan. Er stonden nog 2 personenauto's met bessenplukkers dachten wij, maar dat bleken later een soort hippies te zijn die met een stuk of 10 mensen (pff) uit een Finse commune daar de nacht achter een heuvel (wind) door gebracht hadden en nu weer aan het opruimen waren. Aardige gasten maar wij moesten stiekem wel lachen hoor. Het was voor ons toch echt wel 'going back in times' want eerlijk gezegd zagen wij er een jaar of 50 geleden hetzelfde uit alleen hadden we geen rastaharen, maar verder uitzonderlijk veel overeenkomsten. En ach ook met ons is het goed gekomen . . . Het was zonnig weer maar de zon stond al vlak boven de bergen en zijn we toch maar gaan bbqen, dat heeft echt wat vinden wij, zo in zo'n ruige natuur! Straks ga ik met de foto's aan de slag, we blijven hier vandaag staan want ook vannacht is er nog een lichtshow, maar ik zeg nu al, de plaatjes zijn echt niet te vergelijken met wat je 'life' ziet! ---------- Zondagmorgen 27 september. Vardø. Gisteren een heel rustig dagje gehad, expres zo in gepland, wat gewassen, opgeruimd, gelezen en . . . gisteravond fenomenaal Noorderlicht! Het begon al gelijk vlak nadat de zon onder ging en dan fotografeer je kennelijk het beste! De hele hemel uren- maar dan ook urenlang achter elkaar de mooiste taferelen, dan weer eens een wat rustiger beeld en dan weer die bewegende gordijnen! Dan weer even naar binnen, geen rust hebben en dan snel weer naar buiten om ademloos dit natuurwonder te aanschouwen en ja, we zijn echt heel dankbaar (ja voor wie eigenlijk?) dit allemaal te mogen mee maken. Iets wat zoveel mensen nog op hun 'bucketlist' (oef k**woord) hebben staan en wat wij dan ook al meerdere malen hebben mee gemaakt. Maar ja, ons komt het ook niet zo maar aanwaaien, we hebben er dan ook heel wat voor over. Wij zijn nou eenmaal geen mensen voor achter geraniums en willen zoveel mogelijk uit het leven halen wat mogelijk is want ook wij weten dat het zo maar plotseling afgelopen kan zijn. We hebben nog plannen genoeg en of wij nog een keer deze reis gaan doen, ach wie weet, het zit er eigenlijk wel in! En altijd maar dan ook altijd, zullen het reizen zijn waar onze hondjes ons bij kunnen vergezellen, wat wij genieten ook zo intens van hen om ze er bij te hebben. Mensen die geen honden hebben of 'niet van honden houden', hebben geen idee hoeveel extra zij ons geven tijdens zo'n reis . . . veel haren, zand en rotzooi ook bijvoorbeeld hahaha! Het heeft ook gemaakt dat wij ontspannen op reis gaan, wij kijken niet zo nauw met het interieur van de camper, onze kleding of wat dan ook! Dick is nu even een rondje op de fiets door Vardø aan het maken, ik tik mijn verslagje, direct nog een bakkie en dan gaan we weer. Nu naar Hamningberg, een dorpje een stukje verder wat in de winter wegens extreme temperaturen en immense sneeuwval op slot gaat! We gaan ons verheugen op vanavond, weer heftige, de heftigste Aurora, en blijven daar ook 2 dagen omdat ook morgen nog een Noorderlicht avond is. De weerssituatie is ook heel gunstig omdat het zeer helder is en blijft! ----------- Zaterdagmorgen 26 september. De dag begon gisteren rustig eigenlijk, mooie kustweg langs de Barentszzee met goed weer voor hier, af en toe zon, wat winderig en soms wat regen, dus helemaal ok voor ons, onze eisen stellen we niet zo hoog voor dit gebied. Vardø is een eiland, verbonden door een tunnel met het Varanger schiereiland. Dick had al bekeken dat als je het stadje uit reed je op de punt zou kunnen komen . . . Wij rijden en ja hoor, de weg werd steeds slechter, steeds smaller, steeds heuvelachtiger en steeds meer gaten, maar goed dat waren we nog een klein beetje gewend. Toegegeven een mooie zeer ruige omgeving, rotsachtig en stil. Het gekke, wel verklaarbaar trouwens, dat je in zowel Noord Zweden als Noorwegen vaak kleine weggetjes ziet, gewoon verlaten met wel allemaal straatlantaarns. Dat is omdat het hier maanden lang donker is en mensen toch willen wandelen, langlaufen etc Goed, toen een steil heuveltje op met stenen, die zware camper trekt dit toch allemaal maar en daar waren wij, vlakbij het kleine vuurbakentje op een rots en Dick was helemaal enthousiast, ik wat minder. Ik zag al gelijk enorme diepe rotsspleten om mij heen en mijn geest ging natuurlijk alweer dwalen, zoals zo vaak. Meestal wacht ik een gunstig moment af maar nu knalde ik het er gelijk uit, 'dit wilde ik echt niet' Het is zachtjes uitgedrukt maar het resultaat mocht er zijn . . . Uiteindelijk moesten we wel polderen en ik heb al eens meer verteld, dat je beiden water bij de wijn doet en daarbij ook beiden je zin niet krijgt. Nu dus ook en ik gaf toe, ok 1 nacht, we zouden hier namelijk 2 blijven. Het begon al wat te waaien maar geen probleem. De Aurora waarschuwingen vlogen onze mobieltjes uit en wij zaten al vroeg startklaar, maar dat deed de wind ook . . . Om een uur of 9 begon het noorderlicht en jawel het was prachtig, minder intens dan wij het wel eens gezien hebben maar toch. inmiddels was het nog veel harder gaan waaien en was het buiten niet om uit te houden, een ijskoude poolwind, kwam rechtstreeks over de zee tegen onze camper aan klappen. We probeerden foto's te maken en ik had er een aantal dagen voor genomen om de juiste instellingen te leren gebruiken en dat bleek een totale misser te zijn. We moesten ons omklemmen aan het kleine lichtbaken op een rots want je woei gewoon weg! Daarbij bleek er ook nog eens een straatlantaarn achter de camper te staan, die heel veel licht gaf! Het noorderlicht werd steeds mooier en wij steeds kouder en zijn naar binnen gegaan en door de ramen gekeken. Regelmatig ging ik nog even naar buiten maar aan de voorkant van de camper werd je totaal weggeblazen. Enfin om een uur of 11 vonden wij het mooi geweest en kwamen tot de ontdekking dat we toch te weinig van aurora fotograferen weten en besloten nog even een deel van onze serie te kijken. Nee het is helemaal geen crimi die wij volgen maar een Deens politiek spektakel, 'Borgen' wat ons aanvankelijk niet zo boeide maar naarmate je de persoonlijkheden wat kent, is het leuker. Daarna naar bed en inmiddels was de harde wind aangewakkerd tot storm en na een uur was het harde storm en werd ik bang . . . Die klappen op de camper vond ik echt doodeng en het geluid was vreselijk, die gierde nog eens extra langs de dakdragers, niet om aan te horen. Ik dacht echt dat de camper zou omwaaien wat volgens Dick grote flauwekul is. Ik hield het niet meer uit in bed, Dick volgde wat later en ergerde zich kapot aan mijn angst, en zijn we maar opgestaan en zaten wij om 3.15 uur vannacht aan de thee en de stemming was gezellig. Ondertussen ben ik telkens naar buiten gegaan om naar het noorderlicht te kijken wat nog steeds aan de gang was! Het was prachtig maar nogal flets van kleur en je zag ook die zg gordijnen, echt fantastisch. Dit stukje tik ik in 2x want inmiddels zijn we verkast naar een ander plekje in Vardø. Door het stadje rijdend constateerden we dat het hier maar een armoedige shit is, het lijkt wel een stadje in Rusland, wat ik niet weet maar Dick wel. Hij heeft namelijk al eens een paar maanden op de NL ambassade in Moskou gezeten, in de préhistorie. Alles kapot en oud hier. Kijk voor vogelaars (MarijkeO!) is het hier in het voorjaar een paradijs, want je kunt met een bootje naar die eilandjes hier die dan in grote getale aanwezig zijn. ----------   Vrijdagmorgen 25 september. Brannsletta. Een allemachtig mooie plaats om te overnachten en met de meiden te wandelen wat wij ook net gedaan hebben. Tja, eerst gisteren, nadat dat Dick van de wandeling thuis kwam, veel later dan ik en hij ook verwachtte, zijn we richting noorden vertrokken want ja, noorderlicht hè en we wisten een super mooie plek met zeer ruim zicht. O en die wandeling voor Dick was heftig, hij dacht leuk 10 km langs een rivier te lopen, waar aan de andere kant dus Rusland ligt maar dat was een grove tegenvaller. Het bleek grotendeels door moeras te gaan waar dan planken liggen maar die planken lagen grotendeels onder water, ook was het geen gewoon pad verder, maar met grote stenen. Het eind, het 3 landenpunt heeft wel alles goed gemaakt want daar zijn Noorse soldaten gelegerd en daar heeft hij heel leuk mee gebabbeld! Hij kwam thuis met drijfnatte schoenen en sokken uiteraard en zijn schoenen zijn nog steeds niet droog. In mijn vorige stukje schreef ik over de provider en dat heb ik geweten, alles bleek gisteren leeg getrokken omdat Hollands Nieuwe kennelijk dacht dat ik in Rusland was . . . zelfs mijn extra tegoed wat automatisch gaat, alles was op en ik kon zelfs helemaal niks meer zelfs niet naar de provider gaan! De ontvangst is hier bar slecht en vanmorgen heeft Dick via zijn mobiel met horten en stoten geld op mijn rekening bij Hollands Nieuwe gestort zodat ik weer internet heb. OK dat was dat maar nu tante Aurora . . . Vanaf een uur of 9 gisteravond, we staan heel hoog en we kwamen hier met een` heldere hemel, zaten we klaar, licht uit, snuit naar het noorden en maar wachten. Langzamerhand kwam er meer bewolking totdat er geen ster meer te zien was, wij de balen hadden, en om een uur of 11  naar bed zijn gegaan. Nu gaan wij naar Vardø, ook een plaats aan de Noorse kust, daarna staat nog Hamningberg op het programma, dus was de wandeling niet het laatste punt! Wij blijven nog t/m maandag hier in deze regio want dat zijn de goede noorderlichtdagen en we hopen toch nog weer eens iets te zien . . . Vanmorgen, net uit bed, was best laat voor ons doen, stopte er een auto achter onze camper en wij dachten dat het camperaars waren maar het bleek de grenspolitie te zijn! Jaja Covid-19 controle! Uiteindelijk hoefden zij helemaal niets te zien van ons omdat wij al lang genoeg hier in Noorwegen zijn, maar als wij dus hier korter waren geweest had je een hoge boete gekregen! Aardige vrouwen, zeker weten, en opvallend hier hoeveel vrouwen je ziet, ook achter het stuur van enorme vrachtauto's van de wegenbouw! Zo nu stop ik, jullie hebben genoeg te lezen, want we gaan zo rijden en het is geen mooi weer in tegenstelling met gisteren, want wat was het prachtig en ow godsamme die terug weg weer, vreselijk, maar we hebben het zonder schade overleefd. ---------- Donderdagmorgen 24 september, Øvre Pasvik Nationaal park. Tja daar staan we dan, op een mooie plek waar de wandeling begint en het is heel mooi weer. Net hebben we een uur met de meiden gewandeld en weer de nodige stress gehad. Je wéét dat hier nooit een hond komt, Je wéét dat er hier veel wild zit, Je wéét dat het natuurgebied is, Je wéét dat je je honden aan de lijn moet houden, Je wéét dat er hier ook 'groot' wild, dus in ieder geval ook beren en elanden zitten, Je wéét dat je af en toe toch tegen je wil de zin van je man doet  . . . Roos en Laura aan de lijn en Emma altijd goed luisterend, maar wel actief, mocht los. Toen wij op een plekje aan kwamen waar door ontbreken van onder begroeiing goed overzichtelijk was begon het. Zij snuffelde intens, spurtte weg en was niet meer te zien . . . Mijn god ik kotste bijna van ellende en wat had ik een spijt dat ik naar Dick geluisterd had; 'ach die Emmaatje kan wel los hoor' . . . Natuurlijk zag ik haar in gedachten al achter een beer aan gaan die zich omdraaide en Emma als lekker maaltje tot zich nam . . . Godzijdank kwam zij eigenlijk al heel snel terug via een omweggetje. Het heeft mij bijna mijn hond (het ergste?) en ons huwelijk gekost (ook niet grappig). . . Ik wéét nu dat ik voortaan mijn eigen gevoel moet volgen, daarbij ben ík gewoon de baas over de honden, laat dat even duidelijk zijn. OK Dick is nu de wandeling aan het doen, ik wilde op zich wel mee maar om met 3 sjorrende honden 10km aan een lijn te lopen is niet te doen. En om hier midden in het bos de camper alleen met hen er in te laten is ook geen optie, vandaar dat hij alleen gegaan is. Ik heb het nog niet gehad over gisteren, de weg hier naar toe was een ware beproeving, en dat is heel zachtjes uitgedrukt, het was pure ellende en ik ben toch heel wat gewend. De rit was 96 km lang (totaal 116 km) over een asfaltgatenkaas, één en al vorstschade, onvoorstelbaar, alles roste door de camper heen en die honden gaven geen krimp . . . Alles wat dan ook maar kon rammelen, deed dat ook. De hele servieskast, wat dat dan ook voorstelt, lag door elkaar maar zelfs die goedkope bierglazen nog heel, in de badkamer stond en hing niets meer op zijn plaats. Als ik even plassen moest, was het nodig om gewoon te stoppen! Kortom, het was een vreselijke rit en als klap op de vuurpijl dan ook nog de laatste 20 km over een smalle grüssweg door het bos, heuveltje op heuveltje af, zeer grote diepe watergaten, wat zelfs de honden teveel werd! Uiteindelijk kwamen wij hier pas schuddend en bonkend om een uur of 7 in de avond aan, ja al donker. Overal weer borden vanwege die Russische grens en het gaf mij toch een zeer ongemakkelijk gevoel, nog steeds trouwens maar omdat het nu mooi weer is vind ik het beter te behappen. Zelfs onze telefoons doen het hier niet, we denken dat er hier iets afgeschermd is! Het gekke is ook dat we door de providers welkom geheten werden in Rusland . . . hetgeen betekent dan je dan ook de buiten de Europa tarieven krijgt! Alles nu dus uitgeschakeld, bah ik ben blij als ik weer in de beschaving ben. Maar toegegeven, de natuur is formidabel, ook de weg hier naar toe voor zover het tot mij door gedrongen is én, jaha toch een klein goedmakertje, ik heb 3 elanden gezien! Straks weer naar het noorden en owwwww godsamme wat vreselijk, we moeten dezelfde weg weer terug ook . . . Vanavond grote kans op noorderlicht en daar moeten wij een topplaats voor hebben, die we al gezien hebben op de heenweg. O ja Dick is gisteren in Kirkenes ook nog naar het Grensmuseum geweest, was niks aan, zonde van het geld. Dit vertrouwenwekkende beeld zie je vanaf onze slaapkamer, sterk ingezoomd hoor. ---------- Woensdagmorgen 23 september. Grense Jakobselv. Het is dé vakantie van de superlatieven! Nu staan we weer op een punt namelijk het noord oostelijkste puntje van Europa, met aan de noordkant de Barentszzee en aan de oostkant Rusland, het is het echte einde van Noorwegen hier. Voor je hier komt rijd je door een zeer ruig berggebied, het oudste sinds de ijstijd, met grote gletsjerspleten. Het laatste stuk is smal en onverhard, overal zie je waarschuwingsborden en grenspaaltjes, zowel Russisch als Noors. De weg gaat ook langs een klein kathedraaltje die een belangrijke geschiedenis heeft, de Koning Oscar ll kapel. Vanaf het moment dat wij in de buurt van Kirkenes kwamen, zagen we al de borden met waarschuwingen in allerlei talen omtrent het gedrag wat wij moesten vertonen t.o.v. de Russische grenspolitie . . . We kregen weer het 'koude oorloggevoel' waar wij in het verleden ook mee te maken gehad hebben, hoef ik niet meer uit te leggen en dat is een bijzonder soort spanning. Je kunt geen grapjes maken met die Russen, die accepteren niets tot weinig, geen foto's, geen praatjes, geen centimeter over de grens voor een leuke foto, niks van dat alles. Waarschuwingen langs de rivier omdat in het midden Russisch grondgebied begint. Je weet dat zowel de Noren als de Russen elkaar en elke vierkante meter in de gaten houden en we zagen zelfs op Russisch gebied weer zo'n hoge, ons zeer bekend voorkomende observatietoren! We zijn verder gereden naar het einde van de weg waar een camperplaats is en we stonden er met een Duits busje waar vast wel mensen in zitten maar wij hebben ze niet gezien tot nu toe. Gelukkig staat er wel een toilet hier . . . Het is een heel bijzondere locatie, ook al vanwege het idee, zo dichtbij Rusland aan de weg naar Moermansk! Toen wij aan kwamen regende en waaide het hard en zijn we toch met de meiden naar het leuke strand gegaan, met veel van die grote platte rotsen en echt waar, het was genieten! Ze renden het duin naar beneden met zijn drietjes, helemaal uitgelaten en er ontbrak een emmertje en schepje in hun handjes, zo blij en zo vrolijk, dit is fantastisch, dat wij hen zo'n leven kunnen bieden, nou ja en onszelf ook natuurlijk! Hoewel het er niet groot is zijn we er toch een uur met hen geweest en het was echt dikke pret, ook het stuk duin of ja hoe moet ik het noemen, berggebied. In de avond weer een crimi bekeken, op tijd naar bed en de nacht verliep met veel regen, het beuken van de zee op de rotsen en de camper moest zich in de wind weer schrap zetten. Vanmorgen werden we wakker met zon, maar dat zegt weinig hier, dat weten wij inmiddels wel! Nu ik mijn stukje tik liggen de honden heerlijk met een vol buikje te slapen na net zo'n wandeling als gistermiddag en Dick is aan het geocachen. Straks rijden we weer wat verder naar het zuiden en hebben we ons zogenaamde laatste punt wat er voor dit land op onze agenda staat, het Treriksrøysa (3 landenpunt) in een prachtig ongerept natuurgebied, het Øvre Pasvik Nationaal Park, met de dichtste berenpopulatie van Noorwegen! Het zijn de meest westelijke uitlopers van de Siberische taigabossen. Nou eerlijk gezegd heb je dan dus echt wel het idee een knap stukkie van je eigen huis af te zijn hoor! Ik leuter natuurlijk want er is nóg een groots moment wat nog moet komen (hopen we als alles mee werkt wat weer betreft) en dat is de Aurora Borealis, die voor dit weekend goed voorspeld is! En ja daar gaan we weer voor naar het noorden, voor een optimale plek, we zwabberen aardig heen en weer hier! Geen internet hier dus ik zal straks proberen te uploaden. ---------- Dinsdagmorgen 22 september. Tana Bru. Gisteren natuurlijk alweer, kan hier ook niet anders, een mooie rit in de stromende regen! We gingen weg met zon en in het middaguur was het alweer totaal veranderd, zo gaat dat hier gewoon en moet je accepteren anders moet je naar het zuiden gaan. En toen, we kwamen hier op doorreis aan in Tana Bru, tanken en even snel boodschapje en juist daar vind ik hier echt geen moer aan, zo belachelijk duur! Een komkommertje van het formaat je weet wel, kost hier gewoon 3 euro, dus koop ik alleen het allerhoogst nodige en voor de rest eten wij uit de bakken en komen we straks thuis met een gierend vitaminegebrek. Ja daarna kwamen we over een brug die zo mooi en modern was en volgens ons spiksplinternieuw, wat we zagen dat er nog aan gewerkt werd. Over de brug zagen we een bijpassende parkeerplaats die zo mooi lag, ook nagelnieuw met hypermoderne toiletten en leuke Lapse hutjes waarin je kunt bbqen . . . Dan aarzelen we niet, gooien het plan van de dag om, keren terug naar de winkel en betalen ons even scheel aan bbq spullen. En toen . . . vanaf ons plekje in het hutje op het bankje met onze rendiervellen, zagen we zo af en toe een lichtspektakel, mijn god wat mooi! En het werd echt steeds mooier, ze waren het duidelijk aan het inregelen! Om een uur of 9 was het kennelijk klaar en konden we genieten, dit was zo ontzettend mooi! Uiteraard zijn we hier vannacht gebleven en vanmorgen heeft Dick eens op internet naar info gezocht over de brug en inderdaad, hij is net deze maand geopend en gisteravond was voor het eerst de lichtshow, en vandaar dat er zoveel mensen kwamen kijken! KLIK HIER voor fimpje! Vandaag gaan we richting Kirkenes en wie weet wat wij nog meer voor verrassends wij tegen komen! Die moslima op de foto ben ik toch echt hoor! ---------- Maandagmorgen 21 september. Nog Slettnes fyr. Vanmorgen werden wij om kwart voor 7 wakker en zagen dat de zon stralend scheen, uitgeslapen en gelijk opgestaan want Dick wilde nog graag een drone filmpje maken en was het nu de gelegenheid. Zoiets moet je dan gelijk doen want wat ik al zei, het weer is hier sterk wisselend. Snel hondenuitlaatje, ontbeten en weg. En wat hebben we weer genoten! Prachtige ruige golven op zee, enthousiaste honden en een mooie zon! Daarbij . . . jahaaaa zeehonden in het vizier, zo ontzettend leuk en vinden wij dan ook echt weer een cadeautje! Het leek alsof zij ons in de gaten hadden en bleven steeds met de hoofdjes boven water naar ons gericht! ^%$#@ ik had geen fototoestel bij mij en ben terug gegaan om hem te halen, met twee toestellen om mijn nek weer terug en godverrrr batterij leeg juist van het toestel wat wel 80x, echt waar, kan inzoomen. Mijn andere cameraatje is een snelle, zoomlens is kapot, het enige is dat ik in een groot bestand fotografeer en dus kan knippen in de foto's. Gelukkig waren de zeehonden er nog wel en de zee, het was afnemend tij, beukte nog een beetje op de rotsen, zo prachtig tegen de zon in! En dan gisteren . . . een fijne droge dag, de honden hebben los genoten en eind van de middag begon het wat te spetteren en gisteravond hoosde het. Voor het naar bed gaan, op het moment dat het droog was snel naar buiten met de meiden en . . . een heldere hemel, veel sterren en . . . ohhhhhhh weer tante Aurora! Ik zag dat het kracht 2,33 was en dat is niet veel maar ja in dit gebied zie je het dan evengoed als een groene bewegende wolk, een soort gordijn! Vannacht regen en harde wind, dus in slaap vallen met een schuddende camper, ook weer leuk! Ik heb enorm lieve en leuke mailtjes gehad die ik nog zal beantwoorden hoor! Gisteren geloof ik wel 3 fotobladzijden gemaakt en probeer ik zo te uploaden. Kaartje van het Noorderlicht en wij zaten in het groene gebied en is het dus zichtbaar, maar als het heftig is wordt het oranje gekleurd. ---------- Zondagmorgen 20 september. Slettnes Fyr, aan de Barentszzee (hoe bedenk je het om zo ver te gaan!) Ja soms heb ik geen woorden genoeg of eigenlijk misschien wel te veel, en weet ik gewoon niet hoe ik alles moet verwoorden, ja verbaal wel maar schriftelijk is een ander punt. Vertel ik alles wel goed? Vertel ik niet teveel? Vertel ik niet te weinig? Kortom, het is gewoonweg overweldigend wat wij mee maken. Ik ga proberen het uit te leggen en hopen dat ik goed over kom. Het eerste stuk gisteren reden we een prachtige route langs de Laksefjord, daarna begonnen we via een redelijk steile weg naar de Arctische Hoogvlakte zo'n 100 km door een totaal desolate omgeving, maanlandschap waar je binnenkort alleen maar over heen kunt in colonne achter een sneeuwschuiver aan. Sprakeloos word je van zoiets, zo apart, zo ver buiten je eigen comfortzone, zo imponerend, zo'n totaal andere wereld. Zelfs nog langs een sneeuwveldje gereden en verder veel heel veel water, meertjes en allerlei stroompjes klein en groot. De weg is prima en is sinds 2006 pas behoorlijk te rijden, hoewel er al heel veel stukken kapot gevroren zijn. Uiteindelijk kom je op een punt, ongeveer op de helft waar een smalle overgang is naar het volgende gedeelte, Nordkinnhalvøa en reden we naar het plaatsje Mehamn, waar ongeveer 200 mensen wonen. In reisboeken kun je lezen dat deze mensen een rauw leven leiden, het is een subarctisch gebied hier waar de mensen hoofdzakelijk leven van de koningskrabbenvangst en verwerking daarvan. Wij hebben daar een paar boodschappen gedaan, oh wat is het duur in Noorwegen, en zijn daarna nog verder gegaan, naar de vuurtoren. Dit was ook een reisdoel van ons, de Slettnes Fyr, is een heel bekende gietijzeren vuurtoren en sinds de 70er jaren geautomatiseerd maar nog altijd wel in gebruik. Dit gebied loopt glooiend af in zee en er zijn geen bomen en of struiken meer te zien, totaal Arctisch gebied en . . . het wordt hier zelfs nooit zomer zoals wij die kennen! De seizoenen bestaan hier eigenlijk alleen uit lente, herfst en winter . . . Een mooie 'zomerdag' is hier nooit warmer dan 10 graden, niet te geloven toch! Altijd een ijzige wind, zoals nu ook. Toen wij gisteren aan kwamen gingen wij natuurlijk gelijk een rondje hondje maar er zijn geen wandelpaden, ja tussen stenen en wat lage grondgroeisels en heuvels door, maar houdt niet over en is met honden aan de lijn best lastig lopen. Vonden wij wel minder leuk maar goed, is niet anders, totdat Dick het hondenbordje eens goed las . . . jaha vanmorgen pas, en bleek dat je honden hier alleen aangelijnd moeten vanaf 1 april tot 20 augustus! Vannacht hebben we bij de vuurtoren gestaan en zijn net verplaatst naar een camperplaats, veel mooier en beter in de buurt en we denken ook hier 2 nachten te blijven staan en het gas lekker er door heen te laten jekkeren via de kachel! Net ook een heerlijke wandeling gemaakt ( ja honden aan de lijn omdat we hét nog niet wisten) en jullie lachen je kapot als je weet wat ik allemaal aan heb, inclusief thermo ondergoed! MWOAHH staan in feite bijna op dezelfde hoogte als Nova Zembla! ---------- Zaterdagmorgen 19 september. Lebesby, ergens op een mooie parkeerplaats aan de rand van de Laksefjord, met een ongelofelijk uitzicht! Na de leuke trollen gisteren, eerst een wandelingetje van iets van 1,5 km waarbij wij twijfelden of we de honden mee zouden nemen en gelukkig toch niet gedaan. We liepen een grappig paadje waar de schapen je voor de voeten liepen. De trollen, heel apart met een ontzettend leuk verhaal hier achter wat te lang is om hier neer te tikken. Ja en we waren natuurlijk weer helemaal alleen daar, goh wat is dat toch fijn, alles wat wij willen bezoeken is stil, dat maak je nooit mee. Weer gaan rijden, eerst richting zuiden naar Lakselv en toen weer naar het noorden om via een prachtige route langs de Laksefjord naar het noorden te rijden omdat wij vandaag ook van dit schiereiland het noordelijkste deel gaan bekijken, namelijk Slettnes Fyr, is 'gewoon' een vuurtoren op de punt. Het kan zo maar zijn dat wij daar een extra dagje blijven om dit typische Noordse weer wat wij hebben ten volle van te genieten, jaha hoor mij nou . . . Het eigenlijke doel is vandaag om daar te bbqen maar aangezien we de ene regenbui na de andere opvangen geloof ik niet in buiten eten! Vannacht wel leuk, nu nog trouwens, de camper staat te schudden in de harde wind en dat vind ik altijd zo knus in de camper, heerlijk, lekker filmpje gekeken in de avond! Het enige vervelende is dat je altijd de hondjes nog moet uitlaten en op zich vinden wij dat totaal geen punt maar voor henzelf als zij omdat wij hen liever gewoon droog houden voor hun eigen comfort. Volgens mij heb ik dit ook al tig keer gezegd. Vanmorgen hebben we het gered tussen de buien door! Waar wij ook heel blij mee zijn, is onze, dit jaar nieuwe verwarming, dat is zo'n fijn apparaat, zonder dát hadden we dit allemaal echt niet kunnen doen! Het heeft wat gekost maar dan heb je ook wat . . . De Noordkaap foto's ben ik nog mee aan het werk, Dick is nu bezig om zijn foto's op een stikkie te zetten voor mij, dan kan ik uitzoeken. En juist ál die plaatjes maken het veel werk aan uitzoekerij en moeilijke keuzes maken. ---------- Vrijdagmorgen 18 september. Ytere Billefjord. Tja gisteren dus . . . Om half 3 kwam Dick terug, aardig uitgewoond. Het bleek geen gewoon wandelpad te zijn maar 18 km over stenen en door modderplassen en dat niet alleen maar de heenweg was dan nog te doen, die liep naar beneden maar terug, o jee steigen en dan over zo'n pad, dat viel niet mee. Opgeven staat niet in zijn woordenboek en is hij toch tevreden over zichzelf dat hij het gedaan heeft! Ik zou mezelf niet zo afknijpen hoor en al veel eerder de handdoek in de ring gegooid hebben maar ja hè . . . Even een beker thee, daarna ging ik nog snel even de honden uitlaten, dat hád ik gedacht dus. Roos en poppetje aan de rollijn en de gehoorzame Emma los en daar ging zij, in een gigantische spurt rennend over een berg en niet meer te zien. Ik heb de longen uit mijn lijf geschreeuwd en Dick zag het gebeuren vanuit de camper en kwam er ook aan, al mopperend met zijn zure benen. Uiteindelijk kwam zij terug en raad eens? Nee totaal NIET uitgeput dus, beetje hijgen en dat was het dan, en een pret gezicht van hier tot Jericho! Niemand maar dan ook echt niemand kan ik uitleggen wat dit toch voor ons betekent, een hond van ruim 12 jaar, dit dit presteert móet een unicum zijn! Wij zeggen al dat dit komt omdat haar geest altijd geprikkeld wordt door al die verschillende situaties en net als bij mensen, het houdt de ouderdom nog even op een afstandje! Ik zie dit uiteraard vaker bij Emma, maar dit keer was het ongelofelijk en denk ik altijd, hoe komt zij er uit als zij straks geslapen heeft? Krakkemikkig of zo? Nou ik kan jullie wel zeggen, totaal niets maar dan ook echt niets aan haar te merken en bij de volgende uitlaat staat zij alweer als hoogste te springen bij de deur en het hardst te blaffen! OK, na deze happening zijn wij weer zo'n 180km zuidelijk gaan rijden en zijn van het eiland Magerøya vertrokken, waar de Noordkaap op ligt, Het eiland is verbonden door een 7 km lange en zeer diepe tunnel onder het water van zo'n 312 meter onder de zeespiegel! We staan nu op een heel mooi stil en verlaten plekje aan de Porsangerfjord en gaan direct weer vertrekken naar een andere plek waar wij zo nog even over moeten babbelen. Wel gaan wij eerst nog naar de trollen van Trollholmsunded, schijnen bizarre rotsformaties te zijn, leuk! Ik heb gisteren een aantal fotobladzijden gemaakt en moet nog maar zien waar ik deze kan uploaden. O ja ook dat nog, weer over Emma, we gingen net wandelen, Emma toch maar los en van hetzelfde laken een pak, grote goden wat kan die hond rennen en wat heb je dan een kracht nodig om Roos en poppie aan de lijn te houden, Dick moet poppetje nemen, want die kan mij zo aan de rollijn mee trekken, die houd ik niet eens! Emma scheuren, over heuvels en rotsen, bah dit vind ik gewoon eng zo hard als zij gaat, maar ja ze komt ook altijd snel weer terug . . . Als je haar ziet rennen, zo soepel en zo snel, een super mooi gezicht waar je blij van wordt, nou wij dan hè! ---------- Donderdagmorgen 17 september, in de buurt van de Noordkaap op de parkeerplaats van de wandeling naar het échte puntje van de Noordkaap, Knivskjellodden, jou vast wel bekend MarijkeO! Dit punt ligt ruim 1 km verder dan de Noordkaap en is een forse wandeling voor nodig van 9 km en ja ook weer terug natuurlijk. Dick is om half 9 vertrokken na het ontbijt, zonder honden, zonder vrouw maar mét opgeladen telefoon, door zijn lief klaar gemaakte boterhammetjes en een thermosfles koffie haha Mij is zo'n wandeling te ver en ook voor de honden wil ik dit niet. Ik heb nou eenmaal een man die van uitdagingen houdt en deze activiteiten gewoon nodig heeft, ande Hoewel onze honden absoluut in topconditie zijn voor hun leeftijd en poppetje met haar heupjes ook voor geen hond onder doet, durf ik dit toch niet aan, omdat ik niet weet waar je onverwachts voor komt te staan. Enuhh nog iets, laat ik eerlijk zijn, ik vind een paar uurtjes alleen zijn ook na zoveel weken 24/7 in elkaars adem te verkeren, ook wel eens fijn! Wel een ietwat lastig is voor mij honden alleen uitlaten, kijk ik ben gewend van thuis, hondjes in de auto hup naar het bos, honden los en nooit loop ik met hen aan de lijn en nu dus wel. Zodra je met hen buiten komt gaan de blikken op oneindig en wordt de omgeving gescand op interessante dieren, want zo is het wel geworden! Ga er maar aan staan, 3 van dit soort actieve honden aan de lijn, jezus vooral met die in elkaar gedraaide rollijnen want eigenlijk zijn dit gewoon ondingen. Emma heb ik meestal wel los hoor, die is en blijft aanspreekbaar, maar toch ook al iets minder want zij wordt echt doof, maar een zwaai met mijn arm vanaf een afstandje en dan komt zij al weer terug. Toen wij gistermiddag naar deze plek reden kregen wij bakken met regen en dat heeft een aantal uur aangehouden, zo ook vannacht hoorden wij een paar buien. Nu is het weer droog en hebben al de zon gezien, maar het weer kun je hier totaal niet van op aan, Jantje lacht en Jantje huilt. Nu begint het net enorm te waaien over de vlaktes, maar ik zit knus hoor hier en lekker kacheltje aan! Je moet toch wel een stoere persoonlijkheid zijn om als Noor in dit gebied te wonen hoor, ik heb daar veel respect voor, maar zal wel zo zijn omdat zij het gewend zijn. Lange ijskoude donkere winters, heullll veulll sneeuw, korte zomers met altijd wisselvallig weer. Met Roos gaat het gelukkig weer een stuk beter, wat een wondermiddel die Canikur Pro, gelukkig ook in NL te koop. Het ziet er niet uit, het lijkt wel een soort mos, volgens mij is het een natuurlijk bacteriemengsel. Maar daar heb ik verder geen verstand van en er is iemand die hier mee leest die hier absoluut wel uitleg aan kan geven! Ik heb hier geen of af en toe een beetje internet en probeer direct te uploaden en ga straks aan de foto's beginnen, ik heb het druk vandaag want ik wil ook nog een pan nassi fabriceren, lezen, muziek luisteren pfffff je zou toch nog een lange wandeling wensen? ---------- Woensdagmorgen 16 september. DE NOORDKAAP, de uiterste punt van Europa bereikt en is dus ook eigenlijk wel een mijlpaal te noemen! Ja we zijn er trots op om dit samen te beleven! We hebben er super mooi weer bij en vanmorgen al leuke foto's en dronefilmpjes gemaakt en het is natuurlijk helemaal uniek dat er hier bijna niemand is! Normaal gesproken kun je hier over de hoofden lopen en ik weet dat omdat ik regelmatig naar de webcam van hier kijk en in de zomer kun je echt niet alleen een foto maken bij het beroemde monument hoor, wij wel nu en eerlijk is eerlijk . . . dankzij covid-19, dat dan weer wel . . . Daarbij hadden, nou ja hebben wij dus de moed om toch hier naar toe te gaan, alle maatregelen in acht te nemen en vooral niet dicht bij anderen te komen, daar zijn wij dan ook echt mee bezig! Ik denk ook dat deze aparte situatie hier, zó stil, ook niet veel, misschien wel nooit meer voor zal komen en dit is voor ons toch wel dé manier om hier rustig rond te kijken op onze eigen manier. En ja toen wij de hondjes gisteravond voor het naar bed gaan een plasje lieten doen viel de helderheid van de hemel ons op, het barstte van de sterren en plotseling . . . een groot heldergroen bewegend gordijn boven ons! Hoe is het mogelijk, wij bezoeken de Noordkaap in de meest ideale omstandigheden die je maar kunt bedenken en als klap op de vuurpijl ook nog eens tante Aurora op bezoek! Gisteren de prachtige rotsen bezocht en we de moeite hebben genomen om het Porsanger schiereiland te bezoeken.  Verder een mooie, maar wij vinden toch, vermoeiende trip gemaakt naar de Noordkaap langs prachtige wegen, een aantal tunnels waarvan één enge smalle tunnel maar er wordt nu gewerkt aan een nieuwe tunnel. Net naar het museum geweest wat wij ook toppie vonden en waar wij de enige waren en daar zit je dan samen in een bioscoop, hoe grappig! Ik moet wel zeggen dat de 3D film over de jaargetijden hier op de Noordkaap mij wel wat deed en ik heb er echt van genoten, met traantjes ja dat ook, niet van verdriet maar wel van ontroering. O ja nu heeft Roos de kakkerij op dezelfde manier als poppetje een paar weken terug . . . gelukkig heb ik nog Canikur Pro . . . Dat heb je nou van dat gevreet bij grillplaatsen etc vandaan . . . *&^%$#@ Morgenochtend gaat Dick een wandeling van ong. 6 uur maken, nee ik dus niet en heb ik wat tijd om rustig aan de site te werken. ---------- Dinsdagmorgen 15 september .Havøysund. De dag is weer mooi begonnen! We staan nu volgens ons toch wel in het meest noordelijkste dorpje van Europa, het zal niet veel schelen, helemaal op de punt en wij zijn ook nog eens het dorp uitgereden om nog noordelijker een plekje te vinden. Gek hè, je vindt het gewoon leuk om dat te doen het 'heeft wel iets'. Sorry om te zeggen maar de rit hier naar toe was ook weer heel mooi en een soort toeristische route, die we vandaag ook weer terug rijden, er is geen andere weg, maar of dat erg is, nahh nee dus. We zijn dit gisteren speciaal gaan doen vanwege de prachtige rotsformaties, die wij gistermiddag ook al gezien hebben maar niet gestopt zijn want het was miezerig weer en onze geestelijke batterij leeg. Het leek ons een beter idee omdat vanmorgen fris en fruitig te gaan doen dus zijn we net alweer gestart nadat wij weer een mooie, ook voor mij leuke bergwandeling gemaakt hebben rondom de camper. Helaas hondjes aan de lijn . . . poppetje hebben we niet echt meer in de hand en laten we alleen los op voor ons veilig terrein en dat weet je niet goed zo in de bergen, er kan wel een steile afgrond zijn en daar moet je toch niet aan denken. Gisteren, de kathedraal mooi, sober, uit 1961, dus niet oud. De ijsberententoonstelling was daarentegen klein maar zeer fijn! Heel leuk en interessant om dit eens te zien met oude filmpjes, godzijdank geen bloederige dingen gezien, veel opgezette dieren en verhalen hoe dat hier vroeger ging met de ijsberen, zeehonden, robben etc. En niet veel mensen kunnen zeggen dat zij lid zijn van de Noorse ijsberen society, maar ik nu wel! Natuurlijk ook foto's maar echt waar, geen tijd en 's avonds of eind van de middag als wij ergens aangekomen zijn, gaan we altijd, hoe moe we ook zijn en hoe weinig zin we ook hebben, eerst met de hondjes lopen. Daarna gaan mijn pantoffeltjes aan in de camper, ook de verwarming krijgt een tikkie en hebben we het eigenlijk wel gehad voor zo'n dag  . . . O ja, was ook leuk, we zagen ineens een grote ring met allemaal rennende rendieren, ach ja daar zijn ze tenslotte ook voor,  mensen er bij met opschijfboekjes. We kregen al snel contact met een Noor, bleek een Saami te zijn met een eigen kudde, sprak goed Engels, ja hij was een intelligente Saami zei hij en dat gebeurt niet zo vaak hahaha Het bleken allemaal moeders met hun kalfjes te zijn, worden gemerkt en kijken ze bij welke moeder de kalfjes horen. Dat was al om 8 uur in de morgen begonnen, allereerst de kinderloze dames en zo ging dat de hele dag verder. Mijn god hoe ze die loslopende dieren over immense terreinen, door de bergen heen, zo bij elkaar krijgen is mij een raadsel, en juist dat heb ik niet gevraagd. Nu gaan we dus die prachtige rotsen, net of het allemaal opgestapelde bladen zijn, bekijken en daarna rijden we door naar De Noordkaap! ---------- Maandagmorgen 14 september. Fjodör, noordelijk van Hammerfest, wel heel noordelijk hoor! Prachtig plekje aan een kleine baai en met de zon er bij waan je je in een tropisch paradijsje . . . Wij werden vanmorgen wakker met regen geluid maar toen we met de meiden weg wilden was het weer droog, en dat is fijn want natte honden in de camper willen wij het liefst vermijden, en NEE onze honden stinken absoluut niet als zij nat zijn! Maar alles gaat dan zo beslaan en nat zijn vinden we voor hen zelf ook niet goed.  Toen we hier aan kwamen bleek dit toch wel een beetje een wandelplekje te zijn, het was natuurlijk ook weekend en dan om een uur of 5 is het verlaten. Omdat wij ook meestal vroeg zijn konden wij vanmorgen ook rustig met de meiden wandelen en na de koffie nog een keer omdat Dick even wilde dronen. Natuurlijk gisteren weer een mooie rit gemaakt en soms dacht je dat je op de maan reed, althans zo stel ik mij ongeveer de maan voor, kaal, boven de boomgrens, totaal verlaten. Eenmaal in de buurt van Hammerfest begon je wat leven te zien, vakantie woningen op zulke bijzondere plekken, niet te geloven maar ja, over een week of 4 ligt er hier voor maandenlang een dikke laag sneeuw én wordt het al die tijd ook bijna niet licht meer. En zou ik hier willen wonen dan? Nou nee echt niet hoor, mij te noordelijk maar voor nu genieten wij met volle teugen en de honden ook! Zo fijn om te zien dat Emma enorm vrolijk is, elke wandeling, hoe kort ook, vindt zij een feestje en staat dansend en blaffend bij de deur! Nu net gestart en gaan naar Hammerfest, o.a. een kathedraal en ja die ijsberententoonstelling bekijken, stelt niets voor hoor, volgens mij maar één ruimte waar je wat geschiedenis kunt zien wat ijsberenjacht betreft (nee niet leuk). Ik wilde iets over gisteren vertellen maar weet het nu niet meer. Daarbij tik ik nu terwijl wij rijden en deed ik 'vroeger' ook wel maar wil ik niet meer, ben bang dat ik iets mis van het buitengebeuren! Bij het stipje zijn wij dus! ---------- Zondagmorgen 13 september. Een parkeerplaats waar vandaan Dick nu een cache aan het doen is in de buurt van Alta. Hij moet daar een berg voor op en daar heb ik geen zin in en is wel iets interessants, heeft met geschiedenis te maken waar hij altijd erg veel belangstelling voor heeft. Klik HIER. Het museum van gisteren was vond hij ook de moeite waard, was gelijk een rondwandeling van zo'n 5 km. Ik heb toen die tijd opgevuld met honden fatsoeneren, niet makkelijk hoor: zonder trimtafel, honden die je overeind moet sleuren omdat zij constant willen slapen. Ik ben dus nog niet helemaal klaar maar het oogt al redelijk. Verder gaan wij straks naar Hammerfest om ook diverse dingen te bekijken die nu eens mijn belangstelling ook hebben, o.a. een ijsberententoonstelling en ook iets wat te maken heeft met de cache die Dick nu aan het doen is. We hebben nog steeds mooi weer, hoewel dat hier heel wisselend kan zijn, en de dag startte vanmorgen met wat miezer, nu weer zon. ---------- Zaterdagmorgen 12 september. Alta. Weer zo'n bloedstollend mooie rit gisteren, gelukkig geen gekke dingen gebeurd! We staan hier bij een haventje met de neus richting zee, nou ja fjord dan. Een leuk plekje dat wel maar hondenloopje is behelpen, dat is vaak aan haventjes, maar je moet toch wat. Vandaag hebben we een rustdag ingepland maar net nu ik dit tik lijkt het alsof er verandering in gaat komen. Er stond een museum- en kathedraal bezoek voor vandaag gepland. Het museum heeft niet echt mijn belangstelling, gaat over rotstekeningen, maar zou Dick alleen heen gaan. Museum is maar een paar uur geopend vandaag en de kathedraal, hoe belachelijk, is op zondag gesloten! En dat is jammer, want het is een prachtige geheel op het noorderlicht geënte kathedraal die we graag hadden willen bezoeken. Het seizoen is hier heel kort en kennelijk alweer afgelopen en daar hebben wij normaal gesproken geen last van, sterker nog we zoeken dit juist, maar in dit geval wel zonde. Het is nu heel mooi weer, en kan het zo maar zijn dat wij toch straks de motor starten en naar de Noordkaap rijden, het is daar namelijk nu heel mooi weer voor en dat is hier toch altijd een onzekere factor. Enuhh gisteravond hebben wij zo af en toe richting noorden een blauwige gloed gezien en dat is toch echt een fractie Noorderlicht, tante Aurora verraste ons toch wel eventjes! ---------- Vrijdagmorgen 11 september. Durmålsskardet Finnmark, heel noordelijk in Noorwegen, aan een prachtige ford op zo'n mooie plek dat het wel een schilderij lijkt! Gisteren een lange maar bloedmooie rit gemaakt, is de Noordkaaproute. Dit soort dingen mijden wij normaal als de pest maar ja, de wegen zijn hier niet dik gezaaid, sterker nog, er is maar één 'grote' weg en dat is ook nog eens een gewone tweebaansweg. Geeft niet natuurlijk, je rijdt langs mooie fjorden en aan de overkant besneeuwde bergen, een sprookje, en daar doe je het voor! Halverwege zagen wij een camperzaak met winkel en stopten wij omdat de milieuvriendelijke wc vloeistof op was en . . . ontdekten toen, hoe toevallig, dat wij ons trapje buiten hadden laten staan op onze vorige pauzeplek en dat is vreselijk balen. Ook het idee dat dat trapje daar zielig alleen achter gebleven is vinden wij eigenlijk niet te pruimen, we zien het al voor ons. Maar ons reisengeltje heeft er voor gezorgd dat wij het net ontdekten op deze plek en konden dus gelijk een nieuw trapje kopen, wel kassa, maar je bent allang blij dat je het kopen kunt, zonder trapje is geen optie. Na een paar plaatsjes bekeken te hebben zijn we een zijweg ingeslagen en ontdekte  iets heel moois, wel dicht bij een smalle niet drukke weg, maar goed, er naast aan beide zijden een groot gebied waar je fijn met de meisjes uit de voeten kon . . . naïef als wij zijn . . . Als wij ergens aankomen laat ik hen altijd even kort uit om kennis te maken, ook voor mezelf met de omgeving en ja zij waren zeer enthousiast. Na de bbq besloten wij nog even een ronde met hen te maken voor het donker zou worden, dus daar gingen wij. hondjes los . . . en wat er toen gebeurde tart elke beschrijving, alles ging in een zucht en een scheet totaal uit hun plaatjes, inclusief Emma! Onze grootste birddog is dus Laura en die smeerde hem achter taigagaaien aan, niet te geloven en liet zich niet meer terug roepen. Ja en dan denk je aan die weg waar weinig rijdt maar wat er rijdt gaat takkehard. Wij voelden beiden een soort paniek opkomen, we hadden het voor geen 1 procent meer in de hand. De eerste die we weer hadden was Emma en van de spanning schudde haar hele lijfje en die ogen, onvergetelijk, zoveel spanning zag je er in. De tweede mafketel die we hadden, na veel geroep, gefluit en gescheld was Roos, net zo gek. En toen poppetje, grote goden, dit hebben we nog nooit mee gemaakt, volledig in een andere wereld, scheuren over die heuvels en al was zij op 2 meter afstand, zij hoorde en zag ons niet meer en verkeerde in een parallelle wereld, zo leek het. Echt we waren gewoon bang, en dat is nog nooit gebeurd en die vogels maar opvliegen en zij er achter aan maar je ziet niet wat er achter die grote steenhopen is dus heb je (bijna) 3 kleuren in je broek. Dick is gaan rennen, mwoahh over die grote klompen begroeide steen en ik stond met twee uitzinnige honden aan de lijn. en hij dreef uiteindelijk poppetje mijn kant op en kon ik haar pakken. Ik heb dat hondje nog nooit zo gezien, totaal van de wereld. Bij de camper aangekomen, snel er in en toen . . . djieee net op tijd, kwam er een herder met 4 loslopende schapen! Je moet er toch niet aan denken wat wij op het nippertje mis gelopen zijn . . . want ik weet heel zeker dat zij ook daar dan achter aan gegaan waren in deze gemoedsstemming. In de camper gingen Emma en Roos gelijk liggen maar poppetje is zeker 1.5 uur onrustig geweest en heb ik alle ramen dicht gedaan, gordijntjes ook want zij bleef maar hijgend voor het raam staren. Klinkt misschien gek, want poppie vond het geweldig maar wij hadden echt medelijden met haar, zo over de jank was zij. Vanmorgen besloten wij om aan de overkant de bergen in te gaan met honden aan de lijn, sorry maar deze krachttraining hield ik niet langer dan een half uur vol, ik met mijn polderpoten ook nog eens. Ook wij waren gisteravond totaal gesloopt en lagen al voor 9 uur in bed en vanmorgen om 7 uur weer helemaal opgefrist opgestaan en klaar voor een nieuwe dag. Onze ochtendtraining hebben we dus nu ook al weer gehad . . . Ja ik heb werkelijk prachtige foto's van gisteren maar echt nog geen tijd en zin gehad om er iets mee te doen dan alleen bekijken, het wordt tijd voor een rustdag. ----------  Donderdagmorgen, 10 september, 8 uur rijdend door Noorwegen, het is dus gelukt! Hè hè poeh poeh, ik heb het al vaker gezegd, bij ons never a dull moment, hoewel ik ook af en toe wel eens naar rust verlang hoor. Gisteren een prachtige route gereden, wat een natuurschoon, van Kiruna naar Riksgränsen. Onderweg gepauzeerd en daar zag Dick dat de wang van de band, o hoe krijg ik het uit mijn toetsenbord, een dikke bobbel vertoonde en dat is een slechte zaak. De kans op een klapband is dan ruim aanwezig en dat risico wil je niet lopen dus heeft hij de reserveband er om gelegd en ook dit klusje is niet zo maar geklaard. Er stonden NLers met een camper en heeft Dick gevraagd of zij in Noorwegen waren geweest en hoe of het bij de grens ging. Zij wisten dat niet want zij waren al in Noorwegen voor de coronamaatregelen van kracht werden maar haar broer was 's morgens vroeg om 6 uur er door gegaan en dan is er nog geen controle. Later, toen we gingen tanken spraken wij een Nederlandse man die in Noorwegen werkt, bleek dus en zei ook dat zover hij weet er 's nachts geen controle is en je zo kunt door rijden. Ook hadden we een paar weken terug van die twee jongens, weten jullie nog wel, gehoord dat die het, veel zuidelijker uitgeprobeerd hadden en ook er zo over heen gingen maar een appje kregen dat zij in quarantaine moesten gaan! Goed, alles op een rijtje gezet en besloten wij in Abisko, waar wij al vaker geweest zijn, een lekker nachtplekje op te zoeken bij een skilift en heel vroeg op te staan om te zorgen dat wij een uur of 6 de grens over konden gaan. Bij aankomst daar nog een fijne wandeling met de meiden gemaakt wat zij helemaal te woeppie vonden, ik ietsjes minder . . . En zo geschiedde, om 5 uur ging de wekker en na de honden uitlaten en ontbijten zijn we gelijk vertrokken. Bij de grens stond het licht op groen en was er geen mens aanwezig! Ook hadden wij de locatie van onze telefoons uitgeschakeld voor de zekerheid om geen appjes te krijgen en niet traceerbaar te zijn. Jezusss wát een opluchting, het is gelukt! Nog een stukje door gereden en op een mooie camperplaats aan een fjord gestopt, hondjes gewandeld, hen eten gegeven en wij koffie. Nu zijn we dus onderweg naar ? Natuurlijk weten wij de richting maar tot hoever we vandaag zin hebben valt nog te bezien, maar hét doel hebben we bereikt, Noorwegen in, hier zijn wij de laatste maanden behoorlijk mee bezig geweest! ----------    Woensdagmorgen 9 september. Onderweg terug en waar naar toe? Kiruna . . . Leg ik zo wel uit want ik wil beginnen met het goede, het is hier nu zo onvoorstelbaar mooi, al die bossen al die herfstkleuren, een ware kleuren explosie. Jaha ik weet in NL begint dat nu natuurlijk ook, maar wat je hier ziet mag je gerust uniek noemen en duurt ongeveer twee weken, dan gaat de kou de blaadjes er al af gooien en daar is geen stevige wind voor nodig. Thuis zijn de meest gebruikt woorden 'ah kijk eens wat lief' maar die staan nu op plaats 2 verdrongen door 'ah kijk eens wat mooi!'. Het gas tanken was totaal geen probleem en zijn we weer met 4 grote volle flessen onderweg en kunnen we de komende tijd weer mee voort. In Kiruna nog een heel mooi kerkje bezocht wat ik wel uitleg als ik de foto's plaats, waarom het zo'n bijzondere kerk is, anders wordt dit stuk vandaag wel heel lang. Nu bezoekje dierenarts . . . wat een apotheose . . . Zorgvuldig werd alles uit de hondenpaspoortjes door de assistente in de computer geklopt en waarom? Geen idee. Zij waren totaal a-communicatief. Toen kwam de dierenarts en zei amper gedag, heeft de honden niet aangehaald en tegen ons geen woord gezegd of gevraagd. Er werden mij 3 pilletjes in de handen gedrukt die ik zelf moest geven, meneer Edouardo bestudeerde de entingsboekjes en kon volgens mij niets vinden waar hij extra geld aan kon verdienen . . . Hij zette zijn handtekening in de boekjes met de inname tijd en dat was het dan, zijn niet verder dan de wachtkamer geweest! Effe aftikken toen, de leuke prijs van omgerekend €125.00, daar krijg je toch een wegtrekker van! En dat was het dan en sterker nog, ons 'gedag' werd er niet eens beantwoord! Ja dan ben ik toch wel héél wat anders gewend bij een dierenarts, wat een stelletje gelddieven daar!. Na de 'verwerking' zijn we op weg naar Finland gegaan omdat wij daar ongeveer 50km door heen moesten om in Noorwegen te komen. We hadden geen twijfels, alles in orde, dus daar gingen wij en . . . we zijn 3 meter in Finland geweest en konden omkeren . . . Nee we kwamen uit een gevaarlijk land, Zweden dus, en mochten Finland niet in! 'Oeioei heavy corona there'. . . Wij waren even flabbergasted en snapten er geen reet van (sorry) en er viel niets tegen in te brengen. Gevolg? Eerst een fijn overnachtingsplaatsje opgezocht wat goed lukte en besproken wat wij zouden doen. Besloten om via die die andere lange omweg toch in Noorwegen proberen te komen en of het lukt? Laten wij het hopen en anders komt er wel weer een ander plan. Vandaar dat wij vanmorgen al om 8.30 uur vertrokken zijn. Gelukkig hebben wij er heel mooi weer bij, de lucht is blauw en de natuur geweldig!. Zeer lange weg terug (ik geloof zo'n 400km) en via Kiruna naar Narvik. in Noorwegen. Uiteindelijk vinden wij het toch onze eigen stomme schuld, hadden we maar beter de Finland inreisregels moeten lezen . . . maar daar hebben we nou even totaal niet aan gedacht! ---------- Dinsdagmorgen, (nou nog net dan) 8 september Kiruna. Gisteren een prachtige dag gehad en heerlijk in de zon gezeten, ja dat kan ook nog hier hoor, maar wel met een trui aan. In de middag werd het bewolkt en kwam de kou en zijn we na het hondenrondje, is rauzen over de berg, naar binnen gegaan. Hele avond lekker gelezen en ik heb tussendoor nog aan de foto's geknutseld. Vannacht schudde de camper zo af en toe heen en weer, harde wind, en dan sta je natuurlijk nog eens op een berg ook! We werden wakker met wat regen en nadat ik de honden een snel uitlaatje deed begon het te stortregenen en dan vraag je je even af wat wijsheid is. Nog een gewone ronde? Nou nee niet echt zin in om die berg op te klimmen met plu, harde wind en regen, goh toch maar wel en een klein stukje dan maar. Kiruna is een heel interessante stad die helemaal draait om de mijnbouw maar daardoor is de stad ook enorm aan het verzakken, door al die gangen hier onder. Dus zijn ze de stad aan het verplaatsen! Overal rijzen nieuwe huizen op en overal wat de infrastructuur betreft, ligt het overhoop, maar je ziet dat het wel heel mooi gaat worden! Soms worden huizen gewoon verplaatst op diepladers en een stuk verder weer neer gezet, heel interessant en geen mens hier die daar tegen is of in opstand komt, ja zij eten ook praktisch allemaal van de mijnbouw natuurlijk. Vanmorgen gingen wij op tijd weg om nog even naar Kurrevaara te gaan, je weet wel van die serie, was grappig en niets herkend! Op dit moment staan we bij de ICA en hebben net de prinsessentaart met koffie achter de kiezen, om 13.00 uur een afspraak bij de da en hebben dus nog een uurtje de tijd. Nog even gas vullen, hopen we dan, water tappen, afval weg brengen en diesel tanken. Soms heb je het druk hoor als je met vakantie bent. Na al deze activiteiten vertrekken wij richting Finland, want daar gaan we de grens over om een klein stukje Finland te doen en dan in Noorwegen uit te komen. Gecompliceerd hè? Maar als je de kaart van het noorden er bij neemt kun je zien wat wij doen enuh ja de routekaart voor op de site moet nog gemaakt worden. fotobladzijden ook weer bijgewerkt hoor! ---------- Maandagmorgen 7 september. Luossavaara, een oude ijzerberg bij Kiruna, er is hier een mega grote mijn, nog steeds in gebruik.  Werkelijk strakblauwe lucht op deze hoogte en zulk prachtig weer, dus we blijven een extra dagje hier, weer bijna op de top van een berg, waar nu een spiksplinternieuwe skilift is. Net gewandeld naar de top en ik heb aardig wat moeten overwinnen met mijn polderbrein, polderpoten en polderhonden . . . Kennelijk went alles behalve dan . . . en ach dat valt ook wel weer mee hoor! De bedoeling was om vandaag naar een da te gaan voor de verplichte wormenkuur voor de hondjes maar stellen het nog een dagje uit. De échte reden waarom wij naar Kiruna wilden was vanwege een interessante mijn excursie die hier dagelijks plaats vindt maar helaas, we zagen gisteren dat die allemaal gecanceld zijn, corona. Stom, dit hadden wij zelf toch eigenlijk ook wel kunnen bedenken. Maakt verder ook totaal niet uit, we hebben tijd zat, wat een luxe! Morgen bezoeken we nog even een plaatsje in de buurt dat voor ons bekend is vanwege een Zweedse crimi met in de hoofdrol Rebecca Martinsson, dat zich daar afspeelt, namelijk Kuasavaara. De kans is groot dat je natuurlijk niets herkend maar het is het idee gewoon. Ook morgen even op gasjacht, want we zijn aan onze 3e grote fles bezig en we hebben er 4 en gaan kijken of er bijgevuld kan worden. We zijn al een tijdje in tamelijk koele gebieden en hebben al een aantal maal ook 's nachts voor de honden de kachel aan gehad, we zetten dan de thermostaat op 15 graden. Daarbij draait de koelkast constant op gas, hij kan ook op 220V en 12V, maar we vinden dat hij het betrouwbaarst is op gas. Zo en nu ga ik weer genieten van de zon, jaha met deze temperaturen vind ik het ook heerlijk hoor in de zon want ik geloof dat ik toch wel de indruk gewekt heb zo langzamerhand dat ik de zon haat en dat is absoluut niet zo! Die betonnen bak achter mij is een Zweedse bbq die je ook overal tegen komt ---------- Zondagmorgen 6 september. Gällivare. We staan op een grote camperplaats met maar heel weinig campers. Eerst over gisteren. We vertrokken laat want bij het afscheid nemen van de Zweedse vissers ontstonden er toch hele leuke gesprekken die al met al nog 1.5 uur duurden . . . En nog even dit, het bleek dat die vissers zich mateloos ergerden aan lui die poepten rondom deze plekken en al dat toiletpapier open en bloot lieten liggen! Hij begon daar zelf over en zij hadden daar een schep staan voor dat doel, schepte een gat, wierpen hun productie er in en begroeven het! Inmiddels begon het te regenen en gingen we nog even een boodschapje doen in Gällivare en ik wist niet wat ik zag, was ik nou in Zweden of ben ik toch in Afrika? So be it. Op het oog hadden we onderweg een mooie overnachtingsplaats gezien die best moeilijk te bereiken was over onverharde wegen, een soort grote visplek, met een hutje waar wij dan overdekt konden bbqen. En nog steeds stortregende het.  Dat moest stil zijn volgens ons en met het meer op het zuiden zodat ik ook naar 'Wie is de mol' kon kijken . . . Daar aangekomen werden we zeer onaangenaam verrast. Dit was niet normaal, er stond een mega camper, een echte M.A.N. vrachtauto, dubbelassig, en werkelijk wat een vreselijk ordinair ding die gewoon voor iedereen alle uitzicht op het meer weg nam! Dit zijn ook van die camper excessen die het verpesten voor anderen en er plekken gesloten gaan worden en dat beseffen die drollen niet eens en wat zou ik het graag willen zeggen tegen zo'n eigenaar. Goed, wij vonden dit niet om aan te zien en zijn vertrokken, mede omdat die grote loebas voor ons het zicht op zuid weg nam, zodat de schotel geen signaal door gaf. Bak koffie met prinsessentaart naar binnen geschoven, bbq spullen weer in de koelkast en weg waren we weer, op naar de volgende plek. Bleek een afgesloten camping te zijn waar ook nog huizen bij stonden, ook weer niets. Inmiddels was de stemming beneden peil want ook tijdens zo'n reis is niet alles hosanna, is het puur vermoeiend en wij geen 18 meer. Helaas zie je hier weinig goede plekken en zijn er ook nauwelijks wegen, ja dé grote weg van noord naar zuid, vergeven (ietwat overdreven maar toch) van de campers die van de Noorkaap afkomen. Dan maar genoegen nemen met zo'n uitgekauwde camperplaats. Eerst nog iets anders geprobeerd en dat bleek dus te steil en teveel losse stenen . . . Onze campers worden nooit gespaard en maken veel mee. Toen wij er aan kwamen regende het nog steeds en heb ik maar wat anders te eten gemaakt, ik smijt o.a. uien en tomaten bij elkaar en het wordt altijd acceptabel genoeg om te eten én gelukkig net op het laatste moment wel ontvangst . . . Regen was gestopt, rondje hondje en heerlijk naar De Mol gekeken en eindigde de dag toch nog goed! Lekker geslapen en vanmorgen hebben we een supermooie wandeling gemaakt, jeetje wat een verrassing was het buiten die camperplaats! Nu op weg naar Kiruna en hopen dat ik kan uploaden want zelfs mijn eigen mobiele hotspot vindt in deze negorij niets! ---------- Zaterdagmorgen 5 september. Saltoluokta of all places. Gisteren gingen wij in de buurt gewoon wat rond rijden, de herfstkleuren beginnen al prachtig door te komen en we gingen op zoek naar een volgend plaatsje. Juist dat is hier best moeilijk, er is hier eigenlijk niets, jaha heel veel natuur, maar ontoegankelijk en geen enkele pad of weggetje er in. Wel zie je parkeerplaatsen die wij veel te dicht bij de weliswaar niet drukke weg liggen, maar is niets voor ons en daarbij, het is weekend en de Zweden zijn ook nog vaak op pad, en die staan juist daar. Tot wij een klein weggetje zagen en huppakee wij er in en ging inderdaad richting meer en kwamen uit bij een supermooie plaats aan het meer, een visplek dat was zo te zien, en met een 'boot in het water laat plaats', ik weet niet meer hoe dat heet. Wij blij, hondjes er uit, fijn een veilig stuk van de weg af, dit was kasie voor ons! Toen wij ons net geïnstalleerd hadden, duurde even, erg onregelmatig hier en we willen niet graag 's nachts ons bed uit rollen en de pannetjes graag op het vuur houden, letterlijk dus. Ja en toen kwam er zo'n vette dikke bak aan met trailer en boot. Twee heel aardige vissers die gelijk enthousiast waren dat zij de honden want die ene, had vorig jaar zijn 15 jarige ES in moeten laten slapen en wilde nu dus weer een andere, wel voor de jacht. Het is werkelijk altijd het eerste wat men aan ons vraagt, 'fishing or hunting?' De vissers blijven hier ook een paar dagen en hebben een tentje mee maar ja geen toilet hè . . . Jammer genoeg kregen zij hun boot niet aan de praat en besloten zij ook vandaag hier nog te blijven en hulp voor het bootje te zoeken, die vandaag ook nog hier komen en wordt het ons te druk.  Maar helaas is het uuthus hier niet bruikbaar dus jullie begrijpen het al, bekken vol met vissers (?) HN voor de meiden, vreselijk, je kunt hen hier niet los om de camper laten lopen. Vannacht moest ik er met Roos uit in de stromende regen want ja zij moest poepen . . . teveel gegeten . . . Daarbij kun je hier geen kant op met hen want er is alleen maar dat weggetje hier naar toe en verder is het totaal onbegaanbaar en daarbij barst het van het wild en is poppetje bijna niet meer te houden. O ja gistermiddag ook nog een eland op de weg gezien maar was te laat met mijn fototoestel ofuh eland te snel omdat hij een grote witte koelkast aan zag komen! Gistermiddag zijn we ook nog ergens geweest waar wij een rendierhuid voor poppetje gekocht hebben en dat was zo leuk! Een erg aardige jonge man die heel goed Engels sprak, en zo ontzettend onderhoudend was met echt leuke verhalen en vooral geschiedenis was zijn hobby en dan ben je aan het goede adres bij Dick! Rendierhuid voor poppetje? Ja voor het verwende mokkeltje . . . zij ligt heel vaak tussen onze voorstoelen in tijdens het rijden en daar heb ik een dun nephuidje liggen voor haar en we wilden iets wat comfortabelere was en wat originelers! Eigenlijk wilden wij hier twee dagen blijven staan maar zien er van af, te weinig uitloopmogelijkheid en ja we willen toch echt gewoon simpelweg alleen staan. Ja een fotobladzijde is klaar maar het internet is hier niet sterk genoeg om het te uploaden en de vraag is zelfs of ik mijn verslagje wel kan versturen, we zien wel. Vanavond wil ik het tweede tv programma van deze vakantie zien, 'Wie is de mol?' en dat kan hier ook niet. Jeetje ja MarijkeO je hebt helemaal gelijk, het was inderdaad de taigagaai, leuk dank je wel, een hele grappige vogel vonden wij!     ---------- Vrijdagmorgen 4 september. Ergens net boven de poolcirkel in een natuurgebied 'Serri' in de buurt van Jokkmokk. Gisteren voelde ik mij geen 100 punten en besloten wij het stadsbezoek maar over te slaan en te gaan rijden, niet al te veel kilometers met de nodige rust pauzes en wat bezienswaardigheden onderweg, voornamelijk kerkjes. Het was een prachtige route en ja, wij kiezen meestal niet voor de makkelijkste weg, maar wel de mooiste en de rustigste dus de steentjes schoten weer via de wielbakken tegen de onderkant van de camper en is het net of je beschoten wordt. De honden geven nergens om en slapen gewoon door. We hadden zo'n prachtige pauzeplek aan een rivier dat wij eerst nog twijfelden of wij zouden blijven staan. Maar het doel voor die dag was toch echt de poolcirkel over te gaan en dat is dus ook gebeurd! Nog even over de kerkjes, de eerste was een ongelofelijk leuk typisch Zweeds kerkje in Harads, klein maar fijn en ik heb er mooie plaatjes van en wat zou ik dit graag eens in de sneeuw willen zien! De tweede kerk was in Jokkmokk maar helaas gesloten en aan de buitenkant wordt het gerenoveerd, toch het bekijken waard.  Waar wij nu staan is onvoorstelbaar, zo midden in de natuur, weer gevonden door Dick zijn goede kaartleesacties en was het de bedoeling om een paar dagen te blijven maar . . . We hebben hier totaal geen ontvangst en dat geeft ons geen goed gevoel want stel dat er iets met ons of met de honden aan de hand is. Daarbij is er hier zoveel wild om ons heen dat het tenenkrommend is om je honden los te laten, ze zijn totaal van God los. Toen wij net gingen wandelen, je ziet het al aan die koppen van ze, zelfs ook van Emma, ze staan op scherp. Eerst zagen we poppetje leuk achter vogels aan gaan, bruine vogels met een zwarte kop, die voornamelijk kennelijk op de grond leven, en als zij er aan kwam vlogen zij op een tak. Ik kan nog niet nakijken wat voor soort dit is, geen internet en onze Zweedse reisgidsen staat het niet in. Het grappige was eigenlijk wel dat die vogels ons met wandelen begeleidden, telkens waren zij bij ons in de buurt! Plotseling ging poppetje haar belangstelling naar wat anders uit en zoef weg was zij . . . Nee dit vinden wij vreselijk vervelend en willen dit ook echt niet en zijn gewoon bang dat wij haar kwijt raken in haar blinde acties . . . Ja en daar ging Roos en daar ging ook Emma en toen zagen wij het, een groep elanden. Kennelijk zijn deze dieren niet interessant genoeg voor hen (te groot?) en kwamen zij alle drie terug en hebben wij hen aangelijnd en vinden dat dit gebied niet geschikt is voor onze honden, simpelweg niet overzichtelijk genoeg. Daarbij zijn wij hier te gast en behoort dit toe aan de dieren die hier leven. Ik betreur eigenlijk wel dat wij maar één leven hebben, er valt nog zoveel te zien en te ontdekken en daar hebben wij geen tijd meer voor. OEHOEEEEEE kapper!!!!!!!! ----------    Donderdagmorgen 3 september. Een parking van een natuurreservaat in de buurt van Luleå, ja inderdaad degene die de kaart van Zweden een beetje kent zal zien dat deze plaats aan de Botnische Golf ligt (haha Joke en MarijkeO dus!) We zijn heel blij gewone kaarten mee te hebben waar we dit gebied weer op gevonden hebben en laat het nou net per 1 september weer toegestaan zijn dat je met loslopende honden hier komt! Het grappig is dat ik nog niet zo heel lang geleden deze plaats Luleå dus, aangehaald heb in mijn gewone krabbel toen het over klimaatverandering ging! Zo'n 1000 jaar geleden was de zeespiegel hier 10 meter hoger en hebben ze een stadje met haven gebouwd op die hoogte vanwege de handelswegen. Je kunt ook nog zien dat het vroeger zee was, hoe meer je in deze richting komt hoe vlakker het land en veel zandgrond, ook in de bossen. Wij zwabberen een beetje heen en weer in dit gedeelte van Zweden voor wij volgende week woensdag of zo de grens met Noorwegen over willen gaan. Maandag in Kiruna naar een da ivm die verplichte wormenkuur voor de honden. We hebben al gehoord dat er meestal geen controle is meer aan de grens maar dit keer gaan wij eens op zeker spelen, wat wij vaak niet doen en het allemaal aan het toeval over laten. Maar ja, vanwege onze gele kenteken platen is snel te zien dat wij uit een eng en gevaarlijk land komen wat corona betreft vandaar . . . Gisteren hadden we een vermoeiende boodschappendag, die we maar afsloten met een hamburger omdat ik dan niet meer hoefde te koken . . . Ik loop al zo lang als ik setters heb, dus al bijna 50 jaar altijd op bergschoenen, destijds een beetje apart dat wel, voor een vrouw. Nu had ik een paar nieuwe mee die ik nog niet gedragen had en wat mij nu over kwam, zere voeten niet te kort en dat is lastig dus heb ik gisteren toch hier maar een paar andere gekocht. Ongelofelijk hoor, normaal koop ik nieuwe, hoef ze nooit in te lopen en stap er gewoon vrolijk uren op maar met deze, ze zijn mij te stug. Net een leuke hondenronde gemaakt op de nieuwe en het is weer als vanouds, geweldig! Direct gaan we de oude stad bezoeken, laten hondjes in de auto, wel zo makkelijk. Verder ach ja, we slepen ons voort hoor, van bbq, naar prinsessentaart via de hamburgeres . . . Godsamme zeg, zag ik toch net een dijk van een taalfout in mijn vorige stukje oef dat vind ik echt heel erg maar gelukkig ontdekte ik het zelf . . . ---------- Woensdagmorgen 2 september. Soms heb ik geen of weinig woorden voor iets heel moois en dat is nu over deze plek, en toch vertrekken we weer. Alweer prachtig weer en ik zag gisteren dat er een groot hogedrukgebied boven Scandinavië hangt, maar ja vandaag gaan wij verkassen en ik geloof dat het noordelijker minder mooi is, we zien wel. Gisteren een stralende dag, hele dag buiten en bij de picknickbank lekker gebbqt en tot een uur of 7 buiten gezeten. Vanwege de Noorderlicht acties die zouden kunnen komen, mind my words, zijn we halverwege de avond hier naar te top van de berg gereden. Ik vind het nu wat minder eng en heb de berg aardig verkend en blijken geen steile hellingen te zijn, wel hoog maar acceptabel voor honden . . . Met horten en stoten dit stuk want net zag ik poppetje hard kwispelen, het is prachtig weer en het hekje zit voor de open deur en ik kijken en ja hoor, daar waren die twee rendieren weer! Goed, uiteraard foto's gemaakt en weer verder tikken tot poppetje weer ging kwispelen en blij zijn, ik weer kijken en . . . rende er een orange belton Engelse setter langs de camper! Wij natuurlijk gelijk naar buiten en ja hoor, Zweeds echtpaar, bleek een jager te zijn met een jachttype ES, maar toegegeven, ik vond hem wel mooi maar te iel voor een reu. Het was een professionele jager en hond had band met antenne om en bleek enorm bang van andere honden te zijn en dat was jammer, want onze meiden herkennen een ES gelijk en zijn alleen maar heel aardig! Nog even blijven praten met hen en was aan één kant leuk maar aan de andere kant, zoals wij dat noemen, eenrichtingsverkeer . . . alleen over zichzelf babbelen maar niets aan ons vragen en dan ben je snel uitgekletst. Gisteravond zaten wij klaar, na een melding op mijn mobiel dat er noorderlicht kwam in deze regio, grote beker thee en speculaasjes maar nee hoor  . . . niets gezien. Dus zijn wij gewoon weer naar bed gegaan en zag ik vanmorgen weer een melding op mijn mobiel van midden in de nacht dat er Aurora was. Ik ben er nu effe klaar mee en gaan ons gereed maken voor vertek. We hebben werkelijk prachtige foto's en drone filmpjes van hier maar ja nog effe niet uploaden, nog geen tijd, dat heb je met zo'n actieve vakantie. ---------- Dinsdagmorgen 1 september. De berg Galtisbuouda, bij Arjeplog. Wat een namen hè, zo gaat dat met die Lapse namen, onuitsprekelijk voor ons! Gisteren een lange rit gemaakt van ongeveer 320 km noordoostelijk, over veelal grüsvägen en gewone 2 baanswegen, wel door mooie gebieden, logisch er is hier nou eenmaal niets lelijks! Wel vielen mijn luikjes een keer toe bij de vele kilometers over toch vaak saaie, groen beboste slaapverwekkende wegen. Onderweg natuurlijk een aantal keer gestopt, we maken er nooit een ratrace van, om even te eten bij zo'n schattig picknicksetje en even met de meiden te lopen. Dick had een prachtige overnachtingsplek gevonden en dat zou iets bijzonders moeten zijn . . . is het ook en onverwachts werd de rit er naar toe ook iets aparts, of niet eigenlijk?! De plek is inderdaad wel zéér bijzonder, bovenop een berg waar zendmasten staan en o jee onze aluhoedjes vergeten . . . We konden eerst het weggetje er naar toe niet zo makkelijk vinden en namen de verkeerde afslag en gingen een grüsweg op die ook veel te steil bleek te zijn en mijn hart klopte weer eens in mijn keel en op die momenten dat ik de camper tóch achteruit voel schuiven over die steentjes, valt van ellende mijn stem echt weg . . . Ja weer langzaam in z'n achteruit de berg af geschoven en op een keerpunt weer terug gereden en nog een andere weg geprobeerd en godzijdank, een geasfalteerd weggetje waarbij je hoopt geen tegenliggers tegen te komen en daar gingen we weer. Zonder meer, bovenop de top van de berg is het uitzicht fenomenaal, je kunt op deze hoogte 360 graden kijken en over meren en bergen heen maar . . . ik werd bang. De grote hoogte greep mij aan tot grote ergernis van Dick . . . ik ga niet verder in details treden want ik denk zo maar dat iedereen die ons goed kent weet hoe het hier dan aan toe gaat . . . Uiteindelijk toch maar, met veel moeite mag ik wel zeggen, een etage gezakt en het is hier ook heel mooi en Dick heeft zich er maar bij neer gelegd. Vanmorgen met de meiden naar de top gelopen, jezuss wat een klim zeg en die honden met die vierpootaandrijving doen dit zo maar even! Niet te geloven dat wij een hond van 12, één van 10 en eentje van 4 met foute heupen hebben, zij doen voor geen gezonde jonge hond onder! Het was weer een pure kwaliteitsronde, ook voor ons trouwens, anders zouden we maar lui en stram worden! Ja en toen wij naar beneden gingen zag ik plotseling iets bewegen en kon werkelijk nog net op tijd de honden roepen en aanlijnen, twee jonge rendieren die vreselijk nieuwsgierig naar ons waren! O ja, deze plek had Dick uitgekozen omdat de kans op Noorderlicht heel groot was en de komende nacht nog groter! Dick vond de kans te klein en na een Zweedse crimi is hij naar bed gegaan en ik stoel omgedraaid, richting noorden, alle lichten uit en maar wachten op de dingen die niet komen gingen . . . Eén keer een lange blauwe streep en ik dacht dat het ging beginnen, maar ho maar, en ik viel in een korte slaap en besloot  mijn warme plaatsje naast Dick maar op te gaan zoeken en vanavond gaat Dick solidair zijn met mij! Wel is hij van mening en hij heeft helemaal gelijk, dat wij nog wekenlang de kans op Aurora hebben, zeker omdat wij nog ongeveer 1000 km noordelijker gaan! Vandaag blijven wij hier, stralend mooi weer, staan in de zon, lekker gedoucht (ja wel luxe een warme douche in je camper) en de bbq spullen uit de vriezer gehaald. Het leven is zo fout nog niet . . . Prachtige foto's die ik nog allemaal moet uitzoeken maar ga nu lekker buiten zitten. ---------- Maandagmorgen 31 augustus. LAPLAND YEAHHHHH! Gisteren een mooie korte rit van zo'n 70km om hier op de Stekenjokk aan te komen. Onderweg de 2e NL camper tegen gekomen en omdat wij een pad naar een waterval zagen zijn we op een P omgekeerd en terwijl wij dat deden kwam NL campertje ook achter ons staan en daar kwamen zij, twee jongens. Wat een aardige mannen die helemaal enthousiast waren NLers tegen te komen, leuk gesproken en toen weer verder, maar niet naar de waterval. Op weg naar de camperplaats boven op de Stekenjokk, dat wilden wij wel eens zien want het schijnt in de zomer, die hier maar twee maanden duurt, enorm druk te zijn. Voor wij daar waren zijn we gestopt op een mooie plek en zijn met de meiden een prachtige spannende wandeling gaan maken en moesten zelfs nog heen en terug door een rivier om over te steken, ging prima hink stap sprong over zoveel mogelijk droge stenen, lukte dus niet helemaal haha, maar toch geen natte voeten! De honden houd ik dan wel vanuit mijn ooghoeken in de gaten wat zij doen en of zij geen problemen hebben, maar hebben toch geleerd zich zonder mij, maar wel in onze buurt, te redden, knappe hondjes! Zelfs Emma had er totaal geen moeite mee, en ja leuke foto's en filmpjes die jullie nog te goed houden. Dick zet op zijn FB nog wel eens iets maar hij heeft ook een grote databundel en ik niet, hoef ik niet, hij is veel meer met FB bezig en ik heb het dan ook niet op mijn mobiel. Hier aangekomen, een plek waar wij normaal gesproken nooit zouden gaan staan, viel het aantal campers nogal mee, in eerste instantie stonden er maar tien en later bij het foto's maken zagen wij dat er wat bijgekomen waren tot 16. De hondjes waren in volledige rust en hebben we gisteravond nog even een Scandinavische film op dvd gekeken. Toen ik vannacht poppetje een vreemd hoog blafje hoorde geven ben ik er gelijk uit gegaan want ik hoorde gewoon dat er wat was en ik dacht een één of ander dier naast de camper. Snel wat aangetrokken en met haar naar buiten en toen bleek . . . ik riep gelijk DIHICKKKK Noorderlicht!!!!!! En ja hoor verticale blauw groene strepen en waar poppie op reageerde waren onze Zweedse buren die ook stonden te kijken en van die mevrouw hoorde ik dat wij vandaag een prachtige heldere dag gingen krijgen met veel zon en vanavond zeker Aurora Borealis! Djieeee wat treffen wij het toch met het weer, nog amper regen gehad, 1 dag af en toe wat miezer en verder gewoon droog en dan vannacht zooooo mooi en het heeft zelfs gevroren! Direct vertrekken wij weer richting noorden en waar wij aankomen weten wij nog niet precies, we zien wel, waar het mooi en fijn is ook voor onze hondjes een goede uitloop! Net hebben wij hier met hen gewandeld aan de lijn, moet hier vanwege de rendieren die wij totaal niet zien hier momenteel, maar ja, er staan hier Duitsers en Zweden en hebben we geen zin in commentaar. Foto is van vanmorgen 7 uur. ---------- Zondagmorgen 30 augustus. Nog dezelfde plek en ook hier kunnen we weer moeilijk weg komen . . . we aarzelen nog een beetje en dat heeft nóg een reden. De bedoeling was om vandaag in een 'geel' gebied van Zweden aan te komen, namelijk Västerbotten Län en vandaar de 10 dagen zg quarantaine door te brengen, naar de da voor een wormenkuur voor de honden, nodig voor de grensovergang met Noorwegen maar . . . Sinds gisteren is dat gedeelte ook rood geworden voor de Noren en zullen we nog hoger moeten gaan om Noorwegen in te komen! Je ziet, de coronaregeltjes kunnen zo maar plotseling veranderen net als dan onze reisplannen! We hebben gisteren weer een heel rustig dagje hier gehad met zo af en toe miezerig weer dus hebben eigenlijk de hele dag zo'n beetje binnen gezeten en heb ik weer fotobladzijden gemaakt en veel gelezen. Gisteravond voor het eerst een tv programma gezien, Theo Maassen en we hebben er van genoten, vooral zijn laatste gedeelte vonden wij spectaculair goed en to the point! Tja en dan vanmorgen . . . Gistermiddag was er hier een gezin met een tent en opa en oma met een camper gekomen, en zij gingen staan bij de picknicktafel waar we vanmorgen langs liepen met de honden . . . Een stukje verder honden los gelaten en . . . daar ging Roos . . . terug in een vlotte draf, wuivende kwispelende staart richting picknicktafel . . . en zij vond het tijd voor haar ontbijt . . . presteerde het om gewoon, terwijl de man bij de tafel stond, 2 bruine boterhammen weg te grissen en er mee weg te rennen en naar binnen te schrokken . . . Dick rende er al naar toe maar zij is natuurlijk veel sneller. Ja de nodige excuses maar godzijdank moesten die mensen er om lachen en zeiden het niet erg te vinden . . . je schaamt je toch kapot dan! We hebben een leuke wandeling gemaakt, er is een krachtcentrale in de buurt waar wij naar toe gelopen zijn en dat bleek toch nog een leuke ronde te zijn. Zo en nu gaat het echtpaar Zwart op hun trouwdag jawel 53 jaar, overleggen wat we nu gaan doen. God zeg wat een luxe nog zoveel weken voor ons! We beginnen nu aan week 3 en zijn o.a. al 3 prinsessentaarten en 4 bbq's verder . . . ---------- Zaterdagmorgen 29 augustus. De plek? Dit houden wij voor onszelf geheim . . . en alweer kan ik in superlatieven spreken . . . Na een tip van Joke, dank je lieve schat, heerlijk dat vrienden zo met ons mee reizen, en Scandinavië ook goed kennen, hebben wij onze route omgegooid en via een grüsvág naar deze plek gereden en . . . Alle OHHH'S en AHHH'S, we kwamen aan op een mooi plekje op een lang gerekt schiereiland, nog in Zweden maar de Noorse grens op spuug afstand, grotegodengodsgenadebroodjes dit is hét. Rondom ons water, we staan op het uiterste puntje en is net een schilderij met die weerspiegeling van de overkant in het water! Hádden we al ons paradijsje, dit is het ook en kan wedijveren met het eerdere paradijs. Helemaal alleen staan wij hier en sterker nog, we hadden vandaag verder willen gaan, maar hebben besloten om hier nog een dagje te blijven genieten. Er kwamen gisteren alleen twee erg aardige Zweedse vissers die na een half uurtje al hun avondmaaltje bij elkaar hadden. Gisteravond een mooi kampvuurtje voor de camper gemaakt, dit lag er al en vers droog hout onder een afdakje, gebbqt en tot een uur of 10 buiten gezeten, twee truien aan en gewikkeld in een plaid, heerlijk toch!. Een echte grote wandeling kun je hier niet maken maar wel een leuk en kwaliteitsvol rondje over dit schiereiland en de meiden hebben weer genoten en wat zij allemaal geroken hebben blijft voor ons in raadselen gehuld, maar zelfs Emma, niet te filmen, net een jonge hond van 4! Hoewel wij dicht bij Noorwegen zitten gaan we de grens nog niet over want wij gaan nog een extra ronde maken over de Vildmarksvägen, noem het maar Wildernisroute. Het is één van de mooist en hoogst gelegen wegen in Zweden en loopt over het Stekenjokk plateau tussen Lapland en Jämtland. Deze prachtige route (wij maken de route van 360 km) is gewoon druk bezocht, erg toeristisch en hebben wij ook al eens gedaan, en hebben in Zweden toen nog gewacht tot hij na de winter weer open ging en waren wij de eersten die er weer over gingen, was erg leuk en rustig toen nog! Deze route is vanaf half september gesloten ivm heel veel sneeuw en onbegaanbaar. We hopen nu ook dat de meeste toeristen opgeduveld zijn . . . Vandaag ga ik weer met foto's aan de slag en natuurlijk hebben we al prachtige dronefilmpjes maar die upload ik als wij weer eens een MacDo zien om gebruik te maken van hun wifi en die vreetschuren zijn hier niet dik gezaaid . . . ---------- Vrijdagmorgen 28 augustus. Ergens onderweg richting Gäddede, een enorm geïsoleerd gebied waar we praktisch geen ontvangst hebben dus het uploaden proberen straks als wij in dat plaatsje zijn. Gisteren werd het nog een vermoeiende dag, na wat boodschapjes naar het museum en dat was leuk! Typische Zweedse taferelen uit de oudheid. Na een paar uur was ik het echt zat en ben naar de camper gegaan om lekker te lezen en Dick is nog een buitenrondleiding gaan doen olv een gids, wat ook weer heel goed bleek te zijn! Het zou een rondleiding van 3 kwartier zijn maar werd uiteindelijk eentje van 2 uur . . . Dat betekende dus dat wij onze route pas laat gingen vervolgen en we er tóch een toeristische trip van wilden maken, dus over een grüsvag, nou daar kregen we eigenlijk later wel spijt van, er kwam geen eind aan. Toen het een uur of 8 was waren wij het totaal zat, zijn een klein paadje ingeslagen, er stond geen postbus langs de kant en dan weet je dat er niemand woont, maar godsamme stond er toch een huis. Het huis was een groepsaccommodatie die onbezet was en we zijn maar gewoon het terrein opgereden en besloten dat we alle consequenties van eventueel weggestuurd worden, maar voor lief namen. De honden gingen totaal uit hun plaatjes want ik denk dat het wild daar toch wel vet aanwezig was, een beetje rondgelopen daar, honden lekker uitgedold en wij de camper weer in, want het werd al donker om half 9. Daarbij werd het ook behoorlijk fris, een graad of 5 en hebben we het dubbele donzen dekbed maar tevoorschijn getrokken! We lagen om een uur of tien totaal afgedraaid in bed maar betekende wel dat wij om 6 uur klaar wakker waren! Toch nog een uurtje blijven doorsudderen en daarna lonkte de koffie en het ontbijt. Hondjes nog even laten dollen en weer ingestapt om onze nog lange weg naar het uiterste noorden op te pakken en voorlopig de eerste tijd rijden nog veroordeeld tot de grüsweg. Onderweg nog naar een, dachten wij mooi, kerkje gaan kijken wat een aantal jaar geleden door een Zweeds echtpaar gekocht was en vorig jaar doorverkocht is aan een Chinees . . . Helaas bakt die er niets van en staat het er verwaarloosd bij, wij voor niks een moeilijk begaanbaar zeer steil weggetje, weer al slippend opgereden, waarbij de rotzooi uit de alkoof naar beneden denderde . . . Eenmaal weer beneden maakte één van de wielen een extreem gek geluid, o gvd wat nou weer? Dick uitgestapt en ik langzaam rijden om te lokaliseren waar en wat er aan de hand was. Uiteraard kreeg Dick al garagevisioenen maar toen wij het luisteren even omdraaide geloofde ik dat er een steen in de wieldop zat wat hij niet geloofde. OK stukje verder toch gestopt, was ook koffietijd en Dick de wieldop er af haalde en ja hoor . . . dus toch! O ja nog iets belangrijks, Poppetje poept weer normaal! ---------- Donderdagmorgen 27 augustus. Östersund. Een bekende plek voor ons waar wij jaren geleden ook al eens geweest zijn maar . . . het mooie uitgestrekte veld waar wij destijds overnacht hebben is het nu verboden om te overnachten . . . Natuurlijk weer verpest door vele camperaars die dit gebruiken als een soort camping, met hun uitgestalde barang en 'camping gedrag', die gewoon dagenlang blijven staan. Helaas zijn vele van die mooie plaatsen door dit irritante gedrag gesloten. Wij vinden zelf onze weg altijd wel, daar ligt het ook niet aan. Als je wild, of op een camperplaats staat hoor je gewoon alleen je camper te hebben staan, zonder troep buiten als je overnacht, wij halen zelfs de waterbakken van de honden binnenboord. We zijn nu op een gewone parkeerplaats gaan staan bij een soort park aan de buitenkant van Östersund. Geen verbodsborden, zo te zien in de zomer een geliefd recreatiegebied, aan het water. Wij zijn hier vanmorgen gaan wandelen en tot onze grote verbazing kwamen aan het eind van dit gebied uit op een bospad wat prachtig langs het water loopt en zijn maar twee mensen met een hond tegen gekomen. Toen we weer 'thuis' kwamen hadden we toch bijna een uur gelopen, heerlijk! Gisteren weer een mooie rit gemaakt, eigenlijk is het hier altijd mooi en voor ons zo aantrekkelijk! Onderweg wilde Dick een elandhamburger eten, en vooruit dan maar, leuk tentje langs de weg. Wij hebben totaal niet op de prijzen gelet en moesten voor die simpele hamburgers, wel smakelijk hoor, €40.00 aftikken . . . Dit vonden wij wel een belachelijke prijs hoor, voor zoiets simpels en weer is bewezen dat de horeca aan ons geen goede klant heeft . . . Zo direct gaan wij naar het openluchtmuseum, leuk én coronaproof! ---------- Woensdagmorgen 26 augustus. Mijn buienradar zegt dat wij zijn in Nordanede, maar bij Dick heet het hier weer anders. I feel fine! Nog even over gisteren, we zijn vanaf de kust links uit de flank gegaan richting NW, ons te druk langs de kust met hoofdzakelijk Duitse en Zweedse campers en voor het eerst onderweg een geel kenteken gezien die op de terug weg was denken wij . . . hopen wij . . . En net als jij MarijkeO, we zijn niet aso, we zijn niet mensenschuw, maar willen op vakanties graag onze volledige vrijheid hebben en in de Scandinavische landen kun je hier goed aan voldoen, maar moet je wel uit de kustlijn blijven. Nog even langs een da geweest maar zij hadden geen finidiar maar iets anders, en een consult kón maar zagen wij van af vanwege het feit dat het alweer wat beter met poppetje ging. Wel werd er gezegd dat als zij het over 3 dagen nog heeft toch even een bezoekje aan de da moeten brengen, en dat vinden wij natuurlijk volkomen logisch. Het goede is namelijk dat zij zich totaal normaal gedraagt, gewoon alles eet (vaak wat teveel aan buiten gevonden ongerechtigheden) en drinkt. Via een mooie weg hier aangekomen en we zitten nu boven op een berg met een uitzicht waar de tranen van in je ogen springen! Dick wilde hier graag naar toe omdat dit het geografische middelpunt van Zweden is, daar natuurlijk ook een cache ligt en het uiteraard superstil is, we moesten namelijk om hier te komen een 47 km lange gruisweg rijden! Tsjongejonge wat is het hier weer fijn, dit is wat wij willen, koud vannacht (geen last van) en vanmorgen al vroeg een stralende zon precies op de zijkant van de camper, dus open die handel en hondjes liepen hier vrij rond! Vandaag maken wij een korte rit naar Östersund en het eiland Frösön omdat wij morgen naar een openluchtmuseum gaan, Jamtli museum. Korte rit vandaag komt goed uit want de koelkast deed het niet goed en dan moet er een dingetje schoongemaakt worden en dat heeft hij inmiddels gedaan en het werkt weer. Het is nu nog geen half 11 en heel lekker weer en zetten we nog even fijn de stoeltjes buiten. Ook zal ik zo proberen nog een fotobladzijde gelijk te uploaden. O ja, nee je ziet mij normaal al weinig op FB en nu eigenlijk helemaal niet vanwege het feit dat dit data vreet! ---------- Dinsdagmorgen 25 augustus. Gävle. Het is nu kwart voor tien, en hetzelfde recept, koffie na de wandeling en nu zitten we nog even binnen want het is direct vertrekken geblazen. Vannacht er weer twee keer uit geweest voor poppetje die op dat moment zelfs vergeet waar zij nou voor buiten is . . . het barst hier van het wild dat zien we aan alle drie de honden, erg spannend voor ze en hun neusjes maken overuren! Vannacht zei ik tegen Dick dat we vandaag een da moeten opzoeken, maar het blijft een twijfelgeval. Vanmorgen was het laatste poepie niet dun meer te noemen dus, wacht ik toch nog even een dagje echt af maar zoeken we wel een da op om even finidiar te kopen en eventueel een consultje af te dwingen, zonder afspraak. Waar gaan we nou toch naar toe? Gisteren lazen wij dat de grens met Zweeds Lapland en Noorwegen weer open is en nu denken wij er over om ons plan A weer helemaal op te pakken, maar dan in omgekeerde richting. Dat plan A was om via de Baltische Staten met de boot naar Finland over te steken en zo langs de Russische grens naar het Hoge Noorden te reizen en de Barentszzee te bereiken en de Noordkaap, maar niet 'de' toeristische Noordkaap. Het is daar altijd zo druk, maar ook dat is nu een twijfeltje want er varen geen cruiseschepen meer vanwege corona en ook het aantal bussen met buitenlanders is nihil nu, zodoende, alles staat nog open voor ons! We pakken zo de wegenkaarten er weer bij om de route globaal te bekijken. Ik heb schoon genoeg van dit soort camperplaatsen want . . . ja sorry . . . Het is niet normaal meer te noemen zoveel mensen er gewoon kakken hier vlak langs de camperplaats en het allemaal kennelijk ook normaal vinden om dat te doen en bergen met clopapier achter te laten! De druppel die de emmer voor mij deed overlopen was een jonge vrouw met een klein camperbusje die gewoon openlijk met een rol clopapier het bos in liep en jaha terwijl er hier een 'uuthus' staat, dat is een biologisch droogtoilet, die totaal niet stinkt of vies is! Als wij met de honden gaan wandelen moeten wij hen echt het eerste gedeelte aangelijnd houden en wij maar de hondendrollen keurig opruimen, zelfs in het bos begraven  . . . Ook weer een fotobladzijde gemaakt. ---------- Maandagmorgen 24 augustus. Zo'n 15 km boven Gävle, nog aan de oostkust. Zonder meer een mooie aangename camperplaats maar heeft als nadeel dat je eigenlijk nooit alleen ergens staat. Toen wij hier gistermiddag aan kwamen stonden er 2 campers en achter ons aan kwam er nog eentje maar . . . wij hadden geluk want kennelijk was net het allermooiste plekje vrij gekomen en die achter ons stond moest genoegen nemen met een, voor ons geen geschikt, hoekje aan de kant. Daarna kwam er nog een camper die het kennelijk te druk vond hier, logisch. Inmiddels staan wij hier weer met 2 en echt waar, wat hebben wij hier een mooi privéplaatsje aan het water, heerlijk, stralende zon, blauwe lucht, mooie wandeling achter de knopen en de stoeltjes staan weer buiten! De wandeling ging door het bos langs het water met allemaal rotspaden wat de meiden ook geweldig vinden en geeft ons het absolute typisch 'Zweden gevoel!' En dan het poppetje, het gaat weer goed met haar, gisteren weer gegeten, poep is nog niet normaal te noemen maar toch, geen water meer. Ik had nog tabletjes imodium voor mensen en heb op internet gekeken of dit ook voor honden geschikt is en dat klopte, dus heeft zij er eentje gehad. Daarbij is zij gewoon levendig en genoot met volle teugen van de wandeling en ook Emma liet ons weer zo verbazen, zo als zij over die rotsen springt, vermakelijk gewoon! Dick gaat nu even dronen, want dit is een mooi plekje om van bovenaf te bekijken lijkt ons! Vandaag houden we en rustdag met natuurlijk weer een bbq . . . ---------- Zondagmorgen 23 augustus. Söderköping. Parkeerplaats in het bos, natuurreservaat Ramunderberget. Nou MarijkeO dat was jammer dat ik te laat je berichtje las maar inderdaad, we reden over de E22 N, niet de hoofdweg maar de parallel lopende weg, tot we er weer af moesten. We zijn ook een paar keer afgeslagen om te kijken of wij iets konden vinden en uiteindelijk hebben we deze plek gevonden, ook dus bij een natuurreservaat, weer een mooie plek waar wij net weer een heerlijke wandeling gemaakt hebben met de meiden. Er stond nog 1 andere camper en nu komen er al wat mensen om hier te wandelen, met en zonder hond. Al een paar dagen is Laura niet ok, zij heeft natuurlijk weer ergens iets opgevroten wat haar niet goed bekomen is. Gisteren wilde zij geen hapje eten maar wel af en toe een klein slokje water. Vannacht ben ik er een keer met haar uitgeweest en had zij ernstige spuitpoep, Dick later ook met haar en het zelfde laken een pak. Dus stonden wij vannacht om 5 uur het poppetje te wassen aan de achterkant want de mensen die haar kennen weten dat zij een flink pak haar heeft en vooral een dikke broek! Fijn is dat het een heel makkelijk hondje is wat dit allemaal gewoon rustig ondergaat. En dat 'wasgedoe' moesten wij vanmorgen na de wandeling weer herhalen . . . Zij wilde wel aardig wat drinken en ook gelukkig is dat ik altijd voor de zekerheid erg lekker 'vochtig' voer bij mij heb, en dat komt dus weer goed uit. In zo'n geval zijn brokjes niet aantrekkelijk genoeg en heeft zij een ons of twee Rodi worst gegeten, en dat voelt als een opluchting. Ik geef namelijk nooit kip of rijst of een combi hiervan want het is gewoon belangrijk dat zij zo snel mogelijk weer normaal voer eten ivm de darmbacteriewerking! Als het morgen nog waterdun is wat er aan de achterkant uitkomt, zoeken wij even een da op. We hebben gisteren wel een end gereden en doen dan wel de nodige stops tussendoor en jekkeren niet aan één stuk door. Dick is nu een paar geocaches aan het doen en straks vervolgen we weer onze route naar het noorden. Of alles gaat lukken wat wij voor deze reis in onze gedachten hebben, weten wij nog niet en zo niet, dan zullen wij in Noord Zweden blijven. Dat is afhankelijk of het lukt om in Västerbotten Län de grens met Noorwegen over te komen. We moeten sowieso dan nog naar een da , want de honden moeten een verplichte, in het paspoort aangetekende, wormenkuur gehad hebben, minimaal 24 uur voor de grensovergang. ---------- Zaterdagmorgen 22 augustus. Karlskrona. Het 'straks' van gisteren werd eigenlijk 'zo snel mogelijk' want wij realiseerden ons dat het vrijdag is en veel Zweden niet met vakantie geweest zijn en nu toch wel zo'n mooi weekend met de camper weg zouden gaan! En inderdaad, we kwamen aan in Karlskrona op een camperplaats en waren nummer 2 en er zouden er nog velen volgen en ook weer weggaan omdat er geen plaats was! Op zich geen fout plekje, mooi aan het haventje maar niks voor ons, eigenlijk geen hondenuitloop zoals wij dat wensen en onze honden ook (verwende loedertjes) Het is een beetje aftands gebiedje, rommelig en een ideale plek voor illegale activiteiten volgens ons. Wel een prima 'verzorgingsplek' voor campers, dus water innemen, wc en afval weg brengen. In de middag zijn wij op de fiets de stad gaan verkennen en het is al 14 jaar geleden dat wij hier waren en gek genoeg herkenden wij niets, en hebben toch zo'n 1 1/2 uur gefietst. De stad heeft zeker mooie oude panden maar globaal genomen vind ik het hier niet aantrekkelijk. Dick is nu naar het Marinemuseum, waar wij nu op een immense parkeerplaats staan. Eigenlijk wilde hij graag de onderzeeër bekijken maar juist die is gesloten (corona?) We zijn nog steeds in Zuid Zweden en daar zijn we nu wel een beetje klaar mee, mij te druk. Straks richting noorden en gaan de kustweg rijden, dat stuk hebben wij nog nooit gereden, wel het noordelijke gedeelte toen wij uit Finland kwamen. Nog geen Nederlanders gezien hier of onderweg! Ook nog een fotobladzijde gemaakt. ---------- Vrijdagmorgen 21 augustus. Sölvesborg, een parkeerplaats in het bos, Ryssberget natuurreservaat. Eerst nog even over gisteren, we hadden namelijk een to do lijstje met o.a. langs een garage want het leek of wij een langzaam leeglopende (nieuwe!) voorband hadden. Daarbij wilden wij ook naar een ICA omdat wij vreselijk veel zin in een prinsessetorte hadden! Het gekke is eigenlijk wel dat je hier totaal maar dan ook echt totaal niets van coronaperikelen merkt! In de winkel waren wij de enigen die een mondkapje op hadden en werden dan ook met argusogen bekeken . . . Bij de garage waren zij welwillend, is niet altijd zo hoor in Zweden, hebben gelijk het wiel er af gehaald en bleek het ventiel bij het monteren van de nieuwe band niet goed aangedraaid te zijn . . . Eind van de middag kwamen wij aan bij de Sölvesborg voetgangers/fietsers brug, een mooi ontwerp die in 2013 geopend is, maar het mooie is dus dat hij in de avond en nacht ontzettend mooi verlicht is in steeds wisselende kleuren en dat hebben we uiteraard ook afgewacht. Om een uur of 9, het was net droog na een paar uur lichte regen, zijn wij de brug gaan lopen en dit was inderdaad  apart en mooi hoewel het op de foto's eigenlijk nog net wat spectaculairder is. Voor wij daar aan kwamen waren we al naar dit natuurgebied gereden om te kijken of het iets was voor de nacht en gelijk daar met de meisjes een rondje gemaakt. Na het bezichtigen van de brug zijn we weer hier naar toe gereden en het was natuurlijk aardedonker en wij de enigen hier, heerlijk! Stille nacht en vanmorgen op tijd op en hebben we een serieuze pittige wandeling gemaakt en godsamme wat is het ook hier weer prachtig! Hondjes zijn totaal afgemat en ach die Emmaatje, de oudste van het stel, geniet ook met volle teugen tot aan het laatste stukje! Nu aan de koffie met taart en straks weer verder. ---------- Donderdagmorgen 20 augustus. Heerlijke temperatuur en wat een heerlijk plekje, totale stilte en alles groen om ons heen. En toch gaan wij straks weer een stukje noordelijker, kijken of wij ergens water kunnen scoren, potje legen en afval weggooien, want ja dat gaat ook altijd gewoon door. Gisteren nadat Joke en Anne weg waren ging het behoorlijk onweren en regenen en dat een paar uur achter elkaar. Ik heb hier van genoten en lekker in ut kempertje aan de foto's gewerkt en gelezen! Met de middagwandeling was alles weer opgeklaard en hebben we weer een andere leuke ronde gelopen. Gisteren ging het uploaden van de site niet helemaal zonder slag of stoot en kennelijk waren de foto's wat teveel en weet ik dat er wat foto's niet 'mee genomen' zijn en dat zal ik zo nog proberen te doen. Vanavond willen wij overnachten in de buurt van een mooi verlichte voetgangersbrug die wij op ons lijstje hebben staan om te willen bekijken. Ik weet even de naam niet maar dat komt nog wel. ---------- Woensdagmorgen 19 augustus Vomb. De boot vertrok gisteren een uur later want er moest nog een grote vrachtauto op, die te laat was en lachen toch, daar moest een trein, die al op de boot stond, er eerst weer af worden gereden. We hoorden al van de kapitein dat hij met versnelde vaart de overtocht ging maken en we passeerden zelfs een boot die voor ons vertrokken was en kwamen toen gewoon op de normale tijd aan! Het was heel rustig op de boot, er wordt een beperkt aantal passagiers toegelaten, en volgens mij waren wij één van de weinigen die met een mondkapje liepen en zelfs personeel van de ferry liep zonder mondmasker, wat wij écht raar vinden! We moesten ons nog haasten om op tijd weer bij de hut te komen, jeetje wat een doolhof in die boot en ik moest mij wel even bedwingen om niet aan een soort claustrogevoel toe te geven . . . Omdat wij het afscheid van Joke en Anne zo niet leuk vonden spraken wij af om de eerstvolgende parking aan te doen en samen nog koffie te drinken. Dat hebben we dus ook gedaan, en het was weer zo vreselijk warm en besloten wij ook ter plekke om met elkaar nog een leuke camperplaats op te zoeken voor de nacht en er weer een bbqtje tegen aan te gooien! Na een leuke rit, door glooiende gemaaide graanvelden en schattige huisjes, Danish design, kwamen we aan op deze plek, zo mooi prachtig midden in het bos! Weer goed gedaan Dick! Niets en niemand om ons heen, hondjes heerlijk los om de camper en bij het bbqen natuurlijk aan een touwtje. We hadden een fantastische gezellige avond met een heerlijke temperatuur. Ik hield het als eerste niet meer vol en ben om half 11 naar bed gegaan, Joke niet veel later en de mannen nog weer later. Dick en ik om 7 uur op en na het ontbijt een lekkere ronde gemaakt met de meiden, en ik voel mij hier in Zweden weer helemaal happy, de stilte de natuur, ik weet niets fijners . . . Bij terugkomst samen koffie gedronken en toen afscheid van Joke en Anne en hoe grappig, de natuur huilde want er kwam een lekker stortbui bij kijken! Nu weer droog en wij weer alleen, Wij blijven hier nog een dagje extra staan om gewoon weer wat uit te rusten en ons eigen dingetjes doen, na al die hectiek van de laatste dagen. Ik beloof, ik ga er zo aan beginnen, dat er vanavond weer foto's te zien zijn! ---------- Dinsdagmorgen 18 augustus. Varend, eigenlijk geen idee of wij überhaupt al varen, ik zit momenteel fris gedoucht in de hut, op de boot van Rostock naar Trelleborg. Dat was vroeg opstaan, om 5 uur ging de wekker want je moet een uur tevoren al bij de boot zijn. Eerst nog even over gisteren, een snoeihete dag van meer dan 30 graden en we besloten om maar op ons stille plekje in de schaduw te blijven staan tot een uur of half drie en dan pas naar Rostock te gaan. Heerlijk zitten lezen en de honden languit in de schaduw naast ons. Een mooie rit naar Rostock gereden en plotseling schoten ons bratwursten door het hoofd, ja we waren uiteindelijk nog in Duitsland! Bij de Lidl een paar verpakkingen gekocht en ondertussen op internet een Grillstübe gezocht op de weg naar Rostock en dat lukte! Hij smaakte weer uit de kunst! Op een soort camper/parkeerplaats aangekomen waren Joke en Anne er al en net voor hen was nog een camperplekje vrij, er stonden daar 13 campers en wij waren de enige NLers, verder allerlei andere nationaliteiten. Gezellig samen buiten gezeten in de avond met een prachtig uitzicht over de rivier, naam weet ik even niet. Dick is nu naar de afvaart aan het kijken buiten en ik ben even bij de meiden gebleven omdat het voor hen ook allemaal toch vreemd is en ik gelijk even wilde douchen. Gisteren kregen wij door dat de status van Zweden veranderd is van oranje naar geel! Eigenlijk verandert dat niet veel voor ons, alleen misschien gevoelsmatig, want wij hadden en hebben toch ons eigen plan al getrokken. Blijft ook dat Noorwegen NLers inderdaad nog steeds corona gevaarlijk vindt, maar als wij 10 dagen in 'geel' gebied zijn betekent het ook dat wij 'veilig' zijn. . . Bij thuiskomst hoeven wij dan ook niet meer in quarantaine, maar niets is zeker dus over 2 maanden kan het alweer net zo vaak veranderd zijn! Goed, als wij nou eenmaal maar voet op Zweedse bodem zetten, hebben we de grootste stap gemaakt naar ons idee! Foto's van net in de hut aan board van de ferry.             ---------- Maandagmorgen 17 augustus. Lübeck. Zo, de eerste prachtige wandeling alweer in de pocket! Een voormalige kiezelgroeve, wat nu allemaal volgelopen meren zijn in een heel mooi natuurgebied. Gistermorgen vertrokken wij om 9.30 uur in de volle overtuiging dat wij mooi op tijd in de middag in Lübeck aan zouden komen. Dit bleek een misrekening. Niet normaal zeg, de files begonnen bij Hamburg en we hebben er twee gehad met in totaal 2.5 uur oponthoud! Godzijdank airco in de camper en was het uit te houden en de honden? Geen kik gegeven, en halverwege natuurlijke even uitgelaten (poeh wat heet buiten) en dan zijn ze alweer tevreden, daarbij had Dick voor wij weg gingen nog een lange bosronde met hen gemaakt. Het is natuurlijk ook zo dat zij zelf op kunnen staan en ergens anders kunnen gaan liggen of simpelweg onderling even van plaatsen wisselen. Ja en toe kwamen we hier aan om 18.30 uur . . . Barstensvol met auto's en mensen, daarbij bleek het nog stikheet te zijn, iets wat wij natuurlijk verder in de auto niet in de gaten hadden gehad. Eigenlijk wilden wij gelijk met de meiden naar het strand gaan maar we liepen in een colonne en ik had het idee aan een Turkse of Marokkaanse kust aangekomen te zijn inclusief jellende vrouwen en voor honden (aan de lijn notabene) bange mensen . . . Alleen hondjes even uitgelaten en snel terug naar de camper, die inmiddels in de schaduw stond, en gewoon afwachten dat iedereen hier zou moven, wat gelukkig ook snel gebeurde. In de avond waren wij hier helemaal alleen en vannacht natuurlijk ook. Gisteravond ging Dick op de fiets even kijken hoe ver lopen het strand was ivm de ochtendwandeling en plotseling zag ik het hoofdje van poppetje in de attente stand staan, en bleek er een vos voor de camper te lopen! Ik was zo flabbergasted dat ik mijn fototoestel niet durfde te pakken vanwege geluid maken. Vannacht was het heerlijk koel, ook door onze MaxFan, wat een uitvinding dat ding zeg! Vanmorgen om 7 uur op, ontbeten en toen op pad met de meiden, heerlijke temperatuur, mooie wandeling gemaakt. Nu aan de koffie in de schaduw en straks gaan wij naar Rostock. O ja en nog iedereen bedankt voor de leuke en lieve vakantiewensen, via telefoon, live, app, gb en zelfs videobellen! Foto vanmorgen. ---------- Zaterdagmorgen 15 augustus. De 'krabbel' gaat nu hier verder! ---------- Vrijdagmorgen 14 augustus. Nou 'dat achter de hand' is ook vervlogen hoor, Het was Engeland/Schotland . . . ---------- Woensdagavond 12 augustus, Vandaag verwarring alom. Langzamerhand werden onze plannen toch echt duidelijk, het zou misschien toch weer Scandinavië worden, maar toen kwam het . . . Het ene na het andere land sloot de poorten voor het zwaar besmette NL . . . Hadden we het net al aardig uitgeplozen, met de boot van Denemarken naar Noorwegen, hoorden we vandaag dat Noorwegen en ook Denemarken vanaf 15 augustus voor Nederlanders en nog meer landen, een no go area werd. Sodeju zeg er bleef niet veel over zo langzamerhand. Het zuiden is voor ons echt geen optie met deze temperaturen, hoe jammer ook want Bretagne vinden wij geweldig. Ik heb genoeg hitte gehad nu. Vanmiddag had Dick een hotline met veerbootdiensten en met Joke want ook zij zouden de oversteek Denemarken/Noorwegen maken, om zo in Zweden te belanden, naar hun huisje, alleen 2 dagen eerder dan wij. De situatie op dit moment? We hebben beiden de boot Rostock (Duitsland) naar Trelleborg (Zweden) geboekt voor 18 augustus om half 8 . . . Een bootreis van 5.5 uur en we hebben ook beiden een hut geboekt voor mensen met huisdieren en airco jaha, vinden wij prettiger voor onze hondenkinderen. En natuurlijk blijft het wel heel erg spannend want voor hetzelfde geld doet Zweden morgen ook voor NLers de deur potdicht. Het enige is dat wij, als wij terug uit Zweden komen, 14 dagen in quarantaine moeten, en dan is dat maar zo. Nog meer dan thuis (huh nog meer?) zullen we ons strikt aan de maatregelen houden en omdat wij wildcamperaars zijn, kunnen wij contacten tot het minimum beperken, staan niet op campings en bezoeken geen mensenmassa's en concentreren ons al die tijd op de natuur, boodschappen op rustige tijden en dat met mondkapje. Ja hoor we hebben er echt zin in! Alles natuurlijk weer onder voorbehoud en we laten ons niet inpakken want mocht dit ook niet gaan, nou dan hebben we weer wat anders achter de hand! ------- Dinsdagavond 11 augustus. Die verdomde hitte, die onzekere Covid-19 materie, het maakt het er allemaal niet makkelijker op. De Indexbladzijde is bijvoorbeeld ook al meerdere keren veranderd, net zo vaak als onze reisbestemming. Niet dat dit nou zo erg is, want ik hou van knutselen en bedenken. Ik ben mij er wel terdege van bewust dat dit toch wel een luxeprobleem is hoor en zoals het nu dan ook gaat, hebben wij nog nooit mee gemaakt. Haha het blijft spannend toch op deze manier? Goed, wij hebben besloten om vrijdag a.s écht de definitieve beslissing te nemen en gaan er dan ook helemaal voor. Diverse reisboeken blijven thuis en ik hoor ze dan ook al huilen, het is niet anders. Nou ik moet wel zeggen dat Dick zich behoorlijk vermaakt met al die uitzoekerij, het ene land na het andere wordt uitgeplozen! ---------- Vrijdagavond 7 augustus. Wij zijn wel een maf stel hoor, zo heb je het alfabet keurig op orde met reizen en nu hebben we 3 reizen door elkaar gehusseld en de uitslag vertel ik eventueel pas over een week omdat onze plannen nog totaal anders kunnen worden. ---------- Donderdagmiddag 6 augustus. Vanmiddag heeft Finland de deur weer op slot gedaan, met dank aan de lui die alle maatregelen zo nodig aan hun laars moeten lappen, zich gezamenlijk vol laten lopen in de kroegen en 'en masse' naar stranden moeten gaan . . . . Of Noorwegen het Finse voorbeeld gaat volgen is de grote vraag. Wij weten het nog steeds niet, het noorden is sowieso onzeker en het zuiden niet aantrekkelijk vanwege de hitte . . . Thuis blijven dan maar? Hè getsie, dat is ook geen optie. ---------- Vrijdagmiddag 31 juli. Beetje vreemd, een gedeelte van Zweden namelijk Värmland is weer open gesteld, althans daar mogen de Zweden weer in en uit Noorwegen reizen. Ik ben geabonneerd op de reisapp van Buitenlands Zaken NL, en hou mij hier aan vast en daar is niets over de situatie in Zweden van nu te zien. Natuurlijk is het ook zo dat de landen hun eigen eisen stellen en die kunnen beduidend anders zijn dan de Nederlandse maatstaven en juist dat kun je weer niet lezen in de reisapp BZ! Even aanvullen dit, als je je aanmeldt en geeft je favoriete landen op, krijg je veranderingen van het land per mail snel toegestuurd ---------- Maandagmiddag 20 juli. Druk, nou dat is ook een ietwat overdreven, maar toch wel lichtelijk bezig met voorbereidingen. Voor de meiden al een extra dogtag besteld en ontvangen voor aan de halsband want stel dat we er eentje kwijt raken. Ook is Dick gistermiddag al lekker gaan oefenen met de drone en de GoPro en klik HIER voor het eerste eigenlijk best goede filmpje! Zoals jullie op de Indexfoto kunnen zien hebben wij een GoPro cameraatje op de motorkap staan om onderweg leuke, mooie of gekke dingen te filmen! Uiteraard staat dat ding niet de hele reis aan, dat is te lastig met wisselen batterijen. ---------- 14 juli 2020, de grens naar Finland is weer open gegaan en morgen de grens naar Noorwegen. Dit opent wel weer perspectieven maar we blijven tot het allerlaatste moment alle opties open houden. Ik ben nu wel al wat boodschappen aan het verzamelen want ik wil voorlopig, waar we ook zijn, zoveel mogelijk winkels vermijden maar is het uiteraard logisch dat je voor 9.5 week niet alles kúnt en zeker ook niet wílt mee nemen, veel te leuk om in andere landen je eten bij elkaar te scharrelen! Van de week heeft Dick een drone gekocht, een simpele maar wel een goede, dus is hij die nu steeds aan het uitproberen, hoewel het een heel gedoe bleek om hem allereerst in de lucht te krijgen, wij zijn namelijk niet zo technisch en hij heeft sowieso een hekel aan gebruiksaanwijzingen lezen . . . Maar het lijkt ons ontzettend leuk om onszelf en de thuisblijvers te trakteren op een rondje waar vandaan dan ook, vanuit de lucht!